A to ku*wiak mały
Odbezpieczył granat i ciepnął nim w otwór w ciele nieumarłego który dawał mu najwięcej szans na trafienie. A rzucił to tak majestatycznie, iż autor "Dyskobola" wrzuciłby swe dzieło do morza i zamiast tego uwiecznił by Potomkina

Granat nie tylko trafił w cel, ale nawet zaklinował się w ranie. Twardy starał się go wyjąć swą wielką łapą, oczywiście bez skutku, i nagle wstrząsnęła nim eksplozja, która sprawiła, że padł na ziemię jak długi.

//Grubeł?//

No i fajno, strzelał dalej, starając posuwać się w kierunku stacji

// Nie zauważyłem kurdebele

Szło to mozolnie o opornie, gorzej zaczęło się robić, kiedy kilku wojaków dopadły Zombie lub zmiażdżyły pociski z gruzu rzucone przez Twardych.

Starał się kłaść ogień tak, by odganiać zombie od towarzyszy

Jakoś to szło, opornie, jednakże szło. Tymczasem przez dźwięk bitewnej wrzawy przebiły się czyste dźwięki klaksonów ciężarówek.

Lepiej żeby przewoziły automatyczne granatniki AGS - 30. To jest dopiero pukawka

//Fajna giwera.//
Sądząc po braku odgłosów strzałów, to raczej nie, ale i tak radzą sobie nieźle, wchodząc w Zombie jak w masło.

Dobre i tyle. Ciekawe jaki jest ich cel

// No nie? Taki poręczny trebeusz

Walą prosto na wejście do metra, więc można się domyślić.

.

No to siu, w korytarzyk za nimi

Zatrzymaliście się przed wejściem, z ciężarówek wyszło kilku ludzi, którzy odsłonili plandeki i zaczęli zrzucać tam niebieskie beczki bez jakichkolwiek oznaczeń, jedną po drugiej.

O, to będzie dobre. Nitrogliceryna, uran, a może rad? Osłaniał ich

Cokolwiek to jest na pewno efektownie je**ie.

Przy okazji zabijając ich samych? Możliwie

W takim razie odwrót to nie taka głupia możliwość.

Odwrót?! Nigdy! Przecież to byłoby najjawniejsze złamanie rozkazu Nr. 227! Że też taka myśl mu do głowy przyszła

Prawdziwa odpowiedź prawdziwego komunisty. Także dzielnie utrzymaliście swój posterunek, nie bacząc na pożartych żywcem towarzyszy, kilku tych, których Zombie ugryzł, a kolega z oddziału palnął w łeb zarówno jemu jak i zarażonemu nieszczęśnikowi oraz tych, których przygniótł gruz i i tym podobne, które rzucali Twardzi. Niemniej, w końcu zauważyliście, jak ciężarówko zaczynają powoli skręcać, tak aby wyjechać z tą tak, jak wcześniej przyjechały.

Spełniając swą powinność, Potomkin zaczął uprzątać z ciał drogę dla ciężarówek

A ciężarowcy nie byli Wam długo dłużni.
- Wsiadać, wsiadać! - krzyknął jeden z kierowców, pokazując na pustą pakę swego wozu.

Potomkin stwierdził iż owocniej będzie osłaniać wsiadających żołnierzy, co też zrobił. Sam wsiadł jako jeden z ostatnich

Miałeś wsiąść jako przedostatni, ale jednego z Twoich dorwali wcześniej, więc zająłeś miejsce jako ostatni z walczących. Chwilę później kierowca ruszył z piskiem opon, Ty zaś słyszałeś ciągłe, powtarzane niczym mantrę, "Ku*wa, ku*wa, ku*wa, ku*wa" z szoferki.

Ku*wa, ku*wa, ku*wa, ku*wa" Brzmi to całkiem nieźle. Może by zrobić z tego piosenkę?


Obserwował otoczenie

Otoczenie było całkiem urokliwe, wrażenie to spotęgowała zajebista eksplozja w okolicach wejścia do metra.

За такие моменты стоит жить
Potomkin z zafascynowaniem oglądał wybuch. Z zafascynowaniem, ale również, z przestrachem przed nagłym wyczuciem metalowego posmaku na języku

Ognista eksplozja co prawda roztoczyła się wokół i zbliżała do Was, ale jest za daleko, żeby dognać ciężarówki.

Nie spłonęliśmy, a to sukces. Wysłuchał się w komentarze towarzyszy

Komentowali je**ięcie i/lub cieszyli się, że żyją. Zmarłych się nie wspominało, przynajmniej nie teraz. I na pewno nie na trzeźwo.

No to Potomkin rozsiadł się wygodnie w na ławce i dał ciężarówce wywieźć się choćby na koniec świata, choć szczerze liczył na macierzystą bazę

I dokładnie tak się stało, na jej placu byliście już niecały kwadrans później.

Tutaj już nie powinno być większych zagrożeń. Wysiadł

Pozostali postąpili podobnie, zaś oficer, który oczywiście przeżył na tyłach, kazał Wam ustawić się na zbiórkę.

Słowo oficera - Słowo święte. Ustawił się wzorowo

Teraz wystarczyło ustawienie się w pojedynczej linii, było Was za mało na dwuszereg. Ta, mieliście sporo chłopaków do opicia.

Jak nie tak to siak. To w jednej linii się ustawił

- Żołnierze! - zaczął oficer, patrząc każdemu po kolei w oczy. - Dokonaliście dziś czynów bohaterskich. Takich ludzi jak Wy potrzeba nam w tej godzinie próby. Każdy z Was ma zapewnione trzy dni wolnego, zwiększenie racji żywności, wody i wódki oraz istnieje możliwość awansu. Pytania?

Przeszłoś pozostaje w tyle. Ty uciekass w przyszłość. Prawda? Nie należy pytać o przeszłość

Pozostali może i nie mieli takich filozoficznych rozpraw w głowach, ale nie zadali pytań, a w związku z tym, oficer pozwolił Wam spocząć i odszedł.

Spoczynek. Bezczynność. Bezowocność. Ból.

Powlókł się do najbliższego miejsca z wódką

Ten sam bar, w którym zacząłeś swoją dzisiejszą przygodę, był gotów przyjąć Cię w objęcia alkoholizmu.

Tam też się udał

Było tam już pełno Twoich czerwonych towarzyszy, którzy rozmawiali, śmiali się, jedli, grali w karty i oczywiście pili, zaś wódkie lało się strumieniami.

I dobrze. Zasłużyli.

Usiadł za kontuarem, krzyżując dłonie

Barman bez pytania postawił przed Tobą flaszkę i czysty kieliszek, wracając do obsługiwania innych klientów.

Nalał wódki do kieliszka i lekko uchylił przyłbicę, po czym wypił wszystko na raz

Po ciele rozeszło się przyjemne mrowienie, zaś organizm jasno daje znać, że żąda więcej tego słowiańskiego nektaru bogów.

No i kolejna kolejeczka.

Wódka pozwala zapomnieć

Święta prawda, bo na przykład Ty, po przebudzeniu, nie wiedziałeś co się działo z Tobą przez te kilka godzin. Ale ostry kac, różnorakie napisy i wizerunki ku*asów na pancerzu mówiły, że z pewnością było ciekawie.