Kuba

Korweta TPT

Zwykła korweta, zmodyfikowana o zastąpienie silnika spalinowego, silnikiem wykorzystującym technologię TPT.

// Swoją drogą, mógłbyś wycenić mi modyfikację okrętu na napęd TPT?//

Australia

Hawkei
– wielozadaniowy samochód opancerzony. Zapewnia on ochronę przed pociskami małokalibrowej broni strzeleckiej i odłamkami artyleryjskimi. Ponadto dno ma kształt litery V, co polepsza ochronę pojazdu przed minami i IED. Hawkei w warunkach polowych w ciągu 30 minut można wyposażyć w dodatkowy pancerz. Idealnie sprawdzi się na australijskich pustyniach oraz na drogach asfaltowych. Jego zaletą winna być niewielka cena i spalanie.

T-44-100
Rada Chińskije Republiki Ludowej jednocześnie ogłosiła, że potrzeba nowej starej jednostki pancernej na front. W wyniku tego kompromisu wysłano jednostki radzieckiego czołgu T-44-100, uzbrojony w gwintowaną armatę kaliber 100 mm. Nie jest to jednak jedyna zmiana w stosunku do oryginału. Zdecydowano się wymienić silnik na silnik o większej mocy i mniejszym spalaniu, dodatkowo dodano pancerz reaktywny na pancerz oraz na wieży zamontowano CKM kal 0.50 (półcalówki), a dodatkowo uzbrojono tego grata w systemy noktowizyjne.

SR-72 Whitebird
Filozofię następcy wycofanego z służby SR-71 można podsumować jednym zdaniem: "speed is the new stealth". I jest szybki. Naprawdę szybki.
Ten bezzałogowy samolot zwiadowczy może bowiem lecieć z prędkością Mach 6 (6,400 km/h). To prawie dwukrotność osiągów starego Blackbirda. Cały pojazd zresztą musiał być zbudowany wokół tego - bowiem już przy Mach 5 standardowe materiały po prostu się topiły. Wymusiło to więc zastosowanie innych materiałów, takich jak wydajne węgle, ceramika, czy specjalne stopy.
Do tego ten dron - mimo obecnego braku broni, która mogła by wytrzymać takie prędkości - został przystosowany do pełnienia roli platformy do ataków naziemnych.
Podsumowując to więc, SR-72 to bezzałogowy samolot będący w stanie wlecieć na terytorium wroga, wykonać zwiad i w przyszłości może nawet dostarczyć "wybuchową niespodziankę", zanim zostanie wykryty i przechwycony. Obecnie bowiem nie ma nawet w użyciu rakiet będących w stanie go dogonić.

//I tak, zbadałem go :)

Dark_Dante, tura VIII pisze:
SR-72 i F-35 można już wykorzystać do lotów bojowych.

Plus nazwa Whitebird to już to co ja wymyśliłem po zobaczeniu materiałów koncepcyjnych i nie jest najpewniej oficjalna :)//

Przemytnicy
Jeśli chodzi o działania niezgodne z literą prawa, Chińczycy są pod tym względem bardzo pomysłowi. Wręcz bardzo. Przemytnicy są i byli bardzo znani (ale niezbyt lubiani) w przeciągu wieków. Przemytnicy są jednostkami, które potrafią 9jak sama nazwa mówi) przemycić całkiem sporo rzeczy poza oficjalnymi granicami i punktami przerzutowymi. Są też niezwykle cwani w przemycaniu swoich towarów (bronie potrafią rozłożyć na części i przewozić osobno, by nie wzbudzały podejrzeń, ludzi potrafią przerzucić wśród zwierząt. Mają własne nawet jednostki powietrzne. W razie potrzeby potrafią się bronić dzięki zastosowaniu pistoletów maszynowych MP-5, Szturmowych AK-74M, a nawet KM-ów MG-42, które do dzisiaj są wielkim zagrożeniem dla piechoty. Mogą jednak zostać zauważeni i wtedy szlag trafi operację, a sprzęt może zostać skonfiskowany, a ludzie zabici/pojmani i wyciągnięte z nich informacje.

UTAP-22 Mako
Bardzo tanie, uzbrojone drony stworzone przez firmę Kratos Defense & Security Solutions, Inc. Mogą działać niezależnie, a także w specjalnej formacji z załogowymi samolotami, z możliwością prostego wydawania im rozkazów przez pilota.
3 metry rozpiętości skrzydeł, prędkość Mach 0,91 (1 125 km/h) i lot na wysokości do 50 000 stóp. Czego tu nie kochać? A do tego jeszcze gdy człowiek dotrze do zasięgu: 1 400 mil (2 600 km). Czy jest coś czego mu brakuje?
Tak, możliwości startu z pasów lotniczych. Jednak jest to niewielkie utrudnienie, bo dron może być wyrzucony za pomocą specjalnych wyrzutni, które mogą być np. montowane na okrętach, ciężarówkach, lub stacjonarne na lotniskach (nie jest bardzo duża, więc nawet takie można przewozić w razie czego).

XQ-222 Valkyrie
Większy brat UTAP-22 zachowuje większość jego charakterystyk, z drobnymi zmianami.
Ma skrzydła o rozpiętości 6 metrów, osiąga prędkość do Mach 0,85 (ok. 1 050 km/h) i wysokości do 45 000 stóp. Ma jednak za to większy zasięg - 1850 mil (3425 km).
Do tego, poza przenoszeniem większej ilości ładunku w postaci np. rakiet, różni się od Mako jeszcze jedną rzeczą - designem stealth. Na pewno nie jest to poziom F-35, czy innych załogowych jednostek (nie licząc samego stealth przez rozmiar), ale wciąż może pomóc. Zresztą jest to jednostka mająca być tania, a nie idealna!

Perdix Gen 6
Ktoś powiedział tanie drony? Wiele części do tych malutkich (30 cm rozpiętość skrzydeł! A skrzydła te są do tego składane) drony zwiadowcze może nawet być drukowane w 3d, a ich produkcję planowano w 1000 jednostek na partię.
Co więc taki mały dron umie? Sam - niewiele (w największym skrócie jest to latająca kamera :V Nieuzbrojona). Dlatego właśnie jest przystosowany do działania w rojach. Dzięki temu mogą one dokonywać tego co duże drony zwiadowcze, przy okazji będąc znacznie trudniejszymi do zestrzelenia (poza tym że trudniej trafić coś małego, to do tego trzeba mieć wystarczająco amunicji by zniszczyć cały rój, a nie tylko jedną jednostkę).
Jak dużych rojach? Zależnie od potrzeb misji. Od kilku, do kilkuset jednostek. Do tego rój jest skalowalny i potrafi się łatwo dostosować do straty jednostek. Bowiem to nie jednostki, a rój - w którym wszystkie drony się komunikują ze sobą zapewniając inteligencję rozproszoną bez żadnego lidera - wykonuje zadania.

Ważnym pytaniem jest sposób dostarczania dronów do celu - a jest ich kilka. Od specjalnych wyrzutni LOCUST (dodam później :V), które mogą wysłać je jedynie nieco wolniej niż 1 dron na sekundę, po umieszczenie ich w karnistrach na flary/dipole odbijające i zrzucanie przez samoloty w trakcie lotu.

Australia

Circussile - Fake But Real Alike (Fake BRA)

Fake BRA to podpucha. Drony da się zestrzelić. Niestety, nawet kiedy są szybkie, a atak jest przeprowadzany w zmasowanych ilościach. Pojawia się pomysł by atak przeprowadzić w jeszcze większych ilościach. Tu pojawia się Fake BRA, czyli wyglądowo prawie identyczny do swojego groźniejszego brata dron, który jest zupełnie nieuzbrojony, ale jest śmiesznie tani, gdyż wszystko co w sobie posiada, to napęd i niewielki lokalizator GPS z kilkoma czujnikami, które pomagają komunikować się z innymi dronami, by nie dochodziło do zderzeń w locie.
Fake BRA do Circussile w przebiegu ataku ma występować w stosunku co najmniej 1:25, by zminimalizować ryzyko zestrzelenia właściwego drona. Sam zmasowany atak tak dużą ilością dronów wzbudza też psychiczne lęki wśród ofiar ataku, co w zamiarze ma dać wojsku przewagę na tym polu.

Chiny
Bezzałogowce:

Drony Haiya:
Drony Haiya zostały stworzone początkowo z myślą o patrolowaniu Mórz Chińskich (południowego, jak i wschodniego), jednkaże ich możliwości spowodowały, że są o wiele bardziej zainteresowane chińskiej armii, niż można było się tego spodziewać. Już pierwsze próby wykazały, że drony tego typu mają zasięg prawie 1100 kilometrów, a ich maksymalne zanurzenie wynosi 6600 metrów (Amerykanie zanurzyli się na "tylko" około 5000 metrów). Wyposażone w czujniki echosonaru oraz optyczne (a nawet termicznie) świetnie spisują się w roli zwiadowców). Napęd jest elektryczny. Konstrukcyjnie wyróniono trzy podtypy tych dronów:
Haiya (proszę w jednostkah po 20) - dron zwiadowczy w praktycenie róniący się od oryginału poza zwiększoną mocą, zwiększająca prędkość maksymalną do 150 kilometrów na godzinę. Zapisuje i wysyła dane na bieżąco. Wielkość odpowiada mniej-więcej wielkości człowieka)
Haiya! (proszę w jednostkach po 15) - dron bojowy zbudowany na bazie oryginalnej Haiya'i, wielkosci mniej-więcej szablogrzbieta waleniożernego, wyposażony podobnie jak jego zwiadowczy odpowiednik, posiada jednak głowicę bojową o masie 250 kilogramów, zdolną wyrwać w kadłubie jednostki wroga wielką dziurę, a niekiedy nawet ją zatopić. Zasięg maksymalny wynosi 900 kilometrów, a prędkość maksymalna wynosi 100 kilometrów na godzinę.
Haiya? - ( w jednostkach po 10 poproszę) - jednostka zwykłej Haiya'i, jednakże została ona nieco powiększona, a ją samą pokryto gumą, przez co jest mniej zauważalna dla sonarów. Sam jej silnik został odpowiednio zmodyfikowany, podobnie jak śruba, by wywoływać jak najmniej hałasu. Zrobiono to kosztem prędkości oraz zasięgu (20% mniejsza prędkość i 30% mniejszy zasięg)

Rój
Rój nie jest to dokładnie jeden dron, jenak jest to zbiór dronów, które potrafią współdziałać oraz potrafią one odpowiednio modyfikować plan ataku. Każdy pojedynczy dron jest niewiele wart oraz sam rój nie ma takiej siły uderzeniowej jak taki myśliwiec czy migłowiec ojowy, jednakze trudniej go zniszczyć oraz potrafi zaatakować z kilku stron na raz, co jest przydatne w przypadku silnie bronionego celu. Nie jest to co prawda siła godna śmigłowca bojowego, jednak stosunek kosztów do ewentualnych strat jest mniejszy, niż w przypadku utraty myśliwca. Można je z powodzeniem używać przeciwko okrętom, celom naziemnym jak i celom powietrznym.

PAS-17
Chiński dron bowoy nowej generacji. Bezzałogowiec ma długość 11 m i wysokość 4,1 m, a szerokość skrzydeł wynosi 20,5 m. "Wing Loong II" osiąga maksymalną prędkość 370 km na godzinę oraz może wznieść się na poziom 9 tys metrów. Masa startowa drona wynosi 4,2 tony, a udźwig to 480 kg. Maszyna może wykonywać zadania nieprzerwanie przez 20 godzin. Montaż systemu wynosi 10 godzin. "Wing Loong II" jest wyposażony w system SAR, pociski sterowane laserowo oraz bomby kierowane za pomocą lasera i GPS. W sumie dron posiada aż 12 punktów do podwieszania uzbrojenia. Pozwala mu to na wykonywanie szeregu zróżnicowanych zadań - od zbierania danych, przez uczestnictwo w misjach ratunkowych, po działania antyterrorystyczne. Z ciekawostek, wygląda jak Amerykański Predator.

CH-5
Dron CH-5 ma rozpiętość skrzydeł do 21 metrów, może zostać w powietrzu przez 60 godzin, trzy razy dłużej niż poprzednie chińskie modele. Bezzałogowy dron może zostać wyposażony w system wczesnego ostrzegania i służyć jako platforma do nadzoru regionalnego lub zostać wykorzystany do kontrolowania i dowodzenia na polu bitwy. Może również służyć do zbierania informacji wywiadowczych oraz do blokowania radaru i komunikacji wroga.
CH-5 używa wysokiej rozdzielczości kamer, nadajników radiowych do obsługi różnych sektorów cywilnych i publicznych. Potrafi namierzyć podwodne cele. W razie potrzeby można go użyć jako atakującego drona.

Czołg podstawowy Type 10 (TK-X)


Najnowszy czołg podstawowy Japońskich Lądowych Sił Samoobrony (Obecnie – Wspólnoty Azjatyckiej) wprowadzony do masowej produkcji zaledwie sześć lat temu. Klasyfikowany jako pojazd najnowszej, czwartej generacji TK-X to produkt z najwyższej światowej półki dostosowany jednocześnie do specyficznych warunków geograficznych Japonii.

Największą charakterystyczną cechą Type 10 jest jego niesamowita mobilność. Przy zaledwie 44 tonach w wersji klasycznej (do maksymalnie 48 ton w wersji pełnego wyposażenia) i najnowszej klasy czterosuwowym, ośmiocylindrowym silnikiem wysokoprężnym o mocy 1200 koni mechanicznych japoński czołg może osiągnąć prędkość nawet siedemdziesięciu kilometrów na godzinę. To nie wszystko bowiem dzięki zastosowaniu bezstopniowej przekładni TK-X rozwija wspomnianą prędkość niezależnie od tego czy jedzie do przodu czy do tyłu!
Z racji faktu, że Type 10 był projektowany przede wszystkim pod kątem zastosowania w ochronie wysp japońskich (co w żadnym razie nie znaczy, iż jest gorszy w klasycznym wykorzystaniu!) nie może dziwić jego przystosowanie do operowania w terenie górskim. Może natomiast zdziwić obecność najnowszego hydropneumatycznego aktywnego zawieszenia bowiem te stworzone przez Japończyków to istna perełka – pozwala ono TK-X wychylać się w dowolnym kierunku, pochylać lub podnosić przód albo tył kadłuba (co rzecz jasna ułatwia walkę w terenie oraz w mieście zmniejszając profil pojazdu bądź ułatwiając prowadzenie ognia), a także pochłania energię odrzutu podczas prowadzenia ognia co zwiększa jego celność, zwłaszcza w ruchu.
Dla formalności wspomnę o tym, że Type 10 może walczyć tam gdzie większość klasycznych czołgów nie da rady, a także ma mniejsze wymagania odnośnie przejezdności czy transportu lotniczego.

