Nitri: *dalej krwawi. * *ma lekko fioletowe usta. Bladą skorę. *
*dzwoni**
-MEI DO CHOLERY!

Alex: *teraz ma magię czerwoną. Próbuje ją uleczyć*

Mei: *przylatuje* Musiałam was przecież namierzyć! *próbuje pomóc nitri*

Nitri: *Rana się goi. Pozostawia po sobie fioletowy ślad*
-Dzięki. Czułam się jak po chłoście... Straszne. Mei, wstrzymaj Alice. Najlepiej zdejmij naszyjnik. Ja z Alexem czatujemy w lesie. Pistolet na strzałki.*podaje*

*Ink nadal siedzi pod ścianą i rysuje. "Ludzie boją się czerni lecz biel jest straszniejsza. Po śmierci widzi się ciemność po czym zostaje tylko światłość. Legendy prawdziwe, zło czarne dobro białe? Nigdy nic nie jest takie jak się wydaje. "* *Prawie skończyła rysunek, pozostało jedno pociągnięcie pędzlem. Wstaje i wychodzi z domu nie kończąc. Krzyczy* CO MAM ROBIĆ?! ROZKAZY SZEFIE!

Nitri: PRZESTAĆ SIĘ DRZEĆ! I JESZCZE ZWAŻYĆ ELIKSIR BUENAVENTURY Z MEI! JA I ALEX CZATUJEMY W LESIE! SCARLETT POMOŻE CI!

Ink:TAJEST SZEFOWO *Podchodzi do Scarlet.* Pomagasz mi warzyć elksir. Rozpal w Kuchęce. Drewno jest przy kominku. Bierze składniki i je ustawia w żądkach. Bierze książkę i zaczyna dzielić je na części wedle przepisu.*

Alisa: *Znowu się pojawia*

Mei: *jeszcze do niej nachwile podchodzi, w sensie do alisy* Poprostu zaśpiewaj że mną. *śpiewa Drop Pop Candy*

Nitri: *wypija łyk herbaty*
Alex?! Mam plan. Skoro chcemy uśpić czujność Protektorów Złotej Hydry, powinniśmy się sami w nich wcielić! :) Dovra, potem wyjaśniam. Porozmawiajmy od czystej duszy. Opowiedz mi co było we śnie. Co masz na sumieniu, oraz jakie ciemne ręce oplatają twą duszę, nie dając zaczerpnąć ani wdechu spokoju. *odkłada filiżankę i siada, tak, że jedna z jej wyprostowanych nóg, dotyka drzewa, a druga jest zgięta wpół, przy tej wyprostowanej nodze. Pół-turecko. Sama opiera się o pień drzewa. *

Alisa: *śpiewa z mei, ciemna magia wychodzi, po czym mdleje*

Alex: Ja... Nie mogę ci powiedzieć. N-naprawde... To dla mnie zbyt... Stresujące...*usiadł tak trochę skulony*

Nitri: Nie mam zamiaru się z tobą cackać. Tracisz za dużo magicznej mocy i nerwów, na siebie. Nie mam siły by porozmawiać z tobą w myślach. Także dla łaski swej, mów.

Alex: Nie! Nie powiem nic, Poprostu, nie chce byś się martwiła. Nie jestem kimś o kogo nawet można się martwić. Poprostu tego nie chce...

Nitri: Nie zmienisz nagle kilkoma słowami moich myśli. Sen to wytwór wyobraźni. Nie masz w nim wyboru. Mów. Nie martwię się o ciebie gdy nie ma takiej potrzeby. Wiem że dasz radę. Gadaj, bo nie chcę od nowa oglādać kilkugodzinny sen. Okej? Za dużo będę musiała pozmieniać w czasie. *jej skrzydła, tworzą wokół niej ścianki. Szara suknia do łydek, leży spokojnie. Strzałki do łuku, zwisają z ramienia*

Alex: Nie musisz! Prosze, nie martw się tak bardzo o mnie. Nic mi nie bedzie przez ten sen.. *jest jakiś trochę blady*

Nitri: Gadaj. Wal prosto z mostu. Nie masz za bardzo wyboru. *powiedziała zapijając pierniczek* *wyciągnęła małą, srebrną wagę. *
-Służy mi do ważenia dusz. *wyjaśniła szybko* *położyła ją na ziemi, po czym wyciągnęła dwa listki jednakowe. Położyłe je na dwóch różnych stronach wagi. Lewa była cięższa*
-Prawa, dla mnie, to powiedzenie o twoich problemach. Nie będę musiała cierpieć z powodu migreny kilka dni. A także nie będę musiała szperać w twojej pamięci. Czyli w najbliższym czasie nie osłabisz się, gdy przypomnisz sobie o tym, czego moja anielska ręka dotknęła. A lewa strona, to ból. Z twojej strony, że nie posłuchałam ciebie. Z mojej strony ból głowy, i ból, że nie zaufałeś mi.

Alex: Ja... Naprawde, jest mi źle kiedy o tym mówię...

Nitri: Mów. Nie za bardzo powinno cię to obchodzić. Powiedz i koniec. I mi i tobie będzie lepiej.

