Usiadła przy stole i zaczęła jeść kanapki
-Brzmi interesująco. Opowiedz mi o tym śnie.

Wziął następny kęs po czym zaczął opowiadać.
-Więc... Najpierw widziałem kogoś dłonie, zakładał koronę. Była dziwna... Czuc bylo od niej antylad na kilometr. Potem widziałem masę wampirów, którzy kłaniali się przed...No właśnie. Przed kim? Wtedy się obudziłem.

-Może to po prostu zwykły sen? Choć z drugiej strony, jeśli to jakaś wizja, to te wydarzenia mogą dużo namieszać na świecie.
Kontynuowała jedzenie.

-Pewnie masz rację. - Po chwili skończyliście śniadanie. Nieumarli zabrali talerze do kuchni. A z jelenia wilkołaka zostały same kości. Renever już tylko patrolował główny hol.

Vrysa postanowiła odpocząć teraz trochę w łaźni. Ruszyła do tego pomieszczenia, rozebrała się tam i weszła do wody, gdzie zaczęła się odprężać

// tak sobie pomyślałem gdzie można włożyć pajecze odnoza Vrysy hehe//
Zrelaksowałaś się, temperatura wody była idealna.

//Vrysa, ulubiona postać samotnych kobiet.

Po jakimś czasie postanowiła wyjść. Ubrała się i ruszyła do holu, gdzie przysiadła koło swego mutanta.
-Masz ochotę na spacer Renever?

Wilkołak kiwnął głową. Mówić nie umiał albo mówić nie chciał. W każdym razie jest twoim poddanym, więc nie dziwne że chce.

Rozkazała Reneverowi iść za sobą i ruszyła wolnym krokiem przez las

Mutant posłusznie poszedł za tobą. Po kilku minutach byliście w lesie. Usłyszałaś dziewczęcy głosik.
-Skąd znasz takie śmieszne żarty Jasiu?
-Tata mnie nauczył. No... Jak żył... - Tym razem chłopcy głos.

Zaczęła rozglądać się za źródłem głosów i ruszyła powoli w tamtym kierunku

Renever zaczął wąchać w poszukiwaniu dzieci. Pobiegł w kierunku kilku drzew. Zobaczyłaś chłopca i dziewczynkę siedzących przed gasnącym ogniskiem. Bylo widać, że jest im zimno.

-Zostań tu - poleciła cicho mutantowi po czym podeszła do dzieci i powiedziała miłym głosem - Niezbyt często widuję w mym lesie innych ludzi, a zwłaszcza takie małe istotki jak wy. Mogę wiedzieć, co was tu sprowadza?
Postanowiła nie wołać wampira jak w przypadku znalezienia wilkołaka. Raczej samej uda jej się pojmać dzieci

Chłopiec był przerażony tym co masz z tyłu pleców. Odsunął się od Ciebie. Dziewczynka była spokojna. Co ciekawe wyczuwałaś od niej moc magiczną, całkiem mocną.
-A siedzimy sobie tu, szukany schronienia... My sieroty jesteśmy. Wojaki zabiły nam rodziców.

-Oh... Przykro mi to słyszeć... A może chcielibyście spędzić noc u mnie? Mam całkiem przytulny pałac niedaleko stąd. Chętnie dałabym wam schronienie na jedną, a może nawet więcej nocy.

Dziewczynka usmiechnela się.
-Naprawdę? Dziękuję! - Krzyknęła, podbiegła do Ciebie i przytulila Cię z radości. Chłopiec za to niezbyt był szczęśliwy.
-Czemu pani ma takie coś za plecami? - Spytał niepewnie chłopiec.

-Nie ma za co - powiedziała uśmiechając się do dziewczyny. Spojrzała na chłopaka i odpowiedziała - Z tym się już urodziłam. Nie ma powodu, byś się tego bał.

-A...aha... Możemy już pójść do tego pani pałacu? Strasznie tu zimno. - Powiedział lekko trzęsąc się.

-Oczywiście. Chodźcie za mną - powiedziała i ruszyła w stronę pałacu prowadząc za sobą dzieci. Na razie nie wydała nowych rozkazów Reneverowi, co oznaczało, że miał zostać w lesie, by nie straszyć dzieci.

Po chwili byliście przed pałacem. Dziewczynka fascynowała się piękną architekturą. Za to chłopiec nadal lekko przestraszony stał od Ciebie daleko.

Wprowadziła ich do pałacu przez hol.
-W niektórych miejscach miejsce to jest trochę zniszczone, ale możecie mi wierzyć, że jest tu dość wygodnie i przytulnie
Ruszyła z nimi schodami na górę i zaprowadziła do jednej z wolnych sypialni

Na szczęście nie zauważyli żadnych nieumarłych. Zaprowadziłaś ich do jednej z lepiej zachowanych sypialni, dwuosobowe łóżko, szafka I biurko.

