Jorbart powoli podniósł wieki młot kowalski, i jak najciszej wszedł do domu. Słyszał jakieś dźwięki z kuchni, podszedł do drzwi uniósł młot z zamiarem walnięcia pierwszej osoby która zobaczy.

//pół tysiąca wiadomości, fajnie się rozrosło.

Kot mył się w kącie i patrzał na Bobira, potem spojrzał na swego pana

Jorbart wpadł do kuchni z wrzaskiem i zamachnął się młotem w postać w kuchni, celował w pierś.

//oof, żebro pewno złamane

Bobir wrzasnął z przerażeniem

//ale trafiłem?

//chyba oczywiste

Steknął i wypluł trochę krwi
-Ku*wa!!!! - wrzasnął

Kot spojrzał na niego i pobiegł do warsztatu.

Jorbart dopiero teraz zauważył kto przed nim leży. - Bobir!? Co do cholery robi tu ta krew?! Co tu się działo?

-Ja...Khe! Przyszli strażnicy....hghy! I mówili że...Ty...hky...coś -mimo bólu uśmiechnął się krzywo- Grozi...li...ghe! To nie byli Temerczycy

- Dobra, nie ruszaj się, powinno mi jeszcze zostać trochę ziół, może nawet znajdę trochę wódki. - Jorbart posprawdzał wszystkie szafki i postawił butelkę przed Bobirem, następnie poszedł do piwnicy po jakieś zioła na ból. Wrócił do Bobira. - Masz problemy z oddychaniem? Boli cię w piersi?

-Jahhhkoś..ghe! Oddycham - wykrztusil kupiec

- To dobrze, żebra prawdopodobnie nie przebiło płuca. Będę musiał założyć ci bandaż, unieruchomię ci też rękę. Normalnie powinieneś się kurować z miesiąc ale my to trochę przyśpieszymy. Powiedz dokładnie gdzie cię boli, ja pójdę po jakieś tkaniny.

//Pierwszy raz kiedy kursy pierwszej pomocy mi się przydają. Powinienem się cieszyć czy smucić?

Kot przyniósł mysz i położył ją obok Bobira i jakby czekał na nagrodę

Jorbart spojrzał na kota i machinalnie pogłaskał go po głowie. - Teraz przynajmniej ich nie torturujesz, co? Krok w dobrym kierunku. - Kontynuował przygotowania do pomocy.

//A nie było czegoś takiego że koty przynoszą ci myszy bo myślą że jesteś słaby? Jak to jest z przedwiecznymi demonami?

//kot może przynieść mysz w różnym celu np. jako przeprosiny, żeby kogoś pocieszyć lub żeby pochwalić się zdobyczą, a udomowione koty trzymają martwe myszy jako trofeum albo chwilę się nimi bawią i wypuszczają na wolność, ale nie widzę sensu tego pytania

Kot wrócił do mycia się

//nie pisz samych wiadomości bez wątku, bo aby zaśmiecają, a mam tydzień na usunięcie, więc tamtych poprzednich i tak nie usunę


Kot mył się po czym położył się spać

//Dobra, zróbmy coś żeby Jorbarta stąd wyciągnąć.

Jorbart nagle się podniósł, usłyszał za drzwiami jakieś dźwięki, głosy i szczękanie broni, szybko wziął sakwę z kawałkami miecza, petardami i ubraniem i pobiegł do kuchni spakować trochę chleba i suszonego mięsa.

//co ty tak właściwie chcesz zrobić? Jeśli jakiś atak na ciebie to bez sensu

Kot się powoli obudził i obserwował właściciela

//bardziej mam ochotę zrobić z niego jakiegoś paranoika żeby z Wyzimy wyszedł to będzie można jego historię trochę dalej poprowadzić. Bo na razie nic nie mogę nim zrobić a potrzebowałem czegoś żeby się ruszył. To może być zwykły patrol albo klienci, co tam chcesz.

Jorbart spakował jedzenie i wyszedł tylnymi drzwiami. Postanowił że czas ruszyć dalej, chyba że zdarzy się coś co przekona go do pozostania w Wyzimie.

//ok to może być

Jakiś elf do niego podszedł

Jorbart spojrzał na niego z niesmakiem i przyśpieszył kroku, przez cały czas zerkał za siebie.

Elf poszedł za nim sprawiał wrażenie jakby chciał się jego o coś spytać. W umyśle Jorbarta wyglądał jak wiewiórka

Jorbart jeszcze bardziej przyśpieszył kroku, nie chciał zwracać na siebie uwagii, jednak nie zaprzestał obserwacji elfa, położył dłoń na sztylecie.

Elf zagrodził mu drogę

- Przepraszam nie widziałeś może, mojej córki?