Jednakże nie samą mobilnością czołg walczy bowiem główne narzędzie od zawsze stanowi uzbrojenie. TK-X jest wyposażony w zamontowane w pełni obracanej wieżyczce 120 milimetrowe działo gładkolufowe L/55 (długości 55 kalibrów) produkcji Japan Steel Works zasilane automatem ładowniczym jaki zapewnia szybkostrzelność dziesięciu pocisków na minutę czyli krótko mówiąc – miazga. Miazga z wroga rzecz jasna. Samo działo jest kompatybilne z powszechnie używaną gamą amunicji, ale dochodzi do tego możliwość wykorzystania innowacyjnej amunicji stworzonej wyłącznie dla Type 10, czyli ulepszonego pocisku APFSDS (Podkalibrowy stabilizowany brzechwowo z odrzucanym sabotem). Na uzbrojenie dodatkowe TK-X składają się ciężki karabin maszynowy Browlinga kalibru 12,7 mm oraz współosiowy karabin maszynowy Type 74 kalibru 7,62 mm.

Pancerz Type 10 jest modułowy co pozwala na jego modyfikację w zależności od potrzeby jednakże klasyczny wariant składa się ze stali nanokrystalicznej, ceramicznej zbroi kompozytowej oraz dodatkowej ochrony przed pociskami rakietowymi, HEAT i przeciwpancernymi.

TK-X jak przystało na najnowszy czołg na świecie posiada kompleksowe wyposażenie elektroniczne na które składa się aparatura celownicza (dalmierz laserowy; komputer celowniczy; termowizja; system automatycznego śledzenia celu możliwy do kontroli przez strzelca lub dowódcę; systemy stabilizujące), obserwacyjna (aparatura zapewniająca pełny 360 stopniowy zakres widzenia w dzień i noc oraz identyfikację celu), ochronna (laserowy system ostrzegawczy sprzężony z wyrzutniami granatów dymnych – zasłona dymna zostaje postawiona gdy system wykryje naświetlenie czołgu wiązką laserową; automatyczne systemy przeciwpożarowe; systemy ochrony przed skażeniem bronią biologiczną, chemiczną i radiologiczną) oraz najnowocześniejszy Cyfrowy System Zarządzania Polem Bitwy - C4I (Command, Control, Communication, Computer & Intelligence) umożliwiający Type 10 działanie jako „mobilny punkt dowodzenia” dla piechoty, a także pełną komunikację z innymi pojazdami czy oddziałami, by zwiększyć skuteczność.

Dla dopełnienia całości warto wspomnieć, że naprawa TK-X w warunkach polowych jest bardzo prosta, a modułowość opancerzenia otwiera szerokie pole dla modyfikacji. To jeszcze bardziej zwiększa żywotność tego podstawowego czołgu Wspólnoty Azjatyckiej, któremu niestraszny nawet transport mniejszymi samolotami bądź okrętami desantowymi.

Niszczyciel klasy Zumwalt
Długość: 190 m
Wyporność: 15,995 t
Napęd: Reaktor nuklearny (zastępujący turbiny gazowe) zasilający dwie turbiny elektryczne
Prędkość: 30 węzłów (ok. 56 km/h)
Załoga: 147 marynarzy
Ładowność: 40 ludzi lub 200 wyposażenia
Uzbrojenie:
2 155mm działa AGS (Advanced Gun System) mogące wystrzelić 10, ważących 102 kg (w tym 11kg to ładunek wybuchowy) inteligentnych pocisków LRLAP na minutę. Mają zasięg 190 km i są bardzo celne przy CEP mniejszym niż 50m. Do tego są w stanie - wykorzystując taktykę MRSI (czyli po prostu wystrzelenie kilku pocisków zmieniając trajektorię lotu kolejnych tak, by wszystkie doleciały w podobnym czasie) - dostarczyć do celu 6 pocisków w czasie 2 sekund (2 działa razem dają więc 12 pocisków uderzających w czasie 2 sekund :)
20 wyrzutni VLS MK 57 (łącznie 80 ogniw) w których można umieścić m. in. pociski przeciwrakietowe RIM-162 (jako jedyne - 4 w 1 ogniwie), pociski przeciw okrętom podwodnym RUM-139 VL-ASROC, morze-ziemia Tomahawk, przeciwpowietrzne, czy przeciwokrętowe SM-6. Dodatkowo wyrzutnie są rozmieszczone w taki sposób, by ewentualna eksplozja skupiła się na zewnątrz, nie na środku statku (PVLS)
2 30mm działa Mk 46 Mod 2 zdolne wystrzelić 200 pocisków na minutę - do obrony przed np. motorówkami i podobnymi :)
1 railgun Blitzer-X zdolny wystrzelić 10 pocisków o prędkości Mach 7 na minutę i trafić w cel oddalony o 160 mil morskich (296 km)
1 mniejszy railgun Blitzer o mniejszym kalibrze przeznaczony nie do walki okręt-okręt, a do obrony przeciwrakietowej i przeciwpowietrznej. Pociski są bowiem wyposażone w system pozwalający w odpowiednim momencie (tj. takim by mieć największą efektywność i pewność trafienia w cel) wyrzucić na boki z pomocą małej eksplocji grupę małych odłamków (tak więc cel zamiast być trafiany jednym dużym pociskiem dostaje masą małych - a także pozwala to sprawić, że gdy cel zmienił kurs by uniknąć pocisku impaktory sprawią, że będzie w obszarze rażenia)
Dodatkowe wyposażenie:
Common Display System - interfejs wykorzystujący m. in. trackballe i ekrany dotykowe by uprościć sterowanie okrętem i zmniejszyć wymagania co do załogi
Somary AN/SQS-60, AN/SQS-61 i AN/SQR-20
Total Ship Computing Environment Infrastructure (TSCEI) pozwalający m. in. na łatwą integrację systemów na pokładzie, łączenie danych z czujników, czy planowanie misji
System walki elektronicznej SLQ-32(V)5 SEWIP Block 2
Radar AN/SPY-3
3 MQ-8 Fire Scout VTUAV
Lądowisko dla 1 helikoptera
Cechy charakterystyczne:
Zaawansowane stealth - cały okręt został stworzony z myślą o zmniejszeniu widoczności dla radarów i ponoć jest 50 razy trudniejszy do zobaczenia na radarze niż zwykłe niszczyciele. Tj. na poziomie kutrów rybackich, a nie niszczycieli :)

Prosiłbym o wycenę 2, co najwyżej 4 jednostek.

Lotniskowiec floty typu Taihō


Po siedemdziesięciu czterech latach Japończycy w końcu zaprojektowali nowy lotniskowiec. I chociaż minęło już ponad siedem dekad to, jak widać, nie wyszli z wprawy do tworzenia imponujących konstrukcji. Nazwana na cześć pierwszego opancerzonego lotniskowca w Nippon Kaigun jednostka wyróżnia się przede wszystkim dwoma rzeczami - napędem atomowym oraz przenoszonym kontyngentem lotniczym. Jedynymi okrętami zdolnymi konkurować z Taihō są amerykańskie CVN-79, które nieco dominują japońską konstrukcję gabarytami oraz innowacyjnym zastosowaniem elektromagnetycznych katapult wspomagających start samolotów. Zaś lotniskowiec z Kraju Kwitnącej Wiśni zdecydowanie przewyższa konkurenta znacznie lepszą ochroną przed pociskami rakietowymi, samolotami, dronami i okrętami podwodnymi, a także posiadaniem czterech (w porównaniu do trzech) wind hangarowych i pięciu (w porównaniu do czterech) katapult. Co prawda używają one klasycznej technologii parowej przez co są nieco mniej wydajne niż EMALS ale nadal jest to bardzo dobry poziom.

Długość: 310 metrów
Wyporność: 91 000 ton – standardowa ; 96 900 ton – pełna
Napęd: Reaktor atomowy, cztery wały napędowe
Prędkość: 32 węzły
Zasięg: Nieograniczony (Tygodniowo może przebyć maksymalnie 5376 węzłów czyli 9956 kilometrów)
Konstrukcja: Stal okrętowa o wzmocnionej odporności, aluminium, opancerzenie z kevlaru na żywotnych częściach okrętu; zwiększona odporność na działanie nadciśnienia fali uderzeniowej, odłamków oraz impulsów elektromagnetycznych (EMP); podzielenie kadłuba na wodoszczelne przedziały; specjalne kurtyny ognioodporne w hangarach
Załoga: 4 200 osób (wliczając personel lotniczy)
Ładowność: do 40 maszyn (samoloty, drony lub śmigłowce)
Uzbrojenie:
*VSL (Vertical Launching System – Wyrzutnia pionowego startu) 24 ogniwa – przystosowany do wystrzeliwania większości uniwersalnych pocisków metodą gorącego startu. Aczkolwiek głównie wykorzystuje się pociski przeciwlotnicze.
• Pociski anty-rakietowe RIM-162 Evolved SeaSparrow Missile do zwalczania nieprzyjacielskich pocisków rakietowych (po 4 sztuki w jednym ogniwie VSL)
• Pociski przeciwlotnicze oraz przeciwokrętowe RIM-174 Standard Extended Range Active Missile do zwalczania nieprzyjacielskich samolotów, śmigłowców, dronów, pocisków rakietowych oraz okrętów
• Pociski przeciwokrętowe XASM-3 do zwalczania wrogich jednostek nawodnych oraz obiektów nadbrzeżnych
• Pociski manewrujące atakowania naziemnego BGM-109 Tomahawk Land Attack Missile w wariantach TLAM-C (głowica burząca) oraz TLAM-D (głowica kasetowa)
• Rakietotorpedy przeciwpodwodne RUM-139 Vertical Launch ASROC do zwalczania wrogich jednostek podwodnych
*4 wyrzutnie wabików przeciwrakietowych Mark 36 SBROC z zapasem dwudziestu ośmiu specjalistycznych ładunków na wyrzutnię
*6 systemów artyleryjskich obrony bezpośredniej (CIWS) Kame CIWS będące rozwinięciem Phalanx CIWS
*4 systemy rakietowej obrony bezpośredniej Arase Missile CIWS będące rozwinięciem systemu SeaRam
Dodatkowe wyposażenie:
*Pięć katapult parowych pozwalających Taihō w ciągu minuty wysłać w powietrze pięć samolotów
*Cztery windy hangarowe
*Pięć lin przechwytujących lądujące samoloty połączone z hydraulicznym systemem podpokładowym
*System AEGIS
*System walki zespołowej CEC
*System walki elektronicznej SLQ-32 (V) 4
*Najnowsze radary dozoru powietrznego
*Najnowsze radary kontroli ruchu lotniczego
*Najnowsze radary obrony przeciw-powietrznej i przeciwrakietowej porównywalne jakością do AN/SPY-6 – dość powiedzieć, że są one 30 razy bardziej czułe i mogą śledzić 30 razy więcej celów niż AN/SPY-1D
*Najnowsze impulsowe radary dopplerowskie dozoru powietrznego i nawodnego
*Najnowsze radary obserwacji powierzchniowej morza
*Najnowsze hydrolokatory kadłubowe oraz holowane sprzężone z systemem walki przeciwpodwodnej AN/SQQ-89
*Najnowsze wabiki przeciwtorpedowe AN/SLQ-25 Nixie
Cechy charakterystyczne:
*Zaawansowany system przeciwpożarowy (wykorzystanie czujników wykrywających dym, ręcznych gaśnic halonowych czy też pianotwórczego środka gaśniczego tworzącego film wodny AFFF – wytwarza on ciężką pianę gaśniczą przy użyciu do tego celu wody morskiej), zwłaszcza w hangarach.
*Przystosowanie do działania w warunkach skażenia bronią biologiczną, chemiczną i radiologiczną (kwestia budowy kadłuba itp.)
*Stosowne obrazki na burtach w zależności od nazwy jednostki jak na współczesną Nippon Kaigun przystało

Transportowiec desantowy typu Mamiya
Klasyczny transportowiec z napędem atomowym pozwalającym na osiąganie prędkości do 32 węzłów. Oprócz tego Mamiya posiada również cztery zestawy artyleryjskie obrony bezpośredniej (CIWS) Kame CIWS oraz dwa zestawy rakietowej obrony bezpośredniej Arase Missile CIWS by byle wróg z wyrzutniami rakiet nie mógł uszkodzić okrętu podczas operacji desantowych. Oczywiście to tylko minimum ochrony przez co nie warto wysyłać Mamiyy samotnie bowiem wystarczy coś większego od korwety by ją bez problemu zatopić. Oprócz tego pozostałe właściwości w porównaniu do zwykłych transportowców pozostały niezmienione.

Quad zwiadowczy Grizzly 700 Military

Nowoczesny quad produkcji Yamahy przeznaczony do jazdy w trudnym terenie. Bardzo mocny silnik w połączeniu z wytrzymałą konstrukcją oraz zaawansowanymi amortyzatorami pozwala na osiąganie wysokich prędkości niezależnie od podłoża oraz przemieszczanie się przez rejony bagniste, podmokłe, czy też strome. Grizzly 700 nie jest uzbrojony jednakże został pokryty utrudniającym jego dostrzeżenie kamuflażem oraz przystosowany do roli pojazdu zwiadowczego - dzięki zamontowaniu radiostacji, składanego dalmierza laserowego, nawigacji satelitarnej oraz sensorów podczerwieni. To wszystko tworzy z quada Yamahy uniwersalny pojazd transportowy dla zwiadowców pozwalający nie tylko na wykrycie wroga lecz również zmapowanie go jako cel dla artylerii bądź bombardowania okrętowego. Ach i jeszcze interesujący szczególik - opony Grizzly 700 zostały specjalnie wzmocnione, by żaden niefortunny kamyk nie spowodował nieprzyjemnego wypadku.

