Skinął głową i usiadł na wskazane miejsce. Postukiwał nerwowo palcami o swoje udo. Patrzył w drzwi i co rusz zerkając w ziemię myśląc czy dobrze zrobił przychodząc tutaj.

Po chwili z gabinety wyszedł niski łysiejący człowiek kurczowo uściskujący ręke starszemu mężczyźnie o wręcz stereotypowym wyglądzie psychologa. - Dziękuje jeszcze raz dokrorze Ren, bardzo mi pan pomógł. - Powiedział łysiejacy mężczyzna i oddalił się.
Doktor westchnął lekko i spojrzał na ciebie. - Zapraszam. - Rzekł bardzo ciepłym głosem i ręką wskazał otwarty gabinet.

Brian uśmiechnął się pogodnie i wszedł do gabinetu. Rozejrzał się dookoła powstrzymując lekkie drżenie ciała.
-Jak się panu powodzi panie (nazwisko)? -rzekł odwracając się do mężczyzny. Widok pomieszczenia nie zdziwiło go zbytnio. Już raz tutaj był i nic prawie się nie zmieniło od jego ostatniej wizyty.

- Całkiem dobrze Brianie, proszę usiądź. - Powiedział doktor Ren wskazując na leżanke samemu siadając na fotelu obok. - Co cie do mnie sprowadza?

-Michigan wysłała mnie tutaj.. -położył się na leżance. -Mam problem przez tą fobie.. -westchnął patrząc w sufit. -Staram się nikogo nie dotykać ale innym to przeszkadza.. Co mam zrobić? -odwrócił głowę w stronę doktora. -Nie wiem jak sobie z tym radzić...

- Czy aby na pewno wszystkich? - Zapytał wnikliwie. - Czy tylko konkretną grupę osób?

-No w sumie unikam kobiet.. One zazwyczaj się kleją.. Nie to co mężczyźni, oni nie muszą ci się dosłownie wypłakiwać w ramię.. -mruknął po chwili namysłu.

- A może nie boisz się tyle dotyku co dotyku kobiety? - Zapytał unosząc krzaczastą brew.

Zadrżał i odwrócił wzrok kierując go z powrotem na sufit.
-Może i tak.. -westchnął. -A czy to ma jakiś głębszy sens?

- Wszystko ma jakiś głębszy sens Brianie, ale zanim zaczniemy terapię. Powiedz mi, po co naprawdę tu przyszłeś?

Białowłosy podrapał się w kark i zmrużył oczy.
-Hmm.. Chciałbym przestać bać się dotyku.. To nawet nie utrudnia mi pracy ale czuję się nieswojo.. Nawet w kogoś obecności.. -mruknął cicho. Nie wierzył zbytnio w to, że pozbędzie się tej fobii.

- Rozumiem - Powiedział ciepło. - W takim razie porozmawiajmy o...

Tu nastąpiła typowa psychologiczna rozmowa mająca określić kierunek dalszej terapii. Po wszystkim poczułeś się znacznie lepiej.

- To wszystko na dziś Brianie. Twój przypadek nie jest tak poważny, mamy duże szanse na zwalczenie choroby. Pamiętaj też by starać się rozmawiać z kobietami, to powinno przyśpieszyć terapię.

-Dziękuję panu, panie doktorze.. -Brian bez żadnych problemów, z uśmiechem na twarzy, uścisnął dłoń terapeuty. Podniósł się z leżanki i westchnął. -Pan to potrafi pomóc.. -dodał po chwili. -Kiedy kolejna wizyta..?

- Normalnie byłby za tydzień, ale wtedy wyjeżdżam więc niech będzie za trzy dni. - Powiedział podchodząc do drzwi i otworzył je. - Pamiętaj by starać się zwalczać chorobę każdego dnia. Dużo rozmawiaj z tą twoją Michigan i nie bój się jej dotyku.

-Jasne.. -wyszedł uśmiechając się lekko. Od razu skierował się do swojego baru. W końcu przekonał się, że warto było tam iść. Wszedł do baru rozglądając się dookoła.

Może jakaś pizza? -podrapał się w kark gdyż nie mógł wymyśleć czegoś oryginalniejszego. Wychodząc zamknął bar i schował kluczyk do kieszeni.

- Czemu nie, uwielbiam kortalską kuchnię! - Stwierdziła z uśmiechem wychodząc z baru.
//Kurczę, muszę chyba uzupełnić listę państw.

Uśmiechnął się promiennie i nadal trzymając jej dłoń ruszył w kierunku lokalu w, którym podawali pizzę.

//Hmm.. W sumie nie głupi pomysł~ ale pewnie nie masz czasu..

Był całkiem niedaleko, w środku było kilka osób zajętych swoim jedzeniem.

//E tam, pewnie jeszcze dziś to zrobie.

