W złości człowiek traci nad sobą kontrolę. Więc to dość zrozumiałe. ;^;

Jednocześnie wszystkich kocham i nienawidzę do bólu.

Nie ma to jak dręczyć chłopaka z padaczką. Choć w sumie to byłoby tematyczne. Tego dnia na EDB mieliśmy lekcję o pierwszej pomocy osobie, która właśnie dostała napadu padaczki.

Ogólnie to denerwujący typ. Nikt tego chłopaka nie lubi.
Jego ulubione powiedzenie to 'Zamknij się, ty nie myślisz, daj lepiej mówić mi'.

Kazute pisze:
Możliwe. Cóż, jak naprawdę jej zależy na przyjaźni to przeprosi. Chociaż już sama nie wiem, kto z naszej dwójki powinien to zrobić.

Jeżeli życie mnie czegoś nauczyło to że podczas kłótni z kobietą, lepiej przeprosić już na jej początku.

Problem się zaczyna, kiedy to kłótnia dwóch kobiet. Ciężej rozstrzygnąć, która ma kogo przeprosić.

Concordia pisze:
'Zamknij się, ty nie myślisz, daj lepiej mówić mi'.

Modziaczek :0

Kurde, ja to jednak nudny jestem :/ gdy się denerwuję niczego nie niszczę, a już w szczególności nie planuję zabójstw wykorzystując słabości innych

Ja jak się złoszczę, to płaczę. Odruch. Nawet gdy nie mam zbyt wielkiego powodu do złości, łzy cisną mi się do oczu. ¯\_(ツ)_/¯

jak się z kims kłócę na żywo to płaczę xD

Creepy_Family pisze:
Ja jak się złoszczę, to płaczę. Odruch. Nawet gdy nie mam zbyt wielkiego powodu do złości, łzy cisną mi się do oczu. ¯\_(ツ)_/¯

Pewnie wyjdę na szowinistę, ale obstawiam, że ti może mieć coś wspólnego z twoją płcią

Ja powstrzymuję się od walnięcia tej osoby termosem w tył głowy jak schodzi ze schodów.

Creepy_Family pisze:
Ja jak się złoszczę, to płaczę. Odruch. Nawet gdy nie mam zbyt wielkiego powodu do złości, łzy cisną mi się do oczu. ¯\_(ツ)_/¯

Mam tak samo. ;^;

BudowniczyMakaronu pisze:
Pewnie wyjdę na szowinistę, ale obstawiam, że ti może mieć coś wspólnego z twoją płcią

Uh, uh. Zapewne tak. W końcu z tego co ogółem można stwierdzić, kobiety są wrażliwsze. Chyba.

Creepy_Family pisze:
Uh, uh. Zapewne tak. W końcu z tego co ogółem można stwierdzić, kobiety są wrażliwsze. Chyba.

A przynajmniej na zewnątrz. W środku każdy jest tylko zagubioną, przerażoną duszą

Ogólnie kiedy kogoś nie lubię, zachowuję się przy nim normalnie i spokojnie...
Ale w głowie wyobrażam sobie brutalne, krwawe i bolesne morderstwo na tej osobie.
Czasami nawet rysuję takie rzeczy. Bądź piszę schizowe wierszyki o śmierci w zeszycie.

^^^
Ja tak mam tylko przy jednej osobie.

Creepy_Family pisze:
Uh, uh. Zapewne tak. W końcu z tego co ogółem można stwierdzić, kobiety są wrażliwsze. Chyba.

Mówi się, że jedna męska łza znaczy więcej niż tysiąc łez kobiecych.

Creepy_Family pisze:
^^^
Ja tak mam tylko przy jednej osobie.

W moim przypadku obecnie to też jest tylko jedna osoba.
Było ich jeszcze kilka, ale dawno urwał mi się z nimi kontakt, więc.

Mam ochotę walnąć z całym impetem w twarz tej osoby, jakimś randomowym przedmiotem. Najlepiej nożyczkami, które skrywają się w piórniku.

Concordia pisze:
W moim przypadku obecnie to też jest tylko jedna osoba.
Było ich jeszcze kilka, ale dawno urwał mi się z nimi kontakt, więc.