Niszczyciel rakietowy typu Hobart
Mają one być przeznaczone głównie do ochrony akwenów morskich otaczających Australię od północy.
Ma długość 146 m, szerokość 18,6 m, wyporność 6250 ton, zasięg 5000 Mm i prędkość maksymalną 28 w.
Poza uzbrojeniem przeciwlotniczym, przeciwokrętowym (rakiety Harpoon) i ZOP (torpedy MU90) okręt ma pokład lotniczy i hangar dla jednego śmigłowca MH-60R.
• 48 wyrzutni Mk 41 VLS z pociskami SM-2MR lub ESSM
• 8 x Harpoon
• 1 x armata Mark 45 127 mm
• 2 wyrzutnie torpedowe Mk 32 dla MU90
• Phalanx CIWS

Mitsubishi F-3 Yang


Dotychczas na świecie istniały tylko trzy modele samolotów najnowszej, piątej generacji - amerykańskie F-35 Lightning II i F-22 Raptor oraz japoński Mitsubishi X-2 Shinshin. I trzeba przyznać, że każda z maszyn wyróżniała się czymś wyjątkowym czego brakowało konkurencji - F-35 zdominował pozostałą dwójkę awioniką i systemami wykrywania, F-22 Raptor szybkością, zaś X-2 zwrotnością.
Jednakże wiecie co dzieje się, gdy da się Japończykom nowoczesny myśliwiec i możliwość jego dowolnej przeróbki? Już raz świat mógł zapoznać się z kunsztem konstruktorów z Kwiatu Kwitnącej Wiśni gdy przerobili F-16 na znacznie bardziej zaawansowany Mitsubishi F-2. A mówimy tu o przypadku przerobienia wysłużonego już myśliwca wielozadaniowego. Współcześnie Japonia posiada dostęp do rodzimego X-2 Shinshin jak i długo wyczekiwanego F-35 Lightning II. Zasadniczo trudny wybór przy tworzeniu skrzydła myśliwskiego - zdolności walki manewrowej czy najnowocześniejszy osprzęt elektroniczny? Jednakże to już przeszłość.

Mitsubishi F-3 Yang to - mówiąc najskromniej jak się da - samolot generacji 5.1 powstały poprzez fuzję doświadczeń nabytych przy konstruowaniu ATD-X z technologiami inspirowanymi (Japonia to nie Chiny, tu się nie kopiuje tylko inspiruje) planami F-35. W rezultacie Wspólnota Wschodnioazjatycka otrzymała samolot doskonały.
F-3 jest najzwrotniejszym myśliwcem na świecie (nie licząc eksperymentalnego X-31) do tego bardzo szybkim (Przegrywa tylko z konstrukcjami wyspecjalizowanymi w przechwytywaniu za to znacznie przewyższa je zwrotnością nawet przy maksymalnych prędkościach). Ale to nie mobilność stanowi jego największy atut bowiem tak naprawdę główną przewagą Yang nad dowolną inną jednostką powietrzną jest zdolność przenoszenia nowej generacji pocisków połączona z awioniką bijącą na głowę nawet osławiony "latający, strzelający sensor" z USA. A do tego najpiękniejszy cud japońskiej technologii - stacja radiolokacyjna z anteną AESA tworzoną przy technologi Azotku Galu oraz stanowiący nowium aktywny, cyfrowy system sterowania oparty na światłowodach (fly-by-optics). Dokładamy do tego konstrukcję oraz materiały stealth a także fakt, iż Mitsubishi F-3 ma zaledwie 14,2 metra i rozpiętość 9 metrów. Co otrzymujemy? Samolot jaki widzi wszystko samemu nie będąc wykrytym. Jedyna wada japońskiego myśliwca to mniejsza pojemność - standardowo zabiera do komór cztery pociski, a przy zmniejszeniu parametru stealth (wykorzystaniu zewnętrznych pylonów) - osiem pocisków. To mniej o dwa/cztery (w zależności od konfiguracji) niż u amerykańskiej konkurencji. Niemniej chyba każdy japoński lotnik wolałby zaledwie jedną rakietę japońską niż cały zasobnik dwunastu pocisków F-35.
Ach, nie można zapomnieć o jeszcze jednym atucie F-3 Yang czyli o nowatorskim światłowodowym systemie wspomagania sterowania, który w razie uszkodzenia samolotu automatycznie zachowuje jego stateczność bez ingerencji lub obciążania pilota.


Parametry
Długość: 14,174 m
Rozpiętość skrzydeł: 9,099 m
Masa własna: 8 900 kg
Masa startowa: 13 000 kg
Prędkość maksymalna (bez dopalacza): 2.25 Macha (2 756 km/h)
Prędkość maksymalna (z dopalaczem): 2.6 Macha (3 186 km/h)
Prędkość wznoszenia: 14 000 m/min
Pułap: 19 800 m
Zasięg: 2 900 km
Rozbieg: 200 m (bez katapulty)
Uzbrojenie:
• Działko automatyczne (wzorowane na Gryazev-Shipunov Gsh-301) kalibru 30 milimetrów o szybkostrzelności 1 600 pocisków na minutę, prędkości wylotowej 1 050 m/s oraz skutecznym zasięgu przeciw celom powietrznym równym do 1 050 metrów. Dodatkowo zamontowany laserowy system celowania najnowszej generacji. Działko to jest zdolne zniszczyć myśliwiec krótką serią 3-5 pocisków.
• Jedna komora główna mogąca pomieścić dwa pociski (stealth)
• Dwie boczne komory na pojedyncze pociski (stealth)
• Cztery zewnętrzne pylony - po dwa na skrzydło (nie stealth)
Cechy charakterystyczne:
• Najlepsze na świecie systemy awioniczne i radiolokacyjne
• Światłowodowe systemy fly-by-optics
• Stacja radiolokacyjna z anteną AESA najnowszej generacji zdolną do generowania zakłóceń (walki elektronicznej), służenia jako namiastka samolotu AWACS oraz działania jako broń mikrofalowa.
• System samodzielnej stabilizacji lotu w przypadku uszkodzeń samolotu
• Trójwymiarowe sterowanie wektorem ciągu
• Zdolność przenoszenia nowej japońskiej generacji pocisków
• Parametr Stealth prawie najlepszy na świecie

Austal - Pacific Patrol Boat — Papua Nowa Gwinea, Nowa Zelandia i Indonezja. Każde z tych państw otrzyma co najmniej jeden patrolowiec zdolny do działań w promieniu 300 km (przy 12 w) z maksymalną prędkością 20 w. Będą to więc przede wszystkim jednostki patrolowe zdolne do działań interwencyjnych. Pomoże w tym uzbrojenie (jedna dziobowa armata kalibru 30 mm i dwa ciężkie karabiny maszynowe) oraz slip rufowy przystosowany do szybkiego opuszczania na wodę motorowej łodzi abordażowo-inspekcyjnych. Stała załoga będzie liczyła 23 osoby, ale konstrukcja zakłada również zabieranie dodatkowych pasażerów – w tym przede wszystkim komandosów. Jeden okręt patrolowy typu Guardian ma długość 39,5 m.

// www.defence24.pl/sily-zbrojne/21-australijskich-patrolowcow-dla-wyspiarskich-krajow

Ale ty wiesz, że to tak nie działa, że za darmo dostaniesz teraz takowe jednostki? Gdyby tak było to od początku rozgrywki miałbym JS Kagę oraz JS Asahi, a taki Opliko... no właśnie. //

//no słuchaj, wiem, ale najpierw bym chciał wiedzieć jak je zrobić ;pp//

Masz też kuter od kuby.

Czej
Sprzedawałem patent?
Nie przypominam sobie.

kuba1001, nie Kuba.

Wybacz, myślałem, że chodzi o państwo. Przepraszam.

Eagle Eye


Eagle Eye to bezzałogowy statek powietrzny z wyposażeniem radarowym jaki został przystosowany do pełnienia roli samolotu wczesnego ostrzegania (AEWAC). Co to właściwie oznacza? Ano nie mniej nie więcej to, iż dron stał się latającym radarem pozwalającym na znaczne zwiększenie możliwości bojowych armii, lotnictwa i floty Wspólnoty Wschodnioazjatyckiej oraz USA. Jakim sposobem? Tradycyjne systemy wykrywania instalowane na lądzie oraz okrętach są ograniczane przez horyzont radiolokacyjny (krzywizna ziemi ogranicza po pewnej odległości zdolności wykrywania celów nisko lecących, naziemnych i nawodnych). Umieszczenie ich na jednostce latającej pozwala na zignorowanie tej wady, a także uzyskanie zasięgu wykrywania o wielokrotnie lepszych wartościach.
Oczywiście na świecie istnieją już samoloty AEWAC jednakże kiedy do wspólnych badań zabierają się Japonia oraz USA to wiedz, że coś się wydarzy. A w Eagle Eye mamy pokaz synergii wybornych technologii obu państw - od tajnik tworzenia dronów, przez innowacyjny system napędowy po nowoczesne radary AESA. Rotodrom na masywnej konsoli nawigacyjnej? To przeżytek. Japoński radar z aktywnym skanowaniem elektronicznym pozwala przy zrezygnowaniu z charakterystycznego "talerza" na znacznie lepsze parametry. Ponadto przy wsparciu amerykańskich uczonych Eagle Eye zyskał zdolność do niezwykle szybkiego transferu danych co zapewnia stały, organiczny i natychmiastowy przekaz odczytów dla armii, floty oraz lotnictwa pozwalając wykorzystywać broń OTH (Over The Horizon - pozahoryzontalną) czyli tak właściwie - każdy typ rakiet wykorzystywanych przez Marynarki oraz Siły Lotnicze obu państw czy chociażby inteligentną amunicję dla artylerii. Trzeba dodawać fakt, że przy dronie AEWAC wrogie pociski rakietowe, samoloty czy siły naziemne będą wykrywane znacznie wcześniej co zminimalizuje ryzyko trafienia?

Parametry
Długość: 29.4 m
Rozpiętość skrzydeł: 28.5 m
Masa własna: 20 000 kg
Masa startowa: 24 000 kg
Prędkość maksymalna: 0.8 Macha (980 km/h)
Pułap: 14 000 m
Zasięg: nieograniczony (możliwość lotu 24 godziny na dobę 7 dni w tygodniu)
Rozbieg: 220 m (bez katapulty)
Uzbrojenie defensywne:
• System dozorowania środków przeciwdziałających sprzężony z wyrzutniami flar i dipoli wabikowych do zmylania rakiet przeciwlotniczych i radarów kierowania uzbrojeniem przeciwlotniczym
Cechy charakterystyczne:
• Światłowodowe systemy fly-by-optics
• Zdolność sprzeżenia z systemem AEGIS
• Stacja radiolokacyjna z anteną AESA najnowszej generacji wraz z szeregiem modułów nadawczo-odbiorczych zdolną do dozoru radiolokacyjnego, naprowadzania uzbrojenia OTH, generowania zakłóceń (walki elektronicznej), a także działania jako broń mikrofalowa.
Parametry szczegółowe:
*Zasięg wykrywania do 850 kilometrów (dla celów latających, 650 kilometrów dla celów niskolecących i nawodnych/lądowych)
*Aktualizacja pozycji namierzonych obiektów (częstotliwość odświeżania) co 1.5 sekundy
*Zdolność śledzenia jednocześnie do 220 obiektów przy jednoczesnej możliwości naprowadzania uzbrojenia OTH
*Bardzo wysoka odporność na zakłócenia oraz mniejsza szansa na zostanie wykrytym
*Możliwość użycia w roli broni mikrofalowej - wywołanie obezwładniającego uczucia gorąca (porównywalnego do poparzeń) u ludzi w odległości do 2,5 kilometra od drona.


// Jednostka możliwa dla zakupu dla Wspólnoty Wschodnioazjatyckiej oraz USA //

[i]Kuba]/i]

Kuter Patrolowy KP-122

Po czasach wielkiej przyjaźni na linii Kuba-ZSRR, na terytorium wysp pozostało wiele sztuk pojazdów, dział, zestawów przeciwlotniczych, oraz innego Radzieckiego uzbrojenia, z którego większość jest już dzisiaj przestarzała. Dziesiątki czołgów T-34-85 oraz IS-2 są już na ówczesną modłę archaiczne, i o ile ich podwozia są użyteczne, gdyż mogą stanowić bazę pod lepiej uzbrojone maszyny, tak wieże są już raczej nieprzydatne do walki przeciwpancernej. Jednak, na Kubie nic się nie marnuje, toteż dowództwo wojskowe znalazło dla nich zastosowanie.

KP-122 to pełnomorski kuter patrolowy, którego podstawę stanowił pełnomorski kuter rybacki. Został on lekko opancerzony w okolicy dzioba, jedynie na tyle, by zatrzymać ogień z broni ręcznej oraz maszynowej standardowego kalibru. Na dziobie zostało umieszczone podwójnie sprzężone działko ZSU-23-2, mogące atakować cele nawodne, naziemne, a także powietrzne, znajdujące się w odległości maksymalnie 2,5 km od okrętu. Dalej mamy wysuniętą do przodu nadbudówkę, w której znajduje się kapitan, a także operator radiostacji oraz radaru. Główne uzbrojenie znajduje się na rufie. Przestrzeń ładunkową wykorzystano na zamontowanie wieży pochodzącej żywcem z czołgu IS-2. Jest ona dobrze opancerzona, a jej uzbrojenie stanowi armata kal. 122 mm, która przeciw wrogom wykorzystującym cieńszy pancerz da sobie radę, nie mówiąc już o ogromnych zniszczeniach, jakich dokona w walce z nieopancerzonymi oponentami. Wady wieży czołgowej wsadzonej na żywca na kuter? Bardzo wolna rotacja, wynosząca zaledwie 8 stopni na sekundę. Gdyby ktoś zechciałby obrócić wieżę w całości, musiałby poświęcić na to ponad 45 sekund, a nawet gdyby chciał, to nie może. Wieża nie może oddawać strzałów w wrogów znajdujących się od dziobu okrętu, ponieważ pokład jest zbyt krótki, by można w pełni obrócić lufę, a także w oddawaniu strzałów w kierunku płynięcia jest niemożliwe, gdyż górny pokład oraz nadbudówka znajdują się na drodze pocisku. No i częstotliwość strzelania z tego działa jest raczej rzadka, bo przez przestarzały mechanizm można oddać jedynie dwa strzały na minutę, Poza działem na rufie oraz sprzężonym działkiem na rufie, na burtach znajdują się jeszcze dwa karabiny DShK 12,7 mm, służące do walki przeciw słabo i nieopancerzonym jednostkom.

