- agnostycyzm fajny pogląd filozoficzny, polecam
Uśmiechnął się nerwowo.
Okej, albo szanowny kolega cierpi na schizofrenię, albo wziął kilka głębszych buchów jakiś ziółek. Zapowiada się ciekawie, nawet bardzo.

- no [wstaw tu pokrótce informacje o tej wyspie, show i nagrodzie]

- to element zadania, tak sądzę. Niedługo chyba powinni dać nam instrukcje.

- pożyjemy, zobaczmy. Niczego Ci nie obiecuję

- eee tam, dasz radę. W razie czego, to na pokładzie jest jakiś lekarz. Tak sądzę.

Lukas nie odpowiedział tylko przykucnął i oparł się o śniane.

Pierwsze, co przykuło jego uwagę, to ogromnych rozmiarów czarnoskóry mężczyzna.
- Te! Duży! - Krzyknął do czarnucha olbrzyma. - Cho no tu!

Ray tylko podpierał ścianę, popijając Jack Danielsa
- życie to ból... -

Boris Shalenkovicz

Twoje pytanie pozostało bez odpowiedzi, bo spod podłogi dobiegł huk, a następnie wszystkim zatrzęsło przy wtórze głośnego trzasku. Gdyby nie pobliskie drzwi, o które się oparłeś, niewątpliwie upadłbyś.

Corey Struggs

Niewątpliwie ktoś tu był, bo po chwili na korytarzu pojawiło się jeszcze więcej osób. Nawet jakiś białas Cie zawołał, ale raczej nie zdążyłbyś do niego podejść. Coś pod jachtem huknęło, a następnie cały statek zaczął silnie drgać. Podobnie jak inni, nie potrafiłeś zbytnio złapać równowagi i poleciałeś bokiem na ścianę. Niezbyt było to bolesne.

Jannet Johnson

Nie musiałaś długo czekać, bo wkrótce po tym jak zatrzasnęłaś drzwi do swojej kajuty, spod podłogi dobiegł głośny huk, coś jak uderzenie albo wybuch, a następnie całym jachtem silnie zatrzęsło. Szczęśliwie utrzymałaś równowagę, ale wnioskując po odgłosach na korytarzu, nie każdemu się to udało. Tymczasem, zauważyłaś iż w miejscu gdzie prawa ściana łączyła się z podłogą, zaczęła wylewać się woda, zajmując powoli brzeg pomieszczenia.

Lily White

Toaleta prezentowała się skromnie, a przez to elegancko. Gdy tylko zamknęłaś drzwi, spod statku dobiegł głośny huk, a następnie cały jacht zaczął się trząść. Z umywalki spadło mydło do rąk, kabin prysznicowa wyrzuciła z siebie kilka malutkich mydełek, podobnych do tych w hotelach. Ciebie zaś równowaga zrzuciła z pozycji wyprostowanej na kolana. Po chwili wszystko ustało, ale zauważyłaś kolejny kłopot. Z muszli klozetowej zaczęła wypływać woda (na szczęście czysta), z coraz większym natężeniem zalewając podłogę. To samo stało się z prysznicem, z odpływu biła woda.

Adam Young

Kołdra była taka przyjemna, taka ciepła, wydawało się, że skutecznie izolowała Adama od tych wszystkich dźwięków dobiegających z korytarza. Wydawało się, bo to uczucie błogiego relaksu przerwał głośny huk, dobiegający z dna pokładu, a następnie trzęsienie, które niemalże zrzuciło Cię z łóżka. Gdy wstrząsy się skończyły, usłyszałeś coś jakby chlupot wody dobiegający nie za bulaja, a z twojego pokoju.

Iwo Eliasz

Wyszedłeś, zdawałoby się, w idealnym momencie. Zobaczyłeś kilka osób, niektóre chodziły po korytarzu, niektóre rozmawiały. Wtedy, do twoich uszu dobiegł huk, który wydawał się dochodzić spod podłogi. Po nim całym jachtem zatrzęsło tak silnie, że tylko złapanie się drzwi uratowało Cię od upadku. Po chwili wszystko ucichło.

