Jeśli to byli ludzie, a na pewno byli, to dość długo nie dawali o sobie znać. Dopiero po kilku minutach w Twoim kierunku śmignęła strzała, szczęśliwie chybiona, bowiem trafiła w szybę samochodu od strony kierowcy.

- Jeśli strzała chybiła, to nabój może trafi w cel.. - pomyślał, po czym strzelił raz w kierunku łucznika.

Raczej wątpliwe, żebyś trafił, skoro kolejna strzała przeleciała znów bardzo blisko Ciebie, ostatecznie wbijając się w drogę, dzięki czemu zobaczyłeś, że wykonana jest z drewna, ma lotki z ptasich piór oraz grot z jakiegoś złomu, pokrytego grubą warstwą rdzy, brudu lub... krwi?

Strzelił jeszcze raz w stronę łucznika, a potem pobiegł schować się za samochodem.

Tym razem chyba trafiłeś, sądząc po agonalnym jęku, ale ten po chwili przycichł w istnej kakofonii dzikich okrzyków wściekłości przynajmniej trzech lub czterech osób, choć po tym, co usłyszałeś, ciężko nazwać ich ludźmi, to raczej jacyś dzikusi albo inne ścierwo tego typu.

- Zdecydowanie trafiłem w niewłaściwe miejsce. - pomyślał i czekał na ruch nieprzyjaciela, pozostając dalej w ukryciu.

//Myśli zapisuj kursywą, czyli tekstem pochylonym.
Po chwili usłyszałeś ciche szepty i o wiele głośniejsze śmiechy, które przepełniły Cię poczuciem dojmującego strachu, bowiem tak psychopatycznego śmiechu nigdy w życiu nie słyszałeś.
- Ale sobie dziś podjemy! - krzyknął ktoś tryumfalnie, chyba mężczyzna.
- Ciii, spłoszysz go. - skarcił go inny głos, być może kobiecy. - Wyjdź, wyjdź! - dodała już głośniej. - Nie zrobimy Ci krzywdy!
- Właśnie! - dodał kolejny głos, chyba znów mężczyzna, ale inny, niż na początku. - Chcemy się dogadać! Wzięliśmy Cię tylko za Bandytę, pełno tu takich ostatnio!

- Zjedzcie swojego martwego czy tam umierającego przyjaciela. - powiedział i wystrzelił trzy razy w kierunku głosów.

Z tego, co można było sądzić po dźwiękach, to oponenci tym razem uciekli lub wycofali, może z wyjątkiem kobiety, która wciąż tam była, wyjąc z bólu. Najwidoczniej przynajmniej jeden z Twoich pocisków trafił ją, ale nie zabił, tylko boleśnie zranił.

Broni nie schował, za to powoli zbliżał się do kobiety.
- Może się uda ją przesłuchać... - pomyślał.

Pomysł dobry, o ile szybko nie zareagujesz, ponieważ dostrzegłeś że owa kobieta, skąpo odziana w jakieś skóry i łachmany, brudna, umazana błotem bądź krwią, leży w kałuży krwi, starając się zatamować krwawienie z brzucha dłońmi, rzecz jasna bez większego efektu. Jej łuk i kilka strzał oraz prymitywny nożyk leżą tuż obok, ale raczej z nich nie skorzysta.

Postanowił jak najprędzej zabrać łuk, strzały i nożyk, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo swojego zgonu.
- Słuchaj, dam ci coś, żeby zmniejszyć krwotok, ale w zamian chcę wiedzieć wszystko o twoim... plemieniu, a przynajmniej czymś, co przypomina plemię. - powiedział do kobiety.

Nie zareagowała na Twoje działania, albo zbyt osłabła przez utratę krwi, albo nie chciała zabierać rąk z rany. Po kilku chwilach westchnęła i pokręciła głową, najwidoczniej musisz ją zmusić do mówienia w inny sposób, a wcześniej uratować, nim wyzionie ducha w kałuży krwi.

Zdjął koszulę i po zabraniu rąk kobiety zaczął obwiązywać ranę tak, aby jak najszybciej zatamować krwawienie.

Udało Ci się, a ona niezbyt protestowała, głównie dlatego, że ratowałeś jej życie, a w połowie zabiegu i tak straciła przytomność przez duży upływ krwi. Niemniej, teraz raczej nic jej nie grozi, przynajmniej nie ze strony tej rany, choć na dłuższą metę musiałby obejrzeć ją jakieś medyk... O ile będziesz jej potrzebować na tak długo.

- Dobra, to chcę wiedzieć wszystko o twojej grupie i co wy w ogóle robicie. - powiedział do kobiety.

