-A co lord od niego chciał? Jakiś magiczny wynalazek? Może eliksir?

- Na co, na rzeżączkę? - Zaśmiał się donośnie. - Ksiąg potrzebowałem, czegoś o nekromancji i robieniu tego szacher macheru, no wiesz, walenie fioletowym płomieniem z dłoni i takie tam. -

-Obawiam się, że w zamku tego nie znajdziemy. Może wypadałoby spytać o to u jakiegoś wampira? Oni pewnie posiadają jakieś swoje księgi.

- Mój świętej pamięci dziadunie Desemigh, miał pie**olca na punkcie książek. Co prawda zebrał te swoje zbiory wiele wieków temu i w międzyczasie zasypało bibliotekę, ale nie wmówisz mi że nie miał tam przynajmniej jednego cienkiego tomiku o tym chorym szajsie! -

-Tego nie mówię, ale kto wie czy cenniejszych dla lorda książek nie pochłonęło z gruzem.

- I wlaśnie dlatego potrzebuje tego cholernego maga! Bo to on miał to właśnie sprawdzić! -

-Rozumiem, jednak proszę się nie zdziwić, jeśli nie będzie to nic ciekawego...- Odpowiedział jeszcze kapitan, a po tym jak najpewniej zasiadłeś na tronie to po kilkunastu minutach przybyła wyczekiwania przez ciebie osoba ze skrzynką, w której znajdowało się kilka książek.
-Lordzie, oto jedyne księgi, które dało się tam uratować oraz z których dało się cokolwiek rozczytać.- Podszedł jeszcze do ciebie chcąc przekazać ci skrzynkę do rąk.

- No, wolniej się nie dało?! - Chwycił skrzynkę i czym prędzej zaczął przeglądać jej zawartość.

-Potrzeba było całej grupy, która musiała to delikatnie odkopać, a to odrobinkę zajęło, przepraszam za taką niedogodność...- Ukłonił się jeszcze, po czym czekał, aż tak skończysz oglądać książki, a pośród nich było między innymi:
101 sposobów na potrawę z elfiego mięsa.
Kronika Desemigha, twojego dziadunia.
Bitwy Północ-Południe.
Tomik magii ognia dla początkujących.

- Na cholerę dajesz mi książkę kucharską? - Zapytał nadwornego maga. - A z resztą niech będzie. Daj to do kuchni, chce jutro jedną z lepszych pozycji na obiad. A teraz pójdę do swojej komnaty, jeszcze ktoś mi rozleje wino na pergamin i najpewniej będę to ja. - Dał Vinithirowi książkę o gotowaniu elfów, a z pozostałymi udał się do swojej komnaty.

Westchnął ciężko i odszedł oglądając co to w książce się znajduje.
-Elfie paluszki... Zapiekane uszy...- Kręcąc głową wyszedł.

Po jakimś czasie dotarł do swojej komnaty położonej na najwyższym piętrze bezpośrednio nad salą balową. Do środka wlatywał chłód przez niewielką dziurę w dachu, ale jemu już to nie przeszkadzało. Usiadł przy biurku i zajął się lekturą dziennika dziadunia.

W księdze był prowadzony format na początku dni, a z czasem przeistaczało się to w tygodnie, miesiące... Już z pierwszych kartek wyczytałeś jak twój dziadunio pomiatał plebsem i kazał im ciężko pracować przy budowie, zbiorach czy też innych pracach. Nie zapominał też opisać swoich uczt, podbojów seksualnych czy opisu walk jakie odbywał, na nieszczęście niezbyt wiele interesujących rzeczy było także i poza tym.

Gdyby mógł to pewnie otarłby łzę, czytając historię swojego ukochanego dziadunia. Schował dziennik do szuflady, po czym chwycił książkę traktującą o magii ognia.

Poprzez pochwycenie rozumie się też, że zaczęcie jej czytania. Takowe rozpocząłeś i na początku była tylko długa i nudna rozpiska na temat samego żywiołu, jego pochodzenia, użytku i innych bzdetów. Czekała cię pierw pierwsza lekcja, która polegała na przekierowaniu energii w odpowiedni sposób, jakim były wyobrażenia ciepła i gorąca i skupienie ich w części, z której chciałoby się cisnąć ogniem.

