Nie byłeś zbytnio spity, więc znalazłeś je bez problemu.

Ktoś tam był?

W środku na pewno, ale na placu, gdzie organizowano zbiórki, to już nikogo.

Wszedł do środka.

Na korytarzu spokój.

Pokój dowodzenia?

Szkoda tylko, że wiedziałeś ledwie, gdzie jest Twój oraz stołówka...

Gdzie kwatermistrz?

Dobre pytanie.

Szukał kwatermistrza.

W końcu znalazłeś go w pomieszczeniu, które zapewne jest jego gabinetem.

Zapukał, dając mu znak, że tutaj stoi.

Podniósł głowę znad papierów i spojrzał na Ciebie.
- Tak...?

-Można wiedzieć, gdzie dowódca naszych wojsk?

- Jeśli masz na myśli Krwawą Buławę to urzęduje on w swoim pałacu, niegdyś miejskim ratuszu.

Niezbyt długa podróż z Nowego Gilgasz do Argentu była dość nużąca, ale całkiem znośna i obyło się bez jakichkolwiek niespodzianek. Niemniej, zbliżyłeś się już do miasta.

-Miałem na myśli tego, który przeprowadził ostatnio zbiórkę i wstępny trening.

A więc nasz Niziołek (hehe) zbliżał się do bram miasta.

//omg było 666 wiadomości//

Teraz przeze mnie juz 667 :/ //

- Kac morderca nie ma serca.

Oczywiście zatrzymała Cię tam zbrojna eskorta w postaci ciężko opancerzonego woja z okazałym mieczem w dłoni, tuzina lżej uzbrojonych żołnierzy i czterech kuszników. No, można do tego jeszcze doliczyć około ośmiu łuczników, po czterech na wieże, które stały obok, po bokach.
- Imię, nazwisko, rasa, miejsce pochodzenia i cel przybycia do miasta. - wygłosił standardową formułkę strażnik, choć dodał przy okazji pytanie o rasę, z którym nigdy wcześniej się nie spotkałeś.

Perun Ward
-A jakieś zadania w najbliższym czasie się zbliżają?

Niziołek.
-Nazywam się Baszal Vallohr. Jestem Posłańcem niosącym zaproszenie prosto do rąk Krwawej Buławy.

- Moje wykazy zaopatrzeniowe niczego takiego nie wskazują.

Wojownik pozostał niewzruszony, jedynie kusznicy unieśli swą broń, czekając na resztę odpowiedzi.

Niziołek.
-Miasto Imperawes, Mutant. A wytrzymałość pancerza sprawdzali wystrzałem z balisty, więc w tym wypadku polecałbym bardziej magię.

Mag
-Wykazy zaopatrzeniowe? Tylko na prowiant, broń i pancerze?

- Może jeszcze mam Ci je udostępnić?

Ruchem głowy wskazał za Ciebie, dosadnie informując, że nie masz tu czego szukać.

Niziołek.
-Mogę nie przekazać informacji Krawej Buławie tylko wtedy, kiedy usłyszę od was, że jest tylko poddanym Cesarza. A w to wątpię. I mam dziwne uczucie, że o sprawach dotyczących bezpośrednio jego osoby, a nie jego organizacji, to właśnie on sam powinienen zdecydować.

Mag
-Nie. Jednak nie wiem, jak to jest z dostawami rzeczy związanych z Magią i magami.

- Te podstawowe rzeczy dostajecie takie same jak inni, z tym że więcej.

- Jak śmiesz! - warknął jeden z lekkozbrojnych, zapewne rozumiejąc Twoją wypowiedź jako bezpośrednia obrazę wobec swego najwyższego dowódcy. Zapewne zaraz by się na Ciebie rzucił, ze skutkiem wiadomym, ale gest dłoni dowódcy go powstrzymał.
- Nie wpuszczamy tu innych, niż ludzi lub ludzi półkrwi. Takie procedury.

Mag
-Rozumiem. Dziękuję za poświęcony czas.
Wócił do siebie.

Niziołek
-Nie muszę nawet się zbliżać do Waszego miasta. Jednakże informację muszę przekazać, gdyż nie można pominąć w tej sprawie waszego dowódcy.

