//Pięćset miedziaków.//

///Przejrzałem strony i w edytowanym (zaakceptowanym) cytacie jest 20 srebrników i kartka z napisem. Ile za lekarza, Kuba?;-;

Powiedzmy, że wystarczy jeden srebrnik, jeśli na nie umrzeć albo dwa lub trzy, jeśli ma być całkiem sprawny, jak przed wypadkiem.//

//Spoko//
Rzucił mu dwa srebrniki.
-Masz, musisz w końcu czymś zarabiać na chleb. Tylko obiecaj mi, że zapłacisz nimi lekarzowi, który cię poskłada.

Pokiwał drętwo głową i na chwiejnych nogach odszedł, wchodząc do jakiegoś budynku, zapewne siedziby miejscowego konowała.

-Jak rozumiem ta sytuacja nikomu niczego nie przypomniała na temat osoby, której szukam?

- Był tu taki jeden... Podejrzany typek, ale dużo tu takich. - przełamał się wreszcie starzec. - Wypił kilka głębszych w naszej gospodzie i pojechał w górę. Od tej pory nikt go tu nie widział.

Kiwnął głową.
-To wystarczy.
Ruszył do swojego konia, wsiadł na niego, a następnie odjechał w tym samym kierunku, w którym ten "podejrzany".

Do zmroku zdołałeś wspiąć się na średnie partie pasma górskiego. Dalej będzie już ciężej, nie tylko dlatego, że jest ciemno i poruszanie się w tych warunkach po zdradliwych Górach Granitowych to słaby pomysł, ale też dlatego, że musisz zostawić tu swojego konia, bo jeśli pojedziesz na nim dalej, to najpewniej spadniesz w kilkusetmetrową przepaść wraz z nim, jeśli niepewnie stanie na skalnej półce.

Zatrzymał się więc, by rozbić obóz. Zajął się też swoim wierzchowcem.

Wszystko gotowe, aby spędzić tu noc, odpocząć i rankiem ruszyć dalej. O ile wcześniej nie zabije Cię lawina, jakiś drapieżnik albo rojący się tu bandyci.

Takie warunki podróżowania samemu.

Gdyby nie to, że wyglądasz jak Upadły, to może mógłbyś to zmienić, ale przydarzyło Cię to, co się przydarzyło i nie masz na to zbytniego wpływu.

Życie, życie jest dramatem, którego ciągle masz dosyć.

I tym pozytywnym akcentem kończymy spokój na nocnej warcie, ponieważ usłyszałeś kilka toczących się z góry kamieni, ale Twoja ręka automatycznie podążyła w kierunku broni u pasa, w końcu to nie musiało być kilka kamyczków, ale preludium do lawiny bądź jakiś drapieżnik czy też inni bandyci.

W odpowiedzi przygotował się do możliwego odwrotu, żeby nie zginąć jak ostatni nieudacznik.

Na zboczu mignęła Ci jakaś sylwetka, acz na tym skończyły się Twoje nocne przygody i spokojnie wytrwałeś do ranka.

Dlatego też przygotował się do dalszej podróży.
-Może to mój cel konia mi ukradł...

Nie, dalej był na swoim miejscu, również gotów do drogi. Ty zaś, w oddali, zauważyłeś kilku piechurów idących w Twoją stronę, choć nie jest to pewne, zwłaszcza że są tak daleko, że nawet nie możesz ustalić, jak są wyposażeni, ani żadnych innych, bardziej szczegółowych, informacji.

Na wszelki wypadek sprawdził swój karabin.

Wszystko gotowe do walki, ale chyba do tej nie dojdzie, bo po zauważeniu Cię i krótkiej wymianie zdań wszystkie postaci zawróciły tą samą drogą, którą tu przyszły.

Przynajmniej zrozumiały, gdzie ich miejsce.

I umożliwiły Ci kontynuowanie swojej wędrówki po koniokrada.

Otóż to, przez co ruszył dalej.