Joseph Standard

Niewątpliwie była to rozmowa, a nawet nie jedna. Dowiedziałbyś się większej ilości szczegółów, gdyby nie to, że najpierw usłyszałeś głośny huk spod pokładu, a następnie cały jacht zaczął silnie się trząść. Uderzyłeś czołem o drzwi, zabolało. Po chwili trzask ucichł, tak samo wstrząsy, a usłyszałeś coś cichszego. Po odwróceniu wzroku mogłeś zobaczyć jak wykładzina, którą pokryta była podłoga, ciemnieje w wielu miejscach, a już sekundę później zaczyna przesączać się przez nią woda.

Ray McCloud

"Życie to ból" okazało się bardzo stosownym określeniem tego momentu, bo zaraz jak Ray wypowiedział te słowa, spod podłogi dobiegł głośny huk, a całym korytarz zaczął się trząść. Wiele osób straciło równowagę, w tym Ray. Na domiar złego, gdy poleciał na ścianę, dzierżona przez niego butelka rozbiła się, nie tylko tracąc cenny alkohol, ale też zostawiając odłamki szkła w jego dłoni.

Lukas Smith

Oparcie się o ścianę było bardzo dobrym rozwiązaniem, bo nie minęła sekunda, a pod podłogą dało słyszeć się głośny huk. Po tym, cały korytarz zaczął się trząść, twój nowy kolega przylgnął do ściany zaraz koło Ciebie, co wyglądało na dosyć bolesne doświadczenie. Niemniej, ty wyszedłeś z tego bez szwanku. Po chwili wszystko ucichło.

Brock Cooper

Lekarz rzeczywiście może okazać się przydatnym, bo nagły huk i następujące po nim trzęsienie uderzyło tobą o ścianę, dosyć boleśnie obijając Ci bark. Niemniej, widziałeś jak stojący nieopodal kowboj rozbił butelkę alkoholu między ścianą a dłonią, co mogło być gorsze od twoich bolączek. Po chwili zarówno trzask jak i wstrząsy ucichły.

Bubbles Colony

Murzyn nie zdążył wykonać twego polecenia, bo w tejże samej sekundzie rozległ się głośny huk i całą podłoga wstrząsnęły silne drgania. Czarnoskóry uderzył o ścianę, ty również się zachwiałeś i upadłeś na podłogę. Na szczęście, twój tyłek zamortyzował upadek, choć może być po tym nieco obolały. Po chwili, wszystkie trzaski i wstrząsy ucichły.

Boris, podejrzewając że w coś je**ęli, niezbyt się rozmyślał I pośpiesznie opuścił swój pokój, a następnie prędko zaczął szukać wyjścia z statku.

Niewątpliwie była to chwila kiedy należało podjąć kroki inne niż szpiegostwo. Zaczął szarpać za klamkę oraz krzyczeć.
-HEEJ, wy tam, OTWÓRZCIE MNIEEE, WODA MNIE ZALEWAA!!!

Podniósł się, a następnie z lekkim grymasem na twarzy zaczął rozmasowywać bark.
Zapowiada się jeszcze ciekawej, niż mu się wydawało zaraz po poznaniu Szalonego Makaroniarza. Taką właśnie ksywkę nadał Lukasowi, bo czemu nie?
- no więc albo statek w coś je**ęło, albo wśród graczy był jakiś radykalny wyznawca islamu...

No po prostu ku*wa mać świetnie! Corey doskonale wiedział od początku, że prędzej czy później coś na tym cholernym statku je**ie. Jak się okazało, jebło dosłownie.
Corey próbuje stanąć na równe nogi i ocenić dokładniej sytuację dookoła niego.

Przeklął głośno i odsunął się od drzwi, rozejrzał się po obecnych tutaj ludziach. Starał się zapanować nad jeszcze lekko drżącymi, od walnięcia w statek, nogami.