// a no tak //
W takim razie zaczął szukać czegoś, co mogłoby być kołem zapasowym, a jeśli takie znalazł, następną jego akcją będzie wzięcie kobiety do pickupa i spieprzanie z tego wariatkowa najszybciej jak się da.

Koła zapasowego nie było, jednakże zdołałeś z trudem pokonać około dwóch kilometrów, gdzie samochód zatrzymał się na amen i raczej prędko stąd nie ruszy.

Sprawdził, co jest nie tak z samochodem.

Najpewniej to, że przednie opony przebiłeś sobie już dawno, podczas przymusowej ucieczki, i teraz nie nadawały się zupełnie do niczego, więc jesteś tutaj uziemiony, dopóki nie znajdziesz zastępczych.

Postanowił szukać opon zastępczych do momentu, aż zacznie głodować.

Dobry plan, ale problem jest taki, że wokół jest las, a opony chyba nie rosną na drzewach. Chociaż...

- Może uda mi się znaleźć jakieś takie drzewo, gdzie rosną opony. Albo przynajmniej jakiś rozbity pojazd, gdzie opony są sprawne. - pomyślał, po czym ruszył w stronę lasu.

//Szukanie pojazdów w lesie to tak samo dobry pomysł jak rozglądanie się za oponami na drzewie. Sugerowałbym zwyczajnie pójść wzdłuż drogi, wrócić do miasta albo coś w tym guście.//

// no to jadymy //
Po chwili zmienił jednak zdanie i poszedł w stronę drogi.

//Uznajmy, że wysiadłeś z samochodu po tym, gdy się zepsuł. Samochód jechał po drodze, więc pewnie idziesz wzdłuż niej. Tylko że naprzód czy w przeciwnym kierunku, gdzie byli kanibale i miasteczko?
Przypominam też, że masz więźnia w samochodzie, gdyby Ci uciekła to nie byłoby zbyt wesoło.//

// przeciwnym, kanibale byli śmieszni ale szukam innego kabaretu //

// sprawą więźnia zajmę się niedługo, będę musiał przemyśleć, co z nią zrobię //

//Możesz nie mieć o kim myśleć, kiedy wrócisz, ale okej.//
Cisza, spokój, świeże powietrze, a ptaszki śpiewają. Gdyby nie głodni i zdecydowanie wściekli kanibale kręcący się gdzieś w okolicy to pewnie byłoby tu całkiem miło.
Maszerowałeś blisko godzinę, nic ciekawego się w tym czasie nie działo. Dopiero teraz do Twoich uszu dotarł dźwięk nie tak odległej eksplozji, zobaczyłeś też tumany ziemi, która wyleciała w powietrze, i walące się drzewa.

Możnaby pójść tam, gdzie doszło do wybuchu, ale może być spore ryzyko. Może nie jest to pole minowe (bo potrzeba przecież większej mocy żeby powalić kilka drzew), ale zagrożenie jak najbardziej tam jest. W końcu Graham namyślił się i udał się w stronę miejsca eksplozji.

Przedzierając się lasami na miejsce zauważyłeś małą polanę nieopodal drogi, gdzie stał sprawca całego zamieszania, czyli czołg, choć trzeba przyznać, że znacząco zmodyfikowany, do tego ze sporą wizją artystyczną. Tak czy siak, wszystkie jego karabiny maszynowe, działka i działo skierowane były w stronę lasu, gdzie padły dosłownie tysiące pocisków. Kanonada trwała jeszcze kilka minut, dopiero wtedy pojazd przestał, choć nie wiedziałeś czy to dlatego, że skończyła mu się amunicja, czy może dlatego, że zniszczył to, czego Ty nie widziałeś.
Obserwując strzelaninę zauważyłeś, że drogą, z kierunku, w którym szedłeś, nadjeżdżają jakieś pojazdy, choć są zbyt daleko, żebyś mógł rozpoznać jakie dokładnie.

Wspiął się na drzewo i wyczekiwał na nadciągające pojazdy.

Były to ciężarówki, wszystkie obite blachą, zaopatrzone w kolce po bokach i z przodu. Nad pasażerem, obok kierowcy, wycięto włazy, przez które wystawali strzelcy operujący karabinami maszynowymi na dachu, każdy pojazd miał jeden taki. Poza kierowcą i strzelcem z tyłu, na pace, mieściło się dwunastu żołnierzy. Dostrzegłeś trzy takie pojazdy.
Po chwili zrozumiałeś jednak, że nie są to żołnierze, bo o ile zachowywali porządek, dyscyplinę, byli dobrze wyposażeni i znali się na tym, co robią, to nie mieli mundurów ani oznaczeń Z-Com, Milicji bądź Armii Światowej, więc to pewnie najemnicy, psy wojny wspierające jedną z organizacji w zamian za wikt, opierunek, amunicję, paliwo i tym podobne.