Chciałabym urwać akurat tą znajomość ale tak się składa, że należę do osób, które nie potrafią wyraźnie się postawić i powiedzieć "nie", albo w moim przypadku "odsuń się", "daj mi spokój", bądź też "spi***alaj".

A co do łez i płaczu to ja przeżywam trudne chwile jak facet a nie jak dziewczyna.
Tak mówił nasz pan od filozofii, kiedy opisałam mu, jak to u mnie wygląda.

Ogólnie nie płaczę, tylko muszę pobyć sama, najlepiej w swoim pokoju i się wyciszyć.
Jeśli ktoś mnie próbuje odwieźć od tej chwili samotności robię się agresywna, mam reakcje w stylu 'nie dotykaj mnie, poje*ie' jak ktoś próbuje mi chociażby położyć pocieszająco dłoń na ramieniu.
I do tego nie mówię wprost, że jest mi przykro, co najwyżej, że chcę chwilę pobyć sama.

Nwm czy faceci też tak to robią, ale zdaniem nauczyciela filozofii częściej mają tak oni niż one.

Przy byciu smutnym nie polecam Johnnego Casha. Menda ma zbyt poruszające piosenki

Creepy_Family pisze:
Mam ochotę walnąć z całym impetem w twarz tej osoby, jakimś randomowym przedmiotem. Najlepiej nożyczkami, które skrywają się w piórniku.

Albo wziąć ołówek, wbić prosto w krtań i z uśmiechem na twarzy patrzeć jak tryska krew?

Creepy_Family pisze:
Chciałabym urwać akurat tą znajomość ale tak się składa, że należę do osób, które nie potrafią wyraźnie się postawić i powiedzieć "nie", albo w moim przypadku "odsuń się", "daj mi spokój", bądź też "spi***alaj".

Ja nie mogę ze swoim obiektem nienawiści zerwać kontaktu, bo sku*wiel chodzi do tej samej klasy.

Powinnaś pójść do psychologa.

Concordia pisze:
A co do łez i płaczu to ja przeżywam trudne chwile jak facet a nie jak dziewczyna.
Tak mówił nasz pan od filozofii, kiedy opisałam mu, jak to u mnie wygląda.

Ogólnie nie płaczę, tylko muszę pobyć sama, najlepiej w swoim pokoju i się wyciszyć.
Jeśli ktoś mnie próbuje odwieźć od tej chwili samotności robię się agresywna, mam reakcje w stylu 'nie dotykaj mnie, poje*ie' jak ktoś próbuje mi chociażby położyć pocieszająco dłoń na ramieniu.
I do tego nie mówię wprost, że jest mi przykro, co najwyżej, że chcę chwilę pobyć sama.

Nwm czy faceci też tak to robią, ale zdaniem nauczyciela filozofii częściej mają tak oni niż one.

Przynajmniej mogę potwierdzić to u siebie. Ja i pie**olony Johnny Cash. + ostatnio miałem ochotę się napić czegoś mocniejszego, ale dziewczyna mi zarobiła *smutnażaba*

BudowniczyMakaronu pisze:
Przy byciu smutnym nie polecam Johnnego Casha. Menda ma zbyt poruszające piosenki

Ja w życiu poryczałam się przy tylko jednej piosence i było to Servant of Evil Vocaloidów! XD
Serio, większość poruszających piosenek zwyczajnie na mnie nie działa.
Nie wiem, dlaczego akurat tamta jedna wyjątkowo podziałała.

pan_hejter pisze:
Powinnaś pójść do psychologa.

Chodziłam, ale powiedział mi, że to normalne w wieku dorastania i jeśli nie mam postanowienia wcielić tych chorych wizji w życie to nic mi nie jest i jestem zdrową 'trudną młodzieżą'.

BudowniczyMakaronu pisze:
Przynajmniej mogę potwierdzić to u siebie. Ja i pie**olony Johnny Cash. + ostatnio miałem ochotę się napić czegoś mocniejszego, ale dziewczyna mi zarobiła *smutnażaba*

Czyli może jednak smucę się jak facet. Plus jak facet gram w nogę i potrafię się bić.
Wzięło się to stąd, że jako dziecko nie byłam lubiana przez dziewczynki i bawiłam się z chłopcami.