-Podoba wam się tutaj? - spytała wprowadzając ich do środka i zamykając drzwi.

Dziewczynka uśmiechnęła się i odpowiedziała.
-Bardzo! Nigdy nie byłam w tak dużym budynku.
-T...T-Tak. Podoba się...- Powiedział znowu niepewnie chłopiec.

-Dobrze. Odpocznijcie teraz trochę w pokoju, a ja za chwilę do was wrócę. Nie wychodźcie lepiej z pokoju, bo pałac jest dość duży i moglibyście się zgubić - powiedziała z uśmiechem i wyszła z sypialni. Od razu ruszyła na zewnątrz i przywołała do siebie Renevera

Renever szybko do Ciebie przybiegl. Usiadł i czekał na rozkazy.

-Mamy teraz gości w domu. Normalnie już dawno zaczęłabym mutacje, ale u dziewczyny wyczułam potencjał magiczny, który chcę wykorzystać. Spróbuj na razie ukrywać się przed ich wzrokiem, by się nie przestraszyli i nie uciekli. Możesz w tym czasie polować, odpoczywać. Dobrze? - spytała i nie czekając na odpowiedź ruszyła w poszukiwaniu wampira, by go także powiadomić o gościach

Wilkołak pobiegl do lasu prawdopodobnie polować. Draco zauważyłaś jak latał w kierunku Ciebie, wracał z lasu. Wylądował.
-Jak Ci mija dzień?

-Dobrze. Znalazłam w lesie dwójkę dzieci. To sieroty. Jedna z nich, dziewczynka, ma dość duży potencjał magiczny. Przyprowadziłam je do pałacu i dałam pokój

-Ciekawe... Jakbyśmy nauczyli dziewczynkę magii w tak młodym wieku, wyrosłaby ma porządnego maga...

-Pomyślałam to samo. Sądzę, że łatwo będzie przekonać ją do pozostania tu. Jest nastawiona do wszystkiego dość optymistycznie. Problemem jest jej brat. Nie zostawiłby jej tu i pewnie sam by tu nie został.

-Hm... Zawsze mogę go zabić magią krwii, cialo gdzieś wyrzucić a dziewczynce powiedzieć że uciekł. Chociaż... Nigdy nie lubiłem zabijać dzieci.

-Mogę odciąć mu język i zmutować tak, że nikt go nie pozna. Zajęłoby to trochę, ale efekt byłby najpewniej zadowalający. Na razie jednak przetrzymajmy ich tu przynajmniej jedną noc w spokoju.

-Tak, tak. - Z piętra na którym zostawiłaś dzieciaki bylo slyvhac głośne hałasy.

Ruszyła szybko na górę i otworzyła drzwi do pokoju dzieci.

Dziewczynka spała a chłopca nigdzie nie było.

Zamknęła pokój i ruszyła powoli korytarzem rozglądając się i nasłuch*jąc. Być może będzie musiała zrobić z niego mutanta już teraz

Hałasy dochodziły z starego magazynu.

Szybko do niego weszła i rozejrzała się.
-Jest tu ktoś?

Jakiś słaby szkielet zawzięcie próbował złapać chłopca , ten się wyrywał, uciekał, szkielet się przewracal, znowu wstawal i znów łapał dzieciaka.

Podeszła do nic, uniosła swe odnóża i zaatakowała nimi szkieleta, tak, by rozwalić go na kawałki.
-Mówiłam ci, że nie masz opuszczać swojego pokoju.

-A kim ty jesteś żeby mówić co mam robić pajęczyco?! - wykrzycał cofajac się.

-Pajęczyco? Czuję się urażona. Jestem pół arachnidą. A teraz wróć do pokoju, albo będę zmuszona dać ci nauczkę chłopcze.

-Tylko nekrofilomanci mogą mieć chodzacych szkieletorów w domach! Tak mi tato mówił!

-Nekromanci. Ten pałac jest bardzo stary. Pewnie to pozostałości po starych właścicielach. Daję ci ostatnią szansę na powrót do pokoju

-Znajdę sobie inny dom niż jakiegoś arachnida! - Wybiegł z magazynu.

Zaczęła go szybko gonić. Nie straci okazji na zdobycie nowego małego mutanta albo przynajmniej nieumarłego

Nie musiała długo gonić. Gdy zbiegł że schodów leżał na ziemii nieprzytomny A obok stał wampir. - Problemy z wychowaniem? - Uśmiechnął się.

-Tak. Dowiedział się za dużo. Chętnie już teraz zaczęłabym proces mutacji.

-Pomóc Ci? A, jakby coś... Ma odcięty dopływ krwi do mózgu, mogę go w każdej chwili przywrócić.