Okręt jest zasilany w technologii TPT, osiąga prędkość 22 węzłów (około 40 km/h), co nie jest zbyt dobrym wynikiem, jednak pozwala zaoszczędzić na węglu.

KP-122 posiada całkiem spore ładownie na zapasy, dzięki czemu może pozwolić sobie na długie rejsy, jednak nie ma w nim miejsca dla dodatkowej załogi/desantu.

Liczby:

Długość: 25.7m
Zanurzenie: 3.5 m
Załoga:
- Działonowy działa 122 mm
- Celowniczy działa 122 mm
- Ładowniczy działa 122 mm
- Strzelec działka ZSU-23-2
- Ładowniczy działka ZSU-23-2
- Radiotelegrafista
- Operator Radaru
- Marynarz (Strzelec karabinu)
- Marynarz (Strzelec karabinu)
- Marynarz (Strzelec karabinu)
- Sternik
- Mechanik
- Kuk
Prędkość: 22 węzły (40 km/h)
Uzbrojenie:
- Sprzężone działko ZSU-23-2
- Wieża z działem D-25T kal.122 mm
- Karabin DShK
- Karabin DShk
Wyposażenie dodatkowe:
- Radar Okrętowy
- Żuraw

Czołg podstawowy T-14 "Armata"
Czołg podstawowy T-14 opiera się na gąsienicowym podwoziu projektu Armata. Zastosowany pancerz 44S-SW-Sz został opracowany do zachowywania swoich właściwości w warunkach arktycznych. Załoga umieszczona jest w wielowarstwowej opancerzonej kapsule odseparowanej od zasobnika z amunicją. Czołg ma zdalnie kontrolowaną bezzałogową wieżę wyposażoną w armatę 2A82-1M kalibru 125 mm z zapasem 45 naboi. W razie potrzeby pojazd można wyposażyć w działo kalibru 152 mm. Ponadto na wieży umieszczone jest działko kalibru 30 mm służące do obrony przeciwlotniczej oraz karabin maszynowy kalibru 12,7 mm służący do niszczenia nadlatujących pocisków. W wersji przedprodukcyjnej, zaprezentowanej na defiladzie z okazji zwycięstwa nad nazizmem w Moskwie wieża nie była wyposażona w boczne działko oraz karabin maszynowy - wyposażenie te pojawiło się w wersji produkcyjnej. Pojazd posiada zarówno aktywne, jak i pasywne systemy obrony własnej. Wyposażony jest w system radarowy typu AESA dzijący w paśmie Ka bazującym na rozwiązaniach z samolotu PAK-FA.
Silnik: ChTZ 12Н360 (A-85-3A) diesel 1105(1500) KW
Transmisja: 8-biegowa, automatyczna
Pancerz: Reaktywny, stal 44S-SW-Sz
Masa: 48 ton
Prędkość: 80-90 km/h
Zasięg: >500 km
Uzbrojenie: 1 × Armata czołgowa gładkolufowa kal. 125 mm 2A82-1M / 2A83 152 mm
Działko 30 mm i ckm 12,7 mm

J-52
J-52 powstał na bazie zamówionego u Amerykanów B-52 Stratofortress, jednak doszło do kilku znaczących ulepszeń. Przede wszystkim doszło do wymiany radarów oraz do lepszego systemu nawigacyjnego. Tradycyjnie samolot wyposażono jednak w mapy oraz stację radarową średniego zasięgu, pamiętającą planem Wojnę w Korei. Kolejną zmianą była to wymiana 8 silników na 12 o większej mocy i mniej paliwożernych od oryginału. Powoduje to zwiększoną prędkość maksymalną z 0,84 do 1,02 macha, a przelotową z 0,77 do 0,9 macha. Maksymalny pułap zwiększono do 17 tysięcy metrów. Zwiększono także zasięg do 20000 kilometrów. Kolejną znaczącą zmianą jest udźwig maszyny, który rozstał zwiększony o 10% w stosunku do oryginału. Kolejne zmiany to wykorzystanie nowoczesnych nanomateriałów, które zmniejszyły masę maszyny, ale jednocześnie zwiększyły wytrzymałość kadłuba maszyny. J-52 wyposażone w 4 działka typu Vulcan o szybkostrzelnkści 6000 pocisków na minutę, rozmieszczone po całym kadłubie maszyny. Na skrzydłach można umieścić dodatkowe uzbrojenie ofensywne, zbiornikk paliwa zwiększające maksymalny zasięg maszyny czy rakiety przeciwmyśliwskie na wypadek walki. Z zewnątrz łatwo pomylić maszynę z B-52.
Typ 99
Czołg Chińskiej Armii, będący odpowiedzią na Amerykańskie Abramsy oraz niemieckie Leopardy II. Uzbrojony w gładkolufową armatę kal. 155 milimetrów, karabin p-lot o kalibrze 0.5 cala oraz CKM 7,62 mm, jest groźnym przeciwnimiem na polu walki. Pancerz kompozytowy ochrania załogę wewnątrz pojazdu, a załogę stanowi tylko 3 osoby: dowódca, strzelec i kierowca. Prędkość maksymalna w terenie wynosi 65 km/h, a po drodze 80 km/h. Zasięg wynosi 400 km. Dosyć drogi (koszt wynosi 2,5 mln dolarós).
Typ 96
Nie wiadomo dlaczego, ale przy podobnej (by nie powiedzieć identycznej konfiguracji) jest on tańszy od Typ 99. Armata kaliber 125 mm., tylko prędkość maksymalna wynosi 65 km/h.
Paliwo wodorowe
Chińscy naukowcy przez wiele miesięcy rozwijali coś mające bardzo wielkie znaczenie dla przyszłych działań wojennych w wyniku kurczących się zasobów ropy, a pozostałe, będące skoncentrowane w kilku państwach dyktujących warunki ceny, nie pozwalały na pełne wykorzystanie potencjału Chińskich oddziałów. Tak powstało paliwo wodorowe. Będące odpowiednikiem paliwa tradycyjnego, mogące je z powodzeniem zastąpić, a nawet prześcignąć. Paliwo wodorowe ma mniejszą gęstość od standardowej ropy, przez co mniej obciąża pojazd. Jest też bardziej energetyczne, przez co zwiększa moc silnika. Jednak najweżniejszw jest to, że jego produktem spalania jest... Woda... Z której zresztą powstaje. Zastępuje paliwo lotniczne i olej napędowy.

Kuba

C-47 TPR



Amerykański samolot transportowy, opracowany na podstawie DC-3. Eksploatowany od czasów II wojny światowej, poszczególne egzemplarze znajdują się w użytku do dzisiaj, i nie dziwi to. Jest to bardzo ekonomiczny oraz tani w eksploatacji samolot.

Wersja TPR jest nieznacznie zmodyfikowaną wersją podstawowej maszyny. Silniki wymieniono na te zasilane bioolejem, uwspółcześniono także mechanizmy pokładowe, między innymi instalując komputer pokładowy oraz radar. Samolot może przenosić 27 skoczków spadochronowych,

Podsumowując: Ekonomiczny, tani w budowie, prosty technicznie samolot transportowy.

Wymiary:
Rozpiętość - 28,96 m
Długość - 19,64 m
Wysokość - 5,18 m
Powierzchnia nośna - 91,80 m²
Masa:
Własna - 7880 kg
Startowa - 12080 kg
Osiągi
Prędkość maks. - 319 km/h
Prędkość przelotowa - 291 km/h
Prędkość minimalna - 107 km/h
Prędkość wznoszenia - 5,7 m/s
Pułap - 7170 m
Zasięg - 2400 km

An-2 TPR



An-2 – samolot wielozadaniowy zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Olega Antonowa.
An-2 jest największym produkowanym seryjnie jednosilnikowym dwupłatowcem na świecie. Przez długi czas dzierżył także tytuł najdłużej produkowanego samolotu świata. Ze względu na niezawodność, prostą konstrukcję i obsługę, łatwość pilotażu i konstrukcję dwupłatowca nazywany był czasem kukuruźnikiem.

Konstrukcja półskorupowa, wykonana z duraluminium. Konfiguracja dwupłatowca. Skrzydła i stery metalowe, jedynie dolny płat skrzydła kryty płótnem. Zbiorniki paliwa w skrzydłach, podwozie stałe, z kółkiem ogonowym.
We wnętrzu w zależności od wersji:
- 12 składanych krzesełek wzdłuż ścian
- ładownia na 1500 kg towaru

W Kubańskiej wersji, samolot jest szczególnie przystosowany do zrzutu spadochroniarzy, bądź przewozu małych towarów. Silnik został wymieniony na ten wykorzystujący bioolej, została także dodana wyrzutnia flar, oraz uwspółcześniony został komputer pokładowy.

Wymiary:
Rozpiętość - 18,18 m
Długość - 12,40 m
Wysokość - 4,10 m
Powierzchnia nośna - 71,50 m²
Masa:
Własna - 3450 kg
Użyteczna - 2050 kg
Startowa - 5500 kg
Zapas paliwa - 1200 l
Osiągi:
Prędkość maks. - 252 km/h
Prędkość przelotowa - 185 km/h
Prędkość minimalna - 90 km/h
Prędkość wznoszenia - 3,5 m/s
Pułap - 4400 m
Zasięg - 900 km
Rozbieg - 170 m

Bombowiec uderzeniowy B-1J Ransā


Podsumowanie: Latający wpier***

Parametry
Długość: 44,81 m
Rozpiętość skrzydeł: Zmienna
• 41,67 m - maksymalna
• 23,84 m - minimalna
Masa własna: 85 000 kg
Masa paliwa: Nic
Masa startowa: 165 000 kg
Prędkość maksymalna (na wyższym pułapie): 2.2 Macha (2 696 km/h)
Prędkość maksymalna (na niskim pułapie 60 - 150 metrów): 1.2 Macha (1 470 km/h)
Prędkość wznoszenia: 3 000 m/min
Pułap: 18 000 m
Zasięg: nieograniczony
Rozbieg: 200 m (z katapultą)
Uzbrojenie:
• Cztery luki bombowe o pojemności 12 500 kilogramów każdy (czyli w sumie - 50 000 kilogramów) - nie redukują one parametru stealth
• Szesnaście zewnętrznych pylonów - po osiem na skrzydło (redukują one parametry stealth)
Uzbrojenie defensywne:
• Dziesięć wyrzutni flar i dipoli wabikowych do zmylania rakiet przeciwlotniczych i radarów kierowania uzbrojeniem przeciwlotniczym sprzężonych z systemem dozorowania środków przeciwdziałających AN/ALE-J. Każda z wyrzutni może pomieścić do piętnastu ciężkich dipoli wabikowych lub flar termicznych oraz elektromagnetycznych.
Awionika:
• System centralny wyposażony w bazy danych diagnostycznych, wielofunkcyjne kolorowe wyświetlacze świadomości sytuacyjnej oraz pełni zintegrowane złącza danych FIDL korzystające z sieci Link 16
• J/APG-3B - Stacja radiolokacyjna z anteną AESA będąca większym i lekko przemodelowanym radarem z myśliwca F-3.
Jest zdolna nie tylko do pełnienia roli tradycyjnej stacji radiolokacyjnej ale też do generowania zakłóceń (walki elektronicznej), służenia jako namiastka samolotu AWACS oraz działania jako broń mikrofalowa. Ponadto zastosowanie innowacyjnej technologii Azotku Galu wpłynęło na zwiększenie się zasięgu i precyzji wykrywania o dziesięć procent w stosunku do radaru budowanego bez zastosowania tej technologii.
• J-ALQ-2AMS - System wykrywania i ostrzegania przed nadlatującymi pociskami rakietowymi oraz ich pasywnego i aktywnego zagłuszania obejmujący poprzez szereg ultraszerokopasmowych odbiorników cyfrowych i urządzeniach DRFM - stworzonymi z zastosowaniem technologii Azotku Galu aktywnymi antenami generującymi zakłócenia (np. Inteligentny Szum) i interferometrycznymi systemami naprowadzania (DR) całą 360 stopniową przestrzeń wokół samolotu.
• AN/ALE-J - System dozorowania środków przeciwdziałających sprzężony z wyrzutniami flar i dipoli wabikowych.
• AN/ALE-50J - Wabik holowany chroniący samolot przed pociskami naprowadzanymi radarowo sprzężony z systemem zarządzania obroną przeciwrakietową.
• Sniper ATP-SE-J - Najnowszy dostępny podkładłubowy system celowniczy służący do wykrywania, identyfikacji, określania i bieżącego śledzenia pozycji celu, kierowania i naprowadzania na niego uzbrojenia oraz przekazywania danych o położeniu i statusie celu do ogólnego systemu centralnego.
• Zintegrowany system nawigacyjny sprężony z Radarem Utrzymania Niskiego Pułapu (TRF), Systemem Świadomości i Ostrzegania o Terenie (TAWS), Systemem Astronawigacji (AINS), Systemem Nawigacji Inercyjnej wykorzystującej żyroskop laserowy, przewodnik GPS oraz wysokościomierz.
• Światłowodowy system sterowania lotem fly-by-optics ze zdolnością samodzielnej stabilizacji lotu w przypadku uszkodzeń samolotu.
Dodatkowe informacje:
• Zmienną geometria skrzydeł.
• Zdolność przenoszenia nowej japońskiej generacji pocisków.
• Zdolność sprzeżenia z systemem AEGIS.
• Pokrycie materiałem absorbującym promieniowanie radarowe RAM oraz konstrukcja maszyny ograniczająca odbicia promieniowania radarowego pozwoliła na zmniejszenie sygnatury radarowej do 2,4 m² co odpowiada sygnaturze małego myśliwca (i stanowi 1/50 sygnatury radarowej B-52/J-52).
• Wyposażenie w 4 fotele wyrzucane dla załogi o najwyższej klasie bezpieczeństwa.