Lukas zaczął kołysać się w przód i w tył w pozycji embrionalnej i krzyczeć:Już po nas, już po nas! Wszyscy tu zginiemy!!!

Jannet chwyciła swoja rzeczy i spróbowała otworzyć swoje drzwi. Gdyby jej się to udało, natychmiast zaczęłaby szukać jakichś schodów, czy innej drogi byle wysoko. Gdyby jednak jej drzwi nie chciałyby się otworzyć, poszukałaby czegoś, czym mogłaby je otworzyć.

- ejejej, nie zakładaj od razu, że wszyscy zginiemy. To prwnie tylko część zadania
Poklepał go po plecach

- możesz też przeżyć, ale to wedle uznania

Lukas zaczął panikować.

- ejejej... panikuj spokojnie, przeżyjemy to

- jakoś będziemy Cię ratować, nie panikuj
Poziom irytacji minimalnie wzrósł

Lukas położył się na podłodze i zaczął się tarzać.

Natychmiast wyskoczył z łóżka jak oparzony, przed oczyma mając katastrofę morską, śmierć i zniszczenie. Zaczął panicznie rozglądać się dookoła, by uciec najbliższym możliwym wyjściem

Westchnął tylko
To będzie ciężki dzień...

Iwo podszedł do mężczyzny leżącego na ziemi. - A jemu co? - mruknął pod nosem, patrząc na niego jak na bombę, która może w każdej chwili się podnieść i zasiać większe zniszczenia niż woda na pokładzie.

Lukas podnosi się i łapie Iwo za ramiona. Statek tonie!!!

Wzdrygnął się lekko. - No cóż, jeżeli nie potrafisz pływać, to naprawdę twój koniec. Proponuję znaleźć na spokojnie wyjście na zewnątrz.

Lukas biegnie szybko do najbliższego wyjścia.

- i tyleśmy widzieli Szalonego Makaroniarza... to naprawdę ciekawe, co panika robi z ludźmi
Oparł się plecami o ścianę i wrócił do rozmasowywania swojego barku

Ray na widok zbitej butelki mocno się wściekł. Cisnął jej resztą w losowym kierunku, próbując ustać na nogach i ogarnąć, co się właściwie dzieje
- mój alkohol! Moja ręka! Moja godność! Dlaczego to zawsze przytrafia się mnie? -

Zachwiała się i upadła. Nagle, niespodziewanie. Po krótkiej chwili zorientowała się, w jakiej dokładnie jest sytuacji. Szybko otwarła drzwi, dźwignęła cały swój inwentarz i siebie przy okazji. Wyszła, zamykając je za sobą. Będąc już na korytarzu, rozglądnęła się. Może jest tu drugi, inny korytarz, jakieś schody? Cokolwiek? Jeżeli nie znalazła drogi dalej, ruszyła w kierunku okna po przeciwnej stronie. Może jak pozna przyczynę to rozwieje parę niewiadomych, albo się nawet uspokoi? Wszak nie musieli w nic uderzyć. To też kapitan mógł nieudolnie zacumować statek przy brzegu...

Lukas biegał w te i z powrotem szukając wyjścia.

- Psia mać! - Warknął na tą cała sytuację. - Niech jeszcze nas coś pożre!
Spróbował jakoś wstać na nogi i złapać się czegoś, aby następnym razem znowu nie upaść.

Boris Shalenkovicz

Wyjście z korytarza na pokład znajdowało się po przeciwległej stronie korytarza, a rozpoznałeś je po tym, że przez wizjer świeciło światło dnia. Pojawił się jednak pewien problem. Na całej długości korytarza stały, zataczały się i krzyczały różne osoby (choć głównie krzyczał niezbyt urodziwy mężczyzna z fryzurą jak u Świętego Franciszka). Przejście przez nich może być dosyć kłopotliwe, zależnie od podejścia. Na domiar złego, na korytarzu pojawiła się woda, i chociaż na razie nie sięgała szczytu podeszwy, to nie mogła zwiastować niczego dobrego.

