- Co byście zrobili przed śmiercią? – spytała towarzyszy, nawet na nich nie patrząc.

Afrodyta

- W sensie przed nim?
Suzanna pokazała na Śmierć.
Ten spojrzał na Suz nieco morderczo.
- Chodziło jej raczej o chwilę zgonu.
- A skąd wiesz? - szturchnęła go łokciem.
Żartowała, to było słychać w jej głosie.

- Raczej jakbym miała coś robić przed tym śmiercią, poszłabym z nim do sejmu i odpie**oliła Makarenę na stole. Ale przed chwilą zgonu, co byście zrobili? – zaśmiała się lekko, ale nieco gorzko z pierwszego zdania.

Afrodyta

- Pewnie coś głupiego - mruknął Śmierć.
- Ta, u mnie byłoby podobnie - dodała Suz.

- Pomysły? Ktoś, coś? W sensie mam 23, czy 22 godziny.

Afrodyta

- Z 22 godziny i 45 minut - sprecyzował Śmierć, spoglądając na nią ponuro - Wiemy tylko, że to nożownik, ale nie wiemy jakiej płci, który najprawdopodobniej chodzi do tej szkoły. To nadal wielu podejrzanych.

[Afrodyta]
- Rozumiem. – kiwnęła twardo głową. – Więc jakie pomysły?

Afrodyta

- Może zdobędziemy spis uczniów?
Zaproponowała Suzanna cichym głosem.
- Co nam to da? - zapytał Śmierć w odpowiedzi na pomysł koleżanki - Przecież nie zdążymy wszystkich sprawdzić pod względem umiejętności nożowniczych, ta szkoła ma zbyt wielu uczniów - zauważył.
- Ale jest nas trójka. Jeśli zdobędziemy listę i się rozdzielimy, możemy zdążyć przed deadlinem - wzruszyła lekko ramionami.

[Afrodyta]
Zamyśliła się.
- To dosyć ciekawy pomysł. Przy czym jest trochę ryzykowny w wykonaniu i przynajmniej będziemy mogli wiedzieć z jakiej strony co, czy kto nadejdzie. – uśmiechnęła się. Takim sposobem pokazała, że jest za.

Afrodyta

- To co, Śmierć, wchodzisz w to?
- Ta, niech wam będzie - zdobył się nawet na lekki uśmiech. Suzanna zresztą także.

[Afrodyta]
Na widok uśmiechu dwójki jej uśmiech się poszerzył.
- Plan? Czy działamy na czystego spontana?

Afrodyta

- Ktoś musi zdobyć listę uczniów.
- Na mnie nie patrz, ja za dnia nie istnieję, a zaraz świta - wybroniła się z tej funkcji Suz.

- Ja mogę. Ale ostrzegam, że moja cierpliwość nie trwa długo.

Afrodyta

- Wystarczy jej tyle, by zwinąć listę z sekretariatu, kiedy sekretarka pójdzie sobie po nową kawę - stwierdziła cicho Suzanna.

- Ciekawe. Ale mam wrażenie że ona tam będzie 29876/7.

Afrodyta

- Wychodzi na chwilę, jeśli zgłodnieje.
- Więc może twój brat nam pomoże?
- W zasadzie to jego miałem na myśli.

- Genialne w sumie. – Afrodyta zamyśliła się. Chwilę potem zaczęła się panicznie śmiać.

Afrodyta

- Z czego się śmiejesz? - zapytała Suz.
W ogóle, zaczęła się robić przezroczysta.

Afrodyta
Przestała się śmiać.
- W 55% jest szansa, że to się nie uda.

Afrodyta

- Jak nic nie zrobimy to 100%, że się nie uda i nam zemrzesz - wtrącił Śmierć obojętnie.

- O Bosz, naucz mnie statystyk. – wtrąciła ze śmiechem.

Afrodyta

- A teraz to z czego się śmiejesz?
No a Suzanna znikła. Słońce wstało.

- Ze statystyk, jakie wypowiedział śmierć. Dokładne? Na sto procent. – przestała się śmiać.

Afrodyta

- Wiesz, skoro napisano, że umrzesz, nie ma opcji, byś dała radę się sama obronić. Gdybyś była w stanie to zrobić, wpis o tobie nie pojawiłby się w zeszycie. Więc tak, bez pomocy osób trzecich zginiesz na sto procent, nie ma w tym nic zabawnego.

- W sumie rzeczywiście. Więc idziemy po ten papier, czy inne dokumenty?

Afrodyta

- W sumie możemy iś--
- ŚMIERĆ, SŁONKO, WRÓCIŁAM!
Do pomieszczania wbiła dziewczyna.
Miała blond włosy i miodowej barwy oczy.
- Dzień się budzi to pojawiam się i ja, babe! Ej, chwila, masz dziewczynę? Jaka słodka!
To ostatnie dodała patrząc na Afrodytę.
Śmierć wywrócił oczami - To nie jest moja dziewczyna. A w ogóle to cześć, Bella.
- No heja, babe! - uśmiechnęła się szeroko, po czym podała Afrodycie rękę - A tobie po prostu cześć, nie znamy się na tyle, bym ciebie też mogła nazwać babe. Jestem Anabella, mieszkam tu ze Śmiercią i moją siostrunią! Wiesz, ta taka bez gustu.
- Ma na myśli Suzannę - wyjaśnił Śmierć.

Afrodyta
Wciągnęła szybko powietrze.
- Ta, cześć. Afrodyta Gerge, również ciepło poznać. – powiedziała z nalepionym sztucznym uśmiechem, a Śmierć na pewno wiedział jak wyglądał prawdziwy. Żeby siostry się obrażały? Od kiedy?

wszyscy

Wchodzi Agent X.

- Macie się zjawić natychmiast na sali gimnastycznej. Będzie głosowanie. - i wyszła

Afrodyta

Anabella i Śmierć spojrzeli w stronę drzwi.
- Ja nie idę - powiedzieli niemal chórem.

- Nie idę. – powiedziała po nich, wciągając powietrze przed wystrzeleniem tego z ust.

Afrodyta

Kobieta nawet się na nich nie obejrzała.
- To idziemy po tą listę? - mruknął Śmierć.
- Jaką listę? - zapytała ciekawsko Anabella.

- Tak, chodźmy. – powiedziała równie mrucząco do Śmierci, po czym obejrzała się na Anabellę. – Papierową listę. – powiedziała poważnie i kiwnęła do Śmierci głową.

Afrodyta

- A co jest na tej liście? - dopytywała.
- Słowa - Śmierć ruszył w stronę drzwi.

---

//Nie podeszła do nich to nie miała jak ich otworzyć. Według akcji nadal siedzi na łóżku, nie wstała ani nie podeszła do drzwi.

//a spk.
[Afrodyta]
Zeszła z łóżka, podeszła do drzwi, po czym je otworzyła.