Mickiewicz otworzył ustą, jakby chciał coś powiedzieć, ale nagle zastygł. To samo stało się ze Słowackim. Stary ze zgrozą zrozumiał, że ich także dopadła martwica średniowiecza.

Zrozpaczony Starzec wybiegł przed gospodę i głośno krzyknął przeklinając swój los, wnet niespodziewanie rozpętała się straszliwa burza, a błyskawice zaczęły uderzać w przypadkowe osoby, które nawet w ostatnich chwilach życia, nie poruszały się.

Wyczepany Stary ukrył się w piwnicy jakiegoś domu, którego właściciela nigdzie nie było. Ukrywając się przed burzą zastanawiał się o swoim życiu. Zdał sobie sprawę, że za każdym razem, kiedy jest o krok od odnalezienia poety, coś krzyżyje mu jego plan. Doszedł więc do wniosku, iż najlepszą opcją jest nie robienie niczego i siedział w piwnicy bez ruchu przez jakieś cztery dni, nie wiedząc, czy robi to z własnej woli, czy także dopadła go martwica średniowiecza.

Starzec siedział tak jeszcze jakieś 35 godzin, aż nagle usłyszał, że drzwi do domu się otworzyły, a po chwili do piwnicy wpadł nie kto inny jak wyczerpany, niemogący złapać oddechu Bosmerski poeta Tumrum.

Elf zaryglował drzwi i podszedł do wiszącego na ścianie obrazu, który zdjął. Okazało się, że za obrazem był ukryty sejf.

Tumrum otworzył sejf i wyciągnął z niego niewielki przedmiot, którym okazał się być, kupiony w okazyjnej cenie dwudziestu złotych septimów, zardzewiały gwóźdź z pobliskiego tartaku, który rzekomo miał magiczne właściwości.

Gdy Bosmer trzymał go w ręce nagle zaczął mówić sam do siebie. Z jego wypowiedzi wynikało, iż gwóźdź ten potrafił kontrolować ludzkie umysłu i że chce z jego pomocą zmusić Tulliusa i Ulfrica do kapitulacji, aby samemu przejąć władzę nad Rzeczpospolitą Polską. Ponoć też cały czas testował owy kawałek metalu na niewinnych mieszkańcach Radomia.

Tumrum kontynuował swój monolog, lecz nagle Starzec postanowił ujawnić swą obecność; wstał i żądny zemsty zaatakował elfa.

Lecz Stary zapomniał o pewnym małym szczególe-o gwoździu. Gdy elf usłyszał ciężkie kroki, skierował gwóźdź w stronę, z której dochodziły i rozpoczął swe czary; Stary nagle poczuł potrzebę zdjęcia wiszącego na drugim końcu piwnicy ebonowego miecza i popełnienia za jego pomocą samobójstwa.

Starzec podszedł do wiszącego na ścianie ostrza, ujął je w rękę i spojrzał na klingę, w której odbiciu, mimo panujących w piwnicy ciemności, ujrzał siebie i Tumruma radośnie śpiewających pieśni i popijających kufle miodu.

Miał właśnie zamiar pociąć się nią na kawałki, aż tu nagle zaczęło się trzęsienie ziemi. Wszystko się trząsło, a szczególnie stara szafa, stojąca koło poety, która od wstrząsów przewróciła się na niego. Elf cudem przeżył, jednak został chwilowo ogłuszony i zaprzestał czarowanie.

Starzec spojrzał na bezbronnego elfa i przez chwilę miał zamiar przebić go ebonowym ostrzem, jednak po chwili zdał sobie sprawę, z tego że to nie ma sensu i śmierć Tumruma nie przywróci mu domu, reputacji, ani nawet ukradzionych przez Khajiitów butelek z miodem; zamiast tego spróbował odsunąć szafę, żeby wyzwolić bosmera spod jej ciężaru.

Udało mu się; wyzwolił go, jednak niewdzięcznik wyzwał go na pojedynek na pieśni.

Starzec uśmiechnął się pod nosem, elf bowiem wiedzieć nie mógł, że Stary jest wychowankiem Akademii Bardów w Samotnii i w młodości był uważany za jednego z najlepszych bardów w całym Tamriel oraz we wspaniałym państwie w tamtych czasach zwanym Res Publica Utriusque Nationis.

I tak zaczęła się wielka bitwa na rapsy-a raczej egzekucja. Stary kiedy wypowiedział zaledwie jedno niezrozumiałe słowo, zmiótł biednego Tumruma z planszy i jednocześnie uratował przed nim świat. Jednak wrzaski strasznie zdenerwowały strażnika bramy.

