Karczmarz tylko kiwnął głową na pożegnanie, niestety wśród elfów nie znalazłeś żadnego takiego miejsca, ani nawet jubilera .

Niestety Khoron nie przeczytał chyba wiadomości "ja zacznę", i tak też pojawił się niestety samemu.. w środku miejsca..bardzo osobliwego bowiem..było to Elfie miasto ! Przyciągał niesamowicie wiele spojrzeń..stojąc na samym środku ulicy..niektórzy mieszkańcy nawet czasem się zatrzymywali aby przyjrzeć ci się dokładniej.

- Tfu... gdyby nie byl bóstwem to bym mu brodę uciàł u samej szyi krasnoludzkiemu źartownisiowi... najlepiej orka wywaliç do elfickiego miasta...
Wstal powoli i otrzepał się z kurzu..
// Ewidentnie jestem ślepcem //

Usłyszałeś chrząst płyt i dziwny dźwięk..trzask..jakby ktoś łamał gałęzie.. źródło owego hałasu dostrzegłeś dość szybko..zmierzała ku tobie odziana w ciężkie pancerze dwójka Entów.. zatrzymali się tuż przed tobą

- Pójdziesz z nami..- powiedział jeden bardzo powolnym i monotonnym głosem -.

- Ejejejejej... ja nic nie zrobiłem, a przynajmniej nic co byłoby karalne...
Zaczàł krzyczeć Khoron.

- Ależ oczywiście że nie..jednak musisz z nami iść..po prostu to zaskakujące że..się tu zjawiłeś .- odparł, ponownie powoli - tym razem jednak wskazał ci swą ogromną włócznią kierunek w którym powinieneś iść -.

- A...aha... dobrze, skoro taka wasza wola...
Szedl powolnym krokiem, w jego mozgu cos podpowiadalo mu, źe będzie dobrze, a w miejscu tym nie czul sie nieswojo, lecz wręcz dziwnie dobrze.

Zostałeś zaprowadzony pod samą bramę pałacu - pięknej marmurowej budowli ozdobionej najróżniejszą roślinnością oraz bluszczem - przed bramą stała dwójka strażników w pełnej elfickiej zbroi - jednak od razu unieśli swe halabardy byś mógł przejść.. w środku zaś przywitał cię przepiękny widok - ogromna hala pełna sadzawek małych polanek z kwitnącą roślinnością.. na środku owego pomieszczenia znajdował się drewniany tron na którym zasiadała..prawdopodobnie najpiękniejsza kobieta jaką Khoron w życiu widział..jednak gdy zbliżył się i spojrzał w jej oczy..dawały one znak o żywocie tak długim że nawet nie tak młody Ork mógł poczuć się przytłoczony. Gdy tak wpatrywałeś się w nią ta odezwała się pierwsza

- Powiedz mi proszę, jak jeden Ork prześlizgnął się przez moje straży, magię oraz nie miałam nawet o nim pojęcia do momentu gdy pojawił się w samym środku mojego miasta ?- zaśmiała się -.

- Cóź o najpiekniejsza, ktora urode skradla samej Julce gdy ta zajeta byla swymi potepionymi sługami, ja biedny syn przedstawicielki waszej szlachetnej rasy mam za sobą powikłana drogę prowadzącą przez Pałac samego Ksiecia Wampirów, Kraniec Świata, a nawet wymiar bóstw, w tym szlachetnego Pana Ładu. Brzmi to za pewne dla jaśnie oświeconej jako bajanie pihanego orka lub chorego na glowę oseska, ale jestem trzeźwy i zdrowy, wyźucił mnie tu sam krasnoludzki bóg kowalstwa, run itd... ktorego pal licho, źe wyslał mnie na najbardziej w teorii niespodziewane miesce, przez co balem się źe mnie słudzy wać pani ze skóry obedrą jako istotę z ojca orkiem będącej.

// Niech zgadnę, to Natura.//

// Jeszcze przejmę jeźdźców.... WSZYSTKICH i utworzę organizacje o podobnych celach jak rada spopielonych z darksiders.... //

- Lósejfheimr ?- uśmiechnęła odwracając na chwilę wzrok ku jednemu z entów który pilnował jej tronu -. Aenthowindzie, mówiłam ci że to sprawka jego albo Verduna.-.

Na zdrewniałem twarzy enta, pojawiło się także coś na wzór uśmiechu, zaśmiał się nawet

- Jak zawsze miała pani rację.- odparł kłaniając się -.

Zadowolona owym rezultatem spojrzała na ciebie ponownie tym razem bawiąc się małą buławą którą trzymała w rękach

- Cóż więc sprowadza cię Pół Orku do Leśnego Kwiatu.. a raczej dlaczego ów stary krasnoludzki żartowniś cię tu wrzucił ?- "stary krasnoludzki żartowniś" zabrzmiało z jej ust jakby byli starymi przyjaciółmi..-

- Cóź ten stary pryk rzucil mnie tu gdy poprosiłem go o pomoc w sprawie zdobycia popleczników. Tych zas potrzebuję odpowiednio do polowania na smoka, a później do pilnowania równowagi sił we wszechświecie... swoja drogą, czy Verdun to Pan Ładu ? On udzielił mi broni, która wykonana jest z czegoś o czym jeszcze nawet krasnoludy nie wiedzą.
znajac farta Khorona ( a raczej jego brak) gdy tylko wymowil slowo Verdun ostrza jego kostura wydunęły się.
spojrzal na broń.
- no... mniej wiecej o tym właśnie mowa...

