Klasycznie umeblowany, skromny pokój z solidnymi, dębowymi meblami. Ściany są białe, a w oknie powieszono ciemne zasłony. Są tu dwa łóżka, choć na razie (ku zadowoleniu młodego demona) Dante nie ma żadnego współlokatora. I dobrze.

*Do pokoju wchodzi uzbrojony oddział GIGN. Przepraszają Dantego za kłopot, po czym zakładają ładunek wyważający na ścianie, zaczynają drzeć mordę, wysadzają ścianę po czym wchodzą do pokoju obok. Zza ściany słychać strzały. Po wchwili ogarniają syf i wychodzą*

//Zastanawiam się czy aby tego nie podłapać pod samomistrzowanie, usunąć post i dać makreli ostrzeżenie.//

// nie bij plz xd

//...co tu się...
//Btw, tak szybko to się stało, że nie dano mi możliwości na reakcję na początku lub w ogóle w trakcie całego zdarzenia xd
//niemamnieu, uznajesz to czy usuwasz w końcu, bo nie wiem czy odpisać..?

//Powiedzmy, że uznaję, ale nie myślcie sobie, że wiecznie będziecie mogli robić taką samowolkę.//

//Przecież tak nie myślę.

*Siedział na brzegu łóżka i czytał książkę. Cały czas. Nawet kiedy ci wyburzali mu ścianę w pokoju. A kiedy wyszli... cóż, po prostu przewrócił stronę* Miłego dnia.

//Jego to chyba niewiele zaskoczy.

//Cóż, to Dante jest. Za chwilę to pewnie będzie zjadał czyjeś sny czy coś.//

//A jak dorośnie to dopiero będzie się dziać. Bardzo miły gość z niego będzie, co nie? xd

Zoe
Wchodzi. Co dziwne, przed Kastianem.
-Um..,Cze-cześć.

Kastian: *wchodzi*
Cześć. Jak się nazywasz?

Zoe

Poprawia warkocz, by leżał na lewym ramieniu.

Dante *Nie podniósł nawet wzroku znad książki na swoich, że tak powiem, gości* W czym mogę służyć? *Było słychać po jego głosie, że to ewidentnie tylko zwrot grzecznościowy i nic więcej*

Zoe
-Wszy-Wszy-wszystko z tobą ok? Przed-przed chwilą coś em... Wyb-wyb-wybuchło...

Wchodzi Agent X.
- Za 3 minuty macie lekcje. Szykujcie się.

Zoe
Obraca się z szybkością światła. Kiwa głową.
-Tr-trzeba coś spako-spakować?

Agent X
- A jak myślisz?

*Zamknął spokojnie książkę i odłożył na stolik nocny, bez słowa jak na razie*

Zoe
-Nie.

Agent X pokiwał głową, po czym wyszedł.

Zoe
Poprawia grzywkę.
-Wię-wię-więc Zoe. - wyciągnęła bladą rękę w stronę Dantego

Kastian: heh wiedziałem
Jestem kastian.

*idzie do swojego pokoju*

*Wstał i przyjął rękę Zoe. Nie uścisnął jej jednak tylko obrócił wierzchem do góry, nachylił się i musnął lekko ustami. Chłodny, pozbawiony uczucia pocałunek. Widocznie chłopak był dość... staroświecki, że wciąż stosował takie zwyczaje* Przyjemność po mojej stronie *Powiedział cicho formułkę grzecznościową, bez chociażby cienia emocji w głosie, po czym wyprostował się, puścił jej rękę i ruszył w stronę wyjścia*

Zoe
WTF
Nook
Chłopak....jest dziwny. No nie za bardzo lubi, gdy coś się obraca do tyłu, albo gdy jest coś niezaplanowanego. Westchnęła, opuściła dłoń i poszła w ślady za Kastianem i Dziwnym sąsiadem.

Dante:

Wszedł do pokoju i tak jak na początku dnia usiadł na brzegu łóżka, wyciągnął książkę i czytał. Tymczasem dusza Vane odezwała się do niego cicho: P-Proszę... wypuść mnie..! ale zignorował jej głos.

Dante

Za oknem już się ściemniało. Za oknem pojawiła się noviven, ta sama, która cię wcześniej prześladowała. Chyba sobie nie odpuściła. Przykładała wściekle twarz do szyby, jakby to miało sprawić, że zobaczy cokolwiek więcej.

