-Atakujemy z brxegu, odskakujemy do środka i eliminujemy po kolei. Jak dam znać, ma się zacząć

Słyszał cię stąd tylko Roderic który ładował już moc ognia.

Usadowałi się na brzego lasu i zaczęła szykowqć zaklęcie młotów.

Roderic naładował w pełni moc kostura
- W co celować ?
Ty zaś jeszcze musisz spleść ( siła woli) i obrać swój cel.

-W satyry.
Obrała za cel satyry.
//1 na 14. Aż się miękko na serduszku zrobiło.

Więc udało ci się przygotować bardzo potężny młot teraz musisz wybrać w którego satyra celujesz i rzucić na percepcję. Nie pytam o siłę ataku z powodu mocnego wiązania i założenia, że moc Dominusa jest kobtrą na nieumarłych.

Crluje w satyra po lewej stronie jak pratrzeć od dołu mapy
//12 na 15.

Kiedy ty rzuciłas młot w tego z lewej, a Roderic kule ognia na tego z prawej, wasze pociski idealnie skrzyźowały swoje trajektorie przed Sertorem i wzajnie wzmocniły się brakującym zywiołem, w ten sposób was. Wspólny atak wyszedl potężniejszy nisz planowany i oba satyry padły mimo, że jeden zdążył wychodować dwie pary owadzich skrzydeł.

Dobra... Dwóch najgorszych przeciwników zostało zdjętych. Zostały harpie, minotaury, kozielniki i centaur... Eh... Chyba teraz pora na atak na większych przeciwników.
-Teraz minotaury. -po czym zawyła tak, że w wolnym tłumaczeniu można było to przetłumaczyć na "Duże rogate".

Kiedy zawyłaś harpię zaczęły podlatywać do ciebie, aby zaatakować waszą magiczna dwójkę.

-Wycofujemy się do lasu, już. - po czym ustawiła tarczę w obronie, przyszykowała tarczę i zaczęła się wycofywać.

wycofaliście się wgłąb drzew, ale pod ciągłym ostrzałem byliście, gdyż harpie rzucały piórami tuż na skraj drzew, a z ich piór wychodziły pojedyncze larwy, gdzie uzbierało się ich nieco więcej jedna wchłaniała resztą i taki ot czerw szedł na waz by was atakować.

Jedną z jej pierwszych reakcji byłoby z pewnością wymiot, ale się powstrzymała.
-Ja się zajmę czerwiamy, a ty tymi latadłami, jasne?

-To się źle skończy, zróbmy na odwrót.
Powiedział po czym zaczął bić larwy kosturem, a dokładniej jego metalową, koksowniczą końcówką, tym samym mimo ich sprężystości rozbijając je na zielonkawą, przegniłą paćkę.

A ona... Nie wiadomo, co dokładnie myślała, jednak wycelowała włócznią w harpie, po czym powiedziała:
-Ergyd llachar - wykonując ruch podobny do błogosławienia dominusa. Skoncentrowała się, by jakby wystrzelić wiązkę magii światła z jej włóczni.

na wolę poproszę

6 na 14.

i percepcja

0 Na 15, ku*wa proszę.

I złocistym promieniem łaski Dominusa herpię prosto w jej oko i przeszywając je, a raczej przepalając przegniłe jego tkanki promień wypalił całą jej głowę, w tym te przeklęte robaki.
W tym czasie Roderic zrobił czystkę na robakach na dole.
Została już tylko jedna Harpia, gdy zobaczyłaś, jak jeden z minotaurów pada pod precyzyjnymi ciosami Emilio i drugiego, pod ostrzałem sentenesa, którego kusza automatyczna po prostu zrobiła z byczka szaszłyk.

Wymierzyła zatem w drugą harpię i zrobiłą dokładni to samo.

wola i percepcja.

// 7 na 14 i 13 na 14. Jej.

