Schodzi do sali tronowej i siada na tronie, laska maga spoczywa w jego ręce wycelowana w drzwi wejściowe.

Nie posiedziałeś za długo, bo Szkielet znów Cię wezwał pod okno.

Wstał i ruszył pod nie. Gdy doszedł wyjrzał przez nie zdenerwowany.

Widziałeś jak dwójka dryblasów oraz kilka Szkieletów nie ma zamiaru puścić jakiejś bliżej nieznanej Ci osoby.

- Powiedź im, żeby wpuścili tą istotę, ma się stawić w sali tronowej.
Rusza do sali tronowej a potem siada na tronie.

Może i byś odszedł, ale Szkielet szybko poinformował Cię, że ten jegomość odszedł.

- W takim razie nie obchodzi mnie, ale dla bezpieczeństwa wysłać straże i patrolować zamek ze zdwojoną mocą.
Siada na tronie.

Posiedziałeś nieco dłużej nim znów wezwano Cię pod okno. Jak tak dalej pójdzie to chyba będziesz musiał postawić tam sobie drugi tron.

Wku*wiony podchodzi pod okno i patrzy.
- Jeśli to znów on to wpuścić go ku*wa i przyprowadzić.

Ten rozkaz okazał się zbędny.
Nieznana Ci osoba wróciła, ale w towarzystwie dwóch Upiorów, dwóch Mumii i dwójki Liszy. Po tym jak jeden z dryblasów odepchnął osobę jego ochrona w ciągu kilku sekund pozbyła się dryblasów i towarzyszących im trójki Nieumarłych.

- No i ku*wa zabije.
Jego oczy zapłonęły furią. Zszedł do sali tronowej i usiadł na tronie.

Usłyszałeś kłótnię przed drzwiami i po chwili te wpadły do środka wraz z tym co było kiedyś strażnikami. Po tych szczątkach wleciały dwa Upiory, Lisze stanęły nieco w tyle, a reszty nie widać.

Wstał z tronu, kostur zaczął niebezpiecznie lśnić.

Tyle, że na Nieumarłych nie robi to wrażenia.
//Ciekaw jestem jakbyś zareagował, gdybym powiedział, że na nikt Cię nie odwiedzi, ale to zamach na Twoje życie?
:V//

Przyzywa demona z drogi.
//Wku*wiłbym siem :v//

Kazałeś mu odejść, więc za szybko nie wróci. Poza tym ciężko byłoby mu się zmieścić w drzwiach.

Wyciąga swój miecz i robi młynek.
- Zapraszam.
Jego głos jest zimny. Powoli schodzi z podwyższenia i kieruje się w ich stronę.

A Upiory i Lisze miały to gdzieś, stojąc lub lewitując w miejscu, z opuszczoną bronią. W końcu przez drzwi weszły dwie Mumie Magiczne. Brakuje tylko jednej osoby.

Przystaje z mieczem do góry i czeka.

No i w końcu przyszedł ten osobnik.
Wysoki, szata do ziemi, kaptur naciągnięty na twarz. Robi się tajemniczo i ciekawie.

Chowa miecz do pochwy na plecach.
- Czego chcesz w mych włościach?
Siada na tronie spokojnie, jego oczy błyszczą, oceniają.

Jak na razie brak odpowiedzi. Widać, że robi to samo z Tobą.

W końcu przestaje.
- Wydajesz się silny, nie jesteś jednym z tych słabych... Masz lisze pod komandą... Kim jesteś?

- Nekromantom. - odparł krótko i na temat, dość zimnym głosem.

// Nekromantą*//

KrzyzBobr pisze:
// Nekromantą*//

Da ktoś tutaj ten obrazek z Minotarł (leń)

- To wiem geniuszu.
Jego głos jest drwiący nawet w tej sytuacji. Kostur zaczął niebezpiecznie drżeć w jego ręce.
- A czego chcesz? Mnie zabić?

- Gdybym chciał Twojej śmierci już dawno byłbyś martwy. - powiedział. - Poza tym nie fatygowałbym się, żeby zobaczyć jak giniesz.

- To czego chcesz?
Teraz w jego głosie słychać ciekawość, kostur przestał drżeć.

- Współpracy. - odparł. To chyba był jeden z tych typów, które mówiąc coś jednocześnie nie mówią nic.

Mierzy go zimnym wzrokiem trzymając swój kostur w ręce.
- Jakiej współpracy?

- Wzajemna pomoc w razie ataku, wymiana swoich Nieumarłych i wiele więcej.

- W takim razie za mną mój drogi.
Prowadzi go do swojej mrocznej biblioteki po czym siada przy stoliku w wygodnym wielkim fotelu. Obok jest drugi.

Usiadł, gestem nakazał eskorcie zostanie na miejscu.

- Podaj swe miano.
Kazał swemu słudze przynieść najlepsze wino jakie ma.

- W jakim celu?

- Nie będę współpracował z kimś kogo miana nie znam.
W jego głosie słychać stanowczość i gniew... Nie wiadomo co go zrodziło.

Pewnie to, że ktoś mógł go olewać, a Wilku nic z tym zrobić nie mógł.
- Mów mi Arantir.

- To teraz mi powiedz dlaczego ja. Dlaczego akurat ja?
Przeciera twarz.

- Masz pewne znajomości i spory talent.

- To prawda. W końcu ojciec był Mrocznym Elfem a matka Wampirem. Dość potężnym Wampirem.

- Skoro wszystko jasne, to chyba pora wtajemniczyć Cię w plan.

- Tak, tak.
Ziewa.

- Chyba, że jest poza Twoim zainteresowaniem.

- Ziewać nie mogę we własnym zamku?
Jego głos stał się agresywny.
- Mój zamek, moje ziewanie.
Przeciera twarz i mówi spokojnym głosem.
- Wtajemnicz mnie już. Ciekawi mnie to.

- Słyszałeś o Heresh lub jego mieszkańcach?

- Nie za bardzo. Podobno Armia Światła na nich idzie?

Potwierdził skinieniem głowy, ale nie palił się by dodać coś od siebie.

- I co, chcesz abym użył moich wpływów i mocy aby moja a raczej Nasza armia Ciemności ruszyła w obronie?
Patrzy w ścianę po czym wstaje.
- Ostatnio przegrywamy sromotnie ze Światłem. Dobrze myślę, że chcesz wystawić armię przeciwko armii?

- Wystawić armię? Oczywiście. Ale nie przeciw nim.