A czemu miałbyś w ogóle wierzyć w którekolwiek?

Ta wiara zapewnia mi satysfakcję, motywację i poczucie spokoju.

Zatem wolisz słodkie kłamstwa od prawdy?

Wolę prawdę. Ale dopóki nie wiem co jest prawdą, wolę słodką niewiadomą od gorzkiej niewiadomej.
A moja wiara nie działa na zasadzie "na pewno tak jest", tylko "nikt nie wie jak jest, ale wolę budować swój światopogląd i poczucie moralności w oparciu o tą wersję".

Niewiadoma jest neutralna. Ty traktujesz swoją niewiedzę myśleniem życzeniowym, ergo jesz słodkie kłamstwo.

Jeśli przyjmowanie którejś z niepewnych i nieprzeczących obserwowanym faktom wersji rzeczywistości jest "jedzeniem słodkiego kłamstwa" - to tak, jem słodkie kłamstwo. Bo mam do wyboru albo przyjąć któreś z "kłamstw", albo trwać w kompletnej egzystencjalnej pustce, w której nie można dojść do żadnych konstruktywnych wniosków.

Za to to był stanowczo za daleko posunięty wniosek.

Więc wskaż mi błąd logiczny w tym wniosku, bo ja go nie widzę.

Z prawdy wynika fałsz, implikacja nieprawdziwa.

Nadal nie widzę, w którym miejscu wyciągam fałsz z prawdy.

Mijak pisze:
Bo mam do wyboru albo przyjąć któreś z "kłamstw", albo trwać w kompletnej egzystencjalnej pustce, w której nie można dojść do żadnych konstruktywnych wniosków.

To jest fałsz.

Więc do jakich konstruktywnych wniosków można dojść bez przyjmowania żadnego modelu rzeczywistości?

Nie mówimy o nieprzyjęciu żadnego modelu, a takiego, który jest oparty na prawdzie.

Jest wiele modeli niesprzecznych z obserwowanymi faktami, więc na jakiej podstawie da się wskazać ten "oparty na prawdzie"?

Ten, który jest nie tylko niesprzeczny (jak czajniczek Russela choćby...), ale oparty na obserwacjach.

A w jaki sposób chcesz na samych faktach oprzeć właściwą interpretację tych faktów?

Fakty to nie kwant. Możesz oprzeć interpretację jednego faktu na innym i vice versa.

Do wielu wniosków można dojść interpretując fakty w oparciu o inne fakty. Ale nie do wszystkich.

Dlatego nie ma jednego właściwego światopoglądu. Wśród tych które otrzymujemy, skupiamy się na tych, które dają wymierne rezultaty.

I uważam, że mój mieści się w tej kategorii. I trzymam się go, bo spośród tych mieszczących się w tej kategorii, ten najbardziej mi odpowiada.

Chyba już stwierdziliśmy wspólnie, że twoje założenie nie mieści się w tej kategorii ze względu na to, że jest oparte na bezpodstawnym założeniu?

Nie, nie stwierdziliśmy tego wspólnie.

Mijak pisze:
Jeśli przyjmowanie którejś z niepewnych i nieprzeczących obserwowanym faktom wersji rzeczywistości jest "jedzeniem słodkiego kłamstwa"

Tak szybko zapomniałeś, czy po prostu lubisz kłamstwa?

Mijak pisze:
Do wielu wniosków można dojść interpretując fakty w oparciu o inne fakty. Ale nie do wszystkich.

Przyjęte przeze mnie wnioski na temat natury świadomości nie tylko nie przeczą obserwacjom, ale też nie da się im przeciwstawić żadnych wniosków wynikających z interpretacji faktów w oparciu o inne fakty.

Ale za to nie są oparte ani na faktach, ani na obserwacjach, ani nawet na solidnych przesłankach. Wszystko co masz na ich poparcie to swoje osobiste widzimisię.

Tak samo jak wszystkie możliwe wnioski na ten temat.

Zniowu nieprawda. Mówisz to tylko po to, by twoje własne stanowisko wyglądało pewniej.

No przykro mi, ale nie podałeś żadnego argumentu za tym, że istnieje jakiekolwiek lepiej poparte faktami stanowisko w tej konkretnej kwestii. Jedyne co zrobiłeś, to dowiodłeś, że moje nie jest jednoznacznie najbardziej słuszne.

Raczej, że nie powinno się go przyjmować bez przesłanek, podobnie jak każdego innego.

