Pustynne miasto, zbudowane na platformie nad przepaścią jest bardzo stare, ale jak na oddalone od większych źródeł wody, to bardzo samowystarczalne miasto. Mieszka tu wielu spokojnych ludzi, ale nie tylko. W popularnych saloonach można spotkać niezłe szumowiny, które mogą ci pomóc zobaczyć pustynię od spodu.

Sully podniósł się do siadu, a potem usiadł Shinowi na kolanach i pocałował go w policzek. Tymczasem piaszczysta droga zrobiła się bardziej zbita, a cała trójka usłyszała ludzkie głosy. Przed nimi rozpoczynało się pustynne miasto - Dese.
Przez miasto kiloro dzieciaków jechało konno, śmiejąc się wesoło. Na gankach domów w bujanych krzesłach siedziały state babcie i robiły na drutach. Dese wyglądało przyjaźnie.
- Ooo... ładnie tu. - westchnął Sully.

Shin rozejrzał się dookoła, chłonąć każdy szczegół.
-Racja.. -potaknął kiwając głową.

Zabudowa w większości była drewniana, bardzo ładna. Kizu wjechała na główny rynek, a potem na parking.
- Chodźcie, mam tu znajomą z Talii, wpadniemy na jakąś herbatkę, na pewno się ucieszą, uwielbiają gości.

-Jasne, możemy wpaść na herbatę. -zaśmiał się. -Pierniczki też będą czy nie mam na co liczyć?

- Zawsze są! - zaśmiała się Kizu.
Sully zeskoczył z wozu, ciągnąc za sobą Shina.

-Całe szczęście. -szatyn dał się ciągnąć Sullyemu. -Wiesz gdzie idziesz Sulluś?

Sully nagle przystanął.
- Cz-czekaj! Niby wiem, ale nie wiem... - podrapał się wolną ręką po karku. - K-kizu... idziemy do Alicji i Oza?
- Dokładnie, czyli musiałeś ich kiedyś poznać. Czyżby szczegół z twojej przeszłości?

-Pewnie tak... -Shin westchnął głośno. -Coraz więcej takich urywków, może niedługo będzie dało rady się to posklejać w całość...

Kizu uśmiechnęła się promiennie, po czym ruszyła w stronę pewnego domku. Sully pociągnął w tamtą stronę Shina z uśmieszkiem na ustach.

-A tak w ogóle.. Kto to ten Oz i Alicja? -uśmiechnął się lekko. -Mają pierniczki...?

- Mają, mają. - mruknęła Kizu, wchodząc do domku.
Sully oczywiście poszedł za nią razem z Shinem. W środku przy dużym stole siedziała drobna dziewczyna o ciemnych włosach w czerwonej sukni zajadająca pierniki, a obok niej chłopak o blond włosach, z zaciekawieniem spoglądający na gości.
- Zapraszamy na earl graya i pierniczki! Przyjaciele Kizu są naszymi przyjaciółmi. Ja jestem Alicja, a to Oz. - uśmiechnęła się dziewczyna.

-Ja jestem Shin~! -uśmiechnął się lekko zerkając na pierniczki. //co on ma z tymi pierniczkami...// Ostatecznie spojrzał jednak na dziewczynę i chłopaka. -Miło mi was poznać.

- A ja jestem Sully. - uśmiechnął się chłopak i usiadł na jednym z krzesełek.
Kizu tymczasem wyściskała Alicję, najwyraźniej były przyjaciółkami.
- Shinuś chodź! - zamruczał wesoło Sully.

-Juz, już... -usiadł na krzesło obok czarnowłosego. Dopiero teraz rozejrzał się z ciekawością po pomieszczeniu.

Pokój był przytulny. Poza stołem były tam zwyczajne meble i obrazki. Oz wesoło postukiwał w stół, Kizu gadała o czymś razem z Alicją, a Sully wyglądał jak chomik.

Szatyn zaśmiał się z wyglądu czarnowłosego po czym sam sięgnął po pierniczki i wypychał sobie nimi usta. -Mmm.. -westchnął cicho z pełną buzią.

- Czarne gwiazdy... - mruknął cicho Oz.
Tymczasem Sully opadł na ramię Shina i zaczął coś mruczeć pod nosem.
- Znów coś sobie przypominam...

-Ymm.. Co sobie przypomniałeś...? -Shin przestał konsumować pierniczki.

- Że przychodziłem z tym moim wujkiem na pierniczki.
- Pamiętam. - mruknęła Alicja. - Ten facet to chyba dzięki tobie się zmienił. Był miejscową chodzącą bombą, ale gdy zaczął się tobą zajmować, stał się potulny jak baranek. Jednak później się wyniósł z miasta, a przewija się tu tyle ludzi, że już go nie pamiętam.

-Żadnego szczegółu? Koloru włosów..? -westchnął cicho stukając palcami po stoliku. -No cóż... Czuję, że jesteśmy coraz bliżej rozwiązania tej zagadki...

- Z tego co zapamiętałam, to chyba tylko to, że był mordercą, bo to mnie dziwiło jak troskliwie zajmował się dzieciaczkiem.
- Pozory mylą. - dodał Oz. - Zabawne było, że gdy ktoś w twojej obecności, Sully, mówił że tamten gość jesy zły, to ty go broniłeś i mówiłeś, że wszyscy się mylą.

