Usłyszała huk po czym z kłębu dymu wyłonił się mężczyzna z bronią. Kiedy strażnik zobaczył jego broń rzucił się na mężczyzne z piką w ręce. Ten uderzył go brinią w łep po czym rzucił ciało na ziemię i splunął.

Spojrzała się na to nie wiedząc co myśleć. Sięgnęła ręką po tomahawk.

Ten nagle spojrzał na ciebie - Ty z siekierą! Gdzie ten gnój pobiegł? -

Pokazała orientacyjny kierunek ręką.

- Bitna jesteś. Umiesz ty walczyć? -

Skinęła głową na potwierdzenie i zamknęła przyłbicę wstając.

- Wiesz ty kim jestem? - Spytał idąc przed siebię

Poszła za nim.
-Nie...

- Alwin, Alwin Graus - Szedł cały czas szybko przed siebię

Szła za nim.
-Asuma. Asuma Marina.

Rzucił ci miecz o dziwnym kształcie - Zaklinane srebro, zabójcze dla mrocznych bestii - cały czas parł na przód.
vignette1.wikia.nocookie.net/runescape2/images/0/06/Mithril_scimitar_detail.png/revision/latest?cb=20130110130930

Wzięła to ostrze za pas.
-A mi żałowali...

- Powiedzmy że to prezent, jak wyjdzuemy z tego cało to możesz sobie go zatrzymać - Dszliście do wielkiego drewnianego domu na obrzeżach miasta - Wchodzisz w to? -

Skinęła głową na tak, przygotowała tarczę i miecz. Ten "wiedźmiński".

Alwin załoadował swoją strzelbe i zwrócił się do ciebie. - Ten dom jest pokryty dziwną magią uważaj na wszystko co się rusza? Nie ufaj nikomu - wszedł przez drzwi.

Weszła za nim rzucając wcześniej na oboje błogoławieństwo.

Błogosławieństwo odbiło się od Alwina na tobie zaś zadziałało. Weszliście do starego zniszczonego domu. Dwa korytarze prowadziły w lewo i prawo, do góry zaś wiodły schody - Którędy idziesz? - spytał.

-Idę w przeciwną, co ty...

- No to masz mały problem - Wszedł po schodach.

-Ene due like...-poszła w prawo.

Przed nią ciągnął się długi korytarz który po chwili się rozwidlał.

Bardziej w prawo idzie i nasłuchuje.

Słyszała jedynie bicie swojego serca i echo kroków po krótkiej przechadzce zobaczyła ściane śleoą uliczke.

Idzie w tą drugą odnogę.

Gdy się wróciła odnogi nie było za to korytarz skręcał w prawo.

-Mam złe przeczucia...-poszła tym korytarzem znacząc ścieżkę.

Doszła do drewnianych drzwi.

Otworzyła je delikatnie.

Ujrzała dosyć groteskowy pokój. Na jego środku stał stół i dwa krzesła. Na stole zaś zestaw do herbaty oraz szachownica. W przylegających doń krzesłach siedziały dwa kościotrupy. Nagle jeden z nich spojrzał na ciebie i zawołał - O Gilbercie mamy gości - szturchnął kościotruoa z prawej który był do końca martwy i jedynie odpadła od niego głowa. Drugi skwitował to słowami - A ten jak zwykle się rozkleja. - po czym zaczął się szaleńczo śmiać.

Zacisnęła mocniej dłonie na broni.
-Kim jesteś?-zapytała szykując palce do magii światła.

Kościotrup wskazał na siebie - Jestem Sir Emil Awerd a to mój giermek Gilbert. Cicho bądź bo rozmawiam z damą - uciszył milczący szkielet.

-Witaj Sir Awerdzie... Powiedz, długo juź tutaj...

- A bo ja wiem, Gilbercie miałeś liczyć czas - Popatrzał się z uwagą na drugą czaszkę - Ale jak to przestałeś liczyć?! Co to znaczy że ci się nie chciało?! Gówno z ciebie nie giermek! - po chwili odwrócił się obrażony w twoją stronę - mówi że po 6 roku przestał liczyć -

-Aha... Co to za dom? Może mogę wam pomóc?

- Haha pomóc? Sam ogram tego frajera w szachy. Tylko coś długo się nad ruchem zastanawia -

-Sir... On jest bardziej martwy od pana... On praktycznie się rozpada...

-Sir... On jest bardziej martwy od pana... On praktycznie się rozpada... A ja, jako paladynka mam pewne obowiązki... Jesr sir żywym szkieletem...

- Oj tam szkielet, to prawda że dawno nie jadłem ale żeby zaraz szkielet -

Pokazała mu odbicie w tarczy.

//w czym?\\

//W tarczy.

To nie była śniąca tarcza

Wyciągnęła mizerykordię i dała mu spojrzeć.

nie było zbyt wyraźne Truo spojrzał się i dodał - Musze się ogolić -

Wziął głowę giermka i postawił przed jego twarzą.
-Patrz tutaj!-pokazała na to miejsce.

- Naprawde Gilbercie powinienieś umyć zęby przed spotkaniem z damą, pszepraszam za niego jest nieco nierozgarnięty ale giermek z niego przedni -

-On jest martwy... Oszalałeś...-pokazała palce ułożone w znak magii światła.
-Niech twa dusza będzie wolna...-użyła magii światła.

Magia nie zadziałała a twym ciałem wstrząsnął dreszcz sprawiając ci przy okazji ból. Wygląda na to że dom ma swoje własne zdanie na temat twojej magii.

-Wybacz, nie pomogę...-po czym wyszła.

Drzwi którymi wszedł do środka nie było