- Kiedy dolecimy?

-Na razie lecimy na północny zachód. Później będziemy musieli się zorientować. Zostało jeszcze dużo drogi do pokonania. Nie obawiaj się.
Rzekł sir Parsifal.

- Skąd masz te smoki?
*Zapytał, nie będąc pewny, czy otrzyma odpowiedź*

Odpowiedzi nie otrzymał. Lecieli tak może z kilka godzin. W końcu Dudu rzekł:
-Zlecimy teraz troszkę w dół. Jeżeli się nie mylę powinniśmy być gdzieś w okolicach Arafinwë. Kraju pełnego lasów i roślinności. Będziemy mogli tam odpocząć. W dół!

*Poleciał za Dudu*

Dudu zwolnił.

*Smok na którym leciał Michał zrobił to samo*

//Małpujesz
Dudu podrapał się po głowie.

*Michał nie zareagował... (Bo co miał zrobić?)*

Dudu przypatrywał się kwiecistej polanie.

*Anioł zaś był tak śpiący, że prawie usnął na smoku*

Dudu zauważywszy odpowiednią polanę, skierował się ku niej. Była ona pusta, idealnie nadawała się na smocze "lądowanie".

*Anioł już przysypiał, ale starał się nie spać...*
(Ide)

Dudu wylądował na polanie. Po chwili odesłał gdzieś smoka, żeby ów mógł odpocząć. Sam skierował się ku karczmy w Arafinwë.

*Michał usnął na smoku*

Sir Parsifal podszedł do Michała. Szarpnął go z całej siły. Anioł obudził się.
-Nie śpimy! Chodź za mną, udajmy się do Arafinwë. Jest tam ponoć całkiem niezła gospoda. Będziesz mógł się wyspać. Za mną!
Ruszył w kierunku Arafinwë.

Smok na którym leciał Michał, odleciał, otrzymawszy sygnał od Dudu.

Akcja przenosi się do "Arafinwë".

-No jesteśmy

-Nie zatrzymuj się!
Ruszyli dalej, w głąb Ghkabgk

-Gdzie się zatrzymamy?

-Dopiero w pałacu kapitana Garonda. Pamiętajcie: nie rozjeżdżamy się!

-Będę pilnował żeby się nie rozjeżdżali

-Do moich obowiązków to należy, nie twoich.
Rzekł Tristan z Lonii.

-A jak wykorzystają chwilę twej nieuwagi i po prostu nam zwieją?

-Nie obawiaj się. Mamy tu samych mężnych rycerzy.
Rzekł. Właśnie w tej chwili wjechali na północny trakt.

-To dobrze

Jechali, jechali, aż w końcu drogę im zagrodził tuzin orków siedzących na wargach.
-Chłopcy, do broni!
Ryknął Tristan.

-No nareszcie
Powiedział Revir wyjmując gladiusa

Orkowie zaszarżowali, raniąc centaura, oraz dwóch rycerzy.

Po chwili Revir wbił gladiusa w serce orka po czym rzucił go na drugiego

Tamten wypadł z warga. Orkowie runęli po raz kolejny. Dzieląc się: czterech zaatakowało Tristana, trzech centaura, a reszta runęła na pozostałych wojów.

Erykhit pisze:
Tamten wypadł z warga. Orkowie runęli po raz kolejny. Dzieląc się: czterech zaatakowało Tristana, trzech centaura, a reszta runęła na pozostałych wojów.

//musze iść pa jutro będę

Centaur wraz z jednym wojownikiem zgładzili kilku z nich

Orkowie nie dali się. Dwóch orków zaatakowało toporem centaura. Zaś jeden wyciągnął kusze z zamiarem zastrzelenia Revira.

Centaura to bardzo zabolało więc ze złości powalił jednym ciosem dwóch orków

Jeden z orków padł martwy. Drugi zaś zaatakował go toporem w klatkę piersiową. Trzeci ork z kuszą wystrzelił strzałę, celując w głowę centaura.

Centaur zabił orka z gladiusa ale nie spodziewał się strzały która leciała w jego głowę.
Centaur padł na ziemię

W tym czasie Tristan zabił dwóch orków. Niestety jeden z orków, dokładniej ich Herszt, zabił jednego z drużyny (drużyna 5 - 1, orkowie 7 - 5).

Centaur chcąc się podnieść dostał w klatę mocny cios ze strony dużego orka,nie mając już siły by wstać Revir podcioł mu nogi

Tamten upadł na ziemię.

Revir wstał lecz poczuł jak trucizna przepełnia jego ciało

Ork leżący na ziemi spróbował również wstać.

Centaur rzucił się na 2 orków,trucizna robiła swoje,padł na ziemie a orkowie otoczyli go

W tej chwili Tristan z Lonii dopadł do orków, obcinając głowę jednemu i rzucając się na drugiego.
-Zajmijcie się nim!
Krzyknął.

Orkowie rzucili się na centaura który wyciągnął swój topór i z trudem zamachnął nim zabijając jednego orka,niestety na leżąco nie da się dużo zrobić

Tristan szybko poradził sobie z następnym orkiem. Kilka osób z drużyny zaatakowało orka stojącego nad centaurem. Jeden z brygady, masywny człek, pomógł Revirowi wstać.
(drużyna 5-1, orkowie 4 - 8)

-Z moją wytrzymałością i tak mocną trucizną wytrzymam maxymalnie 2 godziny,niestety śmierć zagląda mi w oczy.

-Jeżeli dojedziemy na czas może zdążymy Cię uratować.
W tej właśnie chwili, ork z kuszą wystrzelił płonącą strzałę prosto w centaura. Masywny człek nie czekając za wiele odepchnął Revira, sam niestety nadział się na nią. Padł na ziemie.

-Dla mnie już nie ma ratunku ale wy możecie jescze się uratować,nie chce żebyście zgineli z mojej winy,chciałbym tylko byście znaleźli mojego brata

Revir pisze:
-Dla mnie już nie ma ratunku ale wy możecie jescze się uratować,nie chce żebyście zgineli z mojej winy,chciałbym tylko byście znaleźli mojego brata

//Fajnie, on leży z płonącą strzałą, a ty tylko mówisz, zamiast mu pomóc =)