Joseph Standard

Twoje wysiłki i krzyki były na marne, choć to było pozytywne "marne". Drzwi do kajuty były otwarte, więc łatwo ustąpiły pod twoim naporem. Przed twoimi oczami roztoczył się obraz korytarza - pełnego osób, z których parę było wyraźnie niepocieszonych całą tą sytuacją. Jakby tego było mało, na korytarzu także pojawiła się woda, choć na razie sięgała bardzo nisko.

Corey Struggs

Cóż, sytuacja prezentowała się następująco - Jakiś przygrubawy facet krzyczał, tarzał się po podłodze, a teraz biegał po korytarzu. Rudzielec i chłopaczyna o ciemnych włosach do ramion wydawali się być względnie spokojni. Kowboj z lekko krwawiącą dłonią przeklinał swój los, a inny mężczyzna podtrzymywał się ściany. Co ciekawe, na korytarz wstąpiła woda, powoli podnosząc swój poziom. Na chwilę obecną sięgała podeszwy, ale jej głębokość stale się zwiększała.

Jannet Johnson

Faktycznie, z otwarciem drzwi był pewien problem, a dokładniej taki że nie dało się ich otworzyć. Wygląda na to, że zatrzasnęły się. Czym można by je otworzyć, w bardziej lub mniej cywilizowany sposób? Cóż, w toaletce chyba mignęły Ci spinki, którymi mogłabyś sforsować zamek, ale równie dobrze drzwi mogłyby opuścić swoją ramę przy użyciu solidnego krzesła. W końcu siły Ci nie brakuje, prawda? Tymczasem, poziom wody w pokoju wzrósł na tyle, by zalać twoje buty nieprzyjemną wilgocią.

Adam Young

Zanim twój wzrok natrafił na jakąś wartą uwagi drogę ucieczki, zauważyłeś że w kajucie rzeczywiście jest woda i na oko sięga już kostek. Jednak nie bój się, bo możesz względnie łatwo opuścić pomieszczenia dwoma drogami, z czego przynajmniej jedna była pewna, a mowa o bulaju, który możesz otworzyć i wyskoczyć przez niego za burtę, do oceanu. Drugą opcją były zaś drzwi, choć one niekoniecznie były otwarte. Za ścianą słyszałeś wiele osób.

Iwo Eliasz

Propozycja spokojnego poszukania była bardzo dobra, bo wystarczyło spojrzeć by je znaleźć. Połowę długości korytarza dalej znajdowały się drzwi z okrągłym oknem, przez które wpadało do wewnątrz światło dzienne. Tymczasem, na korytarzu pojawiła się woda. Sięgała bardzo nisko, nawet nie do kostek, ale mocno niepokoiła tym, że wcale jej nie ubywało, a wręcz przeciwnie...

Brock Cooper

Po chwili bark przestał już przeszkadzać, choć dalej nieco bolało. Najpewniej zostanie na nim siniak. Pojawił się jednak kolejny problem - na korytarz wstąpiła cienka warstwa wody, głęboka na wysokość podeszwy, i stale wzrastająca w ilości.

Ray McCloud

Nikt nie udzielił Ci odpowiedzi na twoje pytania, za to zauważyłeś, że twoja dłoń lekko krwawi, Nic strasznego. Na korytarzu panowało ogólne zamieszanie, niektórzy krzyczeli, inni biegali, a na dodatek dotarł do Ciebie fakt, że twoje podeszwy, jak i cała podłoga korytarza znajdują się w podnoszącej wodzie.

Lily White

Żadnej innej drogi widać nie było, więc ruszyłaś w stronę okna. Po drodze zauważyłaś, że kowboj, którego wcześniej tak brutalnie potraktowałaś, skamle nad swym losem. Z jej dłoni lekko sączyła się krew, nie było to nic poważnego. Tymczasem, twoja teoria o nieudolnym cumowaniu legła w gruzach. Na korytarz wdarła się cienka, lecz ciągle wzrastająca, warstwa wody.

