- Dobrze. Jak żołnierze będą mogli rozmawiać, to powiedz, żeby do mnie przyszli. Jeśli nie będą mogli, to wyślij kogoś żeby mnie powiadomił. Będę w Wiosce Rybackiej.

-Oczywiście, panie.- Odrzekł, a następnie opuścił pomieszczenie.

Ruszył więc w stronę Wioski Rybackiej.

A tam to co zawsze, rybacy w pracy.

- Nauczyłby mnie którykolwiek z was łowić? Ostatnio nic lepszego do roboty nie mam. Niby są żołnierze, ale muszę czekać...

-Szefie, tutaj nic poza cierpliwością nie trzeba, zwyczajnie nakłada się jakiego robaka na żyłkę, pach do wody, no i się czeka.- Odpowiedział jeden spokojnie siedząc na pomoście.

- Gdzie znajdę wszystko co potrzebne?

-A robaki to w ziemi starczy szukać. Zaś wędki mamy w magazynie.

Poszedł do magazynu po wędkę. Kiedy już ją miał, zaczął szukać robaczków.

Do wyboru do koloru: dżdżownice, żuki i tak dalej...

- Jaki robaczek najlepszy?

-Rybom to wszystko jedno!

Wziął jakiegoś robaczka, i nadział na hak. Zarzucił wędką, i czekał.

Tak jak wspominał sam rybak, tutaj trzeba cierpliwości.

Czekał, i rozmyślał na różne błahe tematy.

Nagle coś szarpnęło za spławik.

Zaczął powoli wycofywać się na ląd, ciągnąc za sobą wędkę.
- Co robić jak coś złapie? Szarpać się z tym?

Było ci wyjątkowo ciężko, najwyraźniej to co złapałeś było wyjątkowo silne i zaciekłe.
-Pan sobie daje z tym radę? Wygląda na coś trudnego.

- Pomocą nie pogardzę, a nawet o nią proszę...- Siłował się dalej, próbując nie zniszczyć wędki, lub żyłki.

Było nieco ciężko, ale kilku odstąpiło swoje wędki i ruszyło ci z pomocą, a wspólnymi siłami wyciągnęliście na deski sporą rybę.
-Zabić to zanim do wody wypie**oli!- Powiedzieli, a zaraz znalazł się taki co grzmotnął pałką w głowę tej ryby.

- To chyba sobie pojemy. Rozpalać jakieś wielkie ognisko! Niechaj ktoś to wypatroszy!- Mówił ucieszony, że pierwszym co złapał jest takie bydle.

-Szef to jest ktoś, pierwszy raz łowi i takiego bydlaka złowił!- Powiedział jeden z rybaków, a dwóch innych poczęło z trudem wynosić rybę.

Pomógł im z tym wynoszeniem ryby. W sumie, to starał się pomagać, przy czynnościach związanych z tą rybą. Jeśli nie mógł to stał z boku. Nie mógł się doczekać, momentu, kiedy będzie mógł jej spróbować.

Przede wszystkim to trzeba ją ładnie pokroić, bo kto by tam łuski wpi***alał. A tym najpierw chłopacy się zajęli poprzez usuwanie ich nożykiem.
-Mnie to w ogóle ciekawi skąd takie wielkie w tej rzece się wzięło, może z jakiego większego zbiornika przypłynęła?

- Jakby wam się chciało, możecie zbadać. Ja póki co potrzebuję wojowników do innych celów.

-Tacy ciekawscy to my nie jesteśmy, lepiej tego chyba nie sprawdzać. To jak szefie, filetujemy tę rybę czy od razu nad ogień ją?

- To już zależy od was, jak będzie lepiej smakować. Ja się na tym nie znam, więc wolę się nie wypowiadać.

-Filety będą na dłużej, ale tak na raz to nad ogień będzie lepiej. To już chyba zależy jak szef chce.

- To nad ogień.

-Oczywiście panie, ale pierw trzeba to łusek pozbawić, a ich jest od ch*ja.

- Poczekam,mam czas. Jakbym musiał was opuścić, to nie czekajcie, bo i tak jestem tutaj, by zabić czas podczas czekania.

-Jak tam sobie szef chce.- Odpowiedział ten, który usuwał łuski, a następnie kontynuował czynność.

Czekał, od czasu do czasu wypatrując żołnierzy.

Wreszcie skończył.

// Skończyli ci rybacy bawić się tą rybką? ;-;//

//Usuwać jej łuski? Tak.//

Czekał aż rzucą rybę na ogień.

Rzecz jasna zrobili to jak już zeszli z pomostu, oczywiście pierw rozpalając ognisko.

Czekał, aż będzie gotowa.

Minęło w sumie kilkanaście minut, aż wreszcie mogliście zabrać się jedzenie.

Wziął sobie jakiś kawałek i zaczął konsumpcję.

Ryba smakowała jak każda inna, ale tutaj smaku dodawała głównie duma, w końcu to ty ją złowiłeś.

Kiedy już zjadł, usiadł sobie nad brzegiem, i rozmyślał. Siedział tak, aż nie zawołałby go jego doradca.

Rozmyślanie owszem, przerwał ci po jakimś czasie.
-Panie, zbliża się noc. To nie jest też dobre miejsce na oglądanie tego jak słońce się z nami żegna.

- Czemuż to?

-Noc jest ciemna i pełna strachu. Dlatego od zarania dziejów spędza się je w bezpiecznym miejscu.

- Jakby ktoś tutaj przyszedł szukać mnie, to jestem w swoim domu.- Wstał i ruszył ku swojemu domostwu. Myślał że ten człowiek opisze mu więcej niebezpieczeństw, zamiast opowiadać coś co każdy wie.

-O tej porze każdy już udaje się na spoczynek.- Powiedział jeszcze i sam ruszył do własnego domostwa.

Kiedy już znalazł się w swoim domu, poszedł spać.

No cóż, nastał poranek, a ty dalej żyłeś.