Serce miasta. To tu można znaleźć wieżowce, sklepy odzieżowe, spożywcze, kina, centra handlowe, bloki, domy jednorodzinne i tak dalej.

Skwarek:
Po kilkunastu minutach byliście na miejscu. Był to dom jednorodzinny z podwórzem. Wyszliście z samochodu, jeden z was zapukał do drzwi. Otworzył wam Rosjanin. Drugi Kolumbijczyk wziął z bagażnika trzy torby kokainy. Dał jedną tobie i reszcie kolegów. Weszliście do środka. W domu było sześciu uzbrojonych Rosjan, dokładniej w salonie. Na stole czekały dwie otwarte torby wypełnione kasą.

Czekał na rozwój sytuacji, jeżeli jeden z Kolumbijczyków położył kokę to on także.

Z waszej czwórki jeden Kolumbijczyk wystąpił.
- Trzy torby wypełnione paczkami koki. Wy mieliście dać również trzy torby, dolarów. Widzę tylko dwie.
- Nastąpiły pewne komplikacje... Możemy wam dać tylko tyle. - Rosjann odezwał się nieco łamanym angielskim.
- Nie ma mowy. Dostaniemy dodatkową torbę za tydzień albo poniesiecie konsekwencje.
Rosjanin się roześmiał.
- Konsekwencje? A to dobre. Zastanowimy się nad tą... Ofertą.
Kolumbijczycy dali torby na stół.

Czekał na rozwój sytuacji.

Rosjanie oraz Kolumbijczycy oczekiwali aż dasz swoją torbę na stół.

Położył swoją torbę.

Jeden Rosjanin otworzył torbę, sprawdził zawartość i odłożył. Podał wam torby z kasą.
- Możecie już iść.

Wziął jedną torbę z kasą i poszedł do samochodu.

Wszyscy opuściliście budynek i zajęliście miejsca w aucie.
- Nie było tak źle, ale nas oszukali o jedną torbę, sku*wiele. - Zaczęliście jechać w stronę baru.

Nie odzywał się, oglądał miasto przez okno samochodu.

// W takim razie zacznę w barze.//

Radio:
Po kilkunastu minutach zjawiłaś się w Downtown. Ruch był bardzo malutki, toteż nie było za bardzo kogo okradać. Może ten sposób na kradzież nie jest taki dobry?

Cóż, na razie nie miała innego sposobu na życie. Włamania? Nie dla niej. Kradzieże samochodów? Nie miała by gdzie ich sprzedawać. Napady? Nie.

Zatem musiałaś wybrać coś innego na dzisiejszą noc albo udać się do domu.

Jeszcze mogła spróbować szczęścia na Przedmieściach. Tam się udała.

// Zmiana tematu. Zacznę.//

Niffin:
Dojechaliście do dużego, białego domu jednorodzinnego. Gdy klient już miał was opuszczać zauważyłeś dwóch ludzi w garniturach po drugiej stronie ulicy. Włosi. Mogą chcieć coś zrobić z twoim protegowanym.

- Cholera. - Rzucił w kompanów wymownym spojrzeniem, wskazując na Włochów. - Szybko. Biegnij do środka. - Rzucił do klienta. Sprawdził położenie swojej broni, gotowy na ewentualny rozwój wydarzeń.

Łysy wbiegł do mieszkania i zamknął drzwi na klucz. Luparę miałeś przyczepioną do motocyklu, a Rugera w kieszeni. Twoi kumple schowali się za pobliskimi samochodami, wyciągnęli broń. Włosi przeszli przez pasy nieco dalej od was.
- Wydajcie nam tego człowieka, to nikomu nie stanie się krzywda. Nie zadzierajcie z Rodziną Taroni.

- Nie zadzierajcie z Przodkami. - Warknął. Patrząc na towarzyszy, sprawdził czy jest dobrze osłaniany. Trzymał Luparę w dłoni.

Wtedy mieliście osłonę, jak byli po drugiej stronie ulicy. Teraz nie macie żadnej. Ale Włosi nie mieli wyjętej broni, ani osłony.
- Ostatnia szansa. Wydajcie nam go, a ocalicie swoje życie.

//Wyczuwam granatnik RPG.

- Nie zdradzamy naszych klientów. Chcecie go, złapcie po naszych godzinach. Ale teraz lepiej odstąpcie. - Odpowiedział spokojnie, właściwie bardzo nie chcąc konfliktu z mafią.

