No cóż. Korytarz jak korytarz. Mieszkają tu normalni uczniowie szkoły. Mieszczą się też łazienki, dla chłopców na jednym końcu korytarza, dla dziewczyn na drugim. Po jednej stronie korytarza są pokoje po drugiej okno. Na końcu od łazienki damskiej korytarz skręca w prawo gdzie jest stołówka i kuchnia. Dalej za kuchnią ciągnie się korytarz z szeregiem odgałęzień których nikt do końca nie zbadał a ich położenie i długość odbiegają od tego co od logiki i praw rządzących wszechświatem. Od łazienki męskiej kończy się żelaznymi drzwiami jak z bunkra i krwawym(ale nie z krwi a poprostu farbą ciemnoczerwoną) napisem ,,NIE WCHODZIĆ!" (Za drzwiami jest wejście na 2 piętro)

Zder

Wchodzi tu.

- Nie no, ja też pomogę. - odpowiedział Emmie

Zder
Wszedłeś. Korytarz jak korytarz

Zder

Spojrzał jeszcze raz na klucz, żeby sprawdzić numer pokoju jeszcze raz i zaczął rozglądać się za tym samym numerem.

Emma
Również wchodzi

Zder
Numer to było 21. Całkiem blisko was. Jakieś 80 metrów

Zder

Idzie tam.

- No dobra. Zaraz się przekonamy co dostaliśmy.

Zder
Jesteś w połowie drogi
//czekaj temat zrobię

//Emma wszedła na piętro, czy nie?\\

//tak

Zder

Wchodzi do pokoju.

//Ok\\
Emma
Idzie w kierunku swojego pokoju

//Nie chcę pośpieszać, ale stoję w miejscu z wątkiem\\

Emma
Doszłaś do pokoju. Drzwi były otwarte a na jednym z łóżek leżał Zder śpiąc

Emma
Wszedła oraz zamknęła drzwi

Forseti
Ej zwierzaku gdzie jesteś?!
//mój wątek się trochę zgubił -_-
Co najwyżej usuniesz \\

Forsteti
Nie dostałeś odpowiedzi za to zobaczyłeś szereg pokoi? Hmmm który pokój mu przydzielili? Czyżby 69? A może trzeba poszukać za zakrętem na końcu korytarza?

Zder

Wylazł ze swojego pokoju i skierował się ku schodom na dół.

Emma

Również wyszła z swojego pokoju i idzie za Zderem.

Zder

- Powiem ci, że dawno nie piłem mullermilcha. Chętnie znów się napiję. - miał nadzieję, że się nie ślini

Zder
Niestety się śliniłeś

Zder

Spróbował się wytrzeć.

Zder
Udało się

Zder

- Nie mogę się już doczekać...

Emma

- Jesteś uzależniony od niego?

Zder

- Nie. Tak. Może. Tylko trochę.

Emma

- Jeżeli nie będzie na stołówce to możemy pójść na zakupy poza teren szkoły.

Zder

- Super. Przypomniało mi się, że nie mam pieniędzy. Niech to.

Emma
Sprawdza swą portmonetkę, czy ma jakieś drobne.

Emma
Dwa euro w monecie, oraz osiem złotych. A z banknotów, to 10 euro i 10 złotych.

Emma

- Z budżetem moim tragedii nie ma, więc raczej mnie stać na jednego..... em jak się nazywał ten twój ulubiony napój?

Zder

- Mullermilch. Najlepsze są o smaku mango.

Emma

- Więc zrobimy zakupy, wymienię euro i zapytam się ogrodnika o możliwość zatrudnienia. A propo tego "państwa" to od czego zaczniemy?

Zder

- Na razie trzeba zebrać kolejnych obywateli. Jak już będzie nas tak z siedmiu to możemy powoli coś tam tworzyć.

Emma

- Ok.

Zder

- Od razu dopowiem, że trzeba będzie wprowadzić podatki. W przypadku Wielkiej Komunistycznej Republiki Greferbergenstańskiej będzie to tylko jedna składka obywatelska, której wysokość zależałaby od ilości obywateli.

Emma

- A ile by ta składka wynosiłaby na początek?

Zder

- Na początku to 15 zł tygodniowo, ale kiedy dojdą kolejni obywatele to składka się zmniejszy.

Emma

- Myślałem, że więcej.

Zder

- Identyfikujesz się jako mężczyzna?

Emma

- Nie, to zwykłe przejęzyczenie

//I tak jest kiedy nie sprawdzasz pisowni dwa razy!\\

Zder

- Nie bój się. Ja ostatnio czuję się trochę bardziej bi.

Emma

- Kolejne nowe pojęcie....

Zder

- Dużo nie wiesz jak widzę.

Emma

- U nas w żłobku edukacja była skromna i ograniczała się jedynie do wiedzy podstawowej, więc ma wiedza nie jest duża.

Zder

- Cóż, trudno. Jeszcze się dowiesz. A tak w ogóle to czemu byłaś w żłobku przez taki długi czas?

Emma

Opowiada mu historię swojego życia

Zder

- Nic z tego nie zrozumiałem. Weź powtórz.

Emma

- Tata kupił fabrykę broni dzięki radzie pana Freddy'ego Riley'a kupił fabrykę broni nie wiedząc, że jest zadłużona i w złym stanie. Dodatkowo pan Riley zabrał mamę i z tego powodu tata zaczął pić. Potem zaczął sprzedawać rzeczy z domu, a czasem jacyś obcy zabierali rzeczy z domu. Potem oddał mnie do żłobka. Kiedy miałam 14 lat zabrano mnie na terapię elektro-szokową i pozwolono na wyruszenie w świat. Oddałam się mojej pasji - ogrodnictwu. Znalazłam też stare gazety, gdzie opisywano pożar fabryki broni, która należało do taty. On postanowił spłonąć razem z nią. Kilka dni po pożarze zauważono tajemniczą osobę chodzącą w jej pobliżu. Ta osoba przypominała tatę.

Zder

- Yhmmm...