Poczułeś, jak jeden z żołnierzy Sojuszu odbiera Ci to, co było dla Ciebie, jako dla żołnierza Federacji, najważniejsze, a mianowicie całą broń, a wraz z nią komunikator i tym podobne.
- Gadaj kim jesteś i co tu robisz. - powiedział ten sam żołnierz, co wcześniej, gdy jego kompan skończył przeszukanie.

-Colin Coat, były żołnierz Federacji, obecnie dezerter i rozbitek.

- Twoi koledzy, których rozbiliśmy w pobliżu też byli dezerterami i rozbitkami?

-Rozbitki, ale nadal byli żołnierzami. I zginęli jako żołnierze, wierni Federacji.

- Jak się domyślam to chyba nie śpieszy Ci się, żeby do nich dołączyć?

-Gdybym chciał umrzeć, to bym został z tamtymi.

- Nie spotkałem się jeszcze z dezerterem Federacji... Masz chociaż jakiś dobry powód, żeby dołączyć do tych, którzy wybili Twoich towarzyszy broni i przyjaciół?

-Przyjaźń? W Federacji? Ja po prostu dążę do przetrwania.

- Czyli jak pojawią się Twoi kolesie w lśniących zbrojach to sprzedasz nas im tak samo, jak swoich kumpli z oddziału, tak? Byleby przeżyć?

-Wątpię, że za strzał w plecy dowódcy dostanę nagrodę inną, niż rozstrzelanie.

- Raczej nikt na Ciebie już nie doniesie, a sam też się chyba nie wsypiesz, hm?

-I tak dla Federacji byliśmy martwi, gdy zestrzelono nasze okręty. Co mi szkodzi?

- No dobra, damy Ci szansę, ale nie licz na wiele, dopóki nie dowiedziesz swojej lojalności względem Sojuszu. No i do tego czasu każdy będzie mieć prawo Cię zastrzelić, jasne?

-Rozumiem.

Żołnierz ruszył w kierunku wyjścia, dając Ci ruchem głowy sygnał, żebyś poszedł za nim. Pozostali nie ruszyli się z miejsca i mieli Cię najwidoczniej eskortować, tudzież strzelić w plecy, jeśli będziesz kombinować.

Ruszył więc za nim.

Opuściliście budynek, a później trafiliście do obozu Sojuszu złożonego z namiotów, które otaczała barykada z gruzu, wraków i innego śmiecia, którego wokół pełno, wzbogacona o otwory strzeleckie, a w pobliżu prawie na pewno znajdowały się jakieś pułapki, na przykład wilcze doły wypełnione ostrymi prętami metalu czy coś w ten deseń. Poza tym kręciło się tu wielu żołnierzy Sojuszu, w pełnym rynsztunku lub nieco z niego ogołoconych, zwłaszcza w wypadku tych, którzy jedli, pili, rozmawiali, grali w holokarty lub odpoczywali. Mechów nigdzie nie zauważyłeś, ale za to dostrzegłeś wielu ludzi kręcących się w pobliżu jednego z budynków, a więc pewnie to tam znajduje się stajnia mechanicznych rumaków Sojuszu.
Większość żołnierzy patrzyła na Ciebie z otwartą wrogością, zapewne gdyby nie strażnicy, to zatłukliby Cię na śmierć, pozostali byli zaciekawieni lub mieli Cię gdzieś. Żołnierze zaprowadzili Cię do jednego z namiotów, pod którym stanęli na warcie, a ten sam wojak, z którym już rozmawiałeś, wszedł tam z Tobą.
Ściągnął hełm i odetchnął głęboko, pokazując Ci dokładnie ostrzyżoną, młodą i dość przystojną twarz, ale tylko z jednego profilu, bowiem cały prawy policzek pokryty był oparzeniami.
- Myślę, że pora powiedzieć coś więcej, nim trafisz do jakiegoś wyższego oficera. - powiedział i wyciągnął dłoń. - Starszy sierżant Jargh Moorn.

-Colin Coat.
Uścisnął dłon, z lekka nieśmiało. Federacja ma zupełnie inne podejście co do jeńców, chociaż to może być pułapka.

- No dobra, zacznijmy więc od początku. - rzekł i mimo użycia liczby mnogiej, to pewnie Ty masz zacząć od początku i opowiedzieć wszystko, od chwili pojawienia się tu do teraz.

-Przylecieliśmy tutaj trzema okrętami, Maya i dwoma Tengo UF. Coś nas zaatakowało i wysadziło oba Tengo, a u Maya zniszczyło mostek. Na koniec jeszcze zepchneło nas na orbitę, gdzie to się rozbiliśmy. Przeżyło nas trzydziestu pięciu, z czego kilku zginęło do czasu, aż spotkaliśmy się z wami. Trzech z nas, w tym ja i dowódca byliśmy na zwiadach. Jeden zginął, gdy w pojedynkę na was wyskoczył, a kapitan zginął z mojej ręki, gdy próbował zaatakować z boku. Reszta, pozostawiona w budynku również zginęła, jeżeli się nie mylę.

- Tak, tak, wszystko by się zgadzało, tylko ci niby miałoby Was zaatakować i tak łatwo zniszczyć? Nasza flota nie doniosła o obecności Waszych okrętów ani walce z nimi, więc to nie mogły być nasze jednostki.

-Nie wiem tego, nie rozpoznałem okrętu. Nigdy nie widziałem zresztą czegoś tak... przerażającego.
///Ah, te stopnie tajności Nowego Roku///

- Domyślam się, nic małego czy zwyczajnego nie mogłoby pozbyć się Twoich okrętów tak szybko... Czemu zostaliście tu wysłani? To nie mógł być rutynowy patrol ani nic innego, do takich zadań Federacja nie wysyła Pięćset Pierwszego Legionu, prawda?

-Przyczółki, bazy wojskowe. To samo, co zawsze się liczyło dla Federacji - zdobycze.

Pokiwał głową kilka razy w zrozumieniu.
- A dlaczego akurat ta planeta?

-Tego nie wiem. Obstawiam że to dlatego, że nie jest ani główną planetą, ani nie jest to ta, gdzie macie znaczący przyczółek.

- Federacja nie wiedziała o niczym, co tu się wyprawia, prawda?

-Gdyby wiedziała, to by coś tutaj wysłała. A tego nie zrobili, a przynajmniej my o tym nie wiemy. Nie było się jak komunikować.

- Jak wyglądał Wasz pierwszy kontakt z maszynami? I jaka była reakcja Waszego dowódcy?

-One pierwsze zaczęły strzelać, więc my przeszliśmy do obrony. Później - do utrzymywania pozycji. Dowódca ukrył emocje i kazał z nimi walczyć, jak z każdym wrogiem. Spotkaliśmy dwa typy maszyn, o ile się nie mylę.

- To znaczy? - spytał, mając na myśli z jakimi maszynami mieliście wątpliwą przyjemność się spotkać.

-Te, które są w największej ilości i są najsłabsze, oraz te drugie, które walczą jak ludzie.

- Mogło być gorzej, gwarantuję, odiedziałem tu łącznie sześć miesięcy w dwóch dwumiesięcznych turach i dwóch jednomiesięcznych... Nieprzyjemnie, najgorzej, że to jakby walka z Nieumarłymi albo Pluskwo-Pajęczakami: Możesz walić i walić, a ich wciąż nie ubywa.

-Bo mają dobrze chronione fabryki, prawda?

- To na pewno, ale musi być coś jeszcze.

Kiwnął głową na znak poczciwego zrozumienia, chociaż dokładniej odpowiedzi nie znał.

- Myślę, że z naszej rozmowy to byłoby na tyle... Masz jeszcze coś do dodania lub jakieś pytanie?

-Nie.

Skinął głową i wskazał Ci wyjście z namiotu.
- Dopóki nie przybędzie nikt wyższy rangą, aby Cię przesłuchać, czas spędzisz pod strażą, w naszym areszcie.

Kiwnął głową.
-Zostawić tutaj pancerz?

- Słyszałem, że dla żołnierza Federacji pancerz to duma, więc nie mam zamiaru Cię z niej obdzierać.

Ponownie kiwnął głową.
-Jednakże w razie czego prosze informować.
Opuścił namiot, jeżeli mu było wolno.

Jak najbardziej, bo to stojący pod nim żołnierze zaprowadzili Cię do aresztu, czyli jednego ze zrujnowanych pomieszczeń jakiegoś budynku. Niezbyt to urokliwe miejsce, bo bez okien, a jedyne drzwi zamknięto za Tobą na cztery spusty, a przy okazji na pewno wystawiono warty.

Przynajmniej nikt go nie widzi.

Przez jakiś czas, którego poczucie straciłeś, rzeczywiście tak było. Po chwili jednak otworzono drzwi, aby wrzucić Ci do środka dwie racje żywnościowe, butelki wody w tej samej liczbie i coś, co wyglądało jak lampa jarzeniowa.

Podziękował, jeżeli zdążył. W Federacji nawet żołnierze nie mieli tak dobrze, tzn. lampki nie dali.

Zdążyłeś, ale obyło się bez odpowiedzi ze strony strażników, dla nich wciąż byłeś wrogiem, tylko że zdanym na łaskę Sojuszu. Ale wciąż wrogiem.

No tak bywa, niestety. Zabrał się za posiłek, jednakże postarał się do racjonować na wiele godzin.

Pomysł był dobry, wykonanie już mniej, byłeś zwyczajnie zbyt głodny, żeby racjonować to w inny sposób niż kilkuminutowymi przerwami, przez co jedzenie skończyło Ci się po pół godziny. Na szczęście nie czekałeś długo, bo ledwie kwadrans, gdy otworzono Ci drzwi, choć tym razem nie wrzucili do środka ani jedzenia, ani wody, ani lampy, ani granatu.
- Zbieraj się, wychodzimy. - powiedział jeden ze strażników, oczywiście dodatkowo argumentując swoje słowa wycelowanym w Ciebie karabinem.

Wypełnił posłusznie rozkazy, zachowując wszystkie zasady jeńca, który chciał przeżyć. Posłuszeństwo i brak gwałtownych ruchów.