- Tu jest napisane "od jego serca". Może chodzi o serce pomnika i wystarczy iść "od serca" czyli na lewo od pomnika.- Chłopak rzucił ci notatnik. W dodatku gdzie byśmy musieli tego dźwięku szukać. Albo jakiego? -

- Zapewne od razu go rozpoznamy gdy go usłyszymy. A za wiele do szukania nie mamy, tu wszystko ogranicza się do rozmiaru miasteczka, jeziora i lasu, więc wiele do sprawdzenia nie mamy biorąc pod uwagę, że fale dźwiękowe obejmują pewnien obszar. Ewentualnie to jest jakaś przenośnia. - Przerwał na chwilę, tak jakby coś wymyślił - Co jest sercem miasta?

- Na mój gust ratusz. - Powiedział Walter. -,ale wciąż uważam, że przekombinujesz z tymi dźwiękami. Ja bym wziął to dosłownie.
- Niezależnie kto co zrobi, i tak trzeba będzie się rozdzielić. Jako że wiadomość było stricte do ciebie, więc to ty powinieneś pójść w teren. - Powiedziała do ciebie Amelia.

- Dobra przyjmujemy wersje Woltera. - Odpalił mapkę na tablecie - Ja idę tu - zaznaczył prawdopodobne miejsce gdzie miał się udać. - albo dalej . A wy? Coś nam jeszcze zostało? - Przez to całe zamieszanie już się pogubił.

- Ja zajmę się dźwiękami, może jednak coś znaczą. - Powiedziała Amelia. - A ja poszukam czegoś w bibliotece i zakręcę się koło ratusza. - Powiedział Walter. Obowiązki były podzielone, przeszedł czas by się nimi zająć.

Bulo & Kotalke
Po chwili dotarłeś do niewielkiego motelu. Nie byłeś tu sam, bowiem razem z tobą weszła nieznana ci osoba. Jednak z jakiś powodów byłaś pewna że coś was łączy.

Spojrzał na nią. Była ręcz identyczna do Mary, albo to on już zwariował.
-Znajdzie się coś do żarcia Bishop?
Zwrócił ię do właściciela.

- Dobra - Zabrał swoje rzeczy, mniejszy aparat i notatnik. Przez chwilę patrzył na klucze od Hammera ale ostatecznie zostały tam gdzie były. Wyszedł z pokoju poprawiając ubranie.

Bulo
- Może by tak grzeczniej. - Powiedział mężczyzna. - Nie jesteśmy jadłodajnią dla bezdomnym, Mark. A stołówka jest tylko dla gości motelu. -
Psycho
Kiedy zszedłeś na dół, zobaczyłeś że starsza pani została zamieniona przez jakiegoś starszego pana, najpewniej jej męża. Dyskutował on z kimś, kto na pierwszy rzut oka wyglądał jak bezdomny. Jedynie nie śmierdział.

-Ile za godzinę w takim razie?
Zapytał wyjmując portfel.
//"Wyglądał jak bezdomny". Jebłem.

//Bezdomny z portfelem... Co się na tym świecie porobiło! //
Minął ich, wkońcu staruszek sobie poradzi, a przynajmniej wygląda na takiego co sobie poradzi. Wyszedł z budynku.

Poszła do swojego pokoju

Bulo
- Jak chcesz iść coś zjeść to idź kup sobie mrożoną pizze u Eldersona. - Powiedział naburmuszony.
Kotalke
Weszła do swojego pokoju.
Kuba
W drzwiach motelu minąłeś się z jakimś turystą. W środku recepcjonista dyskutował z najpewniej menelem. Tylko jakimś dziwnym, bo z portfelem.
Psycho
Pora na przygodę! Zmiana Tematu!

Nie miał ochoty na spotkanie z policją, więc odpuścił owemu bezdomnemu i zaczekał, aż skończy rozmowę.

Postanowiła wziąć szybki prysznic

-Szkoda ryja strzępić. Żegnaj.
Powiedziałwychodząc

Kotalke
Wzięłaś szybki prysznic.
Kuba
- Cham. - Prychnął recepcjonista i zwrócił się do ciebie. - Wybaczy pan, to nasz miejscowy drwal, w zasadzie były drwal. Ale nie gadajmy o nim, życzy pan sobie pokój? -

- No tak, przydałby mi się. - powiedział. - Ile płacę za dobę?

- Pięć dolców. Oczywiście są zniżki, w wypadku dłuższych pobytów. - Odpowiedział.

