Pomógł pacjentowi wypić zawartość obu kubków, po czym powoli go położył.

Widocznej poprawy oczywiście nie było widać od razu, ale Twoja wiedza na temat specyfików tego typu pozwalała śmiało założyć, że następnego ranka przyniesie do domu rączego jelenia ubitego gołymi rękoma.

Bazując na jego budowie to może nawet przynieść niedźwiedzia i zmusić go do pracy na roli.
Zadowolony zwinął swoje rzeczy i rzekł do panny.
- Na razie skończyłem. Wystarczy że będzie go pani trzymała w łóżku i wyzdrowieje. Poza tym czym był ten specyfik i czy ktoś ty jeszcze potrzebuje mojej pomocy?

- Tak, myślę że tak. - powiedziała po chwili namysłu. - Niedaleko wioski mieszka pewien myśliwy i drwal, ostatnio zranił się siekierą, więc mógłby się pan nim zająć. Może on będzie wiedzieć coś więcej o tej chorobie, był wtedy z moim mężem na polowaniu.

- Dziękuję za informacje. A jako zapłata starczy mi jakiś ciepły posiłek.

- Gdy wrócisz, będzie gotowy. - powiedziała kobieta z promiennym uśmiechem i odeszła, najpewniej do kuchni. Tobie w sumie wypada też opuścić ten lokal i udać się do owej chaty.

Opuścił dom i ruszył na poszukiwanie chatki, cichutko sobie pogwizdując.

Chłopka dość dokładnie wyjaśniła Ci gdzie masz szukać, toteż znalazłeś się tam po chwili. Zastałeś tam myśliwego, mężczyznę w średnim wieku, odzianego we wszelkiej maści futra i skóry, z których zrobił sobie ubrania, jak siedział na bujanym fotelu i ćmił fajeczkę. Leżący i jego stóp wilk zawarczał cicho, ale nie zrobił nic ponad to, podobnie jak jego pan.

- Witam. Jestem medykiem. Pewna chłopka mnie tu wysłała, bym zajął się pańską raną i chciałbym jeszcze wiedzieć, co wydarzyło się na polowaniu z wójtem.

Pokiwał głową i bez słowa wszedł do chaty, acz zostawił do niej otwarte drzwi. Jeśli wszystko dobrze pójdzie, to podczas wchodzenia do środka wilk nic Ci nie odgryzie.

Powoli wszedł do chatki uważając, by nie nawiązać kontaktu wzrokowego z wilkiem i go przypadkiem nie sprowokować.

Nic takiego się nie stało, a Ty wkroczyłeś do chaty łowcy, która była niemalże przeciwieństwem domu sołtysa: Jednoizbowa, gdzie za całe wyposażenie służyło kryte skórami i futrami łóżko, stojak na broń, spory kufer, nieco narzędzi, palenisko, rożen i wieszaki na ubrania, gdyż wydawało Ci się, że myśliwy ma kilka zestawów, zależnie od pogody, pory roku lub zwierzyny, na którą poluje. Sam siadł na kufrze i wskazał Ci miejsce na łóżku naprzeciw. Samemu rozebrał się od pasa wzwyż, gdzie dostrzegłeś sporą bliznę na klatce piersiowej oraz odchodzące od niej fioletowe żyłki.

Podejrzewam zakażenie.
Zbadał bliznę i jej okolice, aby poznać z czym dokładnie ma do czynienia.

Blizna jest z pewnością pamiątką po spotkaniu z jakimś dzikim zwierzem, do tego dużym i być może dwunożnym.
- Blizny miałem zawsze, ale pierwszy raz robi mi się coś... Takiego. - powiedział, wskazując na owe żyłki, które Ty również zauważyłeś po raz pierwszy.

- Ciekawe. Nigdy takich żyłek nie widziałem. A co dokładnie cię tak drasło?

- Żebym sam wiedział... Poszliśmy z sołtysem polować na jelenie, najpierw żeśmy nic nie znaleźli, a później wpadliśmy na trop. Pobiegliśmy, poszukaliśmy i nagle straciłem przytomność. Jak się obudziłem to już byłem w takim stanie, sołtys też, więc zaniosłem go do jego chaty, a potem wróciłem do siebie i próbowałem wyleczyć się ziołami, jak zawsze, ale nie wyszło, jak widać.

- Dziwne. Nie wspominali o tej ranie. A może zioła wywołały taką przykrą reakcję? - Mamrotał, przygotowując swoje zioła i wodę.

- Wątpię, zawsze pomagały, chociaż kto wie? Przecież nawet nie wiem, co mnie dopadło...

