Niewielki bar w pobliżu Złotej Drogi co sprowadza tu wielu skąpych arystokratów ze względu na dużo mniejsze ceny. Jest tu wszystko czego potrzebuje szanujący się bar. Stoliki, części prywatne, wielki dębowy bar i oczywiście hektolitry alkoholu.

Brian właśnie czyścił bar. Dziś przez cały dzień było spokojnie, teraz tylko kilku stałych bywalców przesiaduję nad kuflem piwa od czasu do czasu podśmiechując i nawiązując raczej żartobliwe próby flirtu z twoją kelnerką, Michigan.

Białowłosy westchnął cicho patrząc na tych śmieszków. Zatrudnił Michigan ze względu, że uprosiła go, a on nie chciał jej odmówić. Oczywiście nie żałował swojej decyzji. Dziewczyna idealnie spełniała się w różnych sytuacjach ale trochę go to przytłaczało. Sięgnął po ostatni kufel, który został mu do wyczyszczenia. Cały czas patrzył na dziewczynę.

Michigan świetnie radziła sobie w barze. Płynnymi r*chami zmywała stoły, zbierała puste kufle i zręcznymi ripostami odpowiadała na zaczepki klientów. A wszystko to robiła z uśmiechem.

Brian uśmiechnął się mimowolnie i położył czysty kufel na bok. Przeczesał dłonią swoje włosy i westchnął cicho czekając aż wszyscy wyjdą z baru.

Po chwili wyszli bywalcy a Michigan właśnie połoźyła ci naczynia na barze. - Ufff, już myślałam że będziw trzeba ich wynieść zanim wyjdą. - Zaśmiała się uroczo.

Brian skinął głową uśmiechając się lekko. Zerknął na naczynia westchnął cicho po czym zaczął wycierać kufle i kieliszki czystą ścierką. Próbował unikać spojrzenia swojej kelnerki.

- Och Brian...- powiedziała troskliwym tonem głosu. - Powinieneś z tym pójść do psychologa. To nie jest normalne, naprawdę.

-Co masz na myśli..?-rzekł do niej w głębi duszy wiedząc o co chodzi kelnerce. Odstawił na półkę czyste już kieliszki.

- Dobrze wiesz co mam na myśli, skarbie! - Rzucił wręcz oskarżycielskim tonem. - Nie jesteś w stanie spojrzeć kobiecie w oczy, a tym bardziej jej dotknąć. Ledwie prowadzisz tę rozmowę!

Białowłosy skinął lekko widocznie głową.
-Tak, wiem.. Ale przeszkadza ci to jakoś?- mruknął cicho biorąc się za kufle. -W końcu chyba nie muszę dotykać kobiet.. Czyż nie?

- Oj skarbie. To nie jest tak źe to ty nie chcesz dotykać kobiet... - na jej twarzy pojawił się lekki rumieniec. -...ale to ja chciałabym dotknąć ciebie...

Zadrżał lekko i podniósł wzrok na Michigan.
-No nie wiem.. Wiesz przecież, że tego nie lubię..-szybko zrobił obrót, by położyć kufle, jak i ukryć ledwo widoczny rumieniec. Nie lubił o tym rozmawiać.

- I właśnie dlatego chcę byś z samego rana udał się do psychologa. Proszę zrób to dla mnie... - Spojrzała na ciebie błagalnym wzrokiem.

-Niech ci będzie.. -westchnął cicho. Zaczął wycierać blat baru po chwili odstawił ściereczkę i spojrzał na dziewczynę. -Jeśli chcesz to możesz już wracać.. -rzucił jakby od niechcenia i spojrzał na swoje dłonie.

- Dziękuje. I trzymam cię za słowo. - Powiedziała obrzucając cię ciepłym uśmiechem. Zaraz po tym ubrana w cięki płaszcz wyszła z baru.

Brian westchnął głośno i zaczął stukać w blat. Koniec końców postanowił przewietrzyć się. To powinno dobrze mu zrobić. Przebrał tylko koszulę na coś wygodniejszego. Od razu lepiej.. Ruszył ku wyjściu. Otworzył drzwi, wziął głęboki wdech i wydech po czym zamknął bar. Obrócił się i zaczął spacerować rozglądając się po, tak dobrze mu znanej, okolicy.

Brian uśmiechnął się pod nosem i podniósł. Miał już dosyć. Rozejrzał się dookoła i spokojnym krokiem ruszył ku wyjściu. Gdy wyszedł na zewnątrz westchnął z wyraźną ulgą. Włożył ręce do kieszeni i ruszył do swojego domu.

Bar był taki jaki go zostawiłeś. Pusty i wysprzątany dzięki Michigan.

Białowłosy westchnął i ziewnął z wyraźną ulgą. Już nigdy tam nie wejdę.. Obiecał sobie w duchu i udał się do łazienki, by przemyć twarz. Po wykonaniu tej czynności wszedł do swojego pokoju i opadł na łóżko. Przez chwilę patrzył na sufit lecz zaraz zasnął dość głębokim snem.

Śniło ci się że jesteś na małej skale na środku morza, a fale powoli cię podtapiały, lecz po chwili przypłyną ogromny statek który cię uratował.

Brian obudził się z nieprzyjemnym uczuciem. Coraz gorsze są te sny.. Podniósł się do pozycji siedzącej i ziewnął przeciągając się. Przebrał szybko bluzę na koszulę i przeczesał włosy ręką. Otworzył bar i z niemym westchnięciem stanął za ladą.

Niewielu ludzi pije przed piętnastą więc ruchu właściwie nie było. Jedyne osobą która przyszła była Michigan. - A ty jeszcze nie u terapeuty?