- No to mamy problem. - Błyskawicznie wyjęli rewolwery, dokładniej Colt Pythony. Jeden gdy tylko wycelował w jednego z was, został zabity Luparą. Niestety drugi go zabił, tak samo twojego ostatniego kumpla. Zostałeś sam.

Strzelił, nic innego mu nie pozostało. Zdany na łaskę losu, zamarł po strzale, ale tylko na moment. Odskoczył w razie ewentualnego strzału Włocha.

Trafiłeś go prosto w brzuch, padł na ziemię martwy. Wyszedłeś z tego bez szwanku, w przeciwieństwie do twoich kolegów. Zauważyłeś jak jeden jeszcze dycha, dostał w klatkę piersiową oraz w lewą nogę.

Podbiegł do niego zmartwiony i zdenerwowany. - Je**ni Włosi... Przykro mi. - Rozrastająca się ścieżka juchy, odebrała mu wszystkie nadzieje na uratowanie kompana. Nie mogąc dłużej zostać w zaludnionej okolicy po strzelaninie, niezwłocznie odjechał na motocyklu do klubu Przodków.

Gdy odjeżdżałeś słyszałeś syreny policyjne ale udało Ci się zwinąć bez problemu.
// Zmiana tematu. Zacznę.//

Kuba1001:
Po kilkunastu minutach trafiłeś pod adres. Był to zwykły, malutki domek jednorodzinny.

Nie spodziewał się więcej po tak małej kwocie, jaką mężczyzna był winien, więc od razu ruszył pod drzwi, a następnie zapukał kilka razy donośnie.

Po chwili otworzył Ci człowiek, dokładnie taki jak z opisu twojego zleceniodawcy.
- O co chodzi?

- Wolałbym porozmawiać w środku, to dość ważna sprawa, a lepiej nie rozmawiać o niej tak w progu.

- Nie będę zapraszał nieznajomego do środka. Proszę mówić o co chodzi.

- No dobra, dobra. Jak mówiłem, to dość ważna i delikatna sprawa... Jest pan sam, tak? Lepiej, żeby nie usłyszał o tym nikt inny poza nami.

- Ta, jestem sam. Mówże.

Pokiwał głową.
- Tak się składa, że jest pan w strasznym bagnie. - zaczął i mniej więcej w połowie zdania wymierzył mu cios pięścią w nos, a później wepchnął do środka, wszedł za nim i zamknął drzwi.

- Ku*wa! - Zachwiał się, prawie się przewrócił. Pobiegł do kuchni w poszukiwaniu czegoś do obrony.

Nie dał mu takiej okazji, a przynajmniej spróbował, i pognał za nim, usiłując o przewrócić i położyć na ziemię.

Gdy już otwierał szufladę z sztućcami przewróciłeś go na ziemię. Kopnął Cię w brzuch i uderzył w twarz, ale to nie wiele dało bo nadal leżał.
- Puszczaj mnie, śmieciu!

- Grzeczniej, ku*wa. - warknął i przystawił mu nóż do gardła. - Chyba zapomniałeś, że jesteś komuś winien trochę pieniędzy, co nie?

- Ja pie**olę, trzeba było mówić że jesteś od Dmitriego! Ile to ma być?

- Nawet gdybym powiedział to i tak dostałbyś w pysk, zwlekanie z zapłatą nie jest mądre, a ja tu jeszcze wpadnę, jeśli znowu zapomnisz. I nie będę taki miły jak teraz. Osiemset.

- Sadysta. Tfu! - Splunął Ci w twarz. - Puszczaj mnie, to dostaniesz kasę, dzikusie.

//Uznam, że leży na plecach czy coś, bo inaczej trudno byłoby mu to zrobić.//
- Żadnych sztuczek, pamiętaj. - powiedział i puścił go, odchodząc o jeden krok. - A teraz pieniądze.

// Ano leżał.//
Powoli wstał po czym wyjął portfel, a z niego wyciągnął kwotę, jaką chciałeś.
- Udław się.

- Interesy z Tobą to czysta przyjemność. - wyznał z uśmiechem i opuścił dom. Schował pieniądze do kieszeni i ruszył w kierunku klubu.

// Zmiana tematu. Zacznę.//

Radio:
Po kilkunastu minutach trafiłaś z siostrami do Downtown.

- No, to jest dla każdej z was. - Wręczyła każdej z dziewczyn po 200 dolarów - Do jakiego skelpu idziemy? -