- Kto to do cholery może być?! - pomyślał dość sfrustrowany, po czym zszedł z drzewa i poszedł w głąb lasu. Być może znajdzie tam to, co prawdopodobnie zniszczył czołg albo odnajdzie jakąś inną drogę, wiodącą zapewne do jakichś pozostałości po cywilizacji.

- Tam jeszcze jakiś dycha! - usłyszałeś po kilku minutach przedzierania się przez las. Domyśliłeś się, że jeden z najemników krzyknął to pod Twoim adresem, zauważyłeś też jak pięciu z nich biegnie w Twoim kierunku, a operator karabinu maszynowego na ciężarówce posłał serię, choć niecelną, to na Twoją głowę posypały się igły, fragmenty drzew, liście i gałązki.

- Ku*wa! - pomyślał i zaczął biec jak najszybciej jak to możliwe w głąb lasu, żeby zgubić najemników.

Za plus może uchodzić to, że Ci się udało. Zdecydowanym minusem całej sytuacji jest za to fakt, że jesteś w lesie pełnym dzikich zwierząt i kanibali, a sytuację pogarsza jeszcze fakt, że najpewniej zgubiłeś się podczas swojej szaleńczej ucieczki.

Wspiął się na drzewo żeby sprawdzić, czy gdzieś w dystansie jest jego pickup. Albo przynajmniej jakiś warsztat samochodowy czy coś w ten deseń.

Szukanie warsztatu w środku lasu? To już prędzej znajdziesz te opony rosnące na drzewie... Nie, nie widzisz nic, ani samochodu, ani czegokolwiek, co może pomóc go naprawić. Możesz przyglądać się co najmniej najemnikom, którzy rozstawiają swój obóz na polanie. No i spróbować się z nimi dogadać, najwidoczniej za pierwszym razem wzięli Cię za jednego z tych bandytów czy innych kanibali, którzy zaatakowali Twój samochód, a zostali tu wysłani, aby ich wybić... Tak, jeśli ktoś posłał tu najemników takiego kalibru, w takiej liczbie i z takim sprzętem, to tych psychopatów może kryć się tu zdecydowanie zbyt wiele... Może nawet setki lub tysiące. Cała leśna enklawa kanibali.

Postanowił więc udać się na polanę, żeby spróbować dogadać się z najemnikami.

Mimo że do Ciebie celowali, to jednak nie strzelali, co można uznać za dobrą monetę.

- Spokojnie, nie jestem jednym z tych świrów żrących ludzkie mięso. Sam z nimi walczyłem. - powiedział.

- Ta? To co robisz w tym zapomnianym przez Boga i ludzi miejscu? - zagadnął jeden z najemników, dalej celując do Ciebie ze swojego karabinu.
- Pewnie stara się przeżyć, jełopie, a Ty mu to utrudniasz. - odparł za Ciebie inny żołnierz, uderzając lekko otwartą dłonią tamtego w głowę. - Opuścić broń, szeregowy. Nie wygląda mi na zbira, a jeśli tak, to wszystkich nas nie zabije.

- Po co miałbym was zabijać? Mam tylko pistolet, a wy macie cholerny czołg. Poza tym przekonałem się o waszej sile ognia, kiedy to omyłkowo wzięliście mnie za kanibala i przez to musiałem uciekać przed waszym ostrzałem. Gdybym was zaatakować, to nawet nie byłoby tej rozmowy. - odpowiedział.

- Dobrze gada, ale lata praktyki uczą, że nie ufa się każdemu spotkanemu w lesie. Kim jesteś, co tu robisz i tak dalej? - zapytał dowódca tych kilku najemników, prowadząc bardziej coś na kształt przesłuchania niż towarzyskiej rozmowy.

- Graham Pomeroy, szukam kół do mojego pickupa, gdyż przednie koła złapały gumę i do niczego się nie nadają. I może medyka, bo rannego przewożę. - odpowiedział.

- Możliwe, że załatwimy Ci te koła, ale że przed apokalipsą nic nie było za darmo, to teraz tym bardziej. Ale nie jesteśmy wymagający, jeśli chodzi o zapłatę. I co to za ranny?

- Pamiętacie, jak wspomniałem o kanibalach? Udało mi się jednego z nich wziąć w niewolę, więc jeżeli potrzebujecie jakichś informacji, to mogę wam tego więźnia oddać. I radziłbym wam się pospieszyć z medykiem, jeżeli chcecie przesłuchać kanibala. Stracił sporo krwi od rany postrzałowej brzucha.