Ona też się odsunęła.
-Ja pamiętam jak to było z Landem. Byliśmy wtedy jeszcze w Zakonie. Praktycznie nigdy nie mogliśmy być sam na sam. A w końcu, na Ryloth. Sami, jego padawanka poszła na zwiad, mój oddział też, w promieniu 100 kilometrów nikogo, ciho, spokojnie, żadnych blaszaków... A potem jak się działo! To było zderzenia Rancora z Akulem! Ale muszę Ci powiedzieć moja droga.-westchnęła-to było coś niesamowitego...-to ostatnie takim rozmarzonym głosem i te maślane oczy...

Zachichotała cicho.
- Domyślam się, co wtedy czułaś. Ale proszę, głębszych szczegółów nie opowiadaj...

-Tak, to było wspaniałe... Dopiero 7 miesięcy temu znowu sę tak poczułam, jakbym miała 18 lat... Ale polecam Ci...-usłyszałaś pukanie do drzwi.

- Proszę wejść.

D osodka weszła Bo'katan Kryze-Grinto, współczesna małżonka mandalora i wszyscy mają nadzieję, żę jedyna. Ma trochę zmarszczek na twarzy, jej zbroja też się nieco zniszczyła, ale dalej jej spraność jest niesłychana.
-Przepraszam, że przeszkadzam, ale czy nie widzieliście Hasela? Gdzieś się ten hulajdusza zawieruszył i weź takiego szukaj. A o czym rozmawiałyście?

- Hasela nigdzie nie widziałam, a o czym rozmawiałyśmy, niech pozostanie między nami - powiedziała, uśmiechając się sztucznie, mając przy okazji nadzieję, że nic nie słyszała.

-Dziękuję.-po czym się odwróciła i wyszła. W tej hwili z sufitu wisnęła jakaś ruda, chłopięca głowa, po chwili cały korpus w mandaloriańskiej zbroi, po czym jak gdyby nigdy nic wlazł do sspu na śmieci, i no właśnie, zjechał do śmietnika/hangaru. W tym samym momencie wdarło się do pokoju 6 szturmowców.
-Przeczesać teren, jak Imperator się...-jakiś szturmowie spojrzał się na Shmi, ta na niego.
-Chłopaki, w nogi-tak szybkich szturmowców jeszcze nie widziałaś. Nawet buty pogubili, któredopiero teraz idą za właścicielami.

- Wiesz może, czemu Szturmowcy tak szybko uciekli, jednocześnie bijąc swój rekord?

-Może dokończ3 jego wypowiedz: ", to nas żywcem oskubie za to, że pozwoliliśmy synowi Mandalora zwiać". To był Hasel a'propo. Włody odziedziczył definitywnie po matce, ale cerę i oczy po ojcu.

- Mogę pomóc go szukać.

NNie trzeba, zaraz się znajdzie...-*jebu du*.
-Zapłon i wybuch myśliwca w hangarze.
-Tam jest, dorwać go, zanim wyczai, co tam jest!!!-szybkie kroki wszystkich.

Udała się w miejsce, gdzie było kabum.

Trochę Ci ciężko się poruszać, zwłaszcza na schodach, ale jakoś dajesz radę. No, może jakiś komandor Ci się podejrzanie przyjrzał, ale tak poza tym nic wielkiego. Widzisz w hangarze wybuchnięty myślwieic typu TIE, a zaraz obok strażaków. Pilota nie ma, ale sądząc po malunku wrzestczębia na TIE-iu Hasel tu był.
//Hogwart wrócił. A dlaczego usunęłaś grupę?

// Tam był taki burdel, a nie miałam zbytnio czasu na zajmowanie się grupą, to usunęłam. Oto mój egoizm, który niekiedy się pojawia. :V Poza tym... jestem kiepskim GM. //
- Wygląda na to, że Hasel znów gdzieś czmychnął - stwierdziła.

W tej chwili stanął przed tobą Hasel.
-A wystarczyło wysadziç cel ćwiczebny.
-Dobra, koniec ćwiczeń Hasel. Zadanie na 5+-usłyszałaś za tobą Impratora.
-Tak wujku Lando...

Odwróciła się.
- A więc to było tylko ćwiczenie, Imperatorze?

-W rzeczy samej, pani senator. Te ćwiczenia miały być tak realistyczne, jak to miało być możliwe. Dlatego o tych ćwiczeniach wiedziałem tylko ja i Hasