Jedna z większych wioskek znajdująca się na północnym-zachodzie od Królewskiej Przystani. Żyje tutaj ponad setka mieszkańców. Wysoki rozwój tego miejsca owocuje w całkiem dobrą obronę w postaci drewnianej palisady wokół wioski oraz pomniejszej bazy wypadowej Pogoni. We wsi produkuje się naprawdę sporo dając na ten przykład choćby Talmarskie Wino.

Kuba:
Pora powoli wyruszyć z wioski na codzienny obchód, we wsi zabił już wasz sygnał, więc powoli wasza grupa wypadowa zbiera się do wyjścia.

Westchnął ciężko i przeciągnął się, a później sprawdził ekwipunek i wziął broń oraz nabitą fajkę, zostawiając resztę w swej kwaterze, aby ruszyć na jakaś zbiórkę, czy coś, albo od razu na patrol.
//Mogę na PW opisać kilku ziomków mojej postaci z oddziału?//

//To nie jest twój oddział, ty masz tylko tego przyjaciela.//
Sygnał dowodził tylko tego, że ma wasza grupa zebrać się pod bramą. Jak wiadomo zerwali się z miejsca wszyscy i ruszyli zaraz pod nią.

//Wiem, że nie mój oddział, chodzi o kilku towarzyszy broni, z którymi się zakolegował :V//
No cóż, on też poszedł pod bramę, nie wypada się spóźnić.

//Ech... PW.//
Problem był taki, że przyszedłeś ostatni z całej grupy.
-Dobra, jak już jesteśmy wszyscy to możemy ruszać. Nie zasnę jak nie zabiję dziś choć jednego elfa.- Odpowiedział szef drużyny, Brannyn.

- Dzień bez zabicia Elfa to nieudany dzień. - mruknął pod nosem i ruszył razem z resztą.

W tej kwestii raczej nikt nie postanowi zaprzeczyć. Ruszyliście tak swoją, póki co standardową trasą. Z dala od lasów i w pobliżu innych, znacznie mniejszych wsi takich jak Jarowo, Poczetna czy Kwiry.

Jedyne, co może teraz robić, to trzymać miecz w garści i rozglądać się z przeczuciem, że zaraz coś je**ie.

Akurat, gdy zmierzaliście w kierunku wsi Powlin, zauważyliście jak grupa elfów wychodzi z ukrycia i kieruje się wprost do wioski, póki co jeszcze nie wiedzą o waszej obecności.

O ile on tu nie dowodził to jedynie chwycił oburącz swój miecz dwuręczny i czekał na rozkazy szefa.

-No co tak stoisz jeden z drugim? Łapać za broń i niezauważenie podejść pod domy.- Powiedział, a następnie nałożył bełt na swoją kuszę i lekko pochylając się ruszył truchtem ku jednemu z domów, tak zrobiła też reszta waszej drużyny.

No to on również, ściskając mocniej miecz i szykując dobrego miejsca, aby zasadzić się na Elfy.

Wszyscy udaliście się niezauważenie pod ścianę jednej z chat. Niedaleko z was już słyszeliście krzyki zarzynanych ludzi, na co Ragnar odpowiedział wysoką złością zaraz biegnąc zabić kilku z elfów.
-Idiota...- Powiedział wasz dowódca wzdychając. No to jazda, do roboty chamy!- Krzyknął jeszcze w waszą stronę, a następnie wybiegł za ścianę z drugiej strony i po chwili oddał strzał z kuszy, rzucił ją gdzieś na bok i ruszył dalej.

- Na pohybel drzewojebom! - krzyknął i wzniósł miecz oburącz w górę, aby rzucić się z nim do ataku, gotów zabić pierwszego Elfa, który mu się napatoczy.

Cała wasza grupa z okrzykiem na ustach wyszła zza ściany i od razu ruszyła do boju. Nord dostał już z dwóch strzał, ale nadal dzielnie walczy. Właśnie załatwił jednego elfa uderzeniem topora w bark. Tak samo ty właśnie namierzyłeś jednego, który właśnie podrzynał gardło wieśniakowi. Od razu się na ciebie spojrzał i wyciągnął swoje dwie szable.

