//Sprawdź pierwsze strony "Warszawa" :)
-Jezu. To ja, Jack. Twój najlepszy przyjaciel, któremu jesteś dłużny przysługę.

-Nie przypominam sobie żadnego Jack'a, ogólnie...nic sobie nie przypominam.
Pokiwał głową dalej wlepiając w niego ślepia.

-Albo debil, albo mówisz prawdę. Nie bój się, odzyskam twoją pamięć.
Po tych słowach uśmiechnął się podejrzanie, wcześniej zdejmując hełm.

-Sam jesteś debil.
Napuszył się i skrzyżował ręce na klatce udając wkurzonego.

-Chyba zapominasz, kto ma na sobie zbroję, trzyma prześwietny miotacz ognia i w ogóle jest ważniejszy na tym świecie.

-Moim kaczkom byś nie podskoczył.
Spodziewał się, że rozmówca nie zrozumie, ale nie chciało mu się opowiadać całej historii.

-Tyś nie widział mojego zwierzątka domowego.

-Ano nie widziałem. Tak w ogóle, też jesteś w...tej Norweskie, Fińskiej czy Duńskiej frakcji?

-Nie ma o tym mowy Josh. Vindictae jest częścią mojego ducha.
Jack założył znowu hełm.
-Jedziemy stąd.

-Nawet Cię nie znam, a już robię sobie za wrogów organizację której nie znam i od której mam broń.
Uśmiechnął się.
-Lepsze to od wykonywania ich misji.

-Bierzemy motor, czy ciężarówkę?

-Jak wolisz, ale motor mamy tylko jeden.

-Wezmę go na ciężarówkę, może się przydać. Ty prowadzisz?

-Mogę.
Podszedł do ciężarówki i wyciągnął z niej kierowcę.

Wyciągnąłeś, a Jack umieścił motor na ciężarówce. Odłożył też tam miotacz ognia.
-Swojego pancerza nie zabrałem, więc ten artefakt się przyda.
Później podszedł, zabrał swój karabin snajperski, wyciągnął zwłoki z ciężarówki i usiadł na miejscu pasażera.

Usiadł na miejscu kierowcy i odpalił pojazd.
-Gdzie jedziemy?

-Na północ, tam mam śmigłowiec. Uciekniemy stąd.

Tam też się skierował.
-Skąd my się w ogóle znamy?

-To ciekawa historia. Otóż poznaliśmy się w Londynie, gdzie walczyłeś z gostkiem w stroju samuraja. Wtedy przybyłem ja, zabrałem was do starego bombowca i razem polecieliśmy do Nowego Jorku, gdzie poznałeś Wilhelma i Aiona. To byli moi przyjaciele. Ale mniejsza, otóż w wyniku kilku zdarzeń rozstaliśmy się, a dziś znowu razem zabijamy innych. To brzmi jak scenariusz filmu Hollywood, ale to się wydarzyło naprawdę Josh.

Uśmiechnął się lekko.
-Szkoda, że tego nie pamiętam, to musiało być coś.
//Dziś nie będzie mnie, aż do nocy, bo jadę do miasta. Tak tylko informuję. //

//Spoko.
-No cóż. Przygoda była przednia, ale z pewnością przeżyjemy więcej przygód.

-Wiesz w ogóle o co chodziło z tą areną? Nagle pojawiłem się na jakiejś arenie, zabić by przeżyć. Szczegółów mówił nie będę, bo zginąłem w idiotyczny sposób.

-Nic na ten temat nie wiem. Niestety.

-Szkoda.
Westchnął dalej jadąc.

Dojechaliście do Boeinga CH-46 Sea Knight. Prawdopodobnie kradziony.

Wyszedł z ciężarówki.
-Komu ukradłeś?

-Ostatnim Homosiom, a komu niby?
Jack udał się za stery.
-Do śmigłowca zaprowadź motor i ten miotacz ognia.

Udał się na tył ciężarówki. Miotacz zawiesił na plecy, a motor prowadząc obok siebie udał się do śmigłowca.

Dotarłeś tam, a Jack zamknął wejście i wzniósł się w powietrze.
-Ej! Tam masz słuchawki, jeżeli chcesz ze mną rozmawiać i nie drzeć się jak debil!

Dotknął palcem wskazującym kciuka robiąc koło oznaczające "ok". Złapał za słuchawki i je założył.
-Gdzie lecimy?

-No cóż, ze względu na to, ile mamy paliwa, to wypadałoby do jednego z miast Europy, zanim udamy się w daleki lot do Australii.

-Dlaczego tam?
Rozejrzał się do wnętrzu pojazdu za czymś ciekawym do roboty.

-Bo tam założyłem dość ciekawą bazę.

-Jest tam coś co pomoże mi przypomnieć sobie?

-Z pewnością mamy tam... no cóż, przekonasz się.

-Teraz mnie ciekawość zżera, dzięki wielkie.
Uśmiechnął się i wyjrzał przez okno.

Byliście nad wodą.
-Nie ma za co, lubię pomagać żywym. Martwym w dostaniu się do nieprzyjaznych jednostek też.

-Ciekawe hobby.
Postanowił obejrzeć miotacz ognia.

-Po upadku frakcji nie miałem wielu ciekawych zajęć.

-Ja też chciałem sobie znaleźć hobby, dla przykładu zbierać trofea od Homosiów.

-Homosie to nazwa używana tylko przeze mnie, zapamiętaj to. i w sumie co chciałeś zbierać? Nieśmiertelniki?

-Nieśmiertelniki, naszywki, cokolwiek.

-Zbieraj nieśmiertelniki, myślę, że najlepiej.

-Motocyklista żadnego nie miał, dziwne.

-Nie wnikam w to.

Po dłuższej ciszy rzekł.
-Jesteś pewny, że to byli O.H.S?

-Tak. Z pewnością. W koszarach mieli nawet wypisane swoje inicjały. Tak samo jak na motorze, czy na ciężarówce.

-Ciekawi mnie historia braku nieśmiertelnika.
Mruknął sam do siebie patrząc się przez okno.

-Może to byli szeregowi? Wiesz, O.H.S. może nie marnować naboi na żołnierzy jednorazowych...

Teraz zrobiło mu się smutno.
-Ah, za dużo myślę, żołnierz nie może myśleć.
Spoliczkował się i skierował do kabiny by usiąść przy Jack'u.