Marek
- Trzeba znaleźć portal i używając kielicha go aktywować.

Marek

- To masz. - wcisnął ci do ręki kielich - Ty zawsze chciałeś być w centrum uwagi, więc proszę, masz szansę.

Marek
- Ja? Nie pomyliło się tobie coś?

Marek

- Co, teraz ci coś nie pasuje, tak? Już nie udawaj. Kto chciał ratować tamtą dziewczyną z rąk kanibala? Może ja, co?

- Marek, nie kłóć się z sobą, to dziwne. - wtrącił papież

Marek
Dalej się kłóci z jasnym sobą

- Idioto, jesteśmy mną rozbitym na 3 części.

Marek

- No właśnie. Tobą. Tak jakby to ty pełnisz tu rolę szefa, dlatego w scalonej formie mamy twój charakter. Ale osobno jesteśmy inny. Na przykład nasza dusza. Jest buntownikiem i nigdy się nikogo nie słucha. A poza tym nazywając mnie idiotą sam się nim nazwałeś.

Marek
- Ty niby jesteś jasną stroną mnie, a mam wrażenie, że to ja jestem tą dobrą stroną. Jestem dominującą stroną, bo to co przeżyliśmy w szkole podstawowej na nas wpłynęło.

Marek

- Noo, teraz się będziesz na podstawówkę powoływał. Szkoda tylko, że to była twoje wina. Ale oczywiście już nie pamiętasz, bo ty wolisz pamiętać tylko to co potwierdzi twoją opinię.

Marek
- A kto zaczynał? Ja, czy tamten koleś?

Marek

- Bo wcale nie zarywałeś do jego dziewczyny, oj wcale.

Marek
- A skąd miałem wiedzieć mądralo?!

Marek

- No może stąd, że ci mówiłem, że ma obrączkę!? - jego twarz zrobiła się cała czerwona

Marek
- Gdzie ty mi mówiłeś?!

Marek

Jasny ty nie odpowiedział. Zamiast tego skoczył na ciebie powalając się.

Marek
No i się z nim bije.

Marek

Jasny ty był dość silny, ale zdołałeś wybić mu ząb i podbić oko, jakby dawał ci fory.

Marek
Wykorzystując ten fakt próbuje go powalić.

Marek

Udało ci się go po dłuższym czasie przygnieść do ziemi, ale w tym momencie Jasny Marek wyciąga z kieszeni w sutannie latarkę.

- Pozwól, że cię oświecę braciszku. Przez cały ten czas szukałem latarki! - włączył ją i oślepiło cię jasne światło, które w dodatku cię paliło

Marek
Odskakuje i zdejmuje okulary, aby móc przetrzeć oczy. Skubany wykorzystał fakt, że można go szybko oślepić latarką.

Marek

Jasny ty wstał i nadal świecił w twoim kierunku. Czujesz jak twoje ubrania zaczynają się palić.

Marek
Odskakuje od światła

- Przestań, bo się zaczynam palić!

Marek

- A myślisz, że po co poświęciłem latarkę!? - Marek przekierowuje strumień światła znowu na ciebie

Marek
Znowu odskakuje.

- Jeżeli nie przestaniesz to zacznę strzelać.

Marek

- Mroczne pociski mi nic nie zrobią, przygotowałem się na takie okoliczności. - i znów łapie cię światłem

Marek
Odskakuje w kierunku przeciwnym do ostatniego i próbuje się zakamuflować z mrokiem, który ich otacza.

Marek

Udało ci się zakamuflować, jednak twój brat odkrył cię latarką.

- Nie żartuj sobie dobrze? Ukrywać się przed światłem w mroku to najgłupsze co możesz robić. - czujesz jak przez dziury w ubraniach światło zaczyna ranić ci skórę

Marek
Znowu odskakuje, wyciąga rewolwer i próbuje strzałem wytrącić mu latarkę z dłoni

- Wiesz jak to boli?!

Marek

Udało ci się to. Marek zaczął masować nadgarstek.

- Mam nadzieję, że mocno. - uśmiechnął się szyderczo

Marek
- Panie marszałku, czy może pan obezwładnić moją jasną stronę?