Wreszcie zauważyłeś ślady, choć nie masz pewności czy jego. Ale fakt faktem, że to końskie kopyta, których odciski w piachu zaprowadziły Cię na niewielki... cmentarz. Tak, nie spodziewałbyś się zastać budowli tego typu w Górach Granitowych, ale proszę, jednak. Doliczyłeś się trzydziestu ośmiu granitowych nagrobków, na których wyryto imiona i nazwiska osób, które tam spoczywają, oraz lata ich życia. Co ciekawe, wszyscy zmarli tego samego dnia i tego samego roku, ewentualnie dobę lub dwie później...

Ile lat temu to było?

Dwanaście... Czy to nie wtedy właśnie w tych górach miała miejsce jakaś większa bitwa?

Możliwe, jego życie jednak skupiało się na strzelaniu, nie na studiowaniu historii. Chociaż powinien kojarzyć, chociażby z opowieści innych. Spróbował sobie to przypomnieć.

Wszystko wskazywało na to, że jest to cmentarzyk zgrai buntowników, którzy podobno wiedzieli o jakichś ciemnych sprawkach Magrudera i jego kompanów, więc postanowili im się przeciwstawić. Osobista milicja Człowieka Kolei i najemnicy zrobili z nimi porządek, oficjalnie podając do wiadomości, że byli to zwykli bandyci, którzy wyruszali z Gór Granitowych, aby napadać na dyliżanse, podróżnych, pociągi i tak dalej. Oczywiście, jak Oskad długie i szerokie, nie brakowało ludzi wierzących tak w jedną, jak i w drugą wersję tej historii.

Całe szczęście to zaliczało się dla niego do polityki, a z polityką nie miał nic wspólnego. Jakieś świeże ślady na cmentarzu?

Nie licząc Twoich? Owszem, prowadzące na północ, gdzie dostrzegłeś niewielką strużkę dymu, nie tak daleko, jakby mogło Ci się początkowo wydawać.

Ruszył tam więc, sprawdzając broń i amunicję.

Wszystko gotowe do ewentualnego starcia. Przyglądając się z góry, zauważyłeś niewielkie obozowisko rozbite naprzeciwko jaskini, na które składało się ognisko otoczone kamieniami, śpiwór nieopodal, w którym ktoś chyba spał, oraz niewielki kamień, do którego uwiązano karego konia.

A więc i tam ruszył. W razie czego, zabije konika.

O ile Ciebie ktoś nie zabije najpierw, bo zbliżając się do obozowiska usłyszałeś dźwięk odbezpieczanych rewolwerów. Tak, przynajmniej dwóch, więc w najgorszym przypadku masz do czynienia z dwójką oponentów lub jednym, który ma dwie spluwy. W obu wypadkach raczej kiepsko.

Westchnął ze zmęczeniem w głosie.
-Jeżeli coś chcesz powiedzieć, to mów to teraz.

- Tylko to, żebyś wynosił się stąd, póki mam dobry humor.

-Każdego zamierzasz tak przegonić?

- Nie, innych zabijam jak tylko wejdą w zasięg mojego karabinu, ale tyczy się to głównie bandytów. Wszystkich nie zabiję, ale próbować zawsze warto?

-Zależy. John Lock, jak mniemam?

- Pierwsze słyszę.

-To kto niby celuje mi w plecy, jak nie osoba, na którą poluję?

- Inny najemnik, który też tu poluje?

-Już wspomniałeś, że nie znasz Locka. Więc to nie na niego polujesz.

- Szlag... Dobra, tę rundę wygrałeś. Jaką mam gwarancję, że nie zastrzelisz mnie, gdy odsunę lufę rewolweru od Twojej głowy?

-Głównie fakt, że ciebie nie znam, a możesz być kimś wystarczająco ważnym, że po twojej śmierci będą mnie ścigać?

- Kilku takich na pewno się znajdzie, co będą chcieli mnie pomścić, ale taki Magruder czy Brown z Imperium obsypaliby Cię złotem, majątkami i tytułami, gdybyś mnie sprzątnął.

-I po cholerę to mówisz?

- Bo nie wyglądasz na takiego, który by skorzystał, czaszko.

-Skoro na takiego nie wyglądam, to nie opłaca mi się cię zabijać, bo nie skorzystam na tym.