Dworek położony w pobliżu Hammer. Należy do rodu Kospel, którzy są najbogatsi w okolicy. W pobliżu dworku znajdują się stawy rybne, młyny i małe wsie. Sam dworek jest dość duży, otoczony ogrodem i położony na małym wzgórzu. Znajduje się tam kuchnia, salon, sypialnie domowników, pokój dla służby, pokój dla strażników, łaźnia, gabinet głowy rodziny i zbrojownia gdzie przetrzymuje się pancerze, hełmy, miecze, tarcze i halabardy strażników, a także szable, łuki i strzały domowników.
Poza strażnikami i szlachcicami pracuje tu wielu mężczyzn i kobiet z okolicznych wsi w charakterze służby.

Severus kierował tą prymitywną dorożką, skierował się w stronę dworu.

Przed dworkiem było wiele wieśniaków i wiele wiśniaczek zajmujących się swoją pracą. Patrzyli zaciekawienie na Ciebie i Twój wóz. W pobliżu dworku zatrzymała Cię dwójka strażników z halabardami, ubranych w hełmy i ciężkie zbroje.

-Dostałem zlecenie od waszych panów. Mam przewieźć pewną kobietę do Linest.

- W takim razie jedź. - powiedział jeden.
- Powodzenia. - odparł drugi.

-Dziękuje
Zostawił wóz przy dworku, następnie poszedł do Kospel'ów.

Nie było ich na dworze więc pewnie przebywali w dworku.

Wszedł i poszukał ich.

Wszyscy siedzieli w salonie. Ojciec czytał jakąś książkę, córki bawiły się lakami, syn grał w szachy z jednym ze strażników, a matka haftowała jakąś tkaninę.

Ukłonił się.
-Panie Kospel? Dostałem wezwanie od pana.

- Obyś miał więcej szczęścia niż inni. - powiedział odkładając książkę i wstając. Potem powiedział:
- Czy chcesz dowiedzieć się czegoś więcej o misji czy może ruszysz w ciemno chcąc mieć to już za sobą.

-Chętnie posłucham.

- Musisz przewieść moją córkę do zamku pewnego hrabi. Ale droga wiedzie przez tereny pewnego Barona Rozbójnika. Radzę uważać. Ma sporo wyszkolonych żołnierzy i najemników, a także zna teren. Straciłem wielu chłopów i strażników przy wcześniejszych próbach.

-Rozumiem, dostanę jakieś siły wsparcia, czy jadę jedynie ze swoim kompanem i osobą, którą mam przewieźć?

- Mogę dać Ci dwóch strażników i kilku chłopów.

-Dobrze. Jestem gotowy, kiedy jechać?

- Proponowałbym jak najszybciej. Zwłaszcza przed zmrokiem.

-Przyszykuję wóz.
Jak powiedział, tak zrobił.

Wóz był gotowy do drogi. Strażnicy i chłopi też.

Czekał na tą osobę, którą miał przewieźć.

Po chwili przyszła jedna z córek. Ubrana w niebieską suknię miała ze sobą małą torbę.

-Gotowa? To ruszamy.

Wsiadła na wóz, a za nią strażnicy. Chłopi ustawili się po bokach wozu.

A więc ruszył.

Jadąc głównym gościńcem nie napotkaliście żadnych problemów. Ale potem kobieta powiedziała:
- Skręć tam. - po czym wskazała na zarośniętą, polną drogę prowadzącą przez las.

-Jak sobie życzysz.
Skręcił tam.

Jechaliście tak i nadal nie było żadnych problemów. Aż nagle... szyję jednego ze strażników przebiła strzała. Potem w podobny sposób zginęli dwaj z sześciu chłopów.

-Pięknie.
Pośpieszył konie, miało dojść do galopu.

Wóz jechał z wielką prędkością. Zostawiliście w tyle chłopów, którzy pewnie zginą.

-Nic nie da się zrobić...
Jechał dalej.

Drogę zagrodziło Wam kilku ludzi z włóczniami i toporami.

Zatrzymał się, sprawdził szanse.

Byłeś Ty, przerażona szlachcianka, jeden ze strażników z halabardą i Twój towarzysz. Przeciwko Wam stało sześciu ludzi. Czterech z włóczniami, jeden z toporem dwuręcznym i drugi z dwoma toporami jednoręcznymi.

-Czegoś chcecie, czy tylko przyszliście wywietrzyć wasze patyczki?
Mówiąc to namierzył kuszą człowieka z dwoma toporami.

- Chcemy ją. Zawsze udawało jej się zwiać, a teraz już nie może nam uciec.

-A dlaczego to ją chcecie? Widywałem ładniejsze.

- Nie chodzi o to idioto. Potrzebujemy pieniędzy, a napadanie na kupców i chłopów nie przynosi wielkich dochodów.

-Kospel też stał się bankrutem, przegrał wszystko we wczorajszym zakładzie.
Nie słyszeliście o tym?

Zdziwili się, ale nie spuszczali z Was wzroku.

-Robię dla niego za kilka srebrników, wyobrażacie sobie? Kilka srebrników!

- U nas to byś tyle w godzinę zarobił! - krzyknął jeden, a drugi zgromił go wzrokiem.
- Zrobimy tak: Oddasz nam szlachciankę i grzecznie spieprzysz, a przeżyjesz. Zgoda? - proponował drugi.

-Po co wam ona? Okupu nie dostaniecie, za to Kospel może zgłosić się po pomoc do swojego siostrzeńca.

- Jakiego siostrzeńca? - zapytał jeden z nich.
- Chłopie nie pierdziel. Nie ma żadnego siostrzeńca. Masz trzy opcje: Oddać ją nam i odejść, nie oddawać jej nam i umrzeć lub oddać ją nam i się do nas przyłączyć. Prowadzim nabór na członków.

-Raczej odejdę, zbytnio cenię swoje życie. Może i bym u was zarobił, ale po co mi to? Kospel wraz ze siostrzeńcem jako wrogowie nie wydają mi się najlepszą propozycją.

- Jeśli myślisz, że jest nas tylko tylu...
- To my trzymamy Kospela w okolicę w garści.
- Morda. - uciszył ich trzeci.
- Więc jaka decyzja? - zapytał ostatni.

-Nie słyszeliście o..
Urwał, niech się zainteresują.

- O kim? - zapytał jeden z bandytów. Twój plan zadziałał.

-No o tych paladynach! Siostrzeniec Kospela został dowódcą jakiegoś oddziału czy czegoś.

- Gdzie tam! - to przecież zwykły gnojek. Nie potrafi nawet Magii Ognia używać, a co dopiero Światła.

-Skoro tak uważacie... ale powiedźcie mi: Kiedy ostatni raz byliście w Hammer?