Rohan
-Tak jakby.

Rohan

Zza rogu wyszła dziewczyna o długich, blond włosach i niebieskich oczach. Sądząc po kitlu, musiała być naukowcem.
- nie jesteś jednym z nich, prawda?

Rohan
-Hmm. Tak i nie. Czy teraz będziesz się bała do mnie podejść bo jestem w 50% nimi?

Rohan

- ale nie jesteś po ich stronie? - podeszła bliżej. - nie wyglądasz na złego gościa...

Rohan
-Sam nie wiem kim jestem.
Wzruszył ramionami. Chyba szukanie sensu swojego istnienia tak mu spowszechniało, że mało go obchodzi kim jest. Pragnie nadal wiedzieć kim jest, ale nie jest to pierwszorzędne...
-Rohan jestem. A ty Maadam?

Rohan

- obiekt trzynaście ale nazywają mnie też Blue - uśmiechnęła się. - pan jest z grupy ratunkowej?

Rohan
-Nie. Trafiłem tu przypadkiem

Rohan

- rozumiem - posmutniała. - już miałam nadzieję, że stąd ucieknę...

Rohan
-A kto powiedział, że nie pomogę?

Rohan

- ale nie jesteś z ekipy ratunkowej, więc jak mi pomożesz? - przechyliła głowę. Jej odruch wydawał się być podobny do psa...

Rohan
-Teleportacja?
Zerknął czy w pokoju nie ma jakiegoś ciemnego kątu

Rohan

Wszystko ładnie oświetlone i wyczyszczone.
- słyszałam o teleportach. Nie do końca rozumiem koncepcji ale nazwa brzmi fajnie

Rohan
Sprawdził czy nie ma czegoś co mógłby zastosować by wybić lampy

Rohan

Nie masz nic twardego, ani ostrego czy w ogóle jakiegoś narzędzia. Ale jest... Ten trik z pstryknięciem.
- wszystko w porządku?

Rohan
-Tak. Ale chyba się będziemy musieli obejść się bez teleportacji.

Rohan

- rozumiem - uśmiechnęła się. - właściwie to znam pewien sposób, ale może panu się nie spodobać...

Rohan
-Chyba nie mamy innego wyjścia. Jaki onże jest?

Rohan

- będziesz musiał mnie przytulić...

Rohan
Wzruszył ramionami Podszedł do niej szybkim krokiem i skracając odległości
-Nie jest to problem

Rohan

- na pewno? Mówiono mi, że nie wolno naruszać cudzej przestrzeni osobistej...

Rohan
-No, ale jest teraz potrzeba, więc możesz zignorować tą wypowiedź o przestrzeni osobistej

Rohan

- ale na pewno nie będzie to panu przeszkadzać? - dziewczyna widocznie woli być absolutnie pewna, że ci to nie przeszkadza.

Rohan
-A ja ponawiam pytanie. Czemu miałoby to mnie przeszkadzać? Po za tym. Bodajże widziałem chyba demona gdzieś... hmm

Rohan

- demona!? Gdzie!? - wskoczyła w twoje ramiona.

Rohan
-No masz go przed sobą
Uśmiechnął się do niej

Rohan

Odskoczyła od ciebie przerażona.
- n-nie rób mi krzywdy!

Rohan
-Gdyby mi się chciało. Anie chce. To dawno już zrobiłbym tą krzywdę... No, więęęęc. Wynosimy się stąd czy czekamy aż ktoś kto nie wygląda jak ja i także jest demonem wejdzie do tego pokoju?

Rohan

- ale mogę ci zaufać, prawda? Nie zjesz mnie?

Rohan
-Nie zjem. Jem tam mięso pewnego pochodzenia tylko kiedy mam ochotę a to się zdarza rzadko...

Rohan

- no dobra, powiedzmy, że ci ufam - zaczęła merdać... Chwila, skąd ona ma ogon?

Rohan
Och nie Furry
-No, więc na co czekasz Maadam?

Rohan

- aż... - zarumieniła się. - czy... Czy mój ogon jest na widoku?

Rohan
-A jakże proszę Panią.. Niech pani wybaczy, ale Panią nie ponaglam ponieważ jestem egoistą. Ja śmierci się nie boję, ale pani zapewne tak..

Rohan

- nie patrz na mnie! Jestem potworem! - skuliła się w kącie. Teraz zauważyłeś dwoje spiczastych, włochatych uszu.

Rohan
-Maadam jedyny potwór jaki tu jest w tymże pokoju nadal znajduje się przed Panią. Używam czarnej magii i nie mogę się nazwać kimś dobrym

Rohan

- ale... Czy czarna magia nie wysysa energii z żywych istot? Jak ja i ty?

Rohan
-Robi to. I dlatego czasem się żywię pewnym specyficznym jadłospisem

Rohan

Wzdrygnęła się.
- kanibalizm to nie jest normalna rzecz...

Rohan
-Jestem tego wielce świadomy, ale chyba nie chce stracić zmysłów. Jak już to żywię się głównie kurtyzanami i przestępcami..

Rohan

- ale to straszne! Przecież z taką magią jest duże ryzyko! Nie bez powodu nazywają to magią śmierci! - no i masz ci los, teraz wygląda jak humanoidalny wilk. Chociaż te blond futro i te złote oczy... Nie wygląda tragicznie. Jakby nie patrzeć ty jesteś wampirem - gigantycznym nietoperzem.

Rohan
-Jestem martwy w środku i na zewnątrz. Czy to wystarczy jako odpowiedź? I nie należę do gatunku ludzkiego, więc to nie jest kanibalizm~

Rohan

- ale to nadal trochę dziwne... - westchnęła. - zresztą nieważne, widywałam dziwniejsze rzeczy. Możemy już stąd iść. Gotowy?

Rohan
-Jak zawsze

Rohan

Psia dziewczyna objęła cię i spojrzała ci w oczy.
- no dobra Blu, skup się...

Rohan
On po prostu milczał i nadal czeka jak się potoczy sytuacja jednak się zapytał jeszcze się
-Ja też mam ciebie objąć?

Rohan

- nie ma takiej potrzeby. Muszę się tylko skupić, ale dość ciężko używać białej magii, kiedy ty wręcz przesiąkasz czarną. Wiesz, jak ona oddziałowywuje na organizm?

Rohan
-Jestem tego świadomy Szanowna pani. Nawet ostatnio myślałem nad swoim sensem życia i chyba doszedłem do wniosku, że raczej nie chce się starać być dobrym a to co teraz robię. Robię tylko dlatego, że jestem dżentelmenem. Hmm. To już powiedziałem jako ciekawostkę gdyby panią to nurtowało~

Rohan

- Ok, boomer - mruknęła.

Rohan
-To chyba określenie na osoby narzekające na wszystko i wszystkich w starym wieku a ja? Może mam te dwa albo maksymalnie osiem tysięcy lat. No, ale wiesz. Ludzie mnie zadziwiają, ale na nich nie narzekam.

Rohan

- czekaj. Ile ty masz lat?