// Jeśli można to proszę o wycenę eskadry w liczbie 12 maszyn - żeby było łatwiej podpiąć pod dowódców. //

No, to pora na jednostki. Promocja! Tylko teraz 4 jednostki w cenie jednego posta!

FQ-42:
Słyszałeś może coś o tych myśliwcach 5 generacji? Są naprawdę fajne, nie? A wiesz co jest fajniejsze? Generacja 6!
USA wkracza w nową erę dla przemysłu powietrznego pewnym krokiem z nowym FQ-42, który zdecydowanie zasługuje na określenie go kolejną generacją.
Co jest w nim więc wyjątkowego?
Po pierwsze jest dronem, który do tego jest zdolny operować zupełnie autonomicznie dzięki systemowi RIFCS, lecz operacje autonomiczne to przecież tylko początek - FQ-42 jest w stanie tak samo jak F-35 łączyć dane z wielu systemów USA, a dodatkowo łączy się z systemem Joshua dla jeszcze lepszych informacji strategicznych.
Po drugie, korzysta z zupełnie nowych metod napędowych. "Jądrem" FQ-42 jest reaktor typu ARC, zasilający silniki typu Nicola, które są w stanie zapewnić mu dużą wydajność bez konieczności spalania konwencjonalnych paliw.
Po czwarte, podbija poprzeczkę jeszcze wyżej pod względem stealth. Nie tylko wykorzystuje grafen do pochłaniania fal radiowych, ale także ma konstrukcję jeszcze lepiej przystosowaną do zmniejszania widoczności dla radarów. Brakuje mu dowiem... stateczników poziomych. Inteligentne wykorzystanie trójwymiarowego wektorowania ciągu przez komputer jak w X-36, pozwala mu jednak nadrobić ten problem, przez co nie jest ani trochę mniej zwrotny od obecnych myśliwców.
Po trzecie, nie ma konwencjonalnego działka. Choć istnieje opcja podwieszenia gondoli z GAU-22/A (kosztem zmniejszonego stealth), to z założenia broń ta ma być niepotrzebna. W zamian ma bowiem większą ilość rakiet do dyspozycji (8 AIM-120H i 2 AIM-9, taka sama ilość podobnych pocisków, lub do 2700 kg bomb), a także system CHAMP-A.
Po piąte, podbija poprzeczkę także pod względem awioniki. Dzięki wykorzystaniu grafenu w elektronice - także do ochrony jej przed promieniowaniem elektromagnetycznym - ma więcej mocy obliczeniowej niż jakikolwiek wcześniejszy myśliwiec, a dodatkowo jego zestaw do walki elektronicznej został zdecydowanie rozwinięty od czasu F-35 i teraz integruje systemy Ancile-Q i SoM-Q (z Dr1ctrl+alt+delete oraz RCKT), zachowują oczywiście wcześniejsze rozwiązania. Na samym samolocie jest też znacznie więcej kamer i innych czujników, by ułatwić mu autonomiczny lot. FQ-42 widzi wszystko, co się dzieje dookoła niego.
Dane techniczne:
Długość: 18,92m
Rozpiętość skrzydeł: 13.56 m
Prędkość maksymalna: 2.9 Macha
Pułap: 20 000 m
Zasięg: praktycznie nielimitowany
Uzbrojenie:
• 2 komory główne mogące pomieścić po 4 pociski (stealth)
• 2 boczne komory mogące pomieścić po 1 pocisk (stealth)
• 2 zewnętrzne pylony (po 1 na skrzydło, nie-stealth)
• CHAMP-A
Cechy charakterystyczne:
• Silniki Nicola i reaktor ARC
• Komputery kwantowe i oparte o grafen (z grafenowym ekranowaniem wrażliwej elektroniki), system RIFCS
• Zaawansowane systemy sensoryczne, komunikacyjne, oraz do walki elektronicznej (wykorzystujące połączenie Ancile-Q i SoM-Q)
• Trójwymiarowe sterowanie wektorem ciągu
• Parametr Stealth najlepszy na świecie

SR-73 Aurora:
Speed is the new stealth - USA ponownie stara się przesuwać granicę maksymalnej prędkości dla produkowanego samolotu. Następca SR-72 jest bowiem w stanie latać nawet z prędkością Mach 8.5. Prawie 3000 km/h.
Nie jest to oczywiście jedyna zmiana: wyposażono ten samolot też w lepsze komputery wykorzystujące wyniki projektów C1 i C3, system RIFCS, więcej miejsca na pociski (może w swoich komorach zmieścić teraz nawet 3 hipersoniczne rakiety!) i, co najważniejsze, reaktor ARC oraz silniki Nicola!

oddziały FETT:
Kiedy łączy się świetne wyszkolenie z najnowocześniejszym wyposażeniem otrzymuje się świetną jednostkę wojskową.
A o jakie wyposażenie chodzi? Głównie o wykonane z nowoczenych materiałów pancerze, wyposażone do tego w masę usprawnień technologicznych.
Najważniejszym z nich jest HUD, zapewniający łatwy i stały dostęp do zebranych informacji, kontakt z resztą drużyny, a także personalną sztuczną inteligencję, która zajmuje się analizą danych, zaznaczaniem najważniejszych informacji, ostrzeganiem przed niebezpieczeństwem i sugerowaniem najlepszej taktyki. Ma także możliwość integracji z systemem Joshua. Żołnierz może sterować systemami na kilka sposobów - głównie dzięki śledzeniu wzroku oraz komendom głosowym.
Wspomniałem o sensorach... Co więc tutaj się znajduje?
Po pierwsze - kamery, widzące w pełni dookoła żołnierza (zapewniają 360 stopni widoczności), do analizy przez AI. A także skierowane do przodu kamery termalne.
Po drugie, systemy monitorujące stan żołnierza. Puls, ciepło ciała i inne takie rzeczy.
I w końcu po trzecie, miniaturowy radar przeznaczony głównie do wykrywania ludzi. Jest w stanie zobaczyć człowieka w odległości do 20 metrów bez przeszkód po drodze, lub mniejszej przy obecności tych przeszkód. W typowym budynku będa to okolice 5 do 10 metrów.
A co z uzbrojeniem? No cóż - jak to siły specjalne, korzystają z takiego, jakie najbardziej pasuje do sytuacji. Od pistolerów takich jak Colt M45, Baretta M9 czy inne (według preferencji żołnierzy), przez karabiny takie jak SCAR czy HK 416, po cięższą broń: LKM'y, granatniki i karabiny wyborowe. Charakteryzują się jednak tym, że w karabinach - zarówno karabinach automatycznych, lekkich karabinach maszynowych i karabinach wyborowych - korzystają z inteligentnej amunicji opartej na EXACTO. Daje im to znaczną przewagę w celności, głównie na większych dystansach oczywiście. Podobnie z granatnikiem, gdyż najczęściej wykorzystywaną przez nich bronią z tej kategorii jest XM25 CDTE.
To wszystko sprawia, że oddziały FETT są oddziałami specjalnymi mającymi przewagę nad zwykłymi żołnierzami w praktycznie każdych warunkach, a szczególnie błyszczącymi w środowisku miejskim, gdzie posiadana przez nich przewaga informacyjna ma jeszcze większe znaczenie.

Mirages:
Kiedy misja jest ryzykowna nawet dla oddziałów FETT, na ich miejsce wkraczają Mirages. Jednostka specjalna wśród jednostek specjalnych, specjalizująca się w misjach wymagających cichego działania.
Wyposażeni są w ulepszoną wersję pancerzy FETT, nazywaną MetaFETT, dzięki której ich przewaga informacyjna jest jeszcze większa. Dzieje się to jednak nie przez zdobywanie większej ilości danych, a odmawianie ich wrogowi.
Tak, kiedy Miraże wkraczają do akcji, można być pewnym, że każdy stojący na ich drodze będzie miał chwilę zaskoczenia tuż przed śmiercią.

Okręt rakietowy typu Ukuru

Okręty rakietowe typu Ukuru to teoretycznie rozwinięcie łodzi patrolowych typu Hayabusa - nieco większe gabarytowo oraz cięższe, o identycznym rodzaju napędu jednakże rozwijającym wyższą prędkość oraz z zastosowaniem nowszych technologii okrętownictwa. W praktyce Ukuru to istni morscy ninja - niewykrywalni i niepozorni, a jednak mogący w mgnieniu oka zmieść z powierzchni morza nawet wrogi niszczyciel lub lotniskowiec. Jak to możliwe? Podstawą jest silne nastawienie konstrukcji tych okrętów na zmniejszenie przekroju radarowego poczynając od zniwelowania pionowych oraz okrągłych powierzchni, przez wyspecjalizowane materiały po integrację radarów AESA w celu zwiększenia ich zdolności zakłócania sprzętu wykrywającego nieprzyjaciela. To pozwala czuć się niezagrożonym nawet na wodach terytorialnych potencjalnego wroga lub w okolicach jego sił morskich. Nie znaczy to jednakże iż Ukuru wykryć się nie da. Przede wszystkim nie wolno zapominać, że to lekka jednostka i bez udzielenia jej szybkiego wsparcia wróg może ją ze względną łatwością zatopić. Względną bowiem Wspólnota Wschodnioazjatycka o swoje okręty dba i wyposażyła jednostki rakietowe w minimum ochrony zdolne unieszkodliwić nawet dwucyfrową liczbę rakiet przeciwokrętowych. Ale wiadomo - to nie pełnoprawny niszczyciel rakietowy z systemem AEGIS dlatego lepiej by jak najdłużej pozostał niewykryty.
No dobrze, tylko w takim razie po co Wspólnota Wschodnioazjatycka w ogóle opracowała takie okręty? Ano by zyskać bardzo mobilne, trudne do wykrycia nośniki dla swoich nowych pocisków przeciwokrętowych. Ukuru mogą przenosić ich aż osiem sztuk w dwóch czteroprowadnicowych wyrzutniach zdolnych wystrzelić wszystkie rakiety w ciągu dwunastu sekund. Przy pojedynczym okręcie daje to siłę ognia wystarczającą do zatopienia korwety bądź nawet fregaty jeśli ma słabe wyposażenie radarowe i/lub przeciwlotnicze. Zaś przy działających wspólnie w grupkach Ukuru wypuszczony samotnie niszczyciel rakietowy może bardzo szybko znaleźć się na dnie.
Oczywiście należy brać na poprawkę iż jednostki te nie mają żadnego uzbrojenia przeciwlotniczego (oprócz CIWS ale to wyłącznie na niskolecące samoloty bądź śmigłowce), a i główne uzbrojenie to nie 76 milimetrowa armata morska albo railgun więc w przypadku spotkaniu wroga po opróżnieniu zasobników rakietowych Ukuru zostaje tylko ucieczka. Przynajmniej wyborna prędkość bardzo ją ułatwia.

Długość: 65 metrów
Wyporność: 550 ton – standardowa ; 600 ton – pełna
Napęd: Reaktor atomowy, trzy pędniki strumieniowe
Prędkość: 60 węzłów
Zasięg: Nieograniczony (Tygodniowo może przebyć maksymalnie 10 080 węzłów czyli 18 668 kilometrów)
Konstrukcja: Stealth; wielowarstwowa złożona z PVC (polichlorka winylu), włókna węglowego oraz laminatu winylowego obniżająca ryzyko wykrycia radarowego; mostek dodatkowo osłonięty niepalnymi materiałami kompozytowymi oraz warstwą kevlaru (oczywiście to pod warstwą stealth); zwiększona odporność na działanie nadciśnienia fali uderzeniowej, odłamków oraz impulsów elektromagnetycznych (EMP)
Załoga: 22 marynarzy
Ładowność: 5 ludzi lub 25 wyposażenia
Uzbrojenie:
*Działko automatyczne RAPID SeaGuardian-J 40mm podwójnego przeznaczenia - zarówno jako główne uzbrojenie jak i system CIWS
Zasięg ostrzału – do 12 kilometrów (4 kilometry jako CIWS)
Czas reakcji na wykrycie zagrożenia - 3 sekundy
Szybkostrzelność – 600 strzałów na minutę
Przebijalność - 140 milimetrów stalowego pancerza jednorodnego na 1 500 metrach
Prędkość pocisku – 1 640 m/s
Amunicja - GPR (PD + AB), APFSDS oraz A3B
*2 czteroprowadnicowe wysuwane wyrzutnie rakiet przeciwokrętowych typu Strike Dragon HS-8510AS lub rakiet okręt-ziemia typu Dive Dragon HS-8510LA
<Specjalizacje utajnione>
*2 ciężkie karabiny maszynowe Browning M2HB kalibru 12,7 mm produkowane na licencji MHI
*System rakietowej obrony bezpośredniej SeaArase-J CIWS
Zasięg - 9 kilometrów
Pojemność zasobnika - 22 rakiety RIM-116J o prędkości Mach 3 oraz 11,3 kilogramowej głowicy fragmentacyjnej
Czas reakcji na wykrycie zagrożenia - 3 sekundy
*2 sześcioprowadnicowe wyrzutnie wabików przeciwrakietowych Mark 36 SBROC-J (z zapasem trzydziestu sześciu wabików na wyrzutnię) sprzężone z systemami wykrywania i śledzenia pocisków przeciwokrętowych – Sprzęt służący do bezpośredniej ochrony jednostki przed pociskami rakietowymi poprzez zmylenie ich systemów naprowadzania
Wyposażenie elektroniczne:
*Masz zintegrowany mieszczący pełnoprawny zestaw radarów oraz czujników przeznaczony specjalnie dla tego typu jednostek jakie nie zakłócają się wzajemnie przez co mogą działać wszystkie naraz.
• Radar obserwacji przestrzeni powietrznej z czterema aktywnymi antenami ścianowymi AESA wykorzystującymi technologię Azotku Galu
• Radar obserwacji powierzchni morza z czterema aktywnymi antenami ścianowymi AESA wykorzystującymi technologię Azotku Galu
• Radar obserwacji powierzchni morza bliskiego zasięgu z czterema aktywnymi antenami ścianowymi AESA wykorzystującymi technologię Azotku Galu
• System identyfikacji swój-obcy (IFF)
• Zintegrowany system komunikacji obejmujący zintegrowane łącza danych (także i Link 16), komunikacja VHF (fale metrowe)/ UHF (fale decymetrowe) w polu widzenia oraz pełnoprawną szyfrowaną łączność satelitarna
• Panoramiczny optoelektroniczny system nadzoru obejmujący pasywny monitoring oraz śledzenie przestrzeni powietrznej i powierzchni morza, mapowanie w podczerwieni (IR) w celu wsparcia oceny i klasyfikacji zagrożeń.
*Hydrolokator kadłubowy
Cechy charakterystyczne:
*Konstrukcja unikająca okrągłych oraz pionowych powierzchni w połączeniu z materiałami użytymi do budowy powoduje iż jednostki tej klasy posiadają bardzo mały przekrój radarowy - wykrywalność przez radary niszczycieli typu Haruna albo Zumwalt sięga zaledwie 19 kilometrów na pełnym morzu!
*Okręt z dalszej odległości bardzo łatwo pomylić ze zwyczajnym cywilnym jachtem.
*Zaawansowany system przeciwpożarowy (wykorzystanie czujników wykrywających dym, ręcznych gaśnic halonowych czy też pianotwórczego środka gaśniczego tworzącego film wodny AFFF – wytwarza on ciężką pianę gaśniczą przy użyciu do tego celu wody morskiej)
*Przystosowanie do działania w warunkach skażenia bronią biologiczną, chemiczną i radiologiczną (kwestia budowy kadłuba itp.)
*Stosowne obrazki na burtach w zależności od nazwy jednostki jak na współczesną Nippon Kaigun przystało

