Jest to stolica jak i siedziba rodu Blackwood'ów. To właśnie tutaj zostały wygnane Elfy, gdzie założyły swoje największe miasto. Przez otaczające to miejsce drzewa, obleganie tego miejsce jest praktycznie niemożliwe, nie da się tutaj nigdzie w okolicy rozstawić machin oblężniczych, a i tak całe to miejsce jest niezwykle dobrze chronione przez inne zamki jak i przez same lasy i wzgórza.

Max:
W momencie wywarłeś się z zadumy i ogarnąłeś co się właśnie dookoła ciebie dzieje. Stałeś w pobliżu kilku elfów, a twój nauczyciel coś do ciebie mówił. Tak samo wszyscy patrzyli się na ciebie, dopiero teraz sobie przypomniałeś, że to twoja kolej na przedstawienie jakichś swoich umiejętności na drewnianej kukle z wyrytą twarzą człowieka.
-No dalej Elerionie, inni też tu czekają.- Powiedział twój nauczyciel.

Próbował zaatakować pnączami, jeżeli się da.

-Całkiem dobrze, Elerion.- Powiedział nauczyciel. Ale jak już robisz to jakiejś osobie to zwyczajnie nie ograniczaj jej ruchu, zadaj jej ból. Wypuść z tych pnączy kolce, co prawda drewna nie przebiją, ale będziesz wiedział co robić następnym razem.

-Dziękuję.
Odsunął się, aby zrobić miejsce innym.

Zaraz po tobie przyszła kolej Kartisa, starszego od ciebie, a co za tym idzie kogoś kto uczy się dłużej od ciebie.
-No, Kartis... Pokaż na co cię stać!- Powiedział twój nauczyciel i założył ręce na siebie.
-Z rozkoszą...- Powiedział krótko i oschle, a następnie wykonał lekko zamaszysty ruch prawą ręką w kierunku lewej strony, a z ziemi wyrósł spory korzeń, który prędko wbił się w drewnianą kukłę.
-Bardzo dobra robota, Kartisie. Jeszcze trochę, a uda ci się przebić kukłę na wylot!- Powiedział śmiejąc się, a samemu zasklepił wgłębienie w kukle.

Patrząc na to, odnósł wrażenie, że przejście z łuków na magię, to jednak był dobry wybór. Może wkrótce sam będzie umiał tak robić?

To tylko czas pokaże, z pewnością magia jest wyjątkowo potężna, ale nie należy jej uznawać za taką, aż nadto, w końcu nadal wszyscy mają słabości, przykładowo nikt nie jest odporny na bełty czy strzały. Ale nie zaprzątajmy tym sobie głowy, teraz przyszła kolej na Sally, jedną z najpiękniejszych elfek na uczelni.
-To ja się odsunę.- Powiedział nauczyciel robiąc jeszcze kilka kroków w tył.
-Mądrze...- Powiedziała lekko się uśmiechając, a następnie po chwili skupienia uniosła jedną dłoń do góry wraz z którą pojawił się niewielki kwiat z pąkiem skierowanym ku kukle, a ten zaraz się otworzył i wypuścił dym w stronę kukły, który zaczął przeżerać się przez dolne partie drewna.

//Pójście na ucznia to był dobry pomysł.//
Nawet nie wiedział, że można tworzyć tą magią kwiaty.
-Przepraszam. - Zwrócił się do nauczyciela. - Można tworzyć kwiaty, które istnieją, czy można też zmyślone.

-Tylko te, które istnieją. Niestety my, aż tak bardzo nie potrafimy wpływać na naturę.- Powiedział zaśmiawszy się. Tak samo ci bardziej doświadczeni potrafią tworzyć żyjące istoty czy to z drewna czy z pnączy.

Czekał teraz na coś innego.

Wyjątkowo kilka osób po Sally nie zaprezentowało czegoś niesamowitego, byli mniej więcej na twoim poziomie. Gdy już wszyscy zaprezentowali swoje umiejętności to nauczyciel przemówił.
-Z niektórych z was zrobi się jeszcze porządnych zabijaków... Kartis i Sally pomogą wam poza samymi nauczycielami, a teraz ogłaszam koniec, macie czas wolny.- Powiedział i samemu obrócił się na pięcie i odszedł zostawiając was wszystkich samych.

Próbował sobie przypomnieć, czy może szlajać się po mieście, czy musi pozostać na uczelni.
//Może i głupie, ale mam manie upominania się.

Jest wolnym elfem, ma prawo do postępowania tak jak chce, a na wykładzie pewnie i tak nikt nie zwróci uwagi na jego chwilowe zniknięcie.

Próbował sobie przypomnieć czas następnego wykładu.

Nie ma takiej możliwości byś wiedział, o której to porze. Wiesz za to, że zabrzmi przy tym dzwon.

No to ruszył na miasto, szukając tablicy ogłoszeń, jeżeli takowa była. Po drodze przypominał sobie, czy wykłady odbywały się regularnie.

Wykłady są wtedy, gdy zachce się wykładowcy, co oznajmia zabiciem w dzwon. Tablicę ogłoszeń prędko znalazłeś, niestety nie ma tam zadań, a jedynie reklamy kilku kramów, oferty handlowe, ulotka o wstąpieniu do bandery oraz kilka plakatów propagujących zabijanie ludzi.

Myślał, jakby mógł szybko zarobić. Najlepiej tak aby podszkolić jakoś umiejętności.

A po co mu to, za uczęszczanie do uczelni magicznej płaci się tylko raz, a skoro już w niej jest to raczej ma to opłacone.

Może i ma, ale chciałby na przyszłość zarobić.

No to cóż, może pomagać jakiemuś kupcowi przy pracy czy też coś przenosić, ale zbyt silny to nie jesteś.

Może pnączami? Spróbował przenieść jakąś okoliczną skrzynię, czy inną rzecz pnączami.

Cóż, zapełnionych na pewno nie było, ale przynajmniej pustą udało ci się ruszyć.

To daje nadzieje. Teraz zaczął szukać kupca, potrzebującego pomocy.

Nie trzeba było szukać długo, gdyż siedział taki mizerny ze smutną mordą przy wozie z uszkodzonym jednym kołem i pełnym załadunkiem.

-Pomóc jakoś?

-Jakbyś naprawił koło to mógłbym to zanieść na swój stragan, plecy już nie te i boję się, że co ukradną...

//Umie powielać drewno? Mam nadzieję, że zrozumiałeś o co mi chodzi.

//Nawet tworzyć.//

Próbował więc naprawić koło, tworząc brakujące drewno.

No i się udało, nie było to trudne czy też wymagające wiele energii. Mężczyzna wstał zatem i przyjrzał ci się.
-A niech mnie, jeszcze żeś magiem, chłopcze!

-Czy to coś zmienia?

-Głównie to, że nie spodziewałem się takiej pomocy. Proszę bardzo chłopce i dziękuję za pomoc.- Powiedział wyjmując ze swojego mieszka kilka srebrników, które zaraz ci wręczył, a następnie złapał rękami za przedni udźwig wozu i ruszył z nim na rynek.

Ruszył dalej, w poszukiwaniu ludzi potrzebujących pomocy.

Cóż, najwidoczniej obecnie wszyscy wyjątkowo dobrze sobie radzili ze swoją robotą, a tobie dalsze poszukiwania przerwał dobiegający z uczelni dzwon.

Szybko tam pobiegł.

Trochę to zajęło, ale nie byłeś jedynym, który się spóźnił. Na szczęście wykładowca i tak póki co nie zwracał na to uwagi.

Zobaczył czy ma gdzie usiąść.

Miejsc nadal było mnóstwo, w dodatku co za problem stworzyć własne nawet jakby ich nie było.

Usiadł.

No i po jakimś czasie w końcu zaczął się wykład, gdzie profesor Brunn zaczął mówić o początkach magii natury.

Słuchał zaciekawiony.

-Jak wiecie czy też nie, kiedyś Ilorim nie pokrywały piękne lasy, kiedyś była to jedynie wielka ziemna skorupa pełna pustyń i lodu. Wtedy zaś narodził się jeden z pierwszych magów natury i położył kres tym czasom, stworzył on ogromne połacie zieleni oraz lasy, w których aktualnie żyjemy.

Miał dylemat. Zadać pytanie teraz, czy później.

Za zadawanie pytań nikogo nie ukażą, więc nie powinien się o nic bać.

-Czy da się stworzyć magię? Albo wiadomo skąd ona się wzięła?

-Zależy co masz na myśli mówiąc o stworzeniu jakiejś nowej magii, o ile rzeczywiście o to ci chodzi. Zaś magia wzięła się od pierwszych osób, które ją opanowały. Ciężko powiedzieć skąd oni ją znają, ale jest przyjęta teoria, że zaszło coś przy ich narodzinach co dało im moc, swego czasu tak potężną, iż mogli jak już wspominałem przemieniać pustkowia w gęste lasy.

-Dziękuję za odpowiedź.
//Dobrze się bawisz tworząc magię?//

//Można powiedzieć, że więcej w to włożyłem serca, niż w innych grupach, więc jest całkiem fajnie.//
-Proszę bardzo... A teraz gdzie to ja... Ach tak, magia natury jest jedną z takich, która oferuje najwięcej możliwości. Jedni z najlepszych magów potrafili ożywiać drzewa, które przed chwilą wytworzyli, to jest dopiero moc!