- Nudaaaaaaaaaa! - Jęknął rzucając książkę za siebie na łoże. Posiedział chwilę stukając kostkami o krzesło po czym, z jeden z szuflad wyciągnął kawałek papieru i kałamarz z piórem. Po chwili rozmyślań zaczął pisać list do swojego wampirzego sąsiada z Kresu Nadziei z prośbą o udostępnienie ze swoich zbiorów kilka tomów traktujących o zaawansowanej nekromancji i czarnej magii. Po wszystkim zapieczętował list i krzyknął, - Feltah! - by wezwać swojego skrybę.

Twój skromny sługa wbiegł do twojego pokoju stając w progu i wydukał z siebie.
-T-tak, wasza wysokość? Co jest do dostarczenia?

- Dobre słowo i przede wszystkim ten list, do Kresu Nadziei. - Wręczył pokurczowi list. - Tylko szybko, raz raz! -

-Tak mój władco.- Odebrał ostrożnie od ciebie list i czym prędzej ruszył do wyjścia zarówno z pokoju jak i z zamku. Teraz tylko jakoś przeczekać ten czas.

Postanowił się zdrzemnąć. Odkrył że o ile nie potrzebuje snu pod względem fizycznym, tak sen pozwala mu zebrać moc na kolejne chore sztuczki. Położył się na łóżku, założył opaskę na oczy i czekał aż sen go nawiedzi.

Niestety taka przyjemność nie przypadała nieumarłym, nie posiadając mózgu nie da się od tak po prostu zapaść w letarg. Najwidoczniej takie przyjemności przypadają tylko tym przeklętym workom mięsa.

- Przeklęte worki mięsa. - Powiedział do siebie. Wstał więc zdejmując opaskę na oczy i wyszedł na balkon trochę "pooddychać".

Przed tobą mogłeś ujrzeć całą panoramę tego zapomnianego przez świat miejsca, wiele przestrzeni nadal wymagało odbudowy, mnóstwo budynków było porośniętego mchem czy pnączami, ale przynajmniej nadal pełno było tutaj ruchu w postaci innych szkieletów, które zajmowały się sprawami dla twojej osoby takimi jak znoszenie rzeczy na ucztę.

Postukał nerwowo w barierkę balkonu i po chwili odsunął się gwałtownie. Wiedział już co będzie jutro robić, ale na dziś zostawił sobie drugie podejście do książki o piromancji. Podniósł ją z ziemi i zaczął ją na powrót czytać, rozkładając się wygodnie na łóżku.

Nadal warto zaznaczyć, że były to podstawy, to tak jak skończyłeś ostatnio na przekierowaniu energii w odpowiednie miejsce to tak teraz czytasz o uwolnieniu jej stamtąd. Musiałeś w końcu rozpocząć swoją przygodę prostymi słowami zamieszczonymi wytłuszczonym napisem.
"Volo ut satus ignis elementa magicae."

Wstał, wyprostował kości i celując w drzwi wejściowe do pokoju, ułożył odpowiednio rękę i wypowiedział słowa. - Volu et satas ignis elementar magisae! -

Niestety nie przyniosło to żadnego efektu, nawet nie odczułeś w sobie nic co miałoby na ciebie w jakiś sposób wpłynąć, może warto zasięgnąć rady eksperta w dziedzinach magicznych?

Rzucił opasłym tomem w którąś z półek. Po chwili wyszedł z pokoju i zaczął rozglądać się za swoim nadwornym magiem.

O ile udałeś się przed salę balową to tak mogłeś go zauważyć jak magicznymi sztuczkami zabawiał kilka szlachcianek. Jak widać były zadowolone z jego starań.

- Vinithir! - Krzyknął na maga. - Czas na podryw już minął, no chyba że masz w zanadrzu czar na zmaterializowanie penisa! - Zaśmiał się szyderczo. - I tylko mi się tu nie obrażaj, mam do ciebie pilną sprawę. -

Jeszcze pierw nieco ukłonił się panienkom, a następnie udał się do ciebie.
-Cóż to za problem, wasza wysokość? Zgaduję, że to coś z otrzymanymi lekturami?

- To dla mnie czarna magia. - Zaśmiał się. - Ale nie rozmawiajmy o moich problemach przy gościach. Chodźmy wpierw do biblioteki. - Nie czekając na maga, udał się do wspomnianego miejsca.