// Pamiętaj o umowie odnośnie reaktorów atomowych przy wycenie ;) //

Kuba

Śmigłowiec Hdc-2

Pierwszym owocem wspólnej pracy inżynierów Japońskich oraz Kubańskich zostały śmigłowce HdC-2. Te ciężkie, potężne i uniwersalne maszyny mogą znaleźć mnóstwo zastosowań zarówno w armii, jak i w użytku cywilnym. Niezależnie od wersji, łączy je wytrzymałość, spory zasięg (min. 1000 km) , duży udźwig (6 ton), a także, w zależności od odmiany, bogate wyposażenie. Większość wersji jest też amfibijna, co oznacza, iż mogą lądować na stałym lądzie dzięki wysuwanemu podwoziu, bądź unosić się na powierzchni wody.

Wersje Kubańskie:

~ Wersja Transportowa ~

Prędkość Maks. - min. 320 km/h

Prędkość Przelotowa – min. 290 Km/h

Udźwig - min. 6 ton

Pojemność pasażerów - 60

Silnik – 2 x Silnik Turbinowy w technologii TPR

Zawis pionowy – Tak, na każdym osiągalnym pułapie.

Pułap praktyczny – 5500 metrów

Zasięg - 1500 kilometrów

Uzbrojenie – 2 boczne karabiny maszynowe kal.7,62

Wznoszenie maks. w locie pionowym – 15 m/s

Opancerzenie - Chroniące przed ogniem karabinowym

Podwozie – Chowane, trójgoleniowe

Spalanie – 4 jednostki biooleju/ t

Wyposażenie dodatkowe:

- Hak

- Wyciągarka podkadłubowa o uciągu 6 ton

- Gniazda na opcjonalne zbiorniki paliwa

- Wyrzutnia flar




~ Wersja Szturmowa ~

Prędkość Maks. - min. 320 km/h

Prędkość Przelotowa – min. 290 Km/h

Udźwig - min. 4 ton

Pojemność pasażerów - 15 w przedziale desantowym

Silnik – 2 x Silnik Turbinowy w technologii TPR

Zawis pionowy – Tak, na każdym osiągalnym pułapie.

Pułap praktyczny – 5500 metrów

Zasięg - 1000 kilometrów

Uzbrojenie :

- Armata Automatyczna S-60 57 mm w zdalnie sterowanym gnieździe

- Karabin PKM 7,62 sprzężony z armatą S-60

- 2 boczne karabiny maszynowe kal.7,62

- Boczne dźwigary z opcją podwieszenia 10 sztuk uzbrojenia (Bomb, rakiet, zasobników z rakietami, dodatkowych działek)

Wznoszenie maks. w locie pionowym – 15 m/s

Opancerzenie - Chroniące przed ogniem do działek kalibru 30 mm

Podwozie – Chowane, trójgoleniowe

Spalanie – 4 jednostki biooleju /t

Wyposażenie dodatkowe

- Wyrzutnia flar

- Wyrzutnia granatów dymnych

- Emisjer zasłony dymnej


~ Wersja do Walki Morskiej~

Prędkość Maks. - min. 320 km/h

Prędkość Przelotowa – min. 290 Km/h

Udźwig - min. 4 ton

Pojemność pasażerów - Brak

Silnik – 2 x Silnik Turbinowy w technologii TPR

Zawis pionowy – Tak, na każdym osiągalnym pułapie.

Pułap praktyczny – 5500 metrów

Zasięg - 1150 kilometrów

Uzbrojenie :

- Boczne dźwigary z opcją podwieszenia 10 sztuk uzbrojenia (Bomby głębinowe, miny, torpedy)

- Działko GAU-12 w ruchomym gnieździe (Minigun zasilany nabojem 25 mm)

Wznoszenie maks. w locie pionowym – 15 m/s

Opancerzenie - Chroniące przed ogniem do działek kalibru 30 mm

Podwozie – Chowane, trójgoleniowe

Spalanie – 4 jednostki biooleju

Wyposażenie dodatkowe:

- Wyrzutnia flar

- System wykrywania swój-obcy

- Rentgenometr

- Miernik promieniowania Gamma

- Urządzenie celowo-wyliczające Łandysz

- Stacja hydroakustyczna Oka-2

- Urządzenie telemetryczne PK-025

- System Ogniok-2

- Radiolokacyjny odbiornik sygnałów RPM-S

- Stacja radiolokacyjna inicjatywa I-2ME

- Magnetometr AGM-60

- Namiernik radiopławowy A-100

Paliwo wodorowe (płyn)
Wodór charskteryzuje się ogromną wręcz energetycznością (120 MJ za kilogram. Dla porównania olej napędowy ma "zaledwie" 44 MJ/kg), jest więc dobrym i neutralnym dla środowiska paliwem (produktem spalania jest woda), a także stosunkowo łatwym do przenoszenia i do uzyskania (elektroliza wody). Wodór można przechowywać w gazie ziemnym jako bardziej stabilnym ośrodku (Hindenburg mówi to państwu coś?). W baku pojazdów jednakże wodór jest w stanie ciekłym.

Myśliwiec przewagi powietrznej/szturmowy J-001 Qiāoqiāo sǐwáng


Podsumowanie: Cichy latający wpie**ol

Parametry
Długość: 22,7 m
Rozpiętość skrzydeł: Zmienna
• 15,89 m - maksymalna
• 11,35 m - minimalna
Masa własna: 25 000 kg
Masa paliwa: Nie ma
Masa startowa: 53 000 +- 2500kg
Prędkość maksymalna (na wyższym pułapie): 9-10 Mach (11025-12250 km/h)
Prędkość maksymalna (na niskim pułapie 60 - 150 metrów): 2.2 macha (2695 km/h)
Prędkość wznoszenia: 4500 m/min
Pułap: 50000-52000 m
Zasięg: nieograniczony
Rozbieg: 100 m (z katapultą)
Uzbrojenie:
• Trzy szybkoobrotowe działa typu "Vulcan" o kalibrze 20 mm i szybkostrzelności 2000 pocisków/minuta każdy) (masa każdego wraz zapasem amunicji to około 2000 kg)
• 5 wewnętrznych pylonów uzbrojenia rakietowego, nie wpływającego na parametr stealth ani na areodynamikę, posiadającyhc 10 pocisków kierowanych oraz 15 pocisków niekierowanych tak zwanych uniwersalnych typu "Odpal i zapomnij", stosunkowo małe, by udało się je pomieścić. (każda o maksymalnej pojemności 3000 Kg)
Uzbrojenie defensywne:
• Działo laserowe Jin-24, powodujące ogłupianie pocisków, uszkadzanie elektroniki oraz w najlepszym zniszczenie lub ciężkie uszkodzenie nieprzyjacielskiego samolotu i/lub pocisku, który byłby na tyle nierozsądny, by za bardzo (czyli na odległość 3-4 kilometrów) zbliżyć się do myśliwca
•typowe flary zapobieające namierzeniu przez termoczułe pociski oraz nowe flary radarowe, powodujące zmylenie "inteligentnych" pocisków wroga
Awionika:
• Nowowczesny HUD pozwalający pilotowi widzenie 360 stopni pola walki, ignorując całkowicie kokpit, zapewniający mu informację o wszystkim w promieniu 10 kilometrów, a nawet przewidujące tor ruchu.
• Wngzu-Hiri - stacja radiolokacyjna służąca nie tylko do biernego namierzania przeciwników, ale także to zagłuszania jej łączności i przewidywanej trajektorii lotu pocisku i samolotu przeciwnika
• Lao-Sui - system umożliwiący namierzenie wielu celów naraz oraz optymalną broń do zniszczenia ich. System jest inteligentny i umożliwia wysłanie danych o przeciwniku oraz typie maszyny do bazy danych cco znaczy tyle, że każdy kolejny myśliwiec będzie wiedział, jak walczyć z konkretną maszyną
• Systemy GPS, Żyroskop oraz czujniki temperatury oraz ciśnienia zewnętrznego, pomagają utrzymać odpowiedni tor lotu
• Specjalny system umożliwiający przesyłanie informacji z niesamowitą prędkością oraz możliwością stabilizacji maszyny w razie uszkodzeń od średnich do ciężkich (przy lekkich się zwalnia do 5 mach)
Dodatkowe informacje:
• Zmienną geometria skrzydeł.
• Zdolność przenoszenia nowej chińskiej generacji pocisków oraz broni.
• Pokrycie tego myśliwca najnowszym systemem stealth oraz specjalną powłoką inteligentnego kamuflażu, że jego silniki widzielają zalewdwie 70 dB, temperatora wydzielana przez nie rozkłąda się równomiernie po pojeździe powodując, że różnica względem otoczeniem wynosi zaledwie kilka stopni, a nie kilkadziesiąt. Dodatkowo typ latającego skrzydła umożliwia zmniejszenie powierzchni odbicia do... 0,027 m^2, powodując, że jest to 1% powierzchni odbicia F-16. W połączeniu z wysokością sprawia to tyle, że jest często intrepretowany jako błąd
• Wyposażenie w 2 fotele wyrzucane dla załogi o najwyższej klasie bezpieczeństwa (dostępne w Chinach)
•Jego silnik został zastapiony silnikiem termonuklearnym powodującym, że samolot ten osiąga naprawdę wielkie wyniki, w tym prędkośći, stosunkowo małym kosztem, niwelując jednocześnie potrzebę spalania paliwa do 0.
•W instrukcji napisano, że w razie namierzenie pociskiem, gdyby jakimś cudem miał trafić... Mają po prostu przyspieszyć.
//Bardzo bym prosił o lpodawanie w liczbie 3/6/12 maszyn, gdyż to mi ułatwi sprawę w przypadku dalszej hierarchi...

Czołg przewagi bitewnej WZ-001 "Kuài"
Czołg przewagi bitewnej został opracowany w dosyć ścisłej tajemnicy, nawet przed wysoką rangą dowódcami armii Chin. Naturalne jest to, że tak wielki projekt musi być trzymany w tajemnic. Czołg ten, posiadający silnik z przodu, zasięg efektywny armaty 9 kilometrów, maksymalny 20, posiadający pancerz efektywny 1600 mm (w rzeczywistości jest go około 200-300 mm), wyposażony w efektywny kamuflaż... Cóż... Żyć nie umierać... To jest bestia, a nie czołg. Na testach polowych przebił litą stal o grubości 1800 mm, posiadajac wiele atutów czołgu idealnego, a nawet aktywny kamuflaż. Jego wadą jest eksperymentlność i lekki brak zaufania czołgistów co do niego. Ale ten dowodzący prototypem powiedział, że jest zajebiście. W środku posiadają zalewie 3 członków załogi,a szybkość ładowania pocisku wynosi 2 sekundy. Pancerz jest pochylony w każdym miejscu.
Silnik: SUN-42, 3500 KM
Transmisja: 10 biegów, automat
Pancerz: Reaktywny,, kompozytowy, odlewany
Masa: 60 ton
Prędkość: 90 km/h w terenie
Zasięg: Teoretycznie nieskończony
Uzbrojenie: 1 ×armata czołgowa kalibru 135mm/L50, 2x KM kal 6.5 mm; 1x CKM kal. 12,7 mm na wieży. Dodatkowo 4 popiątnych wyrzutni granatów

[b]Seng Dung[/]
Żarcie, ale niezwykłe... Może ono mianowicie samo się podgrzewać, nie jest więc potrzebna kuchnia polowa, by je przyrządzić. Jedna racja starcza ołnierzowi na 4 tygodnie, a w racji znajduje się też piwo, które samo się chłodzi do 12 stopni celsjusza niezależnie od warunków. Przechowywane jest w plastikowych pojemnikach ulegających biodegradacji...

Kuba

PdA-1



PdA-1 został stworzony by być tanim samolotem uzbrojonego zwiadu/lekkiego wsparcia. Kabina w układzie tandem zapewnia dobrą widoczność, a także pozwala na podział zadań między pilotem, a strzelcem. Uzbrojenie, którego waga może wynosić do 750 kg, jest wystarczające do precyzyjnego atakowania poszczególnych celów bądź bombardowań na partyzanckie obozowiska. Samolot jest skonstruowany w technologii S/TOL, dzięki czemu posiada bardzo krótki rozbieg i wyhamowanie, a także może startować z nieutwardzonych lotnisk. Wersja eksportowa nie posiada silnika.