- No, dawaj główkę. - powiedział i rzucił się do przodu z uniesionym mieczem, aby wykonać pozorowany atak z góry, który później miał przejść we właściwy atak, jakim było cięcie poziome z lewej do prawej.

Jako, że twój wróg miał tę przewagę posiadania dwóch ostrzy to zasłonięcie się z tych dwóch kierunków nie było tak trudne. Następnie złapał twój miecz w kleszcze i odciągnął go gdzieś na bok, by wykonać kopnięcie w twoją klatkę piersiową, cofając cię nieco do tyłu.

//Ale ja ten miecz mam dalej w łapie czy niekoniecznie?
I serio szabelka zablokowała dwuręczny miecz? ;-;//

//Nie posiadasz dwumetrowego miecza, nie licz na to. Tak samo ten twój towarzysz nie ma dwa i pół metra. No i tak, dalej masz swój dwuręczny miecz.//

//...//
Postarał się wyrwać miecz, a przy okazji pozbawić go jednej z szabel i ponownie natrzeć, tym razem ciosem z góry.

Broń mu udało ci się wyrwać przy wyszarpywaniu własnej, co zdziwiło elfa. Natomiast natarcie od góry szybko skończyłoby się zabójstwem, gdyby nie to, że twój przeciwnik odszedł na bok i już wykonywał na ciebie cios, gdyby nie strzała, która przebiła mu na wylot gardło.
-Nie ma za co!- Krzyknął w twoim kierunku Bane.

- Ale liczy się jako mój! - krzyknął i rozejrzał się za kolejnym wrogiem.

Gdy ty tak się rozglądałeś to zauważyłeś jak Ragnar walczył z kilkoma elfami, to chyba była dobra okazja, by mu jakoś pomóc, bo średnio sobie dawał radę z odniesionymi ranami.

I tak też zrobił, biegnąc do najbliższego Elfa, by wbić mu miecz od tyłu w klatkę piersiową lub brzuch, jeśli był odwrócony do niego tyłem, lub też zamachnąć się z góry na dół, jeśli nie było jak go podejść.

Obie opcje dało się wykonać, ale przebicie mieczem sprawiło tyle, że jeszcze wykrztusił z siebie kilka kaszlnięć krwią nim zdechł. Ragnar wykorzystał zamieszanie spowodowane tym co się stało i wbił odgórnie topór w bark jednego elfa. Natomiast trzeci wkurzony wykonał cięcie na ręce Ragnara, gdy ten puścił topór i cofnął się nieco, by zaraz uderzyć pięścią w twarz elfa, który padł momentalnie na ziemię. Wtedy zaś przyłożył kolano do jego piersi i wbijając mu kciuki w oczodoły - zmiażdżył mu czaszkę.

- Zarąbiście, Ragnar, jak zwykle. A teraz weź się wycofać, bo Cię jeszcze upie**olą. Znaczy bardziej, niż jesteś. - powiedział i w międzyczasie dobił tego Elfa, którego Nord trafił w bark, obcinając mu głowę.

-Ku*wa, źle się czuję...- Powiedział, a po jego głowie spływał pot, a on sam usiadł pod ścianą jednej z chat.

- Te pedalskie Elfy Cię struły, Ragnar? - spytał i zaraz zawołał po jakiegoś medyka, choć ciągle rozglądał się po okolicy, żeby w razie czego móc odeprzeć jakiś atak Elfów.

Zaraz po zabiciu jednego elfa podszedł do was wasz dowódca.
-Ku*wa, mówiłem debilu, byś włożył jakąś zbroję.- Powiedział do Ragnara, a następnie odczepił od pasa małą fiolkę i kucając obok mężczyzny wlał mu do ust zawartość fiolki. Ten jedynie kilka razy zakasłał i o mało się nie zrzygał, na co mężczyzna zasłonił mu usta dłonią. Nie zwymiotuj, lepsze to niż śmierć.- Dopowiedział jeszcze po tym.