Chciałabym być bardziej jak facet podczas złości. Ale wrażliwość już leży w mojej naturze, mogę najwyżej brać psychotropy. ;^;

Concordia pisze:
Albo wziąć ołówek, wbić prosto w krtań i z uśmiechem na twarzy patrzeć jak tryska krew?

Oj tak, najlepiej.

Concordia pisze:
Ja nie mogę ze swoim obiektem nienawiści zerwać kontaktu, bo sku*wiel chodzi do tej samej klasy.

Witam w tej samej bajce. Znienawidzona osoba zawsze siedzi przede mną. :)

Concordia pisze:
Ja w życiu poryczałam się przy tylko jednej piosence i było to Servant of Evil Vocaloidów! XD
Serio, większość poruszających piosenek zwyczajnie na mnie nie działa.
Nie wiem, dlaczego akurat tamta jedna wyjątkowo podziałała.

Ta piosenka jest poruszająca? Może ja się nie znam...

Mam w klasie kolegę, który potrafi mnie ostro wku*wić. I niestety, też siedzi przede mną w ławce. :)

BudowniczyMakaronu pisze:
Ta piosenka jest poruszająca? Może ja się nie znam...

Też płakałam przy Servant of Evil. Bardzo wzruszającą historyjkę opowiada.

Creepy_Family pisze:
Oj tak, najlepiej.
Witam w tej samej bajce. Znienawidzona osoba zawsze siedzi przede mną. :)

Czyli mamy coś ze sobą wspólnego~
Oh, wait...
To chyba niedobrze mieć coś takiego wspólnego.

Concordia pisze:
Czyli może jednak smucę się jak facet. Plus jak facet gram w nogę i potrafię się bić.
Wzięło się to stąd, że jako dziecko nie byłam lubiana przez dziewczynki i bawiłam się z chłopcami.

Zawsze byłem okropny w piłkę nożną a umiejętności walki nigdy na poważnie nie sprawdzałem (podejrzewam, że może to mieć coś wspólnego z moimi rozmiarami)

Concordia pisze:
Ja w życiu poryczałam się przy tylko jednej piosence i było to Servant of Evil Vocaloidów!

Huh, mnie najbardziej poruszyła chyba ta piosenka O ta tutaj śliczna, fajniusia.
Chociaż do wzruszenia mnie, wystarczy jakakolwiek smętna muzyka i tandetna historia.

BudowniczyMakaronu pisze:
Ta piosenka jest poruszająca? Może ja się nie znam...

To jak zabił dla swojej 'siostrzyczki' dziewczynę, którą kochał i jak poświęcił dla niej życie, przyjmując na siebie jej karę śmierci... Moim zdaniem to było chociaż odrobinę poruszające.
Ale piosenki słuchałam dwa lata temu, miałam wtedy zupełnie inną wrażliwość niż teraz.
Teraz już raczej bym się przy tym nie poryczała, choć nadal uważam to za przykre.

Nie wiem, po (chyba) japońsku słuchałem

Powyżej zamieściłam polski cover. Chcesz to sobie przesłuchaj.

Wy: Jakieś poważne piosenki
Ja: youtu.be/nqfrljOcUIo

Concordia pisze:
To jak zabił dla swojej 'siostrzyczki' dziewczynę, którą kochał i jak poświęcił dla niej życie, przyjmując na siebie jej karę śmierci... Moim zdaniem to było chociaż odrobinę poruszające.
Ale piosenki słuchałam dwa lata temu, miałam wtedy zupełnie inną wrażliwość niż teraz.
Teraz już raczej bym się przy tym nie poryczała, choć nadal uważam to za przykre.

Osobiście mi się bardziej podoba ta wersja:

Creepy_Family pisze:
Huh, mnie najbardziej poruszyła chyba ta piosenka O ta tutaj śliczna, fajniusia.
Chociaż do wzruszenia mnie, wystarczy jakakolwiek smętna muzyka i tandetna historia.

Słuchałam tego wczoraj. Nie wzruszyło mnie aż do łez, ale spodobało mi się.

Nah, nie rusza mnie

Kazute pisze:
Osobiście mi się bardziej podoba ta wersja:

A mi ta podesłana przeze mnie. Jakoś tak... Jest więcej emocji w wykonaniu.

BudowniczyMakaronu pisze:
Nah, nie rusza mnie

Zdarza się.