-Oczywiście, milordzie.- Powiedział udając się tuż za tobą chowając swoje ręce za sobą.

- No więc, - Zaczął gdy tylko przeszli przez próg biblioteki. - Nie ogarniam tych zaklęć. Mówię te dziwne słowa, wyginam rękę jak kretyn, a mimo to nie miotam kulami ognia! Jak to działa że to nie działa?

-Znaczy się jakie konkretnie słowa?- Rozejrzał się za książką, którą po chwili podniósł z ziemi i szybko się w niej rozeznał.

- Jakieś tam Ignis, elementaler i jeszcze coś tam. - Wzruszył ramionami. - Wolę jak magia sama się dzieje, a nie trzeba coś gadać. -

Przekartkował tak książkę kilka stron do przodu.
-Ach, o to chodzi. Volo ut satus ignis elementa magicae, a w wolnym tłumaczeniu znaczy to nie tyle co zaklęcie, co możliwość odblokowania w sobie podstaw magii ognia, bo wie Lord, w magii jak z kobietami, liczy się pierwsze wrażenie. Gdy zrobi się coś perfekcyjnie to wtedy reszta idzie jak po maśle. Zaklęcia zaczynają się dopiero później, ale nie można pominąć tego początku.

- No w końcu jakaś dobra wiadomość! - Powiedział. - No to spróbujmy jeszcze raz. - Położył książkę na pobliskim stole i przeczytał najdokładniej jak potrafił. - Volo ut satus ignis elementa magicae! -

-Doskonała wymowa milordzie.- Powiedział twój mag wyraźnie zadowolony, a samemu mogłeś odczuć drobne, chwilowe ciepło. Rzecz jasna nie pochodzące od słów twojego sługi, tak szybko jak się pojawiło to tak i zniknęło. Skoro lord już najpewniej poczuł w sobie magię to teraz możemy przejść do początkowych czarów, tutaj ich też za wiele nie będzie, w końcu to tylko podstawy...

- No to dajesz! Im szybciej będę mógł podpalać różne rzeczy tym lepiej! - Zarechotał.

-Niestety, z tego lord nauczy się najwyżej miotać pociskami ognistymi, za wiele to tego tu nie ma, ale no to czego chce się milord nauczyć? Płonących pięści, miotania kulami ognia czy ognistego oddechu?

- Kuli ognia! Kuli ognia i ziania ogniem, bo te pięści nie brzmią aż tak fajnie. - Skwitował. - No i chciałbym jeszcze wzniecać ogień pstryknięciem. -

-To ostatnie niestety nie jest opisane w tym egzemplarzu... Co poradzić... No to zacznijmy od prostszego, kuli ognia. Chyba czytał już lord rozdział o przekierowaniu energii?

- Taaa, było tam coś o myśleniu o gorących rzeczach jak na przykład Lady Gelih za czasów gdy jeszcze miała ciało. I to jakie! - Zaśmiał się frywolnie.

-Właśnie tak lordzie, właśnie tak. Skoro lord o tym czytał to można od razu przejść do praktyki, jak wasza wysokość wszystko wykona bezbłędnie to tak reszta już będzie robić się sama. Najlepiej może przejdźmy z tym gdzieś na zewnątrz, żeby niczego tutaj nie podpalić...

- Prawda, z tych zbiorów i tak niewiele zostało. Chodźmy na ganek. - Nie czekając na maga, udał się na tyły zamku gdzie był ganek.

Udał się on zatem za tobą i tak przystanął w pobliżu z książką.
-Niech zatem lord przekieruje skumulowane ciepło do swojej dłoni i wypowie następujące słowa... Sphera Ignis i skieruje swoją dłoń w jakimś kierunku.

Strzelił knykciami i szyją po czym skierował dłoń w stronę uschłego krzaka wiszącego na skraju klifu. - Sphera Ignis! - Wykrzyczał.

No i tak jak wypowiedział tak też się uczyniło, a z jego dłoni wystrzeliła mała kula ognista, która od razu zapaliła krzak.
-No i jedna rzecz z głowy, teraz już lord może strzelać taką kulą ognia bez wypowiadania jakichś zaklęć.

Wybuchł głośnym śmiechem. - Ha ha ha! Już czuję te potęgę! I chce więcej, o wiele więcej! -