Przestrzeń otaczająca dziewięć sfer. Trafiają tu dusze, które odmówiły osądu lub z jakiegoś powodu nie mogły być osądzone. Wiele można o tym miejscu powiedzieć, a jednocześnie prawie nic. Limbo jest bowiem różne dla każdego, kto w nim przebywa, ilustrując jego lęki i pragnienia w chaotyczny sposób. Podobno tutaj zamieszkuje Lucyfer.

Wenecjanin znalazł się... gdzieś. Swobodnie unosił się w pustej przestrzeni, tuż obok portalu. Dookoła nie było widać nic, poza gwiazdami w oddali.

Wytworzył pod sobą przy pomocy woli i determinacji platformę z materii, po czym rozejrzał siè po okolicy w poszukiwaniu śladów energii magicznej której źródłem miało byç wygnane bóstwo.
- Jak Daniel rzucony lwom na pożarcie... jak Dante przekraczajàcy wrota piekieł dla swej ukochanej... tak teraz ja w wiecznej pustce ku ratowaniu dusz wszelkich..... jak to leciało ? "Porzućcie wszelkie nadzieję wy, którzy tu wchodzicie" ...
Wymamrotał.

Platforma przypominała w dotyku galaretę i raczej nie była stabilna. Vincent wyczuwał energię magiczną zewsząd, jednak nie potrafił rozróżnić poszczególnych żywiołów. A już z pewnością nie miał pojęcia, czy jej część należy do Azraela.

- No to jestem w czarnej.... ekhem...
Rzekł po czym powoli formował galaretkę w stronè energii, której wydawało siè tu być najwiècej. Skoro nie dochodzi tu moc innych bóstw, to i na pewno wiècej ich żywiołu nie będzie niżli tego, który wustèpuje tu mniej wiècej naturalnie.

Energia zdawała się dopływać bezpośredni z gwiazd. Choć po dokładniejszym przyjrzeniu się, to mogły nie być gwiazdy, a jakieś dziwne skupiska energii. Jedno zdawało się szczególnie duże. Świeciło jasnym, czerwonym światłem i zdawało się lekko drgać.

Formował galaretę w tamtym kierunku i na niej biegł z wyciągniętą szablą.
- Czyżby ?
Napełniło go to motywacją, aby szybciej dążyć do celu i dało mu nadziejè, że może nawet daç radę się nie zgubić w tej otchłani, co niestety prostym nie było.

Nie szło to zbyt szybko, ale kroczył w kierunku gwiazdy. Choć po paru chwilach marszu miał już pewność, że obiekty nie były tak naprawdę gwiazdami. Sądząc po obserwacji znajdowały się w większości niedaleko i nie były zbyt duże.

Przybliżył się na tyle by widzieć co to.

Najbliższa "gwiazda' była świetlistą kulą o średnicy parunastu metrów. Biła od niej silna magia, będąca mieszanką różnych żywiołów.

Próbował wydobyć z niej poprzez magię żywioły przezeń opanowane

Kiedy tylko zaczął ekstrakcję magii poczuł, jak coś rozsadza mu głowę.
- Odejdź! Zostaw mnie w spokoju! - w głowie Vincenta rozległ się głos

- Kimś ty ?

Nie słychać było odpowiedzi. Kula zaczęła pulsować magią, jakby przygotowywała się do walki.

Przygotował trochè materii do obrony.
- Padło pytanie. Jeßliś bóstwo to honorem byłoby się przedstawić zanim mnie zmiażdżysz, jesliß co innego i tak chętnie się dowiem.

- Nie jestem bóstwem. Tutaj nie ma bogów - padła odpowiedź. Kula jeszcze nie atakowała.

- A bóstwo śmierci ?

- Śmierć jest niczym - padła niejasna odpowiedź

- Czyli to bóstwo jest tu wszędzie i nigdzie za razem ? W takim razie powinien zauważyç mojà obecność.... a kim lub czym ty jesteś ?

- My... my nie pamiętamy. Jesteśmy tymi, którzy wybrali wszystko ponad coś. W tym świecie staliśmy się wszystkim, a przy tym straciliśmy swe formy. Wszystko jest niczym - mówił tajemniczy głos

- wcielenia potęgi pustki.... można powiedzieć żywiołaki nicości.... nie chcę z wami walczyć, ale przychodzę tu by spotkaç się z samym Azraelem. Suweren kazał mi zbadaç sytuacje w Limbo.

- Suweren...odmówiliśmy... on chce powstrzymać Nicość? Azrael... dla nas jest wybawicielem. Przeklinamy Stwórcę, gdyż dał nam istnienie. Ale koniec jeszcze nie nadchodzi. Jeszcze nie - Słowa istoty były niejasne a zdania nieskładne

- Powiem szczerze, nie obchodzą mnie wasze zatargi, ja tu jestem tylko inspektorem, mam przyjść, obadać, dać raport i iść na wyspy błogosławionych. Suweren i Decim dali wam wolnà wolę wyboru i wybraliście Limbo. Rozumiem, szanuje, respektuję, ale to nie oznacza że zaraz trzeba się nawalaç z innymi. Ja rozumiem Azrael, Antykreator, Destrukto et cetera, ale po co na co i dlaczego chcecie walczyć. Mówię, tylko że jak destrukcja i kreacja będą istniały w harmonii to świat będzie całkiem znoßny. Ba nawet spróbuję namówiç Suwerena do liczenia Limba jako 10-ątej sfery i tym samym zwiększyłby się wam przyrost naturalny dusz, tylko powiedzcie mi po co i dlaczego walczycie, może da się to jakoś załatwić po drodze ugody....

