Rozejrzał się.
-Klucz otrzymaliśmy łatwo, więc po co używać siły?

Niezbyt przekonany schował topór, ciekaw jak rozwiążesz to bez użycia siły.

-Ktoś z was zna Magię Natury, lub tez Dziczy?

- Jeden z moich podwładnych, chętnie po niego wrócę. - zadeklarował z ochotą Elf, choć nie masz pewności, czy aby nie chce w ten sposób zwyczajnie opuścić tuneli i zostawić Was tam samych, takie klimaty zdecydowanie nie były w jego stylu.

Spojrzał się na Hobbita.
-Pójdziesz z nim? Dla bezpieczeństwa. Moja mama mówiła, że klaustrofobia atakuje jak bóbr, czyli w najbardziej nieoczekiwanym momencie.

Nie słyszał chyba tego powiedzenia, ale z ochotą pokiwał głową, bo o ile życie też spędzał pod ziemią, to raczej nie przepadał za tak obskurnymi tunelami, szczurami i robactwem, bardziej za przytulnymi norkami Hobbitonu czy innego miasta swojego Księstwa.
Wrócił po kilku minutach, Elf już niezbyt, najwidoczniej za bardzo bał się powrotu w to miejsce lub w ogóle pod ziemię, zamiast tego Niziołkowi towarzyszyła piękna jak na standardy ludzi, Krasnoludów, Hobbitów i wszystkich innych (chociaż: Widział ktoś kiedyś brzydką Elfkę?), najpewniej ten Mag Natury, o którym wspominał dowódca elfickiego oddziału.

-Witam, miło poznać.
///Wiesz...

//Wiem.//
- Wzajemnie, panowie. - powiedział z uśmiechem i to, o dziwo, najpewniej szczerym. - Jestem Eltik. W czym mógłby przydać się mój magiczny talent i zdolności?

Wskazał na system korzeni w tym pomieszczeniu.
-Z tym. Musi tu być jeszcze mapa, która wskazuje nową lokalizację.

Skinęła głową i podeszła do korzeni, klękając przy nich. Chwilę później jej dłonie otoczyła zielona poświata, a ona zaczęła inkantację zaklęcia, od którego korzenie zaczęły się rozplątywać i chować na powrót w ziemi. Gdy wszystkie zniknęły na dobre, dostrzegłeś kolejny skrawek pergaminu, a więc i fragment mapy, leżący teraz na ziemi.

-Dziękuję za pomoc.
Pochwycił pergamin i go przejrzał.
///Mogę wybrać lokację?

//Może następnym razem.//
Zauważyłeś na tym skrawku mapy trzy miasta o dziwnych nazwach, których nigdy w życiu nie słyszałeś i na pewno wymówiłbyś je ze sporym trudem, jeśli w ogóle. Poza tym na trop naprowadziła Cię inna nazwa: Mroczna Puszcza. A więc teraz poda udać się do jej centrum, wprost do Księstwa Pajęczej Królowej, o czym warto byłoby obwieścić swoim kompanom.

///W sumie to i tak wybrałbym to samo///
Zwinął mapę.
-Pora odwiedzić sąsiadów Elfów. Niestety, mowa tutaj o Drowach.

Powiedzenie, że nie zachwyciłeś tym kompletnie nikogo, to tak, jakby powiedzieć, że właśnie podpisaliście na siebie wyrok śmierci. Niemniej, wszyscy ruszyli ku wyjściu, szczęśliwie Elfka szła przed Tobą.

Czy szczęśliwie? Zamyślił się, a wręcz nie zwracał na nią uwagi wpatrując się w mapę. Tylko ostrożnie stawiał stopy, by w nikogo nie wpaść.

//Dlaczego wszystkie postaci Bulwy to typowi r*chacze a wszystkie Twoje to zwykłe stuleje?//
Tym sposobem wróciliście w końcu na powierzchnię. O dziwo, Elfów nie było, a co jeszcze dziwniejsze, Elfka została.
- Mój dowódca zażyczył sobie, żebym została z Wami do końca tej wyprawy. - powiedziała, ku radości Hobbita.
- Żeby nam skarby podpie**olić. - powiedział cicho Krasnolud, maskując słowa donośnym kaszlem.

///To jest fantasy. Tutaj każdy z nas może się wcielić w kogoś, kim nie jest w prawdziwym życiu///
-Dobrze, dobrze... Jednakże pozostaje kwestia kolejnego etapu podróży. Jeżeli nie chcecie iść, to możecie zostać. Drowy nie są już tak przyjazne jak Elfy.

//Yyy... No dobra, tym mnie zbiłeś z tropu. Bulwę pewnie też, gdyby to czytał.//
- Będę Wam towarzyszyć do końca, nieważne kiedy nastąpi i jaki będzie.

Spojrzał się na Hobbita i Krasnoluda w oczekiwaniu na potwierdzenie z ich strony.

Hobbit nie miał zamiaru protestować, a Krasnolud, przeczuwając, że i Ty będziesz za, również zgodził się z westchnięciem i cichą tyradą przekleństw pod nosem.

Chodziło o to, że mogą zrezygnować, by nie trafić na Drowy. Zwinął mapę i ruszył w odpowiednim kierunku.
-Teraz będzie ciekawie.

//No to cyk, zmiana tematu, zacznę, gdy będziesz na miejscu.//