-Ahh.. Na śmierć zapomniałem.. -mruknął niepewnie. -Głowa mnie boli.. Może jutro pójdę.. -spróbował zmienić temat. Sięgnął po ściereczkę i zaczął pucować, czysty już, kieliszek. Nie zwracał uwagi na Michigan, która wlepiła w niebo wzrok i stała niewzruszenie.

Podeszła do ciebie i spojrzała na niego każącym wzrokiem. - Nie, pójdziesz teraz.
//Nie masz kontroli nad NPC :/

//Wiem, wiem.. Ale można przewidzieć, że stoi i patrzy się na niego ^^

Skrzywił się lekko ale próbował się uśmiechnąć.
-A co z barem? Nie zostawię go otwartego.. -pominął fakt, że może go zamknąć lub pozwolić Michigan tutaj zostać. Odwrócił wzrok odkładając wypucowaną szklankę.

- Ja tu zostanę. I tak o tej godzinie nikogo nie ma. - Powiedziała wciąż się w ciebie wpatrując.

-Jesteś pewna? -spojrzał na nią z niepewnością wypisaną w oczach. Zadrżał lekko czując, że jednak będzie musiał iść. Dla niego było to normalne, że nie lubił dotyku.. Jednak innym najwyraźniej to przeszkadza. Westchnął zrezygnowany. -Dobrze.. Pójdę.. -mruknął i wziął swój szary płaszcz zawieszony na wieszaku. -Poradzisz sobie? -obrócił się jeszcze trzymając otwarte drzwi.

- Nie bój się o mnie, dam sobie radę. - Staneła obok ciebie za barem. - Pamiętaj, liczę na ciebie!

-Taa.. -westchnął i wyszedł z baru kierując się w stronę najbliższego, znanego mu terapeuty. Sszybko odnalazł odpowiedni budynek i wszedł z lekkim podenerwowaniem.

-Jasne.. -wyszedł uśmiechając się lekko. Od razu skierował się do swojego baru. W końcu przekonał się, że warto było tam iść. Wszedł do baru rozglądając się dookoła.

Michigan stała za barem czyszcząc go. Na twój widok uśmiechnęła się promiennie. - O już wróciłeś? I jak było?

-Nawet dobrze.. -uśmiechnął się szerzej. -A jak w barze? Ktoś był? Jakieś problemy, spostrzeżenia?

- Nie, nikogo nie było. - Stwierdziła patrząc na ciebie. - I jak, czujesz się już lepiej?

-Tak, tak.. Sto razy lepiej.. -podrapał się w kark. -Dziękuję, że jednak namówiłaś mnie, żebym tam poszedł.. -westchnął cicho stając za ladą.

- Toooo... mogę cię przytulić? - Zapytała z lekkim rumieńcem.

Białowłosy przez chwilę stał w milczeniu z poważną miną. Jednak uśmiechnął się.
-No dobrze.. W końcu musi być ten pierwszy raz.. -zaśmiał się. -Tylko dlatego kazałaś mi tam iść? Żeby mnie później przytulić? -wyszedł zza lady i podszedł blisko do Michigan.

- Nie tylko... - Zachichotała po czym z lekką niepewnością przytuliła. Jej ciało było bardzo ciepłe a perfumy pachniały lawendą.

Brian, gdy tylko poczuł ciepły dotyk dziewczyny, oblał się widocznym rumieńcem. Mruknął coś pod nosem i objął Michigan.
-N-nie tylko? Tak więc po co jeszcze..? -powiedział z uśmiechem na twarzy ale i z nutką podejrzeń.

- Och chyba się domyślasz Brian. - Pocałowała cię w szyję.

Jego ciało przeszedł dreszcz.
-Może.. -przejechał dłonią po jej plecach. Westchnął cicho myśląc jak przedtem mógł nie zauważać uroków dziewczyny.

Spojrzała ci w oczy i z nadzieją we własnych pocałowała cię w usta.

Brian znieruchomiał patrząc na nią zdziwiony. Po chwili jednak odwzajemnił pocałunek wsuwając dłonie w jej włosy i pogłębiając pocałunki. Westchnął cicho w jej usta.

- Ten doktor to prawdziwy cudotwórca. - Zachichotała na chwilę odrywając się od pocałunku, lecz od razu do niego wracjąc.

-Mhm.. -przygryzł jej dolną wargę i odsunął się lekko. -Tylko na to czekałaś, czyż nie? -zaśmiał się cicho patrząc w jej oczy. Nadal dziwnie się czuł ale nie chciał psuć tej chwili.

- Chyba że chcesz pójść o krok dalej...- Stwierdziła cała zarumieniona.

-Sam nie wiem.. Nie jestem przygotowany.. Chyba.. -mruknął cicho spuszczając wzrok. Nie chciał tego psuć ale co miał poradzić? Oblał się tylko jeszcze bardziej widocznym rumieńcem.

Na ułamek chwili posmutniała, ale po chwili uśmiech wrócił na jej uroczą twarz. - Nic nie szkodzi, i tak zrobiłeś dziś wiele. Jestem z ciebie bardzo dumna!

Przechylił lekko głowę uśmiechając się.
-Dziękuję.. -mruknął całując ją w kącik ust i stając z powrotem za ladą. -Niezbyt tłoczno o tej porze.. Co chcesz porobić..?

- Możemy wyjść coś zjeść. Skoro już oficjalnie jesteśmy parą to przydała by się jakaś randka. - Zachichotała.

Odwrócił wzrok uśmiechając się. Parą..? Po chwili jednak spojrzał na nią i skinął lekko głową.
-Jasne, to dobry pomysł.. -wyszedł zza lady i chwycił jej dłoń. -A co masz ochotę zjeść? -powoli prowadzi ją do wyjścia.