Skoro jego przyjaciel był w dobrych rękach, to on pobiegł dalej, szukając kolejnych Elfów do ubicia.

Widziałeś właśnie jak jeden podciął gardło wieśniakowi, który próbował z nim walczyć. Kolejno widząc ciebie od razu sięgnął drugą ręką ze swoje plecy.

I w tym momencie odrzucił miecz, a chwycił miecz długi i tarczę, aby zasłonić się tym czymś, co to drzewojeb chowa za plecami.

No i słusznie, bo był to sztylet, który od razu posłał w twoim kierunku. Na szczęście wbił się w tarczę, a on zakręcił jedynie parę razy szablą w dłoni i czekał na ciebie.

No to natarł ko niemu, osłaniając się tarczą i trzymając miecz przed sobą, zupełnie jakby chciał nabić na niego Elfa, aby później posłać go cięciem w górę, w kierunku jego gardła.

Elf postanowił nawet tego nie blokować, jedynie odskoczył na lewo, czyli tam gdzie nie trzymałeś tarczy, a następnie wykonał samemu poziome cięcie na poziomie twojego barku.

Obrócił się tak, aby przyjąć je na tarczę, a później wyszedł z kontrą skierowaną w jego głowę.

Obrócenie się na tyle szybko było niestety w twoim przypadku zbyt wolne, a przeciwnik przejechał szablą po twoim prawym ramieniu.

W takim razie postarał mu się tę szablę wytrącić, jednocześnie uderzając go swoją tarczą.

O ile wytrącenie nie poskutkowało to uderzenie tarczą obaliło go i już wytrąciło z rąk broń, nim jednak miałeś szanse na zadanie mu jakiegoś ostatecznego ciosu, to on przeturlał się po ziemi i zebrał ponownie swoją szablę oraz wykonując przewrót w tył - powstał i ponownie stanął naprzeciw ciebie ze swoją bronią.

- Nie możesz tak po prostu zdechnąć? - spytał i ruszył do niego powoli, osłaniając się tarczą, aby nagle i jednocześnie wyprowadzić cios, który miał odwrócić jego uwagę od próby podcięcia nogą.

-Nie spocznę, do póki nie zabiję ostatniego człowieka...- Odpowiedział na twoją jawną prowokację, zablokował cios... No, ale już nie dał rady zasłonić się przed podcięciem przez co wylądował od razu na plecach.

I natychmiast, tak żeby nie dać mu czasu na reakcję, wbił miecz w jego brzuch, a tarczą trzymał jego dłoń z szablą na ziemi.

Krótko mówiąc, udało się to, a ten jeszcze zwyzywał cię kilka razy przed śmiercią. Reszta waszej drużyny radziła sobie całkiem dobrze, nawet udało się uratować kilku wieśniaków.

No i fajnie. Rozejrzał się za Banem, aby móc podpierdzielić mu zabójstwo Elfa, tak jak to on zrobił nie tak dawno.

Gorzej, że to już w sumie był koniec, rozprawiliście się z tym małym komandem Bandery, najprawdopodobniej bez strat w swoich siłach.

O ile Ragnar przeżyje, to rzeczywiście będzie zarąbisty wynik.

Dostał antidotum, najwyżej możesz teraz sprawdzić co u niego.

I tak też uczynił, uprzednio wycierając klingi swych mieczy z krwi o ubrania zabitego Elfa, a później podszedł do swego przyjaciela, siadając obok (lub też stając, zależy co on robił).
- I jak się czujesz?

-Jakbym miał zaraz się porzygać.- Powiedział półgłosem, nawet takiego jak on może powalić dawka trucizny.
-Nawet nie próbuj, zabraniam ci tutaj umierać.- Powiedział szef waszej grupy i wstał. Widzę wam dobrze poszło, wszyscy cali?