Wioska położona w dość nieprzyjaznych regionach, a mianowicie w Górach Mglistych. Sama wieś położona jest w głębi gór, jakieś sto metrów powyżej ich stóp, więc nazwa jest nieco myląca.
Osada jest duża i rozwija się prężnie, a to dlatego, że dwaj szlachcice, w poszukiwaniu przygód i bogactwa, odwiedzili niepozorną wioskę pasterzy i myśliwych, całkowicie ja zmieniając. Przede wszystkim zabudowę z drewna zastąpił solidny kamień, któremu niestraszne są śnieg, mrozy, wiatr czy lekkie lawiny. Jedyne drewno, jakiego użyto tutaj do budowy czegokolwiek, poszło na palisadę otaczającą całą wieś, drewniany mostek zwodzony oraz wieżę obserwacyjną. Sama wieś położona jest pomiędzy skałami, mając ściany Gór Mglistych na południu i zachodzie. Najprostsza droga tutaj wiedzie ze wschodu, na północ zaś prowadzi szlak, którym ruszają pasterze, myśliwi i górnicy. To właśnie z ich pracy żyje cała wieś, bowiem najważniejszym sposobem pozyskiwania mięsa jest polowanie na lokalną zwierzynę, a takowej nie brakuje. Zabijanie potencjalnych drapieżników ułatwia też żywot pasterzom kóz i owiec, które są tu jedynymi zwierzętami hodowlanymi, zaś kozie mleko, sery i masła to podstawa, wraz z mięsem, diety lokalnych mieszkańców. Do tego dochodzą uprawiane w przydomowych ogródkach warzywa. Zaś owce służą przede wszystkim produkcji wełny, z której pozyskuje się materiały na ubrania, acz sama wełna również przeznaczona jest na handel. Idąc dalej: Górnicy. Szlachta wyłożyła niemałą sumę złota na przeprowadzenie badań, które ustaliły, że w okolicy są bogate złoża rudy miedzi, żelaza, srebra i węgla kamiennego. Dzięki wydobyciu węgla, jest czym zasilać kuźnie i huty, które zajmują się przetapianiem rud w metal i wyrabianiem z nich broni, narzędzi i ozdób.
Jak łatwo się domyślić, wcześniej wspomniana palisada otacza całą wioskę, mostek zaś jest na drodze wschodniej. Z braku możliwości napełnienia fosy wodą, postawiono na ostre pale, które wystrugano z resztek tego, czego nie wykorzystano podczas budowy palisady i wieży. Wieża zaś stoi na małym, górującym nad okolica płaskowyżu na południe od wioski, skąd widać cały teren. Wartę pełni tam kilku łuczników oraz obserwatorzy, którzy maja za zadanie wypatrywać potencjalnych przybyszów, drapieżników i innych dzikich zwierząt oraz Orków. No właśnie... Ostatnimi czasy wieś cierpi z powodu napadów kilku orkowych klanów, zaś nieliczni zakontraktowani najemnicy oraz przeszkoleni przez nich, uzbrojeni chłopi nie mogą równać się w walce Orkom. Jednakże para szlachciców znalazła na to sposób, zawiązują sojusz z jednym z wodzów oraz sprowadzając najemników do walki z pozostałymi.
W całej wsi najbardziej wyróżniają się dwa, stojące na przeciwnych krańcach wsi, dworki szlacheckie, acz poprzez sąsiedztwo Orków oraz wykorzystanie wyłącznie kamienia w budowie, bardziej przypominają one warowne zamczyska.

FD_God:
Wraz z szlachcicami oraz najemnikami, bez większych problemów pokonałeś długa, acz nużącą drogę, przez co czułeś wzmożoną potrzebę natychmiastowego działania, na przykład poprzez ścięcie kilku zielonych łbów.

-Wreszcie jesteśmy, moje ręce już powoli zaczynają mnie świerzbić.- Powiedział i w końcu opuścił swój śmieszny środek transportu, by wylądować na wyprostowanych nogach.

- Będziesz miał zajęcie, to na pewno. - rzekł Majestatyczny Wąs.
Ty zaś znów zauważyłeś w krótkim mignięciu sylwetkę przypominającą wilka lub Warga, która śledziła Was od dłuższego czasu, idąc jednym z boków gościńca, trzymając się lasu. Acz, obaj szlachcice kazali Ci nie zwracać na to większej uwagi.

