//Namaluj człowiekowi ku*asa na zbroi, a ten od razu przestaje grać... Hmmm... Vaaaaaader?!//

To było... całkiem zwyczajne. Szkoda, że nie do końca pamiętał kto był autorem tych "dzieł". Potomkin chętnie złożyłby mu osobiste "gratulacje".

//Przepraszam, dołączyłem do zbyt wielu PBFów i chwilowo mi się przejadły. Większość moich postaci odwiedzam teraz raz na cztery dni

//Było tak od razu.//
No niestety, podpisu brakowało, ale ktoś inny może wiedzieć w tej sprawie więcej. O ile ktoś pamięta wczorajsze zajście.

Napewno pamięta. Wstał i nie zdejmując ni pancerzu ni hełmu, ruszył w poszukiwaniu sprawcy

Poza barmanem, i oczywiście Tobą, nikogo tu nie było.

Podszedł do barmana.
- Byłeś tu wczoraj? - Wyrzekł zza przyłbicy

- Nie zostawiłbym Was samych z tym wszystkim. - odparł, wskazując na szafkę pełną alkoholi, teraz mocno przetrzebioną po wczorajszej libacji.

- Wiesz kto to zrobił? - Wskazał na malunki

W odpowiedzi jedynie się zaśmiał, czasem przerywając owe dźwięki napadem kaszlu.
- Nooo... Ch*jowa trochę sprawa, nie?

- Wiesz czy nie? -

Zaśmiał się ponownie ze swego ch*jowego żartu, aby później przerwać.
- No niby wiem.

- To powiedz. -

- Bułanow. - wymówił nazwisko, wskazując na drzwi. - Wyszedł niedawno. Może jeszcze go złapiesz.

- Mówił gdzie idzie? -

- Niezbyt gdzie ma iść, więc jeśli dowództwo nie kazało mu iść na jakąś misję to musi siedzieć gdzieś na zewnątrz.

- Dzięki. - Odrzekł, i poszedł na dwór w poszukiwaniu Bułanowa

Dość duża liczba Czerwonych zajętych swoimi sprawami utrudniała wyłapanie pojedynczej osoby z tego tłumu.

No to co? Dla Potomkina nic trudnego. Jego matka przeżyła ostrzał w papierowym samolociku, a on nie potrafiłby znaleźć jednego tępaka w tłumie? Ha! Ruszył w poszukiwania

Trwało to dobry kwadrans, ale w końcu odnalazłeś go z dwójką kompanów, z którymi to zawzięcie dyskutował i śmiał się co chwila.

Stanął w tłumie , przysłuchując się słowom Bułanowa

Mowa tam była, jak na razie, o wczorajszej bitwie oraz popijawie, ale o malunkach jeszcze słowem nie wspomniał.

Trzeba wyczekać. W końcu o tym wspomni

Wspomniał, a przynajmniej chyba, bo śmiech zagłuszył większość jego wypowiedzi.

// Mogę się tylko dowiedzieć jakiej postury był ten Bułanow?

//Coś jak Ty, może ciut wyższy.//

// A miałem pomysł na taką akcję//

//Jaką?//

// W momencie kiedy Bułanow wspomniałby o malunkach, Potomkin wyłonił by się, złapał go za kark i dźwignął do góry - gdzie zmusiłby go do ukorzenia się//

//No tak, to nie wypali, choć możesz zmusić go do tego w inny sposób.//

Wyłonił się z tłumu i błyskawicznie je**ął Bułanowi głową w głowę. Tyle, że jego głowa była zakuta w hełm

Wywołało to pożądany efekt jakim było mokre chrupnięcie i strumień ciepłej krwi. Tak, nos ma definitywnie złamany, z wargą też nie jest najlepiej. Poza tym trzyma się nieźle, co zademonstrował, próbując rzucić się na Ciebie.

Odrzucił go, po czym korzystając z chwilowego oszołomienia przeciwnika znalazł dogodną chwilę i podarował plaskacza w twarz Bułanowa. Ale to nie był taki zwykł liść, tylko naprawdę potężne uderzenie w twarz z otwartej ręki

Wyeliminowałeś go tym na dłużą chwilę lub może na całą walkę, lecz ta jeszcze się bynajmniej nie skończyła, gdyż dwaj kompani skatowanego przez Ciebie żołnierza rzucili się na Ciebie, jeden uczepił się Twoich pleców, drugi zaś zwarł z Tobą w iście zapaśniczym uścisku.

Rzucił się na plecy, by przygnieść tego z tyłu, a pierwszemu zawalił w łeb z hełmu

Celny cios z główki rozwalił mu nos, zalał twarz fontanną krwi i raczej wyeliminował z dalszej walki. Drugi zaś stara się Ciebie zrzucić i uderza gorączkowo ręką o ziemię, chyba sygnalizując, że poddaj się.

Temu leżącemu pod nim już darował nosa. Wstał i odszukał wzrokiem Bułanowa.

Stał tam, gdzie go zostawiłeś, wspierając się jedną ręką o jakąś skrzynię, a drugą gmerając w kaburze, aby dobyć umieszczonego tam pistoletu. Jednakże nim zdążył go wyszarpnąć i strzelić lub nim Ty się na niego wrzuciłeś, bójkę przerwał wystrzał skierowany w powietrze.
Po chwil zobaczyłeś idącego w Twoją stronę oficera wraz z dwójką przybocznych. O ile Ci ostatni wydawali się mieć to wszystko w dupie, to oficer idący między nimi wyglądał jak jakieś dzikie zwierzę tuż przed szarż na ofiarę.

"Może w końcu mnie zabiją" Pocieszył się mężczyzna i jak gdyby nigdy nic stanął na baczność przed oficerem i wzorowo zasalutował

- Co tu się dzieje, do jasnej cholery?! - wycedził przez zaciśnięte zęby, przy okazji opluwając Ci nieco pancerz.

- Melduję, iż demonstrowałem towarzyszowi Bułanowi upomnienie za dewastację sprzętu używanego w obronie ojczyzny! - Odpowiedział bezemocjonalnym, donośnym głosem, dalej stając na baczność.

Oficer, aby się uspokoić, odetchnął głęboko kilka razy.
- Towarzyszowi Bułanowi? A więc czemu mam tu trzech rannych? Bułanow cudownie się rozmnożył?

- Z niewiadomych mi przyczyn, Towarzysze Towarzysza Bułanowa zaatakowali mnie, przez co byłem zmuszony się bronić. -

- Bronienie się to jedno, a urządzenie tylu żołnierzy tak, że przynajmniej na dzień trzeba ich wyłączyć z działań bojowych to coś zupełnie innego... Powiedz chociaż, jaki sprzęt zdewastował.

- Opancerzenie, któregom dumnie używał dotychczas przeciwko wrogowi i które wiernie trwało przy mnie od czasów od Afganistanu. -

- Uważam, że można odpuścić sobie oficjalne sposoby karania, acz Wam wszystkim udzielam reprymendy. Odmaszerować. - powiedział i wraz z dwójką towarzyszących mu żołnierzy ruszył odprowadzić pobitych przez Ciebie ludzi do medyka.

A on ruszył do jakiegokolwiek kibla by oczyścić sprzęt

Trochę to co prawda trwało, ale w końcu nie było na nim widać żadnego przejawu artystycznej wizji sztuki Bułanowa.

No dobra, co by tu teraz.... Na ból i nudy, alkohol łagodzi trudy. Udał się do baru.

Trafiłeś tam bez problemu, a barman bez słowa nalazł Ci gorzałki.

Podziękował mu gestem dłoni i wypił, unosząc przyłbicę.