Brian znalazł jakiś wolny stolik z boku. Usiadł tam razem z Michigan.
-Jaką pizze lubisz najbardziej? -powiedział patrząc jej w oczy. Wyglądał jakby nie chciał od nich oderwać wzroku.

//Mhm.. ^^ btw.. Sam musi zamówić jedzenie czy są jacyś kelnerzy, czy coś w tym stylu..? Niekiedy nie orientuję się w terenie i wolę się dopytać~

- Pikantną. - Stwiedziła rozsiadając się w fotelu. Po chwili przyszedł do was wąsaty kelner. - Co podać?

-Hmm.. Poproszę pizzę z papryczką chili.. -uśmiechnął się lekko. Również lubił ostre potrawy więc zamówienie pizzy wyszło bez większych problemów.

- Zaraz będzie. - Stwierdził kelner i się oddalił. Michigan spojrzała głęboko w twoje oczy.

Brian zarumienił się ale jednak nie odwrócił wzroku. Uśmiechnął się lekko i przejechał kciukiem po jej wardze. Teraz miał krótki czas, by rozejrzeć się po lokalu i spokojnie wrócić do patrzenia w oczy Michigan.

Lokal był niewielki i wyłożony cegłą. Na stolikach dookoła siedziało kilka innych zakochanych par.

Uśmiechnął się lekko odrazu czując, że wybrał idealne miejsce na pierwszą randkę. Nie za bardzo znał się na sprawach uczuciowych i sercowych ale widząc inne pary.. To rozwiewało jego wszelkie wątpliwości.

Po paru bardzo miłych chwilach kelner przyniósł obiecane danie.
- Smacznego! - Dodał i odszedł.

Białowłosy wziął jeden kawałek i ugryzł.
-Mmm.. Naprawdę świetna! -wyszczerzył się strzepując okruszki.

//Kuźwa.. To okropne uczucie kiedy nie potrafisz opisywać romansów..

Równiesz skosztowała i skomentowała. - Rzeczywiście wyborna!

//Oj tak, wyuczysz się!

Uśmiechnął się dojadając swój kawałek. Sięgnął po następny i westchnął z błogością wypisaną na twarzy. Wszystko było idealne.. Najprawdopodobniej się zakochał, dobrze idzie mu zwalczanie fobii i jeszcze ta pizza..

//Hmm. W takim razie muszę znaleźć jakiegoś nauczyciela czy coś~

Wciąż uśmiechnięta jadła z tobą tą pizze, z pewnością odwzajemniając twoje uczucie.

//Z resztą sceny romansu to nic, sceny segzów to jest to!

//10/10 would bang again//

//dobsz.. Przyznaję, że niekiedy opisując moje chore sny są jakieś sceny.. Takie.. No.. To raczej potrafię opisywać.. Ale takie zwyczajne sceny romantyczne? Niee.. To nie w moim stylu~ //

Kiedy skończyli jeść przez dłuższą chwilę jeszcze patrzył jej w oczy, by po chwili wstać i chwycić jej dłoń. Na stoliku położył kilka monet i razem z Michigan skierował się w kierunku wyjścia.

Przytuliła go a głowę położyła na ramieniu. - Powoli wychodzi z ciebie romantyk.

-Może i masz rację.. -zaśmiał się cicho idąc w kierunku baru. Było mu tak dobrze i w głębi siebie żałował, że wczesniej nie poszedł do terapeuty.

Wyglądaliście jak prawdziwa para, a część ludzi uśmiechała się na wasz widok.

Brian odwzajemniał uśmiechy. Nareszcie poczuł się szczęśliwy. Po dłuższym "spacerze" skierował się z powrotem do swojego baru. Z niemym westchnięciem wyciągnął klucze i wszedł do środka z Michigan na ramieniu.

Odłożył gazetę po czym wstał z ławki
- Przejdę się tam - wyruszył w Stronę Agencji

Po chwili trafiłeś pod siedzibę agencji, lecz nie wyróżniała się spośród innych budynków z okolicy.

Powoli wszedł do środka Agencji.

W środku było kilka osób, pewnie innych kandydatów, oraz sekretariat.

Usiadł na jednym z miejsc i czekał na jego kolej.

- A pan po co przyszedł. - Powiedziała blondwłosa sekretarka.

- Jestem w sprawie pracy ochroniarza - powiedział charyzmatycznie

- A jak się pan nazywa? - Zapytała pogodnie.

- Bradley Hunter, miło mi - uśmiechnął się

Odwazjajemniła uśmiech. - Dobrze panie Hunter, proszę tu podpisać i zaczekać na swoją kolej. - Dała ci jakąś listę.

Przed podpisaniem przeczytał ją dokładnie, jeśli nie było na niej nic złego podpisał ją.

To była zwykła lista osób którę zgłosiły się do pracy.

Podpisał się na niej
- Więc co teraz? - oddał długopis

- Usiądź i zaczekaj na swoją kolej. - Z usmiechem wskazała na wolne krzesło.