-To lepiej, żeby doszło do tego szybko, nie lubię zapędzać bezczynnie korzeni.- Odpowiedział jedynie, skoro nie miał się interesować tym dziwnym stworzeniem, to tego nie robił.

Wreszcie zauważyliście Góry Mgliste i o ile na Krasnoludach, Orkologu i szlachcicach nie robiło to wrażenia, to na Tobie już tak, bowiem całe życie żeś przesiedział na stepach.

-Wreszcie miejsce, gdzie trawa i wzgórza nie mają koloru owsianych rzygowin. No i nawet tam wysoko macie śnieg, a tego to w ogóle nie widziałem.

- Jak pomyślę o tych wszystkich wypadkach i odmrożeniach to też chciałbym go w ogóle nie widzieć. - prychnął postawny szlachcic, zaś jego towarzysz zaśmiał się, słysząc to.

-Cóż, zgaduję że po dłuższym czasie wszystko się może znudzić, nawet zwykły śnieg.

- Bardziej chodzi o to, że go zwyczajnie nienawidzę, ale reszta się zgadza.

-Zobaczymy cz też go znienawidzę jak przyjdzie mi mieć do czynienia z nim.

- To się okaże. - mruknął i kazał zatrzymać cały pochód.

Skoro miał zatrzymać się cały pochód to także i on. Jedynie czekał na to co teraz miałoby się wydarzyć.

A stało się to, że zauważyłeś sylwetki trzech jeźdźców zbliżające się w Waszym kierunku. Po chwili dostrzegłeś, że nie są to konie, a Wargi, a więc ich jeźdźcy to nie ludzie, ale Orkowie. Wszyscy zatrzymali się jakieś dwadzieścia metrów od Was, Ty zaś mogłeś dostrzec, że jadący na ich czele Ork jest najwyższy i najpostawniejszy z całej trójki, z wielkim mieczem na plecach i ze złamanym nosem. Szlachcic, który nawet trochę go przypominał, pojechał na koniu w jego kierunku.

Póki co trzymał jedynie dłoń na pochwie miecza, w międzyczasie czekając na dalszy rozwój wydarzeń.

Obaj zsiedli ze swych wierzchowców i stanęli twarzą w twarz, aby później... wybuchnąć serdecznym śmiechem i się uściskać, niczym dawno niewidziani przyjaciele, którymi zapewne byli.

Cóż, on łamać chleba z orkami nie zamierza, więc postanowił jedynie tak stać i dalej czekać.

Szlachcic przedstawił Wam owego Orka jako Krzywonosego, jedynego wodza jedynego klanu, który stanął po stronie ludzi, a więc Waszego sojusznika w nadchodzących bitwach.

Pewnie w obliczach innych zielonych był uznawany za największego zdrajcę, niestety nie sprawiło to, że zaczął pałać do niego miłością.

No cóż, przynajmniej musi się nauczyć tolerować jego i jego bandę, jeśli chce dostać zapłatę i nie zostać wykopanym na zbity pysk przez szlachciców.
Tymczasem grupa, już w towarzystwie Orków, ruszyła dalej.

Zapłatę miał głęboko w poważaniu i tak, ruszył dalej za grupą, bo nie miał po co tak samemu tu stać.

Dojechaliście do podnóża gór i tu zaczęły się schody. Dosłownie, bowiem teraz zaczęła się ciężka i mozolna wspinaczka w górę, trudna nawet mimo tego, że była tu ścieżka, którą się posuwacie.

Jak to dobrze, że jest magiem powietrza, właśnie w tej chwili utworzył pod sobą sporą powietrzną sferę, na której zasiadł i z niej już bez problemowo winien się poruszać po górskiej ścieżce.

Fakt, że inni nieco się wloką, może sprawić, abyś poszedł o krok dalej i na owej sferze poszybował w górę, ale już poza ścieżką.

Skoro można się tak zabawić to w sumie czemu nie, najwyżej przestanie jak ktoś go, o czymś ostrzeże.

Problemem było omijanie co większych głazów, ale w końcu stanąłeś na szczycie ścieżki, a stąd już prosta droga do wioski.

Nie wypada być tak chamskim, więc zaczekał, aż cała reszta go dogoni.

I w związku z tym razem wjechaliście do wioski, która w sumie nie zachwycała, ale fakt, że zbudowano to osadę dla tak wielu ludzi, którzy an dodatek żyją w przyzwoitych warunkach, był godny podziwu, zwłaszcza biorąc pod uwagę nieciekawą okolicę i mieszkańców.