Ale bez przyjmowania żadnego modelu w kwestii natury świadomości nie jestem w stanie znaleźć sensownej moralności ani motywacji do czegokolwiek.
Dopóki traktuję to jako przyjęty model, a nie objawioną prawdę uprawniającą mnie do ograniczania czyjejś wolności w imię mojej wiary, to gdzie tu problem?

To przyjmij taki model, ku któremu są przesłanki. Który faktycznie wygeneruje trochę dobra, a nie będzie stawiał ludzi na piedestale poprzez gloryfikację fikcyjnej duszy.

A jest taki?
I czym w ogóle jest "dobro"?

Jest takich pełno. Na przykład zamiast się modlić pomagaj w schronisku. Albo wymyśl coś innego, by dodać trochę dobra do świata. Coś, co daje wymierne rezultaty.

Ale mój model też zakłada wyższość realnej pomocy ludziom nad modlitwę w ich intencji. Istnienie duszy nic tu nie zmienia.

Taka gloryfikacja świadomości znacznie mocniej motywuje mnie do dbania o dobro świadomych istot.

Lepiej jest znaleźć inny powód. Lepiej sobie poradzi jak twoje założenia zaczną się sypać.

Czemu zakładasz, że kiedykolwiek zaczną się sypać?

Z tego samego powodu dla którego ty zakładasz, że w ogóle możesz je obrać.

Mówiłeś wcześniej coś o przesłankach. Jakie warunki muszą spełniać takie przesłanki, żebyś uznał je za przekonujące?

Przesłanki ku czemu?

Ku przyjęciu określonego modelu w kwestii natury świadomości.

Zgodne z obserwacjami, oparte na obserwacjach.
Pogadajmy o tym.

Bardzo chętnie, ale nie w tej chwili.

darcus pisze:
Tak szybko zapomniałeś, czy po prostu lubisz kłamstwa?

Tak łatwo nie zauważasz pojedynczych słów, niepasujących Ci do Twojej teorii o myśleniu Mijaka, jak "JEŚLI"?
Darcus, Twoim problemem jest to, że Ty nawet nie chcesz zrozumieć, co ktoś inny do Ciebie mówi. Przez co potem sam argumentujesz coś, co nawet nie jest sprzeczne ze zdaniem dyskutanta.

Rozumiem, że ktoś może nie rozumieć, albo błędnie zrozumieć.
Ale jeśli ktoś nawet nie chce zrozumieć, mówi się wtedy o arogancji i taka dyskusja jest totalnie bez sensu.




A jeśli miałbym sam wypowiedzieć się co do dyskusji, to Mijak ma rację.
Jeśli Nie znamy prawdy i NIE DA SIĘ jej poznać na podstawie obserwacji (zauważyłem, że tak lubisz to słowo), to jeśli wtedy przyjmiemy sobie jakiś model rzeczywistości, który nie będzie sprzeczny z dotychczasowymi obserwacjami, jak zrobił Mijak, nie jest to żadne "kłamstewko".

Jeśli czegoś nie da się poznać na podstawie obserwacji, to nie może to być prawdą xD

Co

ZnawcaLiteraturyPolskiej pisze:
Wszechświat zawsze istniał, albo powstał sam z siebie.

No i chyba wyjaśniłem już czym się różni nieznane zjawisko które doświadczamy, a hipoteza w której istnieje coś co nie prezentuje się w rzeczywistości i jest niepotrzebne w naszym modelu.

to niczego nie wyjaśnia, to wyjaśnia jeszcze mniej niż Bóg.


No posłuchajcie siebie, mówicie mniej więcej tak :
No słuchaj Bóg niczego nie wyjaśnia, bo kosmos powstał sam z siebie, bo jeszcze nie poznaliśmy wszystkich praw fizyki i w przyszłości się to wyjaśni, a Bóg nie może istnieć, bo fizyka kwantowa Go wyklucza.

1. Wiem, wy piszecie Bóg z małej

2. Zawsze jeśli mówi się o stworzeniu wszechświata i całego szeroko pojętego Świata, stwierdzacie słusznie, że nie poznaliśmy wszystkich praw fizyki.
Zawsze kiedy mówi się o Bogu, zakładacie, że poznaliśmy już wszystkie prawa fizyki, hmm......

Poznaliśmy jakieś prawa fizyki. Bóg z założenia łamie je wszystkie.

Poznaliśmy parę praw fizyki i już teraz bóg im zaprzecza.

Co więcej, Bóg łamie wszystkie możliwe prawa fizyki. Istnienie praw fizyki jest w sposób bezpośredni sprzeczne z wszechmocną istotą.