-Pięknie...
//W swojej fabule miałem ochotę wprowadzić masowe zabójstwa, kradzieże rodem z GTA V i wysadzenie jednego z większych budynków. Tak więc ten, uzgodnij mi to wszystko w harmonogramie.

- Czyż nie? - Odpowiedział ci mroczny i niepokojący głos w twojej głowie.

-Chodź tu, stań obok mnie. Razem będziemy hasać po tym jak małe dziewczynki na polu stokrotek.

- Miło że ci się podoba. - Jak na złość zaczęło padać. Krwią.

To zależy od punktu widzenia. Jokerowi ten deszcz nie przeszkadzał w zupełności.

Deszcz miał gdzieś twoją opinie i dalej padał bardzo gęsto.

Szedł dalej.

Powoli zbliżałeś się do źródła tajemniczej muzyki, a deszcz się nasilał.

Żadne kłopot z tym deszczem.
Sprawdził miejsce, z którego gra muzyka.

Po środku wyspy stał fortepian przy którym siedziała przerażająca postać (patrz: Bestiariusz - Albedo) i grała na nim.

"Przerażające" to pojęcie, które każdy odbiera inaczej. Przerażająca, to może być jego nieżyjąca matka bez makijażu. Chwilę obserwował te oto monstrum, ale później zwrócił większą uwagę na swoje paznokcie.
///Jest pewna różnica między mordercami. Jedni będą żałować, innym nawet nie zwiększy się tętno.

- Poplamione krwią... - Usłyszałeś niepokojący głos w swojej głowie. Miał rację, był całe zakrwawione.

-Żadna praca nie hańbi.

- To dlaczego jesteś teraz w areszcie? - Zapytał.

-Chwilowy zastój. Nie pierwszy i nie ostatni.

- No chyba że twoje ciało zawiśnie nad Rochenoir. - Powiedział a ty poczułeś lekki choć bardzo nieprzyjemny uścisk na szyi.

-Będę najbardziej wesołym wisielcem, jaki pojawił się w tym mieście.
Po tych słowach zachichotał.

- Martwi się nie śmieją. - Poziom wód zaczął niebezpiecznie rosnąć.

-Blizny załatwiają sprawę.

- A gdy twarz ci przegniję? - Woda sięgała ci już po kolana.

-Obawiam się, że będę zbyt martwy, żeby się tym przejmować.
Uśmiechnął się szerzej. Tu czy tam, zero różnicy.

- Kiedyś lina się urwie i wiesz co się wtedy stanie?- W tym momencie ziemia pod tobą się osunęła i wleciałeś do wody. Zanim zorientowałeś się w sytuacji coś boleśnie ugryzło cię w tył głowy. Obudziłeś się zdyszany i spocony.

Spocony? Zdyszany? Może więzień w sąsiedniej celi.
Joker wiedział, że tutejsza władza nie jest na tyle twórcza, by zapełnić bagna krwią. Dodatkowo deszcz krwi udowodnił, że jest to tylko sen. A więc zagrożenie było nierealne.
Oczywiście zimny dreszcz przebiegł mu po ciele, jednak było to naturalne. Zawsze coś takiego się pojawia.
-Powodzenia przy następnym...

- Zamknij ryj! - Krzyknął ktoś z celi obok.

-Nadwyrężony słuch
Położył się z rękami za głowę.

Słońce ledwie wschodziło, niedługo odbędzie się twój proces.

Joker wprost nie może się doczekać.

Mimo to czas w celi dłużył ci się niemiłosiernie.

-I skazuję cię na dożywocie. Ale tylko w najlepszym wypadku
Obserwował cele, licząc, że ktoś będzie ją mijał.

Do twojej celi wparowało dwóch policjantów, którzy cię brutalnie skuli.

Nie narzekał. Narzekanie to cecha szlachty.
Szedł tam, gdzie go prowadzili.

Poprowadzili cię przez cały areszt aż do ciemnego kamiennego tunelu, na którego końcu stały drewniane drzwi.

