- Gnojki. I co Wam to da? - mruknął po czym dodał patrząc na Nicolaia: - Pieprzony zdrajca.

-No cóż, każdy musi dbać o siebie. Jack, Dan, Luis, Alicja i Richard również nie żyją. Robot zbudowany na podobiznę Yatesa skutecznie załatwi sprawę... o ile już nie załatwił.

- A żeby tak Twój misterny plan poszedł w piździec. - powiedział starając się dosięgnąć noża w cholewie buta lub za paskiem.

Wycelował ci w głowę.
-Nie próbuj.

Przestał.
- I co? Tak po prostu nas wysadzisz, czy jak?

-Toby było za nudne. Najpierw tortury.

- Jak dla mnie bomba.

-Bombowo to zaraz będziesz się czuć...

- Nie mogę się doczekać.

-Trochę więc poczekasz. Zabrać ich! Slade zginął przez aktywowane przeze mnie ładunki, więc nie ma się czym martwić. Niech jednostki bojowe ruszą do Bazy przeciwników O.H.S. Mają ją zniszczyć, a ludzi pozabijać.
Nicolai wyszedł z pomieszczenia, dwójka żołnierzy wyprowadziła cię za nim.

Szedł z podniesioną głową, niemniej szukał jakiegoś wyjścia z tej sytuacji.

Wyjścia najprawdopodobniej nie było. Wszędzie wrodzy żołnierze.
Zauważyłeś nawet coś, co przypominało mecha bojowego.

Nie pozostaje teraz nic jak tylko modlić się i liczyć na wsparcie.

Zaciągnęli cię na plac.
Później wpakowali do pojazdu wojskowego.
Po chwili ten ruszył.

Nadal czekał i rozejrzał się po wnętrzu pojazdu i żołnierzach.

Sytuacja bez wyjścia... no chyba, że chcesz zginąć.
Cały pojazd był wzmocniony, nawet wnętrze.

Czekał, nie miał w końcu nic innego do roboty.

Pojazd ruszył w stronę Kairu.
//Zmiana tematu: Kair, ty piszesz pierwszy.

- No kto by pomyślał, że znowu to wrócę, a do tego tak szybko?

////Nie ta postać. Ty wracasz jako gracz, ale nie jako Alex.

//Pomyliłem z ruinami tamtej bazy ;-;//

//Dobra, no to jeszcze raz spróbujmy ;-;

- Więc jakie są szanse, że wrócimy cało?
//Usuń tamto, jeśli chcesz.//

//Nah.
-Jakieś 51%

- To więcej niż połowa, więc nieźle.

-Ten jeden punkt procentowy napawa optymizmem.

- Chociaż on.

-Właśnie.

Nie mając nic więcej do powiedzenia, czekał aż wylądują.

Kuba
No cóż, powoli obniżali swój lot.
-Podobno mamy pracować z jakimś oddziałem testowym O.H.S.

- Testowym? Niby co nam zafundują? Cyborgi?

-Byłoby fajnie.
-Terminatora nie oglądałeś? Zbyt ryzykowne.

Pokiwał głową i czekał, aż wylądują, żeby sprawdzić o co z tymi testowymi chodzi na własne oczy.

No cóż, wylądować nie wylądowali, gdyż tylko śmigłowiec zniżył lot.
-Wyskakujemy ze spadochronami.

- Jaja sobie robisz?

-Co, boisz się?

- Mam lęk wysokości. - odparł i dodał jeszcze dla wyjaśnienia: - Byłem w piechocie morskiej. Morskiej, jasne?

-No dobra, dobra.
-Od dziś jesteś Delfin.
-Co jak co, ale i tak trzeba skoczyć.

- A dlaczego nie możemy wylądować?

-No sorry Delfin, ale nie.

- Nie pytam czy możemy, pytam dlaczego nie możemy.

Nie odpowiedzieli, tylko zaczęli sprawdzać sobie spadochrony.

Zrezygnowany sięgnął po swój i zrobił to samo, co oni. Dosłownie to samo, bo naśladował ich ruchy, gdyż sam nie miał żadnego pojęcia o spadochronach.

Na szczęście ten, który go obudził miał dobre serce i sprawdził, czy wszystko dobrze z jego spadochronem.
-Załóż gogle na twarz, bo musisz widzieć, gdzie spadasz. Staraj się nie być nad nikim, bo spadniesz na niego jak kamień. Ta zawleczka - mówiąc to pokazał tę po lewej stronie - odpowiada za główny spadochron. Ta po prawej za zapasowy. Gdy już wylądujesz przebiegnij kilka metrów, żeby cię spadochron nie porwał.

Skinął głową i skupił się na przyswojeniu sobie tego wszystkiego, przy okazji zakładając gogle.

Zrobił to. W międzyczasie część żołnierzy już wyskoczyła. W tym jeden zrobił fikołek w tył.

- Szpaner. - burknął i choć nigdy specjalnie religijny nie był, zrobił znak krzyża i palnął jakąś modlitwę. A później skoczył.

No cóż, spadał. Wiedział, że jak spadochron zawiedzie, to wbije się w piasek tak mocno, że gałki oczne wylecą tyłem. No, byleby ufać sprzętowi, który został wykonany po apokalipsie w ilości masowej, prawda? Przynajmniej nie krzyczał...

Ale będzie, jeśli nie pociągnie za tę linkę, zawleczkę... To, o czym gadał tamten typ. Także pociągnął.

Nie zadziałała.