Alex: Ehhh... Ja... Nie, nie moge.. *chowa się za swoim szalikiem, tak, że chowa prawie całą twarz. Pewnie znowu wygląda jak burak*

Nitri: ZBIERZ SIĘ DO CHOLERY! *filiżanka z hukiem ląduje na kamieniu i się rozbija*

Alex: Nie dam rady! nie naciskaj na mnie! *i gdzieś ucieka XD*

Nitri: *Łzy* *podnosi się* *szybko leci za Alexem. Łapie go za rêkę*
-Nie będziesz mój drogi uciekał mi pod nosem u Protektorów. Idziemy. Spokojnie. Chodź.

Alex: *próbuje sie wyrwac i gdzieś iść* Ja nie dam rady! Czego nie rozumiesz w tym, że nie powiem bo poprostu nie umiem?! *i ma już łzy w oczach*

Nitri: Spokojnie. Zaufaj mi. Okej? Spokojnie... *przytula go lekko, głaszcząc po plecach. Ale wstydu sobie narobiła*

Alex: *też. Można poczuć od niego smutek, ale taki serio* P-prawda, że nigdy mnie nie opuscisz?

Nitri: Stuprocentowa. Nie opuszczę cię. Bo wiesz... Człowiek bez wad, jest niczym róża bez kolców. Traci na uroku. *powiedziała cicho, przytulając Alexa*

Alex: W-wolisz nie wiedzieć co mi się śniło. To napewno cię zrani... *dalej tuli, powstrzymujac łzy*

Nitri: *lekko się odkleja. Patrzy mu w oczy, nadal tuląc*
-Naprawdę myślisz, że mnie coś zrani? Jestem Feniksem, Alex. Odradzam się z popiołów. Na nowo. Za każdym razem.

Alex: J-ja.. I tak nie umiem o tym mówić...

Kwiatuszkowa pisze:
Alex: J-ja.. I tak nie umiem o tym mówić...

Tanja:*podchodzi pod drzwi i zostawia butelkę wódki finlandia*
Może to mu pomoże myśli
*wychodzi po cichu z domu luny zostawiając minę na schodach*

Nitri: Nie urazisz mnie. A jeśli już, pomożesz tym. Odradzam się z popiołòw. Z gruzu. Robię... Niemożliwe.

Alex: Ja... Nie dam rady poprostu... Ah, doprowadzi mnie to tylko do łez i nie będziesz mogła mnie zrozumieć...

Nitri: To nie mów. Pozbieraj się. Powiesz mi potem.

Alex: O-okej... *chyba chciałby teraz coś pomyśleć ale szybko to zatrzymuje "Może..." *

Nitri: Serio? Nie przysłuchuję się myślom. Są dla mnie jak oddech innej osoby w pokoju. A gdy próbujesz nie myśleć, to słychać cię jakbyś krzyczał.

*Ink skończyła robienie mikstury. Przelała ją do paru flakoników po farbie. Substancja jest niemal przezroczysta z lekkim odcieniem brązu, co sprawia, że nie pomyśli jej z farbą.* *Pomyślała że środek nocy to idealna pora do dzwonienia po ludziach. Wzięła telefon wypiła trochę farby i się uśmiechneła. Dzwoni do pierwszej lepszej osoby*

Alex: Heh, sorka...

Nitri
Nie ma co przepraszać. Chodź, zważymy eliksir.

Alex: Okej.

Nitro: *przez chwilę jeszcze tuli. Potem odlwpia się i idzie z Alexem w stronę pozostawionego koca. Zbiera koc*
-A! Czy chcesz mi się wygadać? Jakieś... Negatywne emocje czy coś jeszcze?

Alex: Nie...

Nitri: *odłożyła rzeczy*
-Na pewno? *spojrzała na niego badawczym wzrokiem*

Alex: Tak...

Nitri:
Na. pewno?

Alex: Czy ty właśnie próbujesz mnie zdenerwować?! Mówię, że tak!

Nitri
*lekko się skuliła. Nigdy, kogo obdarowywała uczuciem, nie podniósł na nią ręki.* *siedzi skulona pod drzewem. Z jej oczu lecą łzy*

Alex: Ja.. Ja.. Nie chciałem... Przepraszam! *i znowu gdzieś ucieka, już słychać jego płacz*

Nitri: *Dalej płacze.*
*Słychać jakby szept. Ledwo słychać*:
Dlaczego... Ktoś tak szczęśliwy, udaje że wszystko ok
Zamiast powiedzieć...
Że nie ma siły
Jak zawsze sięga obłok?
*płacze, a jej serce mieli się na popiół*

Scarlett: *podchodzi* Nitr, nie rycz. Przecież jesteś silniejsza, on... Ah, to zwykły mięczak. Nie wytrwa bez ciebie nawet dnia. Nie martw sie o niego.

Tanja: *wchodzi do sali wyciąga pistolet ze strzałkami usypiającymi i strzela do alexa nitri i scarlet trafiając ich w szyję*
myśleliście że macie ze mną szanse?

Nitri
*Patrzy na Scarlett. Szybko ociera łzy. Już nie płacze, a jej oczy są czarne.*
-Dzięki, Scarlett. Ja nie płakałam przez niego. Przewijają mi się emocje. Dziś wieczorem - przemiana.
//Tanya nie może lel.
Zmień//

// a co może//