Zasięg: 1950 km

Prędkość maksymalna: 460 km/h

Prędkość przelotowa: 380 km/h

Prędkość minimalna: 130 km/h

Rozpiętość: 9,65 m

Załoga: 2

Rozbieg: Poniżej 150 m

Podwozie: Trójgoleniowe, składne.

Uzbrojenie;
- Stały WKM 12,7 mm montowany w kadłubie
- Podskrzydłowe zaczepy na uzbrojenie (6), którego masa nie może przekraczać 750 kg.

Wyposażenie dodatkowe:
- Opancerzenie fotelów
- Kamera umożliwiająca obserwowanie pola walki oraz oraz celów pod samolotem.
- Aparat lotniczy.
- Radiostacja.
- Wyrzutnia flar (6).

Pułap maksymalny: 9250

Spalanie: Utajnione (PW)

Myśliwiec Koroba nadal posiada godzące w fizykę wzmianki... Nie powinien zostać jeszcze zaakceptowany...

Kuba

PdA-3



W odpowiedzi na topniejący budżet Kubańskich Sił Powietrznych, postanowiono opracować wielozadaniową maszynę, której cena byłaby niższa od F-35, a odpowiadałaby na niektóre zadania, których F-35 wykonać nie może. PdA-3 to samolot pokładowy, przeznaczony głównie do zadań szturmowo-bombowych oraz bombowych. Niemniej, wyposażony w rakiety powietrze-powietrze, może również spełniać rolę myśliwca, jednak dosyć powolnego. Posiada wewnętrzną komorę bombową, wyposażoną w oryginalny mechanizm wysuwania bomb. Ciekawostką jest system zmiany kąta natarcia skrzydeł. PdA-3 jest konstrukcją toporną, niemniej, nie brakuje w nim wielu zaawansowanych urządzeń pochodzących z innych samolotów Kuby. Niemniej, nie ma tu zaawansowanych systemów łączności jak w F-35, a to celem zmniejszenia ceny samolotu.


Zasięg: 3500 km

Prędkość maksymalna: 1298 km/h

Prędkość przelotowa: 1123 km/h

Prędkość minimalna: 215 km/h

Rozpiętość:
- 21,5 metra (maksymalna rozpiętość).
- 12,3 metra (minimalna rozpiętość).

Załoga: 1 Pilot

Rozbieg: Poniżej 150 m

Podwozie: Trójgoleniowe, składne.

Uzbrojenie:
- Zamontowany w kadłubie działko GAU-12 kal. 25 mm
- Utajnione.
- Utajnione.

Opancerzenie:
- Chroniące przed ostrzałem z karabinów wielkokalibrowych.

Wyposażenie/ informacja dodatkowe:
- Kamera umożliwiająca obserwowanie pola walki oraz oraz celów pod samolotem.
- Kamera termo oraz noktowizyjna
- Radiostacja.
- Wyrzutnia flar (50).
- Zaczep do lądowań na lotniskowcu.
- Zmienna geometria skrzydeł.
- Utajnione.
- Utajnione.
- Utajnione.

Pułap maksymalny: 18 500 metrów.

Spalanie: Utajnione.

[i]Kuba]/i]

Kuter Patrolowy KP-R57



Łatwo było stwierdzić, iż kuter KP-122 w flocie Kuby był raczej konstrukcją... prowizoryczną. Przestarzałe uzbrojenie, nienadające się do walki z dużymi, dobrzy uzbrojonymi czy nowoczesnymi jednostkami, mały zasięg i problemy przy prowadzeniu ognia. Marynarka potrzebowała nowej konstrukcji do zadań patrolowych i nie tylko, konstrukcji małej i oszczędnej, a która byłaby w stanie nawiązać walkę z dzisiejszymi okrętami. Tak o to, powstał KP-R57. Jest o 5 węzłów szybszy od poprzednika, posiada uzbrojenie w postaci 4 rakiet SM-6, mogących nie tylko pełnić funkcję przeciwokrętową, ale także przeciwlotniczą. Wobec mniejszych wrogów, a także przeciwko pojazdom powietrznym i rakietom, KP-R57 posiada armatę automatyczną MUR-69. Do tego dochodzi lądowisko na jeden śmigłowiec, a także duży zasięg i długotrwałość rejsu. Niemniej, najważniejszą zaletą jest kadłub o specjalnym kształcie, pokryty cienką warstwą stalinium. Dzięki temu, okręt posiada mniejszą wykrywalność radarową niż zwykła jednostka. Czy są wady? Są, a szczególnie jedna, bardzo ogromna. Kuba nie posiada technologii zintegrowanego masztu, przez co musiałby on wystawać ponad kształt okrętu. To zupełnie zaburzyłoby właściwości stealth. Więc co wymyślił sztab projektowy? Maszt jest wysuwany. Gdy jest schowany, okręt zachowuje swoją zmniejszoną wykrywalność radarową, jednak zdolność jego samego do wykrywania innych jednostek drastycznie spada. Z wysuniętym masztem - właściwości wykrywania zostają na podstawowym poziomie, jednak właściwości stealth są zmniejszone.


Długość: 49.5 m
Zanurzenie: 4.4 m
Prędkość: 27 węzłów (50 km/h)
Uzbrojenie:
- Armata Automatyczna MUR-69
- 4 rakiety SM-6
Wyposażenie dodatkowe:
- MicroDASML
- Lądowisko dla helikoptera

SkyStrike-01
Samobieżne działo MARAUDER 2.0 przeznaczone do zwalczania celów powietrznych. Czyli głównie samolotów i rakiet.
Pojazd jest zasilany elektrycznie (z reaktora ARC) i został wyposażony w system radarowy korzystający z technologii metaRDR SmartRDR-Q, dzięki czemu radzi sobie z wykrywaniem i śledzeniem pojazdów (szczególnie wykorzystujących technologie stealth) znacznie lepiej niż dotychczasowe tego typu systemy, widząc je ze znacznie większych odległości i lepiej wyłapując z tła.
Sama broń może trafić cel nawet na wysokości ponad 50 kilometrów (później pocisk traci na mocy, ale wciąż powinno wystarczyć na mniejsze cele), a mimo mocy nie wystarczającej do użycia przeciw okrętom lub naprawdę ciężko opancerzonym celom, jeden strzał wystarcza by na ziemię spadł dowolny samolot.
Dzięki integracji z systemami komputerowymi (m.in. Joshua) wiele takich pojazdów może tworzyć jeszcze trudniejszą do przebicia sieć obrony powietrznej i wykorzystywać do celowania dane nie tylko ze swoich sensorów, ale także z innych podłączonych systemów.
Pojazd może osiągnąć maksymalną prędkość 100 km/h i ma praktycznie nieograniczony zasięg.

Superlotniskowiec klasy "Pekin"

Chiny, jako tako, do niedawna posiadały na swoim stanie tylko 2 lotniskowce, oba na podstawie Radzieckiego Lotniskowca "Admiral Kuźniecov", co nie było efektywnym wyjściem, zwłaszcza przez jego skomplikowaną budowę, dziwny dziób oraz żarcie paliwa jak oszalały. Najnowszy nabytek Chińskiej marynarki stanowi połączenie ponad 100 lat rozwoju lotniskowców, nowoczesnej techonologii, badania amerykańskich lotniskowców na filmach oraz oglądanie japońskich i sowieckich maszyn z Okresu WWII i Zimnej Wojny. Okręt ten, stanowi dziwną mieszankę pancernika, krążownika oraz lotniskowca w jednej postaci, a także katamranu. Konstrukcja ta przewyższa swoich konkurentó na morzach rozmiarem, arsenałem, prędkością, a także stosunkowo innowacyjnym kadłubem składającym się z trzech kadłubów. Odpowiedni kadłub pozwala na zwiększenie maksymalnej wyporności okrętu.

Długość: 350 metrów
Wyporność: 180000 ton - standardowa; 300000 ton – pełna
Napęd: 3 reaktory termonuklearne, 6 wałów napędowych
Prędkość: 50-55 węzłów
Zasięg: Nieograniczony (Tygodniowo może przebyć maksymalnie 8400 węzłów czyli 15556.8 kilometrów)
Konstrukcja: Pekinium jako główny budulec kadłuba, tytanowo-kevlarowe płyty na szczegówlnie wrażych częściach okrętów; podzielenie kadłuba na wodoszczelne przedziały; specjalne kurtyny ognioodporne w hangarach
Załoga: 7200 osób (wliczając personel lotniczy)
Ładowność: do 160 maszyn (samoloty, drony lub śmigłowce)
Uzbrojenie:
*VSL (Vertical Launching System – Wyrzutnia pionowego startu) 608 ogniw ogniwa – przystosowany do wystrzeliwania większości uniwersalnych pocisków metodą gorącego startu. Aczkolwiek głównie wykorzystuje się pociski przeciwlotnicze.
• Pociski antyokrętowe( a także przeciw celom naziemnym) typu Naginata
• Pociski przeciwlotnicze oraz przeciwrakietowe SM-6 do zwalczania nieprzyjacielskich samolotów, śmigłowców, dronów, pocisków rakietowych
*5 wyrzutni wabików przeciwrakietowych z zapasem 25 pocisków na ogniwo
*18 systemów obrony artyleryjskiej Rail, złożonej po porostu z Railgunów strzelających o nachyleniu +90/-15 stopni (zasięg to 300 kilometrów, masa pocisku wynosi 3 kilogramy, a prędkość poczatkowa wynosi 8 mach)
*16 systemów laserowej obrony bezpośreniej CLUSTER, zajmującej się zwalczaniem drnów, samolotó i rakiet
*15 systemów dział sonicznych typu BIAS do obrony bezpośredniej i przeciwpodwodnej
Dodatkowe wyposażenie:
*sześć katapult elektrycznych pozwalających Pekinowi w ciągu minuty wysłać w powietrze 10-12 samolotów
*20 wind hangarowych
*sześć lin przechwytujących lądujące samoloty połączone z hydraulicznym systemem podpokładowym
*System inteligentnej obrony stosowany w myśliwcu J-001
*Najnowsze radary dozoru powietrznego dostępnych w Chinach
*Odbiorniki rozszerzonej rzeczywistości na mostku, pokazujące wszystkie znalezione obiekty w promieniu 50 kilometrów (dalej, jeślii jest w zasiegu radarów i przekaźników sojuszniczych okrętów)
*Najnowsze radary kontroli ruchu lotniczego
*Najnowsze radary obrony przeciw-powietrznej i przeciwrakietowej
*Najnowsze impulsowe radary dopplerowskie dozoru powietrznego i nawodnego
*Najnowsze radary obserwacji dna i powierzchni morza
*Najnowsze sonary głębinowe oraz hydrolokatory, wymierzone w szukanie okrętów w promieniu 60 km od okrętu
*Najnowsze wabiki przeciwtorpedowe dostępne w Chinach
Cechy charakterystyczne:
*Zaawansowany system przeciwpożarowy (wykorzystanie czujników wykrywających dym, ręcznych gaśnic halonowych czy też zasysania i wylewania spienonej wody morskiej zasysanej systemem pomp z morza, a nstępnie rozpuszczanych z dwutlenkiem węgla i węglanem wapnia)
*System filtracji cząstek radoaktywnych
*System zaawansowanego kamuflażu radarowego oraz optycznego, a także sonarowego
*Malowanie na kadłubie obecnej liczby samolotów zestrzelonych przez okręt oraz liczby zniszczonych przez niego okrętów

Kuba

Gladiator FSV


(Dokończę wygląd w przyszłości, nie zdążyłem w związku z przesuniętą turą.)

Następca ASU-57 w siłach zmechanizowanych Kuby. Mimo zbieżności wielu cech, konstrukcja jest zupełnie inna, bowiem gdy ASU to samobieżne działo, Gladiator może otrzymać miano pojazdu wsparcia ogniowego (stąd eksportowy skrót FSV - Fire Support Vehicle), bądź lekkiego czołgu. Jest uzbrojony w karabin maszynowy 7,62 mm oraz armatę automatyczną MUR-69 kal.57 mm o dużej szybkostrzelności, dzięki czemu może poradzić sobie z niszczeniem lżej i klasycznie (pancerz stalowy) opancerzonych, wrogich pojazdów. Niestety, ze względu na potrzebę ograniczenia wagi pojazdu do maksymalnie 7,5 tony, nie jest on w stanie zabrać dużych zapasów amunicji. Gladiator posiada załogę złożoną z 2 członków, a w przedziale bojowym może przewieźć 4 żołnierzy. Jest pojazdem bardzo lekko opancerzonym, gdyż chroni wnętrze jedynie przed ogniem z ręcznej broni strzeleckiej oraz przeciwpiechotnymi ładunkami wybuchowymi. Gladiator nie posiada potężnego silnika, zasilany bioolejem motor jest w stanie rozpędzić pojazd do 58 km/h. Pojazd jest amfibijny i może przekraczać akweny bez uprzedniego przygotowania. Jest również przystosowany do zrzutów na spadochronie.

Haker polowy - wyspecjalizowany żołnierz wyposażony w zmodyfikowany pancerz MetaFETT.
Pod względem wyszkolenia wojskowego jest co prawda daleko od Mirages, ale też z założenia nigdy nie ma walczyć (zresztą wyposażenie w postaci jedynie broni krótkiej na wypadek konieczności obrony to oddaje). Zamiast tego hakerzy polowi są ekspertami we włamywaniu się do sieci wewnętrznych. Wyłączanie monitoringu i alarmów, usuwanie danych z maszyn niepodłączonych do internetu, pozbywanie się dowodów wejścia do budynku, wykradanie informacji z cold storage. Jeśli mają fizyczny dostęp do sieci są w stanie zrobić bardzo dużo i to prowadzi też do pozostałych różnic między nimi a zwykłymi hakerami. Muszą potrafić dostać się fizycznie do sieci odłączonej od internetu, więc znają się także na fizycznym bezpieczeństwie, potrafiąc otwierać zamki, wykorzystywać słabości w drzwiach, znają się na systemach REX i podobnych.
To prowadzi do reszty wyposażenia i modyfikacji w pancerzu: jest on trochę lżejszy, co wynika z pozbycia się części opancerzenia, ale w zamian żołnierz przenosi nie tylko lepszy komputer pokładowy (który dodatkowo jest wyposażony w SoM by ułatwić samo włamywanie się, a także może być wykorzystany do injekcji AIV), ale także dodatkowe wyposażenie do włamywania się (zestaw wytrychów, narzędzia poddrzwiowe i podobne) oraz laptop, wykorzystywany jako alternatywny interfejs z obcymi systemami.
Poza tym zapewnia jednak pełen zestaw funkcji MetaFETT, od kamuflażu, przez sensory, po zaawansowany HUD i AI.