Promień przeszył skrzydło harpii, podpalając je. Ta poszybowała ku ziemi przed tobą... podpalając niestety las

//Dobra, to kto został przy życiu? Z wrogów rzecz jasna.

kozłownicy i sam Sertor

Kozłownicy wycelowali w twoich mniej potężnych sojuszników( Karolinę i Sentenesa) i kiedy Sentenes już miał otrzymać cios w głowę, Karolina zasłoniła go własnym ciałem jednocześnie się przemieniając. Fakt faktem ostatecznie strzały trafiły w jej pierś, lecz nie zadały chyba jakichś tragicznych obrażeń.

A teraz wycelowała w kierunku kozłownika najbardziej na lewo i wystrzeliła w niego tym samym zaklęciem. Zawyła dając znać, by atakowali kozły.

wola, percepcja i charyzma

13, 9 i 5 na14, 15 i 14.

wytworzyłaś wysoce niestabilny ładunek magii, który owszem trafił wroga, jednak nie zrobił mu żadnej krzywdy. Co gorsza twoi usłyszeli, lecz nie było komu już tego wykonywać, wy z Roderikiem byliście w środku pożaru, który rozprzestrzeniał się wokół was z każdą sekundą, Sertor zaszarżował i walczył teraz z Emilio, zaś Kozły atakowały Karolinę i Sentenesa

Obejrzałą się dookoła, czy nie ma jakieś drogi, gdzie mogłaby się przedrzec. PRzemieniła się w wilkołączą formę. Dała się podejść.

Nie byłoby drogi gdyby nie... oczywiście tkający ogień krasnolud, który ukierował ci drogę w stronę Karoliny. Sam jednak musiał poświęcić resztkę swej mocy na otworzenie ci przejścia i kiedy tylko wyszłaś... cóż on zniknął w płomieniach.

Wie przynajmniej, na kogo ukierunkować swój gniew.
"Walkiria, powiedz, że możesz wypleć ten ogień, błagam!"

Zmrużyła oczy, a z jej kącików poleciała łza.
-To wiem już, na kogo skierować gniew. - po czym zawarczała, obnażyła zeby i ruszyła na najbliższego kozłownika. Nie daruje im.

Zwinność

4 na 14.

No i wgryzłaś się w szyję bestii i jednej strony już wiedziałaś, że masz go z głowy, z drugiej... chyba czeka cię kolejne wewnętrzne spotkanie z rojem....
Rzuć na wytrzymałość, musi wejść na połowę.

5 na 7, buja!

po chwili wyplułeś tylko kawał przegniłego mięcha wraz z robakami i jednak, wszystko było dobrze, jednakże Drugi kozłownik skupił się an tobie. Wtedy Karoline powtórzyła twój ruch, lecz nie wiedząc o robakach wszamała kawałek.

-Wypluj to, już! - powidziała, po czym przyszykowała jakieś aklęcie oczyszczenia a nią. Nie może stracić i jej.

- Czemu ? Po za tym nie mogę, za późno ...

-otwieraj paszczę, już! Wyżygaj, natychmiast! Żywego trupa z ch*j wie jakimi robalami?!

- Ale... ja nie umiem żygać na zawołanie...

Wsadziła jej rękę do paszczy.
-To Ci wywołam.

Zaczęła się dusić, aż wreszcie podrażniłaś jej przełyk an tyle, że zwymiotowała.... pytanie czy wszystko...

A teraz jeszcze zaklęcie do wewnątrz na oczyszczenie.

wola

11 na 14.

Oczyszczenie udało się. Przynajmniej pocxułaś jak sama Aurelia przez ciebie dotyka Karoliny.
W międzyczasie Sertor dość mocno walnął młtem w tors Emilo, tak iż ten aż odleciał na kilka metróe i walnął w drzewo. Teraz ten wku*wiony centaur skormwyczał wku*wiony tym co tu zaszło... pewnie gdybyście były szybsze mogły byście zapobiec temu co się stało, ale centaur rozoazał wszystkim żywym larwom dostac się do minotaurów i je wskrzesić. Tak też się stało. Pp chwili minotaury wróciły do 'życia', wyrosły im owadzie skrzydła, a skóra pokryła się ropniami, w których widziałyście larwy. Po chwili jeden z nich wzb die ponad ziemię by wykonać miażdżący atak na was z góry, a drugi poszarżował ku Emilio, aby zemścić się za poprzednią śmierć.