Entowie strażnicy błyskawicznie zareagowali celując w ciebie włóczniami.. gdzieś z głębi sali usłyszałeś jak ktoś naciąga cięciwę łuku..

- Natychmiast to zakończcie ! Jesteście nie mili dla naszego gościa !- wykrzyknęła a Entowie jak na rozkaz wrócili na swe miejsca -. spojrzała na ciebie teraz ponownie -. Przepraszam za ich zachowanie.. . I Beatrice, zbliż się jeśli łaska..słyszałam to.- odparła a ty dostrzegłeś smukłą elfkę, dzierżącą długi łuk - jej ubiór nie przypominał lokalnego ani trochę, wyglądał bardziej na podróżny.. gdy stanęła tuż przy tronie i poprawiła sobie włosy dostrzegłeś że brak jej prawego oka..przesłaniała je przepaska -. To jest Beatrice, moja najlepsza łuczniczka - oraz twój nowy towarzysz.

- Łaskawość twa pani mnie zaskakuje, jednakźe jesli nie będzie jej wolą by wziąć udział w tej podróży, nie chce zmuszać jej do tak niebezpiecznej misji...
Odparl Khoron spokojnym głosem po czym wyszeptal do kostura 'Verdun' by schować ostrza.

- Orku, byłam na "niebezpiecznych misjach" zanim ty potrafiłeś wypowiedzieć swoje imię .- stwierdziła szorstko -. Stąpam po tym świecie tysiąc trzysta dwadzieścia osiem wiosen i wciąż szukam wyzwania, więc jeśli jest to coś ciekawego..chętnie ruszę.

- Hmm ponat tysiąc trzysta lat, to za dużo nawet jak na elfkę... jesteście dlugowieczni, ale nie nieśmiertelni... kim, bądź czym waćpani jest ?
Spytał z niepewnością Khoron

- Jak najbardziej długouchym, tylko że bardzo szczęśliwym...może nie tak jak moja pani .- tu lekko ukłoniła się w stronę królowej -. Ale wciąż całkiem dobrym.

- Wasza rasa ciągle mnie zadziwia....
skwitował
- Skoro wspomniałaś o swym imieniu droga towarzyszko, to możliwym byloby bym je poznał ?

- Beatrice Dell'ert, pochodzę z już dawno spalonej i wyciętej Puszczy Hekojovijskiej..

- Jestem niezbyt na czasie z informacjami ze świata, powiedz, kto zniszczył Puszczę Hekojvijskà ?

- Cesarz Malahitus Derion II, sześćset lat temu ponieważ chciał w miejscu Rubinowego Wzgórza wznieść więzienie..

- Cóż, wladcy czesto maja w rzyci dobro prostych obywateli...

- Nawet nie byliśmy jego poddanymi.. ale no cóż wyrżnięcie całej Elfiej populacji to coś typowego dla ludzi..- zamilkła na chwilę -. W każdym bądź razie, chętnie ruszę z tobą..tylko co jest celem ?

- Polować będziemy... na smoki.
To powiedziawszy Khoro przycupnął na posadzce
- Tak jestem chory psychicznie,nie to nie orkowa głupota.

- Ze smokiem jeszcze nie miałam okazji walczyć .- stwierdziła, a Królowa uśmiechnęła się patrząc na ciebie

- Widzisz ? Nie ma nic a nic przeciwko.

- Skoro tak, będzie to dla mnie zaszczytem...

- No, i skoro to będzie wszystko..czy potrzeba ci czegoś jeszcze ?

-jeśli móglbym prosić, ewentualnie o jakiegoś wierzchowca by droga nie była zbyt długa... oczywiście przepraszam o pani, za swoją namolność i chciwość...

PRZYPOMINAJKA

- Och, nie przejmuj się niczym Khoronie.- Elfia Królowa wymownie spojrzała na jednego z entów stojącego u jej boku - a ten ruszył się wskazując ci żebyś za nim poszedł, Beatrice to zrobiła.

- Bądż więc pochwalona o najpiękniejsza.
Rzekł Khoron skłaniając sie ku elfiej władczyni na pożegnanie, po czym ruszył za Beatice

I tak tez znaleźliście się w stajniach, były ogromne - wykonane z białego kamienia a wszystkie zwierzęta piękne i zadbane, dokarmione i gotowe na podróż - Ent poprowadził was do samego krańca budynku, gdzie w dwóch zagrodach czekały konie - Beatrice natychmiast podeszła do jednego, szepcząc coś po Elficku, do zwierzęcia które ucieszyło się na jej widok. Tobie pozostał drugi, potężny biały rumak - wyglądający jak koń wojenny Hekojovijskiego Rycerza, nie istota Elfów.

-Silny rumak, ot to o co prosiłem.
Rzekł Khoron podchodząc ostrożnie do zwierzęcia, wszak jeszcze koń go nie znał.