Strażnik był tak wkurzony, że jednym ciosem pozbawił Starca przytomności, a on upadając uderzył głową o kamień, i tak oto odchodzi Fpchdoch Fimfelensiusz Finildilos Finnos syn Marka, wielki bard oraz szalony starzec.

A złotowłosa dziewoja cierpiąca na martwicę średniowiecza do końca życia rozpaczała za stratą ukochanego, którego widziała jeden raz i nawet nie znała jego imienia.

A Orkowy trubadur spotkany niegdyś przez Starca na szlaku, pochował Tumruma tam gdzie strumyk płynie z wolna i rozsiewa zioła maj i jako jedyny zapłakał nad grobem Bosmera.

[Napisy końcowe]

[Fajna piosenka, która ani razu nie została użyta w filmie, ale z jakiegoś powodu została wrzucona na koniec]

Idk nudzę się więc zacznę nową.

Niedawno temu w jakimś lesie mieszkała zła wróżka, która z powodu nudy jedynie przeklęła mieszkańców pobliskiej wioski.

Nudziło się jej aż tak bardzo, że postanowiła poeksperymentować trochę z eliksirami.

Ale jednak mimo wszystko klątwa ta nie była szczególnie okrutna czy oryginalna. Polegała ona na tym że

Co dzień rano jeleń kradł mieszkańcom wioski buty które następnie

były mielone na mąkę, która następnie była sprzedawana w zawyżonej cenie mieszkańcom sąsiedniej wioski.

Jeleń całkiem nieźle się na tym biznesie wyrabiał.

Kiedy wróżka zauważyła jak wysokie zarobki miał jeleń bardzo się zdenerwowała i powiedziała mu, że jako, iż to dzięki niej ma pracę, musi dawać jej połowę swoich zysków.

Jeleń był wkurzony przez tą wiadomość, postanowił nauczyć się technik niszczenia płuc od legendarnego różowego jelenia palacza który to

Był gejem

Ale też i homofobem

Lubił duże, grube, zgrabne... Pomidory. Najbardziej smakowały mu pomidory malinowe które to

Jadał w bardzo niekulturalny sposób wzorując się na Denethorze z ekranizacji Władcy Pierścieni.

Przez co był bardzo nielubiany przez Azjatów

Z czasem ich niechęć zaczęła nieco mu doskwierać

Postanowił więc zamordować ich głównych przedstawicieli w swojej leśnej osadzie wzorując się na nocy Świętego Bartłomieja.

I postanowił zrzucić atomówkę na Hiroszimę. Wracając jednak do głównego tematu naszej historii, legendarny jelen nauczył zwykłego jelenia sztuki niszczenia płuc, gdyż spodobała mu się jego poroże.

Kurde no

Mogą koegzystować te dwie informacje imo

imo też mogą i pokazują jakim okrutnikiem był jeleń, bo śmierć Azjatów w leśnej osadzie mu nie wystarczyła

No w sumie


Postanowił więc zamordować ich głównych przedstawicieli w swojej leśnej osadzie wzorując się na nocy Świętego Bartłomieja, zrzucając atomówkę na Hiroszimę. Wracając jednak do głównego tematu naszej historii, legendarny jeleń nauczył zwykłego jelenia sztuki niszczenia płuc, gdyż spodobało mu się jego poroże.

Może być?

Ano może być imo

Jeleniowi tak spodobała się sztuka niszczenia płuc, że postanowił zniszczyć płuca legendarnego jelenia.

Ale przez przypadek zniszczył płuca swojemu staremu.

Nie przejął się tym zbytnio, bo stary nigdy nie był dobrym ojcem i wolał krzyczeć w lasach niż zajmować się swoim dzieckiem.

Chciał więc ponownie zniszczyć płuca legendarnego, ale ten gdzieś zniknął bez śladu.

Jeleń uznał, że aż tak nie zależy mu na zniszczeniu tych konkretnych płuc i postanowił wybrać się do Mołdawii na spotkanie z ulubionym aktorem.

Aktor ten był znany na całym świecie i nazywał się Andrey Tenetko.

Był on powszechnie uznawany za najlepszego aktora na świecie i jeleń za wszelką cenę chciał zdobyć jego autograf na swoim swetrze.

Jednak największy problem polegał na tym, iż nie posiadał swetra.

Kiedy jeleń uświadomił sobie tę smutną prawdę wpadł w szał.