- Na początek tydzień. - powiedział i położył trzydzieści pięć dolarów na ladzie.

Lilly spróbowała sobie przypomnieć o której godzinie jest śniadanie

Kuba
Zabrał z tego trzydzieści, schował do kasy i podał ci klucz do pokoju na piętrze. - Dziękuje i życzę miłego pobytu. Jeśli pan chce, to za dolara może pan wypożyczyć radio. - Wskazał na kartkę która ogłaszała to samo co powiedział przed chwilą.
Kotalke
Wychodziło na to, że mniej więcej teraz.

Wzruszył ramionami i dał tego dodatkowego dolara.

Wytarła się ręcznikiem, ubrała i zeszła do jadalni

Kuba
Wyciągnął spod lady radio, które mogło transmitować śmierć Stalina, i podał ci je razem z kluczami, zabierając przy okazji dolara.
Kotalke
Weszła do jadalni.

//Tutaj są takie śniadania że można sobie samemu nałożyć co się chce, czy już gotowe?

Tak więc wziął radio, kluczyk i bagaż, a następnie udał się do pokoju.

//Szwecki stół

Pokój był niewielki, ale całkiem zadbany. Jedno łóżko, szafka, stół i krzesło, szafa oraz łazienka z kompletnym wyposażeniem.

Nałożyła sobie cokolwiek, byle się najeść. Po zjedzeniu postanowiła spytać recepcjonistkę o jakąś mapę okolicy lub położenie sklepu gdzie można takową kupić

Położył gdzieś torbę, postawił na stole radio, włączył je i położył się na łóżku, uprzednio zdejmując buty.

Kotalke
W jadalni nie było recepcjonistki, więc nie miałaś kogo zapytać.
Kuba
Radio było domyślnie nastawione na radio nocne, które niezbyt działało za dnia.

W takim razie wzięła plecak z pokoju i wyszła z motelu, po czym spytała pierwszego lepszego przechodnia o jakiś sklep

Spróbował zmienić ustawienia, głównie po to, by posłuchać lokalnych wieści i sprawdzić, która jest godzina.

Natrafiłeś na jakąś pomniejszą rockową stacje, w której właśnie coś grało. ( www.youtube.com/watch?v=7M1k1tgq87g). Musiałeś chwilę poczekać.

No to czekał, przy okazji słuchają muzyki.

- Witajcie rockmeni i rockmenki! - Odezwał się młody spiker. - Mamy dziesiątą, a wy słuchacie North Coast FM! Czas na krótką przerwę, wracamy dosłownie za chwilę. -. Prowadzący ucichł, a w jego miejsce wszedł blok reklamowy.

Nadal czekał, ale tym razem z nadzieją, że usłyszy jakieś wiadomości.

Po bloku radiowym i dżinglu radia, znowu rozbrzmiała muzyka. ( www.youtube.com/watch?v=aSsqavYIgNc)

Nadal słuchał w oczekiwaniu na te fakty.

Po odsłuchaniu kolejnej rockowej piosenki, musiałeś pogodzić się z faktem, że tak radiostacja nie oferuje wiadomości.

Tak więc zmienił kanał.

W końcu trafiłeś na stacje radiową ze Seattle ( kexp.org/player/LivePlayer.aspx). Po odsłuchaniu krótkiego dżinglu usłyszałeś jak spiker mówi. - A teraz czas na wiadomości! -

Uśmiechnął się pod nosem i nieco zwiększył głośność by nie uronić nawet słowa.

Niestety żadna z tych wiadomości nie dotyczyła ciebie. Otwarcie nowego kina, wypadek drogowy i piramida finansowa. A to wszystko w Seattle.

Wyłączył radio, nałożył buty i przeładował swój rewolwer. Później wziął portfel ze wszelkimi dokumentami i pieniędzmi, a następnie wyszedł z pokoju, zamknął go na kluczyk i zszedł na dół, by opuścić motel.

Na recepcji siedział ten sam recepcjonista co ostatnio, czytał jakąś książkę i nie zwrócił na ciebie uwagi.

Tak więc opuścił motel i wyszedł na ulicę, by się przespacerować, a później zajrzeć do jakiejś biblioteki lub kawiarenki internetowej.

Jak na jedno skrzyżowanie, podróż do motelu zajęła ci wręcz zaskakująco dużo czasu. W końcu zaparkowałaś pod niewielkim motelowym parkingiem.