Niszczyciel Rakietowy typu "Zengli"
Niszcyciele rakietowe tego typu, zostały zaprojektowane na podstawie zakupionych od Japonii iszczycieli Klasy Haruna. Kadłub pozostał bez zmian, jeśli nie liczyć kilku szczegółów, jak zamiana stali okrętowej na pekiniu, wzmocnienie wrażliwych punktów kevlarem, pancerzem kompozytowym, czy nawet wzmocnienie pancerzy zubożonym uranem. Okręt ten jest ostosowany do operacji na terenach skazonych radioaktywnie, chemicznie oraz biologicznie. Systemy odzyskiwania wody są również obecne na statku. W porównaniu z Haruną jednakże ograniczono liczbę VLS o 20% (wchodzą tutaj rakiety typu Naginata oraz SM-3), a także zamiiast jednego railguna, postawiono 3 stanowiska ogniowe po 3 działa, potrafiące strzelać 5-kilogramowymi pociskami na dystans 230 km, z prędkośćią wylotową równą 8 mach. Postawiono także na najnowsze radary, sonary, antyradary, antysonary, a także na 25 stanowisk laserów p-lot. Zastąpiono silnik atomowy silnikiem termojądrowym, a na mostku postawiono na rozszerzoną rzeczywistość. Prędkość maksymalna chwilowa wynosi 80 węzłów (przez dosłownie kilkanascie siekund, maksymalnie minutę ,gdyż inaczej kil zostaje w miejscu), a średnia wynosi 52 węzłów. Wyposażony w aktywny kamuflaż. Wiele rozwiązań wyciągnięto z Pekinu, jednak tutaj zastosowano to na mniejszą skalę i wykorzystano o 1-2 klasy gorsze.
Reaktory (silniki) fuzyjne
Reaktory fuzyjne są krokiem na przód w stosunku do reaktoró jądrowych. Przede wszystkich u nich paliwem są wszystkie pierwiatki lżejsze od żelaza, a więc nie ma problemu z tankowaniem. Z drugiej strony w wyniku fuzji jąder wodoru otrzymuje się więcej. Chińscy Naukowcy również udoskonalili system ochrony ludzi, więc nie trzeba zbytnio się martwić, a nawet podczas rozczelnienia reaktor, plazma utrzymuje się w środku i powoli się wygasza. Możliwe do zamontowania na każdym pojeździe.

Kuba

Niszczyciel klasy Togliatti

Jest to rozwinięcie klasy Guevara, najbardziej różniące się w dziedzinie uzbrojenia. Liczba dział Oto Melara 76 mm została zredukowana do jednego, znajdującego się na dziobie. Sześć zestawów AK-630 wymieniono na pięć zestawów MUR-69, znacznie podnosząc wartość bojową. Dedykowane rakietowe uzbrojenie przeciwlotnicze pozostało niezmienne - dwie wyrzutnie systemu M-22 URAGAN pocisków przeciwlotniczych 3M90/9M317. Najważniejszą zmianą jest wymiana rakiet przeciwokrętowych P-15 Termit na sto dwadzieścia rakiet uniwersalnych SM-6, budowanych na patencie Wspólnoty Wschodnioazjatyckiej. Rakieta ta, w przeciwieństwie do wyłącznie przeciwokrętowego P-15, jest pociskiem przeznaczonym do zwalczania, poza zasięgiem i horyzontem jednostki radarowej okrętu, załogowych i bezzałogowych samolotów i śmigłowców, wrogich okrętów, a także pocisków manewrujących i innych aparatów latających o obniżonym współczynniku RCS. SM-6 może być wykorzystany również jako pocisk ostatniej szansy w terminalnej fazie obrony antybalistycznej. Pocisk SM-6 jest o wiele szybszy od Termita (około trzykrotnie), trudniejszy do zestrzelenia oraz ma zdecydowanie większy zasięg (370 km, czyli ponad 290 km więcej niż przy P-15). Nie mniej, głowica odłamkowa, Mk125 Mod 1 posiada nikłą siłę wybuchową w porównaniu do Termita, ale nadrabia to ilością pocisków oraz precyzyjnością.

Zmieniła się również budowa kadłuba. Cały okręt został nieco wydłużony, a dziób, zamiast wcześniejszej owalności, nabrał bardziej ostrych kształtów, podobnych do tych z korwety klasy Pauk. Zewnętrzne poszycie zostało okryte stalinium, co zwiększyło jego wytrzymałość na ostrzał, a także pozwala na absorpcję pewnej ilości fal radarowych (co nie zmienia faktu, iż by nie zauważyć Klasy Togliatti na radarze, trzeba byłoby naprawdę sporej dozy nieszczęścia). Niemniej, jest to okręt bardzo silnie opancerzony, a dzięki nowym materiałom nawet bardziej od poprzednika. Wymieniono napęd TPT na TPR (poprzednia wersja po konwersji zużywała 27 biooleju na turę). Zostano przy koncepcie bocznych kół napędowych, by zachować możliwość płytkiego pływu oraz doskonałej zwrotności, jednak dla lepszego sprawowania wprowadzono hydrauliczny mechanizm, umożliwiający podniesienie kół o pewną wysokość, by stawiały mniejszy opór wodzie. Fartuchy, chroniące koła zostały wymienione na pokryte stalinium. Śruba nie przeszła żadnych zmian. Podsumowując, okręt zachowuje właściwości poprzednika - trzeba naprawdę dużego wysiłku by pozbawić go wszystkich źródeł mobilności.

Na pozostałe wyposażenia składają się radary 1S11, 1S31, radar kierowania ogniem 91N6E, pakiet walki elektronicznej Wympieł-R2, wyrzutnie PK-16, sonar średniej częstotliwości, MiniDASML, system przeciwpożarowy, radiostację, kajuty marynarzy zabezpieczone przed użyciem broni radiologicznej i biologicznej. Znalazło się również miejsca dla lądowiska śmigłowcowego.

Klasa Togliatti w liczbach:

Prędkość: 27 węzłów (50 km/h)
Uzbrojenie:
- 1 działo Oto Melara 76 mm
- 120 pocisków SM-6
- 4 pociski P-15M Styx (odpowiednik pocisku P-15M Termit).
- 5 zestawów MUR-69
- 4 wyrzutnie rakiet RBU-1200 (przeciwko okrętom podwodnym)
- 2 wyrzutnie systemu M-22 URAGAN pocisków przeciwlotniczych 3M90/9M317
- 1 Lądowisko śmigłowcowe
Zasięg: 5050 kilometrów

V-47 Kodiak
Następca V-22, przeznaczony do transportu sił specjalnych do ich celu bez bycia zauważonym. Wykorzystuje 4 silniki SILENT zamontowane na obracanych gondolach, zasilanie reaktorem ARC, w celu zapewnienia większej kontroli nad lotem (w szczególności w trakcie lotu "pionowego") i osiąga prędkości do Mach 0.9, a to wszystko przy hałasie znacznie mniejszym nawet niż generowany przez zwykły samochód. Kodiak jest skupiony na cichym dowiezieniu swojego ładunku do 10 żołnierzy (lub w konfiguracji "medycznej" zabraniu do trzech rannych i kilku medyków), więc poza korzystającym z C2 stealth (i designem zmniejszającym RCS), ma być także wyposażony w stealth z projektu MetaAir, dzięki czemu będzie znacznie trudniejszy do wykrycia. Pomagać ma mu też bogaty zestaw do walki elektronicznej, integrujący Ancile-Q i SoM-Q (z Dr1ctrl+alt+delete oraz RCKT), a także radar korzystający z technologii MetaRDR i SmartRDR-Q.
W razie wykrycia jednak, Kodiak jest w stanie się bronić dzięki systemowi CHAMP-A, oraz przenoszonym dwóm rakietom AIM-120XH, a także uciekać przed ogniem wroga z wykorzystaniem PlaSMA. Warstwa Starlite pod pokryciem stealth zapewnia dość dużą odporność na broń laserową i jeszcze nieco zmniejszyć wykrywalność w termowizji.

Długość: 14,2 metra
Prędkość maksymalna: Mach 0.9
Uzbrojenie:
• wewnętrzne komory na 2 rakiety - głównie AIM-120XH
• CHAMP-A
Zasięg: praktycznie nieograniczony

Lotniskowiec typu "Szanghaj"

Lotniskowiec ten powstał na bazie sowieckiego lotniskowca ypu "Admiral Kutznecov", zkupiony przez Marynarkę Chińską kilka lat po układzie ZSRR. W stosunku do oryginału dokonano kilku przeróbek: Zlikwidowano rampę wyskokową z przodu, na to miejce kładąc dwie wyrzutnie samolotów na każdy pas. Wymieniono jednostkę napędową na reaktor atomowy licencji japońsko-amerykańskiej. Zzmieniono nierakietową artylerię p-lot w 50% na działka typu Vulcan kalibru 20 mm., a w 50% na laserowe działa p-lot. Znalzło się także na 8 wyrzutni VLS, słuszące do obrony koniecznej. Wymieniono także osprzęt nasłuchowy oraz radarowy na ten najnowszej klasy, a na samym okręcie może się zmieścić maksymalnie 75 maszyn, jednak wtedy cały pokład będzie nimi nasrany, więc zdecydowanie częściej będzie na okręcie maksmalnie 60-65 maszyn w celu uniknięcia tak zwanego zatoru. Prędkość maksymalna wynosi 32-35 węzłów (nie przeprowadzono prób na pełnym morzu). Uzbrojenie podstawowe przedstawia się tak:
24 działka typu Vulcan
24 laserowe działa p-lot
• 2 wyrzutnie rbg Udaw-1 (60 pocisków)
Pancerze wspomagane typu J
Ma wyróżniać się 5 rodzai pancerzy wspomaganych: Szturmową, podwodną, spadochronową, kosmiczną oraz dla zwykłej piechoty. Zaczniemy od charakterystyki ogólnej każdego. Wysokość każdego ma wynosić 2,4 metra, a także ma zwiekszać udźwig żółnierza 4-5 krotnie za wykonaniem nowoczesnych silniczów elektrycznych, podobnych do tych wykorzystywanych w Korei południowej przy pracach stoczniowych. Mają również umożliwiać biegi do 50 km/h. Każdy jest też zdlny do działania na terenach skażonych radioaktywnie, biologicznie i chemicznie. Mają posiadać skaner okolicy w poszukiwaniu form życia z sercem o zasięgu 500 metrów, noktowizor, termowizor oraz system aktywnego kamuflażu. Dodatkowo mają posiadać ekran rozszerzonej rzeczywistości oraz radiokomunikator, wyświetlające kto mówi oraz wszystkie informacje dookoła. Wykonane z stali wojskowej, zasilane miniaturowymi reaktorami termojądrowymi. A teraz przejdźmy do poszczególnych typów:
Piechotna
Uzbrojony w podwójny karabin maszynowy kalibru 0.5 oraz wyrzutnię granatów kalibro 45 mm. zamontowaną w lewej ręce. I tak o to przezentuje się podstawowa wersja, żołnierza zwykłej piechoty. A teraz przejdźmy do innych wersji.
Szturmowa
Wersja szturmowa jest o wiele ciężej opancerzona, wolniejsza, ale także o wiele mocniej uzbrojona. System aktywnego kamuflażu został wyrzucony na rzecz lasera, działa typu vulcan o kalibrze 20 mm, a także wyrzutni rakiet uniwersalnych. Żołnierz w tym ma podnieść czołg typu T-34, albo przynajmniej być w stanie go przewrócić na bok. Przeciwnik ma użyć rakiet przeciwpanernych, by zo zniszczyć.
Wersja podwodna:
Sprawa jest o tyle interesująca, że tutaj zrezygnowano z aktywnego kamuflażu na rzecz silniczków, umożliwiających mu poruszanie się pod wodą z prędkością 30 km/h. Uzbrojony w wyrzutnie rakiet podwodnych kierowanych ciepłotą ciała ludzkiego, a także na wytwarzanie dwutlenku węgla. Wyposażony w aparat filtrujący tlen z wody, a także pochłaniający dwutlenek węgla wydychany. Szczelny, generalnie jak wszystkie takie pancerze. Po wyjściu na ląd nieco słabszy od podstawowego pancerza, bo wykonany z aluminiu, jednak tłamszący dźwięk. Uzbrojony w karabin szturmowy kalibru 6,5 milimetrów.
Wersja Spadochroniarska
człowiek tutaj może udźwignąć mniej, posiada także tylko uzbrojenie kalibru 6,5 mm, zbroja wykonana z aluminuium zamiast z stali wojskowej, wyposażona w jet-pack, który umożliwia któtki lot nad powierzchnią , a także wydłużone skoki czy podwyższone skoki. Poza tym brak różnic w wielu kwestiach z wersją podstawową.
Wersja kosmiczna
Well... Co tu dużo mówić... Wykonana ze stopu wojskowego tytanu, wyposazona w silniczki rakietowe i jetpack, odporne na promieniowane koszmiczne, jako broń mają silnie skoncentrowane lasery, przebijające większość rzeczy. Dla obrony własnej w warunkach jakby normalnych posiadają karabin szturmowy kalibru 6.5 mm.
//Pancerze prosiłbym jako formę wzmocnienia, a nie jako pojazd. W stylu bardziej odzieży ochronnej niż czołgów.