- Właśnie. Nie wiadomo co stwory mają na tych swoich pazurach. - Mówił, gotując wodę.

- Poradzisz coś na to czy mam sobie kopać grób?

- Po prostu to wypij a może przeżyjesz. - Powiedział, podając mu mieszankę.

Nie miał zamiaru dyskutować, w końcu to Ty tu byłeś medykiem, a pewnie wierzył też, że w razie czego zdąży Cię zabić, nim trucizna zacznie działać. Oczywiście, jeśli byłaby trucizna. Niemniej, pochłonął całą miksturę duszkiem i oddał Ci naczynie.
- Coś jeszcze?

- Możesz mi dokładnie powiedzieć gdzie znaleźliście trop?

- Mogę pokazać, jeśli chcesz.

- To pokaż.

Pokiwał głową, ubrał się, wziął coś na kształt wielkiego kołczanu pełnego oszczepów do rzucania, znacznie większą włócznię, drewnianą tarczę i nóż, a następnie opuścił chatę, przy okazji gwiżdżąc na wilka, który udał się za nim.

Pozbierał swoje rzeczy i poszedł za nim.

Ruszyliście przez las, zatrzymując się na średniej wielkości przesiece, utworzonej najpewniej przez miejscowych drwali, bo widziałeś tu wciąż świeże pnie, które nosiły znamiona uderzenia siekier, obok której płynął strumień.
- No tak, to było gdzieś tu. - powiedział myśliwy po kilku chwilach rozmyślania i rozglądania się.

- Dzięki. Zbadam to później, a ty już możesz iść. - Rzekł i udał się do domu wójta po swój ciepły posiłek.

Pokiwał głową i Wasze drogi się rozeszły, a Ty po chwili wróciłeś do owej chaty, gdzie już na progu przywitał Cię bardzo smakowity zapach.

Powędrował więc za zapachem.

Jak mogłeś się spodziewać, trafiłeś do kuchni, gdzie to krzątająca się kobieta chyba Cię nawet nie zauważyła.

-Dzień dobry. Przyszedłem po posiłek i chciałbym jeszcze zobaczyć, w jakim stanie jest pacjent.

Na dźwięk Twojego głosu odwróciła się do Ciebie i uśmiechnęła promiennie.
- Na posiłek będzie pan musiał jeszcze nieco poczekać, ale proszę iść zajrzeć do męża. - powiedziała i wróciła do gotowania.

Poszedł więc do niego.

Zastałeś go w takim samym miejscu i stanie, choć gorączka i kilka innych objawów powoli przechodziły, co mogłeś poznać po wyregulowaniu się jego oddechu i ustaniu nadmiernego pocenia się.

- Możesz już mówić? - Zapytał kontrolnie.

Był nieprzytomny, więc kontrolnie nie odpowiedział.

Ostrożnie przewrócił go na bok, sprawdzając mu plecy.

Przyszło Ci to ze sporym trudem, nadal był przecież rosłym mężczyzną, ale udało Ci się. Nie zastałeś tam nic, może z wyjątkiem rany niemalże identycznej, jaką miał myśliwy, może z tą różnicą, że nieco mniejszą.

Hmm... albo temu odporność przygasa, albo drwal to potężny chłop i daje radę.
Przewrócił go ponownie na dawną stronę i dokładniej go przykrył. Wiele już nie musi robić, więc czekał na jedzenie.

Raczej wątpliwe, żebyś dostał posiłek tutaj, więc wypada pofatygować się jednak do kuchni, prawda?

A no racja. Wyruszył w zachwycającą podróż do kuchni.

Jedynym, co naprawdę zachwycało, był stół zastawiony przetworami, warzywami, chlebem, mięsem, owocami, sokami i piwem, a więc czymś, z czym obcowałeś ostatnio rzadko lub nawet w ogóle.

Siadł i jadł wszystko oprócz piwa. Musi pozostać trzeźwy. Po skończonej uczcie podziękował za posiłek i naparzył kolejną porcję ziół dla chorego.

Zajęcie się nim trochę Ci zajęło, a gdy skończyłeś poczułeś się tak pełny i ospały, że jedyne o czym marzyłeś do jakaś krótka drzemka.

Prawda. Poszukał jakiegoś miejsca do leżenia, i postarał się zasnąć.

Zostałeś zaprowadzony przez kobietę do pokoju gościnnego, gdzie to padłeś na łóżko i obudziłeś się późnym wieczorem.

Pierwsze co zrobił, to sprawdził chorego.

Wypoczywał, a jego stan znów się poprawił, choć wciąż był nieprzytomny, a ściślej mówiąc to spał.