-Dosyć ciekawe miejsce na zakładanie osad, co was do tego skłoniło?

- Idealne warunki do hodowli zwierząt, najwięcej jest owiec, których wełna sprzedawana jest za olbrzymie pieniądze, a do tego surowców mineralnych tu nie brakuje. - odparł szlachcic jadący obok Ciebie i zakręcił sumiastego wąsa, wskazując na swojego towarzysza i szepcząc cicho: - On też skusił się dlatego, że podobno jest tu krasnoludzki lub smoczy skarb.

-Jakby rzeczywiście warto było ryzykować...- Odpowiedział mężczyźnie szeptem. Zatem kiedy bierzemy się do roboty?

- Na pewno nie dziś, zapowiada się burza śnieżna i niedługo zapadnie zmrok. - odrzekł, a Ty nieco się zdziwiłeś, bo na niebie nie było ani jednej chmurki, a także było dopiero popołudnie.

-Zrozumiano... To co dziś nas czeka?- Pozostało mu założyć, że tylko potrafią przewidywać jaka będzie pogoda.

- Odpoczynek i ustalenie planów działania.

-Ech, czyli przeważnie najnudniejsza część tego wszystkiego... Gdzie tu można się zatrzymać, przekażecie mi tylko ostateczne rozkazy.

- Akurat w naradzie będziemy uczestniczyć wszyscy, zaś Wasze kwatery wskażę Wam później.

-Ech, skoro trzeba to przystanę na to... To zaczynamy od tej narady?

- Kwatery. - poprawił, a gdy w końcu wkroczyliście do wsi, pełnej ciekawskich wieśniaków, szlachcic wskazał Wam spory budynek na kwaterę i udał się do swego lokum, podobnie jak ten drugi.

On zapewne musiał skierować się do tych kwater, zapewne jak pozostali najemnicy.

Nie było to wiele, ale jak na taką małą wieś, to w sumie sporo: Nader duży pokój wspólny, gdzie mogliście posiedzieć przy kominku, pogadać, zagrać w karty lub w kości czy też zrobić cokolwiek innego. Była też kuchnia, spiżarnia i jadalnia w jednym, a do tego sypialnie, udało się wygospodarować po jednym ciasnym, ale własnym, pokoiku dla każdego, a nawet pozostało kilka niezajętych.

No to pierw wypada chyba iść do kuchni, bo dawno nic pewnie nie jadł, a wypada to zmienić.

Mówi się, że wielkie umysły myślą podobnie. W tym wypadku to głodne umysły myślą podobnie, bowiem każdy członek najemniczej ekipy się tam skierował, aby później wrócić do pokoju wspólnego, chyba największym wygranym z całej grupy był Orkolog, który podwędził połowę pieczonego barana i małą beczkę piwa, pozostali zaopatrzyli się w porcje podobne, choć były to porcje na standardy każdej z ras, więc chleb, sery, warzywa, mięso, mleko i piwo. No, ale dla Ciebie na pewno coś zostało.

No to wypada zobaczyć jakie ochłapy mu zostaną.

Nie takie wcale ochłapy, a konkretne porcje chleba, warzyw, mięsa, mleka, serów i piwa.

No to wypada się jakoś najeść zabierając, kawał chleba, mięso, ser i jeszcze piwo. A z całym tym zestawem teraz gdzieś wygodnie usiąść, najlepiej przed kominkiem.

Było tam sporo miejsc, w sumie większość, i tak zasiadłeś tam z częścią ludzkich najemników, reszta biesiadowała obok, tak jak giermek. Krasnoludy nieco dalej, zaś Orkolog zupełnie na uboczu. A Goblin... W sumie pewnie zawinął się od razu do swego pokoju z posiłkiem.

Cóż, przynajmniej znają swoje miejsce. Samemu zaś przystąpił do tworzenia sobie jakichś prostych kanapek ze zgromadzonych składników, by później móc je w całości zjeść.

Napchałeś tym sobie brzuch, w konsekwencji zaś znacznie polepszył Ci się nastrój, wpływ na to musiało mieć także ciepło bijące od kominka, oraz wesołe trzaskanie płonącego drewna.

Po udanym posiłku pozostaje chyba tylko czekać na rozpoczęcie się obrad w międzyczasie patrząc się w kominek.

I w końcu w drzwiach pojawił się jakiś chłop, informując Was, że nadszedł już czas zebrania i że poprowadzi Was na miejsce. A przy okazji wpuścił sporo lodowatego powietrza i nieco śniegu.