I uderza się w ramię, aby przywołać swojego stróża

Marek

- Mój honor nie pozwala mi przerwać tak wspaniałej walki. Dalej Jasny! Dowal mu! - kiedy uderzyłeś się w ramię Adolf się pojawił

- No co?

Marek
Do stróża.

- Zrób coś zanim jasny ja mnie spali latarką

Pokazuje mu blizny spowodowane tym.

Marek

- Czekaj, sprawdzę czy mam odpowiednie uprawnienia i zaraz wrócę, dobra? - po czym poczułeś mocny cios w głowę

- Posiłkujesz się stróżem, tchórzu? - słyszysz głos Marka

Marek
- Próbuję znaleźć rozwiązanie na twoje irracjonalne zachowanie!

Wstaje

Marek

- Powiedział emo-neko, który kumpluje się z diabłem. Weź daj spokój, dobra? - w tym czasie pojawił się Adolf ze stosem papierów i okularkami na nosie

- Dobra, więc sprawa jest taka, że niezbyt mogę ingerować w pojedynki decydujące o losie Wszechświata, więc bardzo mi przykro, ale nie mogę ci pomóc. Ale mogę ci przynieść kawę mrożoną, chcesz? Właśnie sobie zrobiłem i jest przepyszna!

Marek
Do jasnego siebie

- To ty nie zaczynaj pojedynków, bo zwalanie całej winy na mnie nie jest słuszne.

Do stróża.

- Może być.

Marek

- No dobra, to jak to skończymy? - pyta się Marek

Marek
- Po prostu w pokojowy sposób, czyli zakończymy to nie walcząc.

Marek

- Dobra, czyli remis, ale ja jeszcze wrócę. Ja zawsze wracam! - Marek zaczął biec w stronę lawy po czym tam wskoczył. Pojawił się też Adolf

- Mam tą kawę co chciałeś, trzymaj. - podał ci kawę w wysokiej szklance z różową słomką, bitą śmietaną i czekoladą

Marek
Wziął kawę

- Ciekawe co go ugryzło. I wcześniej wspominałeś, że ta walka decyduje o losie wszechświata. Czy to znaczy, że mam go zabić?

Marek

- Nie, po prostu jest jakimś tam punktem na linii czasu, na której tworzą się inne linie czasu, ale nie wiem jakie. Nie da się takich rzeczy przewidzieć, a ja nie umiem w podróże w czasie. No ale jak widać nie zlikwidowaliście Mt. Everest czy coś takiego, więc chyba dobrze.

Marek
Bierze łyka kawy

- Skoro najwyższa góra świata jeszcze stoi to jest dobrze. Chyba.

Marek

- No nie wiem. Może znaleźliby w końcu Złoty Pociąg. - też łyknął swojej kawy, po czym zakrztusił się, wypluwając kawę nosem - Za dużo mówię. Nie słyszałeś tego. Cześć. - i zniknął

Marek
Pije dalej kawę

- Dziwne.

Marek

- To się zgadza synu. - powiedział papież, schowany zza skałami - Co teraz chcesz zrobić bez swojego jasnego brata i duszy?

Marek
- Myślę, że tak naprawdę nigdy nie miałem jasnej strony siebie. Dla mnie on był jakimś złym duchem pod przykrywką. Obecnie to trzeba stąd uciec i myśleć jak wykombinować te oryginalne tureckie kebaby dla duszy.

Marek

- No jak dla mnie świetna logika. Ja spadam oglądać Shreka 5, idziesz ze mną?

Marek
- Ale jak to Shrek 5 ?

Marek

- A, bo on u was jeszcze nie wyszedł, no tak! No nic, jak nie chcesz to baj, ja idę. - i zniknął

Marek
Odwraca się do marszałka

- Więc zostaliśmy tylko my.

Marek

- Aż dziwię się, że nie poszedłeś na Shreka 5, ale tak jesteśmy sami. Aż się spociłem z tego wszystkiego. - wziął jeszcze raz całun i przetarł nim twarz. Gdy skończył zobaczyłeś oblicze Adolfa Hitlera