Dante:

Wstał, podszedł do okna i zasunął zasłony, po czym wrócił na poprzednie miejsce. Przynajmniej chwilowe wyciszenie problemu. Czytał dalej... choć miał przeczucie, że zwykłe zasłonięcie okna niewiele da. Niestety niewiele.

Dante

Tak się zaczytałeś, że jak skończyłeś to zastał cię wieczór. Obok ciecie stoi [i]noviven[/b] z okna i opiera ci głowę o ramię.

Dante:

Miał ochotę dać jej czytaną książką w twarz, jednak ostatecznie powstrzymał się od tego - Zdajesz sobie sprawę, że naruszasz moją przestrzeń osobistą?

//Powiedz to Harry'emu w pokoju Tayomiego i Augusta//

Dante

- Oj, no weź. Jesteś taki miluśki! - i przytuliła się do ciebie.

kosmiczny_kamien pisze:
//Powiedz to Harry'emu w pokoju Tayomiego i Augusta//

//Harry nic nie robi. Siedzi cicho, jak stonka. I obiera kartofle.//

//trochę jak Organek w swoim teledysku//

//Mi chodziło o tego mema z Wiedźmina (chyba z Wiedźmina).//

//Tak, z wiedźmina
Talar dobry ziomek
Geralt: Bywaj
Talar: Ja ku*wa jestem a nie bywam//

Dante:

Odsunął ją od siebie.
- Mogłabyś łaskawie nie mówić takich rzeczy? Byłbym wdzięczny - powiedział z raczej chłodnym spojrzeniem.

Dante

Poczułeś na sobie chłodny dotyk wszechobecnego o ten porze cienia.

- Dlaczego? Czyżbyś mnie nie lubił? Myślałam, że się rozumiemy...

Dante:

- Nie, nie rozumiemy się. Nie rozumiem, dlaczego nie możesz po prostu dać mi spokoju - odpowiedział spokojnie, pomimo tego nienaturalnego, chłodnego dotyku. Nie przepadał za byciem dotykanym, prawdę mówiąc. A już zwłaszcza bez jego zgody.

//Akurat jak przeczytałam o tym dotyku cienia w domu okno otworzyli i tak autentycznie go poczułam xd

//xd//

Dante

- Bo mi się podobasz. Nawet nie wiesz jak trudno znaleźć sobie dobre towarzystwo. Takich jak ciebie to jak ze świecą szukać.

Dante:

- Więc szukaj dalej. Ja się nie nadaję do takich rzeczy - powiedział beznamiętnym tonem głosu, po czym wrócił (czy też raczej usiłował wrócić) do czytania książki.

Dante

Mrok zaczął unosić cię wysoko, wysoko.

- Nie ignoruj mnie.

Dante:

- Przestań.

Dante

- Czemu?

Dante:

- Chcę po prostu w spokoju poczytać, idź ponękać kogoś innego - odpowiedział z teoretycznie standardową irytacją w głosie, ale jakby trochę... inną niż wcześniej?

//Poza snami nie posiada żadnych nadludzkich mocy. Jego fizyczną formę da się zranić. Łapiesz do czego piję, prawda? Ta "inna irytacja" to taka mieszanka podirytowania z niepokojem. Gdyby noviven mocą na przykład upuściłaby go teraz, mogłoby mu się coś stać (tylko jego fizycznej formie [choćby i z jakiegoś powodu nawet umarł i tak mógłby nadal kontrolować sny], ale to i tak raczej taka niewesoła wizja, trzeba przyznać).

Dante

- A co czytasz?

Dante:

- Sennik. Zbiór znaczeń, jakie ludzie przypisują snom. Interesująca lektura - odpowiedział obojętnie. Swoją drogą, to też ciekawa inspiracja do tworzenia snów. Ale tego akurat nie powiedział na głos.

Dante

- Pewnie przydaje ci się, kiedy wchodzisz komuś do snu, nieprawdaż?

Dante:

- Owszem, przydaje. A teraz, czy mogłabyś chciażby na dzisiaj dać mi już spokój?

Dante

Spadłeś na łóżko. Dziwna istota chyba sobie poszła.

Dante:

Westchnął. Nareszcie.
Wrócił do czytania, mając nadzieję, że ta faktycznie przynajmniej dzisiaj się już nie pojawi. A najlepiej to w ogóle się odczepi.