Bubbles Colony

Ściana stanowiła całkiem dobrą podporę, choć nie wiedziałeś czy kolejne wstrząsy w ogóle nadejdą. Pewien przygrubawy facet z krzywym nosem chyba odebrał twój sarkazm poważnie, bo skarcił Cię i krzyknął coś o przywoływaniu rekinów. Gdy odzyskiwałeś równowagę, zauważyłeś że korytarz zalewa woda, której poziom wzrastał powoli, lecz stale. Obecnie niemalże sięgała szczytu podeszwy u twojego buta.

Lukas Smith

Choć rekiny rzeczywiście nie należą do najprzyjemniejszych stworzeń, to wygląda na to iż osoba, która tak pochopnie rzuciła słowami, niezbyt przejęła się twoim skarceniem. Na drugim końcu korytarza zauważyłeś drzwi z okrągłym oknem, przez które wpadało do środka światło słoneczne. Może to jest wyjście? W międzyczasie, twoje sandały stały się dziwnie wilgotne. Woda zaczęła zalewać korytarz i już moczyła Ci skarpetki!

Dopadł do drzwi i zaczął szarpać je, próbować otwierać i krzyczeć w niebogłosy. Bulaj nie był żadną opcją

Hmm, ciekawe, jak to jest tonąć...
W sumie to nie ma czego tu się bać - nikt nie krwawi, nikt nie wymiotuje. Chociaż to jest akurat prawdopodobne... W każdym bądź razie tonąc na pewno się nie zakocha, a na środku oceanu naturalnie nie wsytępują byki, klauny, pająki, gąsienice i inne tego typu ch*jostwa. Co do gymnofobii, to najwyżej będzie tonął ubrany.
Przerwał rozmyślania, którym towarzyszyło dalsze rozmasowywanie barku i stanął, nie podpierając się o nic. Zaczął rozglądać się za najbliższym wyjściem lub/i Szalonym Makaroniarzem, któremu się pogarsza.

Wrócił po swoje rzeczy i jeszcze raz obejrzał pokój w poszukiwaniu czegoś przydatnego, ale niczego nie znalazł, więc wrócił na korytarz. Opanował się i przybrał spokojny wyraz twarzy.
-Witajcie. Mam wrazeni że toniemy. Czy orientuje się ktoś może gdzie znajdują się kajuty ratunkowe?

Postanowiła pójść po krzesło, do otwierania drzwi spinkami brakowało jej zręczności. Wzięła krzesło i wzięła silny zamach, uderzając nim mocno w drzwi. Powtarzała by tę czynność aż nie zabrakło by krzeseł, lub aż drzwi by się nie otworzyły. Gdyby puściły, natychmiast wybiegła by na korytarz i pognała na wyższe poziomy. Gdyby jej się nie udało... Zmieściłaby się w oknie?

Zmiętolił w ustach siarczyste przekleństwo, a następnie prędkim pędem i za pomocą swojej rosjańskiej sprawności zaczął się prześlizgiwać.

Próbując usunąć szkło z ręki zacząłem uspokajać grupę.
- ludzie! Bez paniki! Znajdźmy jakieś schody na górę bo jeszcze skończymy jak w Titanicu! Właściwie to mogłem od razu zapytać, nikomu nic nie jest? -
Moją uwagę od razu przykuła Jasnowłosa piękność
- nie martw się o mnie, jak zdechnę to trudno. Sprawdź czy ktoś jest ranny, ja spróbuję znaleźć drogę wyjścia. Cholera, czemu ja muszę kończyć jak jakaś ofiara losu -

TONIEMY!!! krzyknął i od razu pobiegł do drzwi.

-Cholera, cholera, cholera, cholera... Nosz po prostu cholera... - zaczął mruczeć pod nosem, w końcu stając w miejscu. Wtedy wpadł na pomysł! Otworzył najbliższe drzwi i sprawdził, czy w pomieszczeniu w za nimi jest jakieś okno.