Tym gorzej, że do otwarcia zostało jeszcze trochę czasu. Może miasto oferowało coś jeszcze, co pozwoliło nie rozmyślać o przykrych sprawach?

Odstawił radio na swoje miejsce za barem i wyszedł z lokalu.

W barze siedziało już kilkoro ludzi, część z nich nawet kojarzyłeś.

Zasiadł w stoliku w ciemnym kącie z widokiem na wejście. Liczył na to, że żaden ze znajomych go nie zaczepi, chociaż i tak pewnie ktoś się dosiądzie.

Niestety, nikt się nie zajął, wszyscy byli zajęci sobą nawzajem.

Odetchnął z ulgą i skinął na barmana, by podał mu piwo.

- Jak chcesz browara to tu przyjdź, Matt. - Powiedział Franky, obsługując innego klienta.

Wstał z ociąganiem, to chodzenie nadwyręża mu okaleczoną nogę. Jednak oparł się w końcu o ladę.

Barman postawił przed tobą zimny kufel piwa i wrócił do mieszania drinków.

Wziął go ze sobą, i trzymając się za udo, wrócił do wcześniej zajmowanego przez siebie stołu.

Wciąż siedziałeś sam, w zaciemnionym stoliku na tyłach baru.

Złapał kufel piwa obiema dłońmi, jednak nie pił. Nie mógł. Wspomnienia wracały, często przychodził tu z bratem.

- Mogę się dosiąść? - Usłyszałeś męski głos. Jak się okazało, należał on do wysokiego czarnoskórego mężczyzny w charakterystycznym pancerzu ochrony SorLabu.

Warknął. Jak zwykle ktoś musiał tu przyjść.
- Śmiało - Mimo wszystko kiwnął głową na ławę.

Usiadł na krześle na przeciwko ciebie. - Więc, gdzie służyłeś? Irak? Afganistan? Syria? -

- Dwie tury w Afganie - Westchnął beznamiętnie.

- Ja walczyłem w Jugosławii, wiesz, w korpusie pokoju. - Prychnął na tę ironię.

- Wiem. Od zakończenia Drugiej Wojny Światowej rząd USA wysyła TYLKO korpusy pokoju - Spojrzał w bok, odsłaniając przy tym bliznę na twarzy.

GD
W barze było już kilka osób, przede wszystkim miejscowych. Niektóry pili smutni i samotni, inni w towarzystwie. Typowy bar w małej miejscowości.
Dante
- Dlatego jak wróciłem, rzuciłem to wszystko. Po prostu straciłem wiarę w ten kraj. - Powiedział popijając piwo. - Ale z wojny nie da się tak po prostu wrócić... -

- Nikt nie wraca... - Dłoń bezwiednie powędrowała mu do nieśmiertelników na szyi, wspomnienia jak zwykle wracają.

- No właśnie. - Westchnął. - Po wszystkim nie mogłem spać, każdy śmieć na drodze wyglądał jak mina, w oknach wypatrywałem snajperów... Dlatego się tutaj przeniosłem. -

- Mówią, że nie ma nic gorszego, niż walka w mieście. A walczyli kiedyś w piwnicy? Jeden granat, bum... I nie żyje cały oddział. W najlepszym wypadku. A jeśli to cywile? Kobiety? Dzieci...?

- "Cywila od żołnierza dzieli tylko odległość od karabinu", tak mówił mój dowódca. Ale ja nie mogłem się z tym pogodzić... -

- Dlaczego SorLab? - Tym razem zmierzył go nieprzyjemnym wzrokiem.

- Byłem od dawna bez pracy, a stary kumpel zaproponował mi pracę w ochronie. Pilnowanie laboratorium w małej leśnej mieścince, wydawało się lepszym pomysłem niż żebranie na ulicach San Francisco. Jakoś nigdy nie wierzyłem w plotki o mutantach, a kasa była dobra, więc kupiłem za ostanie pieniądze przerdzewiałego Forda i przyjechałem. -

- Obyś tylko się nie pomylił... - Westchnął boleśnie i zaczął czubkiem ostrza dłubać dziurę w stole, w zamyśleniu obracając nożem w palcach.

- A ty? Jaka jest twoja historia? - Zapytał.

Wzruszył ramionami.
- Długa, kręta, krwawa i bolesna.

- Ja swoją opowiedziałem, pora na rewanż. - Napił się nieco piwa.

Samantha rozejrzała się smętnie za jakimś wolnym, odosobnionym miejscem i podeszła do baru

- Nie prosiłem cię o to - Zbył go.

GD
W rogu było takie miejsce. - Co podać? - Zapytał wysoki barman.
Dante
- No tak. - Skwitował krótko. - Wiesz, w SorLabie wciąż jest zapotrzebowanie na takich jak my. Nie szukasz może pracy? -

- Nie - Z miejsca uciął temat.

- Zimne Whisky -

GD
Postawił przed tobą szklankę wypełnioną lodem i nalał do niej miejscowej whisky.
Dante
- Jesteś pewien? Ktoś taki jak ty z miejsca dostałby jakąś ważną pozycję. - Zapytał nie dając za wgraną.

Zacisnął dłonie na blacie ale powiedział spokojnie.
- Jestem pewien.

Siadła więc, powoli delektując się zimnym napojem i obserwując klientów

Dante
- Ok, ale jakbyś zmienił zadnie to idź do laboratorium i powołaj się na Dennisa. - Po tych słowach odszedł od twojego stolika.
GD
Typowa barowa klientela. Szczęśliwe kompanie, smutni melancholicy i zwykli alkoholicy. Ciekawszą postacią był natomiast mężczyzna siedzący w cieniu.

Machnął dłonią za nią, a potem odpalił papierosa. Przytrzymał płomień zapalniczki trochę dłużej, by podświetliła ona twarz Jokera.

Samantha wysiliła wzrok, by mimo mroku przyjrzeć się dokładniej cienistemu jegomościowi

Akurat oświetlił sobie twarz podczas zapalania papierosa, więc poznałaś rysy jego twarzy.

Dobra, człowiek jak człowiek, co ja się będę na niego gapiła
Skarciła samą siebie, po czym wróciła do delektowania się napojem. Czytała przy tym swoje wcześniejsze wypociny

Były na prawdę dobre, aura lasu zrobiła swoje.

Wypuścił dym z płuc i oparł się wygodniej o ławę.

Tym razem już nikt ci nie przeszkadzał.

Uśmiechnęła się. W końcu od dłuższego czasu nie miała już tak dobrego podejścia. Dokończyła whisky

Skontrolował godzinę, miał już ochotę rzucić tym wszystkim i wrócić do własnego, nudnego życia.

Było zimne i umiarkowanie mocne. Whisky niemal idealne.

Takiego łiskacza aż żal marnować.....
Opróżniła szklankę i poszła do Batmana aby zamówić kolejnego