Afrodyta
- Cerber to śliczny piesek. Dlaczego?

Afrodyta:

- Jest wielki i ma trzy głowy. To może zniechęcać zwykłych ludzi - stwierdził.

Afrodyta
- To, że jest wielki i ma trzy głowy, nie oznacza, że nie lubi się pobawić. Albo na przykład nie lubi, gdy go pogłaszczą...

Afrodyta

- Ludzkie rozumowanie tak nie działa. Wielki i trójgłowy to dla nich niebezpieczny i dziwny. Takie po prostu są ludzkie istoty.

Afrodyta
- Powiedziałam swoje. - odparła tylko. Nie lubiła się rozwijać i rozciekać myślą po drzewie.

Afrodyta

- A ja swoje - wzruszył ramionami.
Tymczasem kelnerka sprzątnęła talerz po pizzy Śmierci. A co się stało z pizzą, która Afrodyta odpracowywała tam na dole?

Afrodyta ją właśnie zajada.

Afrodyta

No właśnie nie. Bo jej tu nie ma.
Nie było pizzy jak się pojawiła z powrotem.

Afrodyta
W takim razie walić, i tak nie jest już głodna. Przestała dosłownie, głód.

Afrodyta

- Swoją drogą, kelnerka zjadła twoją pizzę. Mówiłaś, że się rozmyśliłaś i jej nie chcesz to uznała, że lepiej, żeby się nie marnowała.

Tymczasem jakiś obcy koleś nagle przytulił Afrodytę od tyłu. Od razu zrobiła się głodna.

Afrodyta
- Co do kur...- kopnęła tego kogoś w nogę.

Afrodyta

- A-Ałaj! - tym kogo kopnęła był... chłopiec. Wyglądał zasadniczo jak dziecko. I chyba nawet był dzieckiem - Czemu to zrobiłaś!? Ja się tylko przytulić chciałem! - pisnął.

Afrodyta
- Wybacz. Pomyślałam, że możesz mi zrobić krzywdę. - przytuliła małego chłopca. - Mocno boli?

Afrodyta

Zrobiła się jeszcze bardziej głodna.
- T-Trochę... Mocnego masz kopniaka.

A Śmierć uniósł wymownie jedną brew.
- Widzę, że poznałaś Głód. Chodzi z nami do szkoły, choć ma ciało i umysł dziecka.

Afrodyta
- Wybacz. Wszyscy jesteście dziećmi? I w takim razie kto jest najmłodszy...? - spytała Śmierć, przepraszając Głód, wciąż na chłopca patrząc.

Afrodyta

- Zależy czy chodzi ci o wiek rzeczywisty czy pozorny. Z wyglądu Wojna jest najstarszy, Głód najmłodszy, ale z czasu istnienia to ja jestem najstarszy, a Wojna najmłodszy - odpowiedział jej Śmierć.

Afrodyta
- W takim razie jaki jest Zaraza? - spytała.

Afrodyta

- Średnia.

//Dzięki za info, kamień ♡

Afrodyta
- No cóż, pewnie macie ciekawe życie. Tak, głód? - spytała chłopaka, wciąż go przytulając.

Afrodyta

- Jestem głodny - mruknął dziecięcym głosikiem Głód, przytulając się do niej - Tak bardzo głodny... Masz coś do jedzenia?

Afrodyta
Odsunęła się trochę i zlustrowała go spojrzeniem.
- Możemy iść do centrum, do kawiarni, jest niedaleko a o tej porze jest tam szczególnie spokojnie. - uśmiechnęła się. Nie chciała tu, w końcu koniec dnia pracowniczego w tej pizzerii, a nie chcę prosić o podgrzanie pizzy i raczej tu już nie da rady.

Afrodyta

- A w kawiarni mają ciastka..?
I te dziecięco-urocze głodne oczka.

Afrodyta
- Wierz mi czy nie, ale mają tam wszystko.

Afrodyta

- No to możemy iść! - Od razu się rozweselił

Afrodyta
Spojrzała pytająco na Śmierć.

- Idziemy?

Afrodyta

- Czemu nie - wzruszył ramionami.

Afrodyta
Bierze plecak, narzuca go na plecy.
^^
Odchodzi od Głodu, z uśmiechem i kieruje się w stronę drzwi.

Afrodyta

Oboje ruszyli za nią.
Głód szedł obok, Śmierć z tyłu.