Sektor obejmujący całą przestrzeń znajdującą się nie dalej od Słońca, niż pas asteroid. Tą część Układu Słonecznego stale przemierzają statki, podróżujące pomiędzy pięcioma skalistymi planetami. Większość z nich podąża szlakami handlowymi, które stanowią także potencjalny cel dla piratów lub - w razie wojny - drogę inwazji dla flot.

Czarny Jastrząb wyhamował mniej więcej na wysokości orbity Marsa. Dookoła było - jak to w próżni bywa - dość pusto, lecz wykryty przez radar ślad paliwa sugerował, iż całkiem niedawno przelatywały tu statki.

- Wiemy mniej-więcej co to mogło być? Wolę nie lecieć ciesząc się na frachtowiec i trafić na uzbrojony po zęby statek wojenny.

- Gdzie tam. Wenusjanie nie mają praktycznie floty, a nikt z Ceres nie jest na tyle głupi, aby wszczynać wojnę. Pewno jakiś większy statek handlowy.

- Świetnie. Napęd na maksimum, uzbroić działa i lecimy za nim.

- Robi się - pilot przerzucił bieg - Od razu przygotować działa?

- Tak. - potwierdził. - Kilka strzałów z ciężkich dział powinno wystraszyć ich na tyle, żeby przejęli abordaż. A jak nie to zawsze można ostrzelać ich z jonowych.

- Rozpocznę przygotowania do walki - powiedział stojący dotąd z boku pierwszy oficer, po czym udał się na główny pokład. Tymczasem statek przyśpieszył do pięćdziesięciu procent prędkości światła. Rozwinięcie pełnej prędkości wiązałoby się z ryzykiem przegapienia celu, albo nie daj Boże nadlatującego meteoroidu.

Po tylu napadach, walkach i ucieczkach przed stróżami prawa trochę szkoda byłoby zginąć w taki sposób jak w kolizji z meteoroidem.
Niemniej, czekał na rozwój wydarzeń, jednocześnie sprawdzając swoją broń.

Z bronią było wszystko w porządku. Po jakimś czasie radar wykrył spory statek w stosunkowo niewielkiej odległości, poruszający się w kierunku Wenus z zaledwie dziesiętną częścią prędkości światła.

- Zwolnij do dwudziestu procent prędkości światła. - polecił sternikowi. - Chcę najpierw przyjrzeć się naszej zdobyczy.

Pilot mruknął coś pod nosem, po czym zaczął stopniowo zwalniać. Po chwili Siergiej zdołał dokładniej dostrzec statek. Był on rzeczywiście spory i raczej grubo opancerzony, ale nie widać było żadnych większych dział. Walka z nim przypominałaby polowanie na wieloryba.

Jasne, mogłoby to tak wyglądać, ale zawsze można użyć podstępu.
- Przeskanujcie go. Głównie pod kątem liczby form życia i ładunku.

- Jeśli nie przewożą uranu, to ze skanu wiele się o towarze nie dowiemy - poinformował załogant z prawej, ale uruchomił skanery. Wykryły one sporo form życia, zwłaszcza na dolnym pokładzie. Co prawda teoretycznie mógł to być górny pokład, jeśli ktoś przestawiłby sztuczną grawitację... ale z ich doświadczenia część bliżej silników była raczej dołem.

- Zostaje próba obezwładnienia ich, ale raczej się to nie uda. Okręt jest za duży i prędzej, czy później nam ucieknie. Czyli klasyczny abordaż lub jakaś próba zmylenia ich.

- Możemy łatwo uszkodzić ich silniki i przystąpić do abordażu. Pytanie tylko ilu z nich ma broń. Może wypadałoby połączyć się z nimi i ich wypytać?

- Każ namierzyć silniki i strzelać na komendę, którą będzie zdanie: "Kawał drogi na Saturna." Kiedy strzelcy zameldują gotowość łączcie.

- Słyszałeś Archer? - spytał pilot przez interkom
- Słyszałem. Wszyscy strzelcy są już prawie gotowi - padła odpowiedź

Czekał jeszcze kilka minut, by wszyscy na pewno byli gotowi. Wtedy zaczekał, aż jeden z członków załogi mostka nawiąże połączenie ze statkiem handlowym.

Po jakiś dwóch minutach wszyscy zameldowali gotowość, a po kolejnej któryś z piratów nawiązał połączenie.
- Chcesz zacząć gadać szefie? - szepnął z dala od przekaźnika

W odpowiedzi kiwnął głową i rzucił do komunikatora:
- Witam załogę frachtowca. Z nieba nam spadacie... Wyjaśnię czemu, ale najpierw powiedzcie: Macie może jakieś centrum medyczne, czy coś?

Odpowiedź padła dopiero po chwili
- Tak, ale słabo wyposażone. Raczej nie będziemy w stanie pomóc. A kto pyta tak w ogóle?

- Rivero Kirt, niezależny przewoźnik i ochroniarz do wynajęcia. - powiedział bez zająknięcia. - Jeden z naszych poważnie zranił się podczas załadunku towarów. Nie mamy jak mu pomóc i może się wykrwawić do najbliższej bazy czy portu.

- A nie macie tam jakiś bandaży? Bo my tutaj mamy biednie... zresztą do Wenus już całkiem niedaleko - rozmówca wyraźnie nie chciał mieć z nimi nic do czynienia

- Kosmiczna solidarność. - mruknął tak by go słyszeli. - Czyli macie nas w dupie?

- Ależ skąd! Po prostu... Kosmos to naprawdę niebezpieczne miejsce.

- Coś o tym wiem. - rzucił beztrosko i dodał do swoich: - Kawał drogi na Saturna.

Cztery działa wystrzeliły jednocześnie, skutecznie trafiając i najprawdopodobniej trwale niszcząc silniki statku. Rozmówca zaklął po czym się rozłączył. Najprawdopodobniej zrozumiał sytuację i zaczął przygotowywać obronę.

- Świetny strzał. - pochwalił po czym dodał: - Teraz podlećmy do niego i zróbmy wejście w miejscu, gdzie go wcześniej nie było. Przygotujcie broń.

- Jesteśmy gotowi do abordażu - powiedział Archer przez interkom
- A gdzie konkretnie ten otwór? - zapytał operator dział. Pilot spojrzał pytająco, najwyraźniej także oczekując odpowiedzi

- Na pewno z dala od silników czy składu paliwa. - stwierdził, bo przebicie się tam skończyłoby się eksplozją obu statków. - Dawajcie jak najbliżej kabiny pilotów, żeby mieli mniej czasu na reakcję.

- Rozumiem - odpowiedział pilot, po czym ogłosił - Rozpoczynamy manewr abordażu!
Statek piratów podleciał do wrogiego pojazdu, po czym "przykleił" się do niego przy pomocy tarcz magnetycznych i włączył napęd wsteczny, zmniejszając prędkość obydwu pojazdów. Był to standardowy manewr, który zapewniał, iż nie odlecą nigdzie daleko podczas walki

-Archer, Sander... Zostajecie na statku i rządzicie póki nie wrócę. Idę zająć się abordażem.
Jak powiedział, tak zrobił: Ruszył do śluzy, gdzie powinna już czekać drużyna abordażowa.

Przy śluzie grupka piratów sprawdzała broń i zakładała kombinezony. Nie było co liczyć na to, że abordaż odbędzie się bez żadnych kontaktów z próżnią, czy też wrogimi pociskami.

Skafandrów akurat im nie brakowało, więc pewnie jakiś był dla niego. Jeśli tak znalazł ubrał go, uprzednio wyciągając pistolet z kabury.

Znalazł i założył skafander. Reszta piratów była już gotowa do akcji i czekała tylko na sygnał.

Wziął pistolet, odbezpieczył go i pozwolił otworzyć śluzę.

Pierwszy z włazów otworzył się, ukazując komorę przejściową. Członkowie oddziału zaczęli wchodzić do środka.

On ruszył z nimi mając broń w gotowości i uważnie obserwując otoczenie.
- Niech kilku zostanie przy śluzie, w razie czego. Reszta za mną, na mostek.

Podwładni wydawali się nieco zdziwieni, ale zastosowali się do poleceń. Dwóch z nich zostało przy śluzie, a reszta skierowała się w stronę mostka.

Oczywiście on szedł na czele grupy, jak przykładny przywódca.
Pewnie w końcu tam doszli i pewnie drzwi prowadzące na mostek były zamknięte.

//Nie powiedziałem, że udało wam się przejść na statek wroga... Ale niech już będzie//

Faktycznie drzwi były szczelnie zamknięte. Na plus należało zaliczyć fakt, że nie napotkali żadnego aktywnego oporu... jeszcze.

//Myślałem, że już jesteśmy połączeni i dlatego kazałem im pilnować śluzy ;-;//
- Jakieś pomysły jak to otworzyć? Jakieś poza wypaleniem do zamka z lasera?

- Gdybyśmy znaleźli jakiś terminal, może udałoby się coś zhakować... ale to zajmuje dużo czasu - padła odpowiedź od jednego z piratów
- Możemy też potraktować te drzwi plazmą. Przy odrobinie szczęścia nie uszkodzimy nic poza nimi - powiedział drugi

- Czas to towar, którego w tym biznesie brakuje. - powiedział i skierował wzrok na pomysłodawcę drugiego projektu. - Dawajcie plazmę.

Ucieszony pirat wyciągnął sporych rozmiarów działko plazmowe. Strukturą przypominało garłacza, więc można było się domyślać, iż dawało spory rozprysk.

Więc wykonał taktyczny odwrót na pozycję za piratem razem z resztą. Najlepiej jeszcze za jakąś ścianą i czekał, aż je**ie.

Po chwili faktycznie jebło, przebijając, a raczej przepalając drzwi. Z drugiej strony dało się usłyszeć krzyk, co świadczyło o obecności załogi atakowanego statku.

Posyłanie strzałów na ślepo nie było dobrym pomysłem, tak jak wbicie tam z całą ekipą. Więc, póki co, czekał, aż ktoś wychyli się zza zniszczonych drzwi by strzelić mu laserem prosto w twarz.

Po chwili promień lasera przebił się przez powstały w wyniku ewaporacji metalu dym i Siergiej uświadomił sobie, iż znajdują się w nieciekawej sytuacji taktycznej. Pomieszczenie za drzwiami musiało być dość obszerne, w przeciwieństwie do dosyć ciasnego korytarza. Wróg mógł swobodnie strzelać na ślepo licząc na łut szczęścia, podczas gdy piraci mieli większą szansę trafić w maszynerię lub szybę, niż w jakiegokolwiek człowieka.