Nie usłyszeli cię, byli już wewnątrz, a w ich uszach dalej dzwonił grzmot błyskawicy.

Sera powoli i ostrożnie zaczęła wstawać na nogi.
- Ał. ...paraliż nie jest przyjemny...nie polecam -wymamrotała cicho elfka. - Czemu lu-.....czemu niektóre osoby muszą być tak cholernie uparte?

- Cholera wie, w tutejszych lasach długo nie przetrwa sam nawet jako kapłan runiczny.

- Cóż....życie się toczyć dalej będzie....chyba że nagle świat szlag trafi. - Powiedziała ponuro Sera. - W każdym razie przejdę się do piwnicy po strzały. Mam nadzieję że ten...cały Skaven mnie wysłucha.

- Raczej wątpię by takie strzały robiono szybko...

Położyła obok.

- Może jeszcze mają jakieś na zbyciu....Chociaż. A niech mnie....Dominusie za jakie grzechy - westchnęła kobieta.

-Jak krasnolud wbije sobie coś do łba, to łatwiej jest wyrwać zepsuty ząb smokowi ognia, tylny, niż mu wybić. Choć... Ja bym zrozumiała, jakby próbował naz nawrócić, a nie upie**olić łeb przy damej dupie.

- Znaczy ja nawet nie wiem o co mu chodziło z tym kultem? Jak ojciec kazał to szedłam z nim do kościoła Dominusa, składaliśmy datki w pobliskiej kapliczce Aurlieli.....do kultysty mi tak daleko jak Drowowi to bycia dobrą osobą.

-Ch** będzie ch*jem niezależnie od gatunku, tyle wiem. Osoba na pozór wspaniała może być największym sku*wysynem.

Po jakiejś godzinie Vibius przyniósł piękną, srebrną zastawę a na niej podał wam potrawkę z kurczaka w sosie winnym pachniało obłędnie.

Nadstawiła się nad tym i zaczęła to wąchać, nagarniając powietrze do nosa.

Sera wzięła kurczaka do ręki i zatopiła w nim swoje zęby.

Zapach łączył w sobie słodycz i smakowitą woń kurczaka, była to uczta dla nosa drakkenki.
Sam amak potrawy był jak taniec słodyczy, kwaśności i goryczy radośnie przeplatając je i dopełniając nimi wzajemnie w idealną całość dobrowadzając kubki smakowe elfki prawie do smakowego orgazmu.

Spojrzała tylko na to, po czym wzięła go do reki i powoli odrywajac kawalki zaczęła jeść.

- Kurhwah jebhana smoczyczah Impherthorska - powiedziała z pełnymi ustami po czym przełknęła potrawę - Jest to ku*ewsko dobre.

- Ostry język jak na elfkę...
Odrzekł Vibius

-hahuneh e zmeha achoań. Hahdy hest inny.

- Dobra, jutro wyruszamy wiec wypocznijcie, ja potrzebuję udać się na miejsce rytuału by na nowo wzmocnić swoją zbroję.
Rzekł po czym wychylił jeden kielich wina i wyszedł.

Spojrzała się na swoją towarzyszkę.
-No cóż... Fiekawe, czy i kiedy pan krasnolud zmądrzeje na tyle, by wrócić tutaj, racja?

- Może wróci....może nie....cholera ich czasami wie. Na chwilę obecną trzeba się raczej martwić o osoby którą są obecnie w naszej grupie a nie gdzieś w dziczy.

-Fakt... Lae niestety krasnoludy są uparte jak buty na osłach. Jak sobie coś ubzdurają, to... A w ogóle, co sie stało w piwnocy?

- No cóż...nagle pojawiła dziura a z niej wyszedł jakiś szczurolód, nazwał się Skavenem i zaczął coś gadać o dokopaniu się do ziem elfów. Wyjaśniłam mu że nie jest na takowych, że nawet nie jest na naszym kontynencie. Ponownie zaczął bredzić o "nowym klanie".......ewidentnie ten fakt go ucieszył i zaoferował mi strzały w podzięce. Ów strzały nie były naostrzonymi patykami więc je wzięłam. Ale wtedy wszedł Krasnolud. Sparalizówał mnie, złamał strzały i resztę znasz już sama.

-Ja sie nie dziwię. - powiedziała po chwili ciszy, lekko mieszając wino.
-Krasnoludy mają paniczny strach przed szczurami.

- Znaczy, ja sama za szczurami nie przepadam ale jest to lekka przesada......ale o szczurolodziach opinii nie mam. Do dnia dzisiejszego nie miałam pojęcia że istnieją.

-Słyszałam legendy, opowiadania... Zwłaszcza, że dobrze smakują z oliwa i figami.

- Ja słyszałem od bredzących szaleńców że mieszkają kanalizacjach i porywają dzieci innych by zmienić je w inne Szczuroludy.

-Brednie. To są szczury, mnożą sie na potęgę.

- No w sumie......cóż przynajmniej jest szansa że uda mi się jeszcze zdobyć jakieś strzały od nich. Trzeba tylko wypatrywać dziur w ziemi.

-Ciekawe tylko, czy zajęcze nory się liczą.

Dobra, co ogółem robią nasze dwie zacne damy ?

Najwyraźniej.. Dyskutują, cz pewności nie ma.

Ja rozumiem, dyskusja dyskusją, ale wiecie macie kontynent do uratowania...

Wiemy, tajemniczy głosie. Jednak trzeba sie wymuenić spostrzeżeniami.

// Cóż....
- Pojęcia nie mam, ale raczej nie. Było to zdecydowanie zbyt duże by się zmieścić w takowej.

-Wiem wiem... No nic, chyba czas na spoczynek. Żebyśmy nie padły przypadkiem.

- No dobra....ehm eh tylko gdzie jest jakieś posłanie?

-Ja mogę spać na podłodze. Wielkich wymagań nie mam, a ty możesz na mnie.

- Ehm jesteś pewna że nie będzie ci nie wygodnie? Wiesz może jestem lżejsza od ciebie ale wciąż coś ważę.

-Raczej chodzi mi o ciebie. W sumie... Ech, jeszcze kolce, rogi, łuski...