- Strzeż się, młoda duszo. I nie myśl, że jesteś w stanie walczyć. Ukryj się - powiedziała istota, po czym kula przygasła. Tak samo jej sąsiedzi.

- To nielogiczne. Nie zamierzam walczyć,chcę pokoju.

Nie było odpowiedzi. Tymczasem próżnię wypełnił czerwony blask. Vincent zorientował się, że obiekt, do którego chciał się zbliżyć teraz rósł - a może zbliżał się do niego.

Zaczał otaczać się materią.

//Że całkowicie? Odbierając sobie pole widzenia?//

// tylko do pasa. /

Po chwili ujrzał szczegóły. Z dużą prędkością zbliżała się do niego istota przypominająca smoka, lecz znacznie bardziej potworna. Miała kozi pysk z dziesięcioma rogami, dwie pary ogromnych skrzydeł, sześć pazurzastych łap, świecące żarem łuski i pierścieniowaty ogon.

"Istnieje tylko to, co jest obserwowane" przypomniał sobie cytat z Suwerena po czym odciał swój wzrok od strażnika pustki.

jako, że zerwał kontakt wzrokowy, nie mógł więc zobaczyć czy jego plan się powiódł. Dookoła zapadła cisza.

Przygotował pistolety.

Były więc gotowe.

Przekręcił się spowrotem w stronę gdzie byłby strażnik pustki gdyby był z przygotowanymi pistoletami w rękach.

Po odwróceniu się ujrzał...siebie. Mężczyzna przed nim wyglądał identycznie do Vincenta, począwszy od wzrostu i rysów twarzy aż po fryzurę. Jedynie oczy miały niecodzienny, szkarłatny kolor. Ręce miał skrzyżowane na piersi i patrzył na Wenecjanina jakby wyczekująco.

Hmm.... to pułapka jak mniemam.... np. Zabijè jego to sam umrę.... albo coś....
Pomyślał Vincent
- kim jesteś ?

- Mam wiele imion - odpowiedział przybysz głosem identycznym, a przynajmniej podobnym do Vincenta - Ale to ty przybywasz do mojej sfery, więc może przedstawisz się pierwszy?

- Dziękujęuprzejmie, jestem Vincent Van Drake, a tyś zapewne jest Azrael, pan zniszczenia, dobrze przypuszczam o potężny ?

Zaśmiał się. Co ciekawe śmiech ten brzmiał zupełnie nie podobnie do śmiechu Vincenta. Niepodobnie do czyjegokolwiek śmiechu.
- Wyciągasz pochopne wnioski. Nie pragnę zniszczenia wszechświata, o to możesz się nie martwić.

- Nie oto chodzi. Antykreacja =destrukcja = zniszczenie.... dlatego tak cię nazwałem o potęźny. Przybywam tu by zbadać sytuacjè i ewentualnie rozwiązać problem. Tylko po to tu przybyłem.

- Nie udław się tylko swoją wymyślną mową. Przybrałem tę postać, abyśmy mogli porozmawiać na równi. Ale w każdej chwili mogę ją zmienić - ostatnie słowa zabrzmiały trochę niepokojąco

- To ty byłeś tym czymś co tu latało ? Tym smoko-chimero- czymś ? Tak z ciekawości pytam.

- Tak zazwyczaj podróżuję. Pozwala to odstraszać... pewne mniej przyjazne istoty. Limbo nie jest bezpiecznym miejscem dla nikogo.

- Nawet dla ciebie ?

- Nawet dla mnie. W końcu nie jestem bogiem - jego oczy zalśniły czerwienią - Jestem ich postrachem. Przebywam ten wymiar, zbierając moc, aby kiedyś ponownie uderzyć i odmienić wszechświat na zawsze

- Zacznijmy od początku. Co oni ci zrobili i czemu jesteśmy.... tu gdzie jesteśmy ?

- To długa historia. Żeby zacząć od początku musiałbym przerobić większość dziejów wszechświata. Najpierw jednak niech przybiorę inną postać - Nagle sobowtór Vincenta znikł a na jego miejscu pojawił się młodzieniec w szacie przypominającej zakonną, z blond włosami, łagodnymi rysami twarzy i wielkimi skrzydłami wyrastającymi mu z pleców. Tylko czerwone oczy pozostały bez zmian - Może być?

- Wow.... niezłe. Maskowanie w terenie "wroga" zawsze na miejscu... tak czy inaczej biorąc naszą nieśmiertelność pod uwagę oraz to, że tej nieśmiertelności nikt oprócz ciebie nam nie odbierze, to z miłą chęcią wysłucham twojej historii. W końcu, prawdę mówiąc po to tu jestem. Jestem arbitrem między Limbo, a sferami...

- Słyszałem - odpowiedział - No to zaczynam. Zapewne czytałeś Biblię. Jednym z pierwszych wydarzeń jest oddzielenie przez "Boga" światła od ciemności. Na początku Wszechświata zaszło coś podobnego, choć wyglądało to nieco inaczej. Gdybyś był z późniejszych czasów, może zdołałbym ci to wyjaśnić słowami. A tak... - zamyślił się - Czy słyszałeś kiedyś, że w naturze musi panować równowaga?