Szedł dalej.
-Będę miał okazję spotkać się prokuratorem Dunwich'em?

Nie odpowiedzieli, tylko stali tak po prostu przed drzwiami jakby na coś czekali.

Wypadało czekać z nimi.

W końcu za drzwi usłyszałeś "Wprowadzić oskarżonego!" I weszliście do sali. To była wielka hala, z monumentalnym podestem an którym siedział sędzia. Od sali dzieliła cię pozłacana krata, a przy krześle na którym cię usadzono stało dwóch uzbrojonych w strzelby strażników.

Wygodnie się rozsiadł na krześle. Czekał.

Podstarzała sędzina zaczęła. - Ericu Blackwood. Jesteś posądzony o brutalne morderstwo na Franku Hedmoncie i próbę uprowadzenia jego dziecka. Czy przyznajesz się do winy?

//Istnieją tutaj telefony?

//Tak, ale takie bardzo stare. Wiesz, gdzie najpierw dzwonisz do operatora a on dopiero cie łączy z miejscem docelowym. Tylko bardzo zamożni mają telefony w domach.

-Jeżeli odpowiem na wszystkie pytania zgodnie z prawdą, to będę mógł wykonać telefon?

- Ma pan prawo do jednego telefonu, przed i po procesie. - Odpowiedziała.

-Dziękuję. Rozumiem. Można przedstawić dowody i zarzuty, jakimi mnie w pełni oskarżono?

- Oczywiście. - Powiedział nie kto inny jak sam prokurator Dunwich ubrany w garnitur czarniejszy od samej śmierci.

- Choć to zbędny trud. Wedle świadków zostałeś znaleziony nad trupem bardzo szanowanego szlachcica. Ponadto niemalże udało ci się porwać jego dziedzica, nie dowodzimy tu winy, tylko wybieramy miejsce gdzie spędzisz ostatnie chwile swojego życia.

//Początkowo miał być Ace Attroney, ale ostatnio dużo grałem w Wiedźmina więc...

-Rozumiem sytuację panie Prokuratorze. Zacznę od lżejszej sytuacji, czyli o dziecka. Zabrałem go z pomieszczenia w celu ochronienia go od zabłąkanej kuli z broni pracownika ochrony, który strzelał pomimo ryzyka trafienia w dziecko. Nie zamierzałem mu robić krzywdy, nie byłbym w stanie. Wiem co mówię, sam kiedyś byłem opiekunem nieletniego.
///Bzduuura! Zresztą, ciekaw jestem, skąd mają te informacje o mnie, skoro raczej dokumentów przy sobie nie nosze :P

- To czysty nonsens, wyjmować dziecko z kojca tylko po to by "wyskoczyć z nim z okna w krzak róż. - Ten fragment wyczytał z kartki, najpewniej z akt sprawy. - Nie mam dzieci, ale jestem pewien że to nie jest odpowiedzialne zachowanie.

//I tak doceń że nie sile się na realizm tamtych lat. Wtedy po prostu by cię zastrzelili, lub po pięciominutowym procesie wrzucili cię na szafot.

//Okay///
-Zamortyzowałem upadek... sobą. Człowiek jest istotą, która za wszelką cenę chce przeżyć. Wybrałem opcję, która ocaliła mój żałosny tyłek.

- Naraziłeś dziecko, a teraz wymigujesz się twierdząc że próbowałeś je ochronić. Doprawdy, powinieneś się odnaleźć w polityce. - Odpowiedział drwiąco.

-Przed próbą zrozumienia moich działań, albo wyśmiania ich radziłbym zainteresować się moją chorobą psychiczną. Oraz tego, że oczekujesz ode mnie całkowicie logicznych rozwiązań.

- Mi to wygląda na całkiem logiczne rozumowanie. Zabiłeś szlachtę, a że nie udało ci się zrobić tego po cichu, ukradłeś niemowlę by mieć kartę przetargową, lecz nie udało ci się dojść do miejsca gdzie będziesz ją w stanie bezpiecznie wykorzystać.