- Znaczy teoretycznie Anders mógłby mnie przyjąć ale nie jestem pewien czy humor odpowiedni, w końcu Swanson dostający awans może wyprowadzić najbardziej spokojną osobę z równowagi

Degant
- Czyli do mnie? - Zapytała z cichą nadzieją.
Ninja
To raczej one dobierały się do ciebie. Z każdym uderzeniem światło w lampie przygasało.

- Może jednak pójdę do Andersa, sorry ale wysokich emocji na jeden dzień mi wystarczy

W końcu się obudził.
- Nie dość, że jestem poje**ny, to jeszcze mam poje**ne sny.

Degant
- Oj nie daj się prosić! - Powiedziała uroczym głosikiem. - To nie jest zaproszenie na seks, tylko oferta pomocy dla kogoś komu spalili dom! - Wskazała na płonący budynek.
Ninja
To była raczej drzemka niż sen, ponieważ słonce nie zdąrzyło zajść.

- No dobra widzę w tym sens prowadź

Westchnął i zamknął oczy.

Degant
Uśmiechnęła się szeroko i trzymając cię za ręke udała się w kierunku własnego mieszkania.
Ninja
Po kilku minutach rozległo się pukanie do drzwi.

Zaczął ostro przeklinać w swoim języku po czym wyciągnął miecz i otworzył drzwi. MIerzył mieczem w przybysza.

Za drzwiami stała dziewczyna raczej nie wzruszona tym, że celujesz w nią mieczem.

- Obergef... znaczy się plutonowa Victoria Herz. - Powiedziała salutując.

Schował miecz.
- O co chodzi?
//SUPER! KOCHAM CIĘ CHŁOPIE! OOOO TAK! ONA JEST CUDOWNA! MRAU! ;----; //

- Został na pana przeprowadzony zamach. Nieznany sprawca podłożył bombę w pańskim starym mieszkaniu. - Powiedziała stojac na baczność.

- To norma, ale i tak niedługo odchodzę z wojska. Możesz to powiedzieć górze.
Zapalił papierosa.
- Mam dość tych je**nych miast.

- Chyba nie rozumiem. - Stwierdziła zaskoczona. - Ktoś chciał pana przerobić na grzankę, a pan ma to gdzieś? - Odkryłeś u niej silny Hanfragcki akcent.

- Słońce, w wiosce w której uczyli mnie na zabójce mieliśmy testy. Zabij innych albo zgiń. Jedna klasa dawała jednego zabójcę. W jednej klasie było dwudziestu ludzi. Tak samo wyszkolonych. I ja ich zabiłem. Przez całe życie ktoś chce mnie zabić.
Pogłaskał ją po poliku.
- Takie jest moje życie.
Uśmiechnął się.
- Chcesz wejść, czegoś się napić?

Odrzuciła twoją ręke. - Nie, raczej nie. Powinien pan się zgłosić do sztabu. - Odeszła oburzona.

Uśmiechnął się i i pokręcił głową po czym wypalił papierosa i zapiął na sobie swój ekwipunek. Tak jak mówiła dziewczyna, ruszył do sztabu lecz spokojnym krokiem.

- No a tak przy okazji chce powiedzieć że będę spał na podłodze

- Nie będzie takiej potrzeby. - Odpowiedziała ci z uśmiechem.

- Czemu ?

- Bo mam duże łóżko - Zachichotała. - A nawet jeśli nie masz ochoty, to mam wygodną sofę.

- Aha kurcze przyzwyczaiłem się do mojego mieszkania, chociaż nie czuje jakoś wielkiej straty po nim

- U mnie będzie ci dobrze, obiecuję. - Oparła się na twoim ramieniu. Kilka minut później trafiliście pod duży ceglany blok.

- O ku*wa cała kasa mi prawdopodobnie spłonęła, a miałem wysłać im w tym tygodniu ku*wa

- Czyli teraz jesteś całkowicie na mojej łasce. - Zaśmiała się lekko. - Jej mieszkanie było na czwartym piętrze. Jego rozmiary nie powalały, lecz całość była tak starannie urządzona że nie czuć było ciasnoty. - Lepsze to niż barak. - Rzekła gdy przeszliście przez próg.

- I tak w cholerę lepsze od mojego

- Miło że tak sądzisz. - Zachichotała i znikła w kuchni.

Zdjął buty i położył się na kanapie

Kanapa rzeczywiście była wygodna, a z kuchni slychać było charmider sugerujący że ktoś gotuje obiad.

//Wiesz, ostatnio zagroziłem że jeśli Kuba będzie piasał jedno-zdaniowe posty to jego postaci coś się stanie.

A on w tej chwili starał się zdrzemnąć, nie był za bardzo głodny więc po prostu się rozluźnił i zamknął oczy

Emocje wciąż nie opadły, więc sen był raczej trudny do osiągnięcia.

Próbował jak mógł, w końcu nic innego dzisiaj raczej nie zrobi więc dalej próbował zasnąć

Kilka minut później do twojego nosa dotarł miły zapach gorącej pomidorówki.

Lekko się wzdrygnął kiedy zapach dotarł do jego nozdrzy, nie był przyzwyczajany do zapachu pomidorów,
raczej jadł co było podawane na stołówkach, groch ,chleb mięso konserwowe

Dziewczyna wyszła z kuchni niosąc dwa talerze parującej zupy, które postawiła na niewielkim stoliku obok. - Zapraszam. - Powiedziała z uśmiechem.

Wstał i usiadł przy stole
Kurczę nigdy nie jadłem tego

- Smaczengo! - Rzekła radośnie i zaczeła zajadać.

Więc i on zaczął jeść, chociaż wolniej niż ona

Zupa była niezwykle pyszna, idealnie doprawiona i ze świetnie ugotowanym makronem. Od jej smaku humor ci się poprawił.

Kontynuował jedzenie
- Znacznie lepsze to jest od ziemniaków muszę przyznać

- Uznam to za komplement. - Powiedziała z uśmiechem.

- Wiesz nigdy w życiu nie jadłem takiej zupy

- Nigdy w życiu nie jadłeś pomidorówki? - Zapytała zaszkoczona.

- Nie tylko, ziemniaki, konserwy, chleb i grochówka

- Ale to w wojsku. Rodzice nie karmili cię chyba racjami wojskowymi?

- Nie karmili mnie ziemniakami i chlebem, oraz okazjonalną konserwą

- Czyli to twój pierwszy normalny, domowy obiad?

- Znaczy na nic więcej nie było nas stać, dlatego większość mojego żołdu wysyłam matce i bratu, oboje wciąż mieszkają na starym mieście

- To smutne. - Powiedziała, lecz nieco się rozpromieniła. - Choć teraz kiedy mieszkasz ze mną, czynsz który płaciłeś za tamto mieszkanie możesz wysyłać rodzinie!