-Morderca? -Shin podrapał się w kark. -No cóż.. Może go spotkamy po drodze zbierania kart Talii...

- Tylko się nie bój, jak mówiłam, Sully go kompletnie zmienił. - uśmiechnęła się Alicja. - A wskazówki... możne znajdziecie je w tym domu, w którym mieszkał? Jest opuszczony i mogą tam być najwyżej myszy.

-Możemy tam pójść... Może Sully przypomni sobie coś jeszcze. -przeciągnął się powstrzymując ziewanie.

Sully był wypoczęty, więc bez ziewania, bo i tak z pierniczkami w ustach ziewać się nie da, wstał i ruszył w stronę drzwi.
- Chyba nawet kojarzę kierunek.

-To chodźmy~! -wziął jeszcze dwa pierniczki po czym ruszył za Sullym. Chwycił jego rękę wolną dłonią.

Więc wyszli zostawiając pozostałych w domku. Sully pewnym krokiem poszedł w stronę podniszczonego domu z powybijanymi szybami. Tabliczka z nazwiskiem właściciela była przestrzelona na wylot.
- Uuu... całkiem długo było to puste, co?

-Najwidoczniej... Te wybite szyby... Ktoś naprawdę musi go nienawidzić czy coś... -westchnął cicho patrząc na tabliczkę.

- Skądże znowu. - mruknęła przechodząca babcia. - Dom, gdy tamten właściciel opuszczał go, z zewnątrz był w swietnym stanie. Szyby wybiły dzieciaki, które później z pustej chaty robiły sobie bazę. Dobry to był chłopak, jak się uspokoił to grał na skrzypcach. - rzuciła i poszła sobie.

-Na skrzypach... -obejrzał się, patrząc na odchodzącą babcię. -No niech będzie, wchodzimy?

- No... to w sumie dobry pomysł. - zaciągnął Shina do środka.
W budynku większość rzeczy przypominała takie forty dziecięce. Sully puścił rękę Shina i zaczął pośród nich biegać.
- O, mam chyba ślad po mnie.

Szatyn uśmiechnął się lekko i podszedł do czarnowłosego.
-Fortece... -westchnął i spojrzał na Sullyego. -Co tam masz?

Sully siedział na podłodze przy ścianie pełnej podpisów. Wskazywał na najstarszy, koślawy podpis "ƧULLY" z odwrotnym "S".
- Pamiętam, że dopiero w Colder nauczyli mnie jak to się pisze.

Shin przejechał palcem po podpisie.
-Racja... Chyba nie ma tu podpisu twojego opiekuna... -westchnął cicho patrząc na resztę imion.

Gdzieś na górze był podpis Ross'aina, kilka podpisów Deusa, zazwyczaj razem z kimś. Dużo było elficko brzmiących imion.
- Ale pamiętam, że rzeczywiście na uspokojenie on grał na skrzypcach. Że też nic innego nie mogę sobie przypomnieć...

-To przecież nie twoja wina Sulluś... -mruknął po czym pocałował go w policzek. -Niedługo wszystko sobie przypomnisz...

- No wieeem. - mruknął, tuląc się do Shina. - Wracamy? W końcu zapomnieliśmy o karcie od Alicji i Oza.

-Racja... Weźmiemy pierniczki na drogę. -pstryknął go w nos, ciągnąc z powrotem do domku Oza i Alicji.
//dopiero teraz zorientowałam się do czego nawiązałaś imiona... Głupia ja...//

W mieszkaniu Alicja dyskutował o jakiejś książce razem z Kizuką.
- Przyszliście po kartę, co? - rzucił Oz i wyciągnął kartę w stronę Shina.

-Tak, tak.. -wziął kartę i uśmiechnął się lekko. -Dziękujemy! -schował kartę do woreczka.

- Proszę. Może macie jeszcze ochotę na pierniczki? - uśmiechnął się Oz

-Jasne~! -zaśmiał się po czym wziął kilka pierniczków z czego połowę dał Sullyemu. -Kizu, jedziemy dalej?

- A dokąd teraz? - Kizu wskazała sporą mapę przedstawiającą Krainę. - Mi jest to obojętne.

-A gdzie mieszka najbliższa osoba z Talii? -zwrócił się do Kizu, stając obok niej i patrząc na mapę.

- W okolicy ma ją jakiś kowboj, poza tym raczej będziemy się wracać. - odrzekła.

-No to go znajdziemy a później wracamy. -uśmiechnął się lekko. -Chodźmy, im szybciej zdobędziemy tą kartę, tym lepiej.

Kizu wyszła razem z nimi, prowadząc ich w stronę pobliskiego saloonu, z którego dobiegała wesoła muzyka.

-Naturalne środowisko każdego kowboja... -szatyn zaśmiał się słysząc muzykę.

Gdy weszli do środka, kowbojów było tam pełno. Kizu usiadła przy kontuarze, niezbyt patrząc na innych i zamówiła sobie lemoniadę.
- Ocho, kogo my tu mamy? - któryś z kowbojów spojrzał na Sullyego. - Czyżby młody Moriego? Sully?
- Moriego? - zapytał Sully.
- Tak się przedstawiał. Taki tam, ponoć morderca, a grał na skrzypcach i jak nikt zajmował się dziećmi, takimi jak ty.