Jorbart od razu się odsunął - Nie, i nie mam ochoty jej szukać, odsuń się - Powoli wycofywał się pod ścianę, nie chciał aby ktoś zaszedł go od tyłu, szykował się do wyciągnięcia sztyletu.

Elf chwycił go za rękę i nie dał puścić

- Ale na pewno? Taka mała, jasne włosy.

Jorbart zareagował instynktownie, uderzył napastnika w łokieć i wyciągnął sztylet w między czasie odpychając elfa i odskakując do tyłu.

- O co ci chodzi?

Elf wyglądał w tej sytuacji jak wiewiórka i sięgał za pas. Jorbart przez chwilę widział coś jakby nóż

Jorbart rozejrzał się na boki szukając innych wrogów. - Ostrzegam, nie zbliżaj się do mnie, jeszcze jeden krok i zaatakuję! - Przygotował się do rzutu sztyletem i pobiegnięcia w stronę bramy, pomimo że nie był jakimś wielkim mistrzem tej sztuki powinien trafić z tych paru kroków. Cały czas się cofał.

Z drugiej strony szedł Krasnolud z długim kijem to mógł być jakiś topór. Jorbart nie zauważył kiedy elf wyciągnął to coś za pleców, miał ostatnią szansę by uratować życie gdyż nie zdążył by uciec przed elfem, a Krasnolud też mógł być jednym z nich

//nie no, to miała być lekka paranoja a nie uciekinier z psychiatryka

Jorbart rzucił się w bok jednocześnie rzucając sztyletem w nogi elfa, pobiegł w kierunku bramy na groble

//pomyślałem żeby przenieść to do odmentów albo bagien.

//A ja nie skończę dopóki go nie zabijesz

Nóż trafił elfa w brzuch, bo odruchowo się skulił, upadł, a to co miało być jego bronią okazało się sakiewką, ostatnie co powiedział to

- Ja.... zapłacę...

Zaczął pluć krwią, krasnolud miał zwykły kij nie topór, ale wciąż mógł nim zagrodzić drogę. Jorbart musiał biec do innej bramy

//teraz masz powód by uciekać

//chwila, jakim cudem on się skulił w taki sposób żeby dostać w brzuch nożem lecącym w nogi? Nawet jakby przykucnął to byłoby to prawie niemożliwe poprzez barierę stworzoną przez twoje kolana. Ale dobra, lets roll. Szkoda że zrobiłeś z niego zabójcę, nie lubię grać postaciami z złą karmą, ni chu chu pasuję mi to do Jorbarta, miał określać sytuację w mgnieniu oka a tu zrobiłeś z niego kogoś na haju.

Jorbart pobiegł najszybciej jak mógł po drodze nadeptując na sztylet wciąż tkwiący w brzuchu elfa, wpychając go jeszcze bardziej, biegł teraz w kierunku dzielnicy kupieckiej. Musiał oddalić się od tych wiewiórek.

//były też normalniejsze sposoby na opuszczenie Wyzimy, a elf to Feran z lokalnego cyrku, który pełni rolę aktobaty, pasuje? No dobra kontynuujmy

Pod bramą stał o kilku strażników, gdzieś mieli kto wchodzi, a kto wychodzi

Jorbart zwolnił kroku, jeśli agent wywiadu mówił prawdę to strażnicy raczej nie pozwolą mu przejść. Postanowił zachowywać się jak normalny mieszkaniec, na poczekaniu wymyślił historyjkę o byciu zielarzem i wypadzie na podgrodzie po składniki.

//Jakoś trzeba było zostawić Bobira, potrzebny był jakiś silny stymulant, nie wiem co jeszcze by zadziałało, pożar? Ale to musiałbyś ty zrobić.

//mogłeś sobie stworzyć oddzielną postać i poczekać na niego, żeby móc opuścić miasto

Strażnicy mieli gdzieś kto to jest, ale w nocy raczej nie wypuszczali zbytnio, ci byli wyjątkowo leniwi, więc sprawdzili go tylko powierzchownie i go wypuścili. W końcu był wolny.

//na dzisiaj może koniec, bo chciałbym iść za chwilę spac?

//Jasne, mogłem ale nie czuję jakoś weny żeby zrobić jakąś interesującą postać. I jasne, ja też już raczej idę spać.

Jorbart skierował swoje kroki do podgrodzkiej tawerny po drodze zbierając przydatne zioła. Powinien być w stanie sprzedać parę jego sztyletów za parę koron i znaleźć gdzieś miejsce do przekucia miecza, podobno zatrzymał się tam krasnoludzki kowal, kupi też trochę mocnej wódki i będzie mógł wyruszać w drogę, nie wiedział tylko gdzie.

//Są jakieś plany w innych miejscach?