Brak atmosfery i niska grawitacja najwyraźniej nie przeszkadzają 2,6 miliardowej populacji, z której zdecydowana większość trudni się górnictwem. Mimo, iż oficjalnie jest niepodległym ciałem niebieskim, Księżyc jest zależny od Ziemi gospodarczo i militarnie. Powierzchnia jest niezdatna do życia, lecz opasający satelitę system tuneli zapewnia mieszkańcom sporo przestrzeni życiowej.

Fregata bojowa "Maraton" z Jackiem Wolf'em na pokładzie wchodziła właśnie na orbitę Księżyca. Ostatnio sporo słychać było o zamieszkach w całym Układzie Słonecznym, więc OEG postanowiło wysłać część armii jako wsparcie dla tutejszego garnizonu. Jack siedział obecnie w kwaterze doglądając swego dość licznego uzbrojenia.

- Wszystko jest...
Kiwa głową i rozgląda się.

Wszyscy towarzysze już zapewne przygotowywali się do wysiadki, gdyż w kwaterze nikogo nie było.

Wstaje i zapina miecz przy biodrze. Rusza do miejsca zbiórki.

Na pokładzie głównym krzątało się paru załogantów. Oddział Jack'a czekał przy wejściu do śluzy.

Podbiega truchtem do oddziału i ustawia się na swoim miejscu.

- Wilczur się zjawił - odezwał się jeden z żołnierzy - Już się baliśmy, ze nigdy nie skończysz polerować swojego mieczyka.

- Jeszcze jeden taki tekst i Cię za je*ie.
Milknie i stoi niewzruszony.

Uśmiechnął się głupkowato.
- Nie bądź taki zadziorny na dole. Nie chcemy sprawić wrażenia sztywnych.
- Bardziej nie chcemy wyjść na niepoważnych - zwrócił uwagę dowódca.

- Nasza praca polega na jednym. Utrzymać porządek, bronić naszego ludu. Musimy być poważni, jesteśmy ostoją ludu.
Jego głos jest zimny, jak zawsze.
//Ty pisz te głosy w jego głowie. //

Przy odrobinie szczęścia wszyscy zginą żałośnie
- Mówisz jak ktoś z innej epoki. Zrób Ziemi przysługę i spróbuj nie odzywać się gdy już dolecimy
Reszta oddziału przyglądała się z ciekawością.

- Najchętniej zastrzeliłbym Cię gnojku, ale jeśli nie mogę to muszę Cię tolerować. Tak więc po prostu stul pysk i daj pracować profesjonalistą smarkaczu.
Wyciąga miecz i uruchamia go. Ten rozstępuje się i przyjmuje prawdziwą formę. Trzyma go w dłoni ostrzem w dół, zakłada hełm i bandanę na usta.

Tak też to można załatwić
- Spokojnie. Nie idziemy tam zabijać wszystkich dookoła - powiedział twardo dowódca

- Miecz jest tylko do postrachu.
Odrzeka równie twardo.
- Nie zamierzam nikogo zabijać bez wyraźnego rozkazu. Chyba udowodniłem to już kilka razy dowódco.

- Więc udowodnij jeszcze raz. Ustawić się w dwuszeregu!
Żołnierze zaczęli formować szyk.

Staje na swoim miejscu.
"Raz, dwa, trzy, zamordowałbym kogoś hihi.."
Parska cicho, bezgłośnie.

Statek wyraźnie zwolnił. Najwyraźniej przystępowali do dokowania.

Czeka cały czas. Miecz lekko drga w jego dłoni, ale to zamierzone zajście. Wilk lubi czuć jego ciężar.

W końcu statek się zatrzymał i pierwszy właz się otworzył.
- Pamiętajcie, macie sprawiać wrażenie profesjonalistów. Nawet, jeśli sztuczne.

Miecz gwałtownie się zatrzymuje a on nieruchomieje. Czeka na dalsze rozkazy.

Po chwili śluza stała otworem. Oddział ruszył na zewnątrz.

Rusza razem z oddziałem gotowy do ataku.

Weszli do średniego rozmiarów hangaru. Gdy tylko zeszli wyszedł im na przeciw sześcioosobowy oddział w srebrzystych mundurach. Lunarne siły zbrojne.

Cały czas obserwuje teren, także i siły zbrojne, idzie dalej z oddziałem.

Oddział zatrzymał się zaraz po zejściu z rampy. Z srebrzystego szeregu wystąpił starszy mężczyzna wyglądający na przywódcę. Żołnierze mierzyli się nawzajem wzrokiem.

Czeka na rozkazy od swojego dowódcy, jego miecz szybko chodzi z lewej do prawej.

Po paru sekundach niezręcznego milczenia "wrogi" dowódca przemówił:
- Witajcie na Księżycu. Miasto, nad którym się znajdujemy nosi nazwę Gaos. Ostatnio doszło w nim do niewielkich zamieszek, przez co jak zwykle troskliwe OEG postanowiło wysłać was do pomocy - ostatnie słowa kipiały wręcz od sarkazmu.

Nagle miecz się zatrzymał robiąc tym niemiłosierny, dość straszny odgłos. Wilk popatrzył w oczy "wrogiemu" dowódcy.

Tamten odwzajemnił spojrzenie, w którym to zagościł na chwilę lęk. Tymczasem dowódca Ziemian przemówił:
- Teraz możecie czuć się bezpiecznie. Tylko powiedzcie, gdzie mamy się wystrzegać ów niebezpiecznych chuliganów.

Wilk uśmiechnął się szkaradnie, jego twarz okryta jest bliznami co nie za bardzo podoba się innym. Zamiast uśmiechu tak naprawdę zagościł na jego twarzy pojawił się raczej paskudny uśmieszek. Jego oczy skrywa lód. Miecz powoli zatacza kółka, a Wilk się oblizuje.

- To... świetnie - Lunarczyk wydawał się być wciąż nieco przestraszony - Następny atak może nastąpić gdziekolwiek, więc miejcie oczy i uszy szeroko otwarte. Przygotowaliśmy wam kwatery w garnizonie na poziomie -4. Czujcie się jak u siebie w domu.

"Zabiłbym go... Ale tego nie zrobię... Już tak nie robię... Już nie..."
Jego kark trzaska głośno gdy się przeciąga po czym przenosi wzrok na "wrogich" żołnierzy.

Lunarczycy stali jeszcze przez chwilę w milczeniu, po czym równie cicho się oddalili.
- Akurat teraz twój charakter się na coś przydał - zwrócił się dowódca do Jacka - Ale nie rób tego więcej.

- Tak jest.
Salutuje wolną ręką.

- Dobrze. A teraz ruszamy szukać tego całego garnizonu. Pamiętajcie, że jesteśmy tu jako wsparcie. Nie róbcie rozrób, nie wywyższajcie się i cokolwiek by się nie działo nie atakujcie cywili. Zrozumiano?
Żołnierze pokiwali głowami.

Robi to samo co reszta oddziału.

Reszta oddziału na znak dowódcy poszła ku szerokim windom po drugiej stronie hangaru.

Idzie razem z nimi.

Doszli do windy. Była obecnie dostępna i dość duża, aby pomieścić ich oddział. Z trudem. Zaczęli się wpychać do kabiny.

- Nie radzę wchodzić wszystkim. Najlepiej by było abyśmy weszli w połowie, druga połowa poczeka. Zbyt łatwo o pułapkę. Wystrzelali by nas jak kaczki.
Kieruje te słowa do szefa, czeka przed windą.

- Nie bądź głupi. Gdyby przygotowywali pułapkę, już byśmy nie żyli - powiedział jeden z żołnierzy

- A nie sądzisz idioto, że to nie oni mogli ją przygotować?
Odwraca się do niego i podchodzi tak szybko, że nie daje mu czasu na reakcję.
- Może niech Ci się wbije do tego pustego łba, że niektórzy wiedzą jak robić pułapki, jak zabijać i skutecznie się chować.
Znów odwraca się do szefa.

Szef westchnął
- Wsiadaj. W najgorszym wypadku zaatakują nas wściekli cywile, a wtedy lepiej trzymać się razem.

Patrzy w oczy szefa i podchodzi do niego tak blisko, że prawie stykają się nosami.
- Tak jest.
Cedzi zimno, od razu widać, że nie podoba mu się rozkaz. Odchodzi od szefa i wyłącza miecz po czym zapina go na mundurze, wyjmuje swój karabin i odbezpiecza, przełącza na tryb automatyczny po czym wchodzi do kabiny i staje w pozycji bojowej.
- "Pie**olony idiota, że też za karę musieli mnie tu przysłać z tą bandą śmieci..."

Ktoś nacisnął przycisk i winda w ciszy zjechała na dół.

Ustawia karabin na wyjście i czeka gotowy do strzału.

Po chwili drzwi ponownie się rozwarły ukazując słabo oświetlony, ale wyraźnie pusty korytarz.

Czeka gotowy do strzału.

Najwyraźniej nikt nie chciał ich zaatakować. Na razie. W luźnej formacji oddział wyszedł na korytarz.