Tam ponownie nikogo nie zastałeś.

- W takim razie słucham, przekaż ją nam.

Niziołek.
-Powtórzę to samo, co do innych: Jeżeli Dowódca będzie chciał, żebyście też to usłyszeli- przekaże to wam. Sam nie mam prawa przekazać tej informacji nikomu innemu.

Mag
Położył się i odespał stracone godziny.

- Możemy kogoś po niego posłać, ale wątpię, aby stawił się tu osobiście.

Obudziłeś się wieczorkiem.

Niziołek
-To zawsze coś, mogę czekać.

Mag
Zajął się lekturą, spróbował przeczytać całość wypożyczonej książki.

Wskazał głową jednemu ze swych podwładnych, aby ruszył w tym celu do miasta, a ten pokiwał głową i pobiegł.

Po kilku stronach dopadło Cię to, co atakuje nawet najpotężniejszych Magów: Głód.

Udał się więc na stołówkę.

Niziołek czekał.

Akurat inni spożywali tam kolację.

No i czekałeś. Zajmiesz ten czas rozmową ze strażnikami lub czymś w tym guście?

Niziołek
Raczej nikomu nie jest śpieszno do rozmowy z Mutantem w podejrzanej zbroi z podejrzanym celem.

Mag
Poszukał wolnego miejsca.

I rzeczywiście, nie zaczynali, tylko czasem spoglądając na Ciebie ciekawie, wrogo lub nerwowo.

Znalazłeś je bez problemu.

Niziołek
Czekał więc.

Mag Perunem zwany.
Zasiadł i zabrał się za posiłek.

Zjadłeś go. Był pieruńsko dobry.

W końcu prowizoryczny goniec wrócił.
- Nasz pan oświadcza, że nie ma zamiaru przyjmować żadnych wiadomości od takich jak Ty oraz nakazuje Ci odejść.

Mag
Najedzony? To wrócił do siebie.

Niziołek.
-Gdzie obecnie znajduje się Cesarz ludzi?

- Prawdopodobnie w drodze na spotkanie z krasnoludzkim królem.

Tak jak ostatnio, czekała tam na Ciebie roznegliżowana Demonica.

Mag
///Musisz?

Niziołek
Odwrócił się więc i ruszył w stronę Państwa Elfów.

//Ta, stała się teraz jednym z Twoich główny wątków w fabule, podziękuj pewnej pani, która go zapoczątkowała.//
//Zmiana tematu, zacznę w stolicy tegoż państwa, gdy będziesz na miejscu.//

-Dzisiaj oprócz opisu świętowania i magów tej organizacji mam mało do powiedzenia.

- Każdy skrawek informacji jest cenny. - odparła, z uśmiechem wskazując Ci miejsce obok siebie. - Im szybciej skończymy pracę, tym szybciej przejdziemy do przyjemności, Perunie.

A więc opowiedział to, co wiedział.
///Oszczędzę ci i nie będę wklejał dosłownie twoich wypowiedzi.
Wypowiedź zakończył tym, że ich władca zamknął się w swojej siedzibie i nikt nie ma do niej wstępu.

Gdy się obudziłeś, był już wieczór. I tak, obudziłeś się sam.

Zawsze jakieś pocieszenie?

Pocieszenie jest takie, że jeszcze żyjesz... No właśnie! Jakim cudem żaden Krzyżowiec nie wykrył jeszcze ani obecności Sukkuba, ani jego kontaktów z Tobą?

Milcz! Milcz! Bo jeszcze to zrobią, bo tak sugerował! Po prostu liczyć na to, że się nie zorientują. Albo co lepsza oni o tym wiedzą i jest obserwowany.

W takim razie trzeba by wrócić do swoich obowiązków, jak gdyby nigdy nic, i liczyć, że rzeczywiście się nie zorientowali. Albo modlić się w duchu o szybką i bezbolesną śmierć.

Bardziej przewidywalne od fabuły tutaj jest to, że nie będzie to ani szybka, ani bezbolesna śmierć.

Od fabuły lepiej się odwalić i ruszyć dupsko.