Kiedyś stolica i największe miasto Finlandii, dzisiaj skupisko ruin i nielicznych skarbów w postaci broni i pancerzy, gdzie praktycznie na każdej ulicy pojawiają się mutanty przystosowane do temperatury, a samo miasto jest zaznaczone jako "możliwe bombardowanie" przez O.H.S. Dzieje się to nie tylko przez liczne skupiska mutantów, ale też przez część Finów, którzy podobnie jak niektórzy Szwedzi i Norwegowie nie chcą dołączyć do O.H.S'u. Jednak ich nadzieją na przetrwanie jest frakcja Vikings, która chętnie przyjmuje ludzi z krajów nordyckich.

Axel Mäkinen obudził się, leżał na dachu jednego z wyższych budynków w mieście, przykryty śpiworem. Ostatnią wartę przejął Adam, dzięki czemu Szara Śmierć i jego obserwator mogli zabezpieczyć ulicę jeszcze zanim jego towarzysze zeszli na nią.

- Widzę, że przeżyliśmy noc. To dobrze.
Wstał.

Adam był pierwszym, który ci dzisiaj odpowiedział.
-Yhm, szkoda że przy okazji wy się wyspaliście, a ja zmarzłem jak cholera.

- Przeżyjesz. To nie pierwsza taka noc, przecież dzisiaj ktoś Cię zmieni. Coś się działo?
Zaczął zbierać śpiwór i sprawdził czy reszta śpi.

Reszta też się powoli budziła.
-Nie, nudno jak zawsze.

- Jakieś plany gdzie teraz?

-Po pierwsze- na dół. Później idziemy do Linnanmäki. Tak jak postanowiliśmy.

- Jak reszta się obudzi to zejdziecie. Ja i Elias będziemy was osłaniać, a potem zejdziemy sami.

Mudzyn
-Dobra, poinformuje ich o tym, jak już będą stali na nogach.

Zebrał co jego i czekał aż reszta wstanie.

Twój obserwator obserwował (;-;) schody, a reszta przygotowała się i ruszyła na dół, oczywiście po znaku, że jest czysto.

- Zostaw schody. Patrz na zewnątrz.
Obserwował ulicę.

Mudzyn
Twój kompan zbliżył się do ciebie.
-Trzeba pilnować wszystkiego, taka prawda.

- Pilnuj lewej, ja patrzę prawo i środek.

-Jak zawsze bierzesz więcej na siebie.
Nie zamierzał się kłócić, pilnował lewej.

- Więc słuchaj czy nic po schodach nie lezie.
Rozglądał się.

-Yhm
Okolica wydawała się spokojna, truposzy też jakby wyjątkowo mniej.

- Nic nie widzę. A Ty?

Mudzyn
-Czysto Axel.

- Widzisz naszych?

-Nie, jeszcze nie zeszli, ale też nie dali strzału z rewolweru. To dobry znak, nie potrzebują pomocy.

- Więc czekamy.
Rozglądał się.

-Yhm.
Po pięciu minutach kompan poinformował cię, że wasi zeszli na dół i zabezpieczyli okolicę dla was.

- Idź. Osłaniam z góry.

-Dobra.
Wstał, ruszył na dół. Po kilku minutach był już z resztą ekipy. Czekali na ciebie.

Ostatni raz rzucił okiem na okolicę i zszedł na dół.

Mudzyn
Udało ci się bezpiecznie zejść do swoich.

- Kto prowadzi?

-Chyba ty, jeżeli oczywiście nie chcesz oddać dowodzenia komuś innemu.

- Ktoś ma mapę, albo wie gdzie teraz jesteśmy?

-Axel... bo teraz tylko trzy ulice stąd jest Linnanmäki.

- Mam to gdzieś, potrzebuję informacji gdzie jesteśmy.

-Kaarlenkuja. To nazwa ulicy.

- Idziemy na północ. Na Helsinginkatu.

-Dobra...
-Yhm.
-E tam, jaram się, że nadal żyję.
-Zastrzeliłbym kogoś, chodźmy!

- Najpierw pytaj - potem zabijaj, obyś o tym nie zapomniał. Grupa rozdzielić się - każdy co 10 metrów, rozglądać się, ja prowadzę, zamyka Kristian.
Zaczął iść.

-Yhm. Aj aj Kapitanie.
Utworzyli taki szyk i szli za tobą.

Szedł tak w stronę wybranej ulicy, ciągle się rozglądając i zerkając czy wszyscy idą za nim.

I tym samym po pół godzinie wszyscy znaleźliście się na tamtej ulicy, niedaleko Helsingin Työväenopiston Opistolaisyhdistys r.y.

- Teraz na zachód, aż znajdziemy zakręt na północ.

Szli więc dalej.

Szedł tak dalej, ciągle się rozglądając.

Dotarliście do zakrętu na północ.

Skręcił tam.

A inni za tobą.

Szedł aż do wejścia na teren obiektu.

Znalazłeś je, trochę zniszczone, ale jest.

- Elias i Adam pilnują tyłów, reszta za mną.
Wszedł do środka.

Weszliście do środka, na wasze szczęście nie było tutaj żywych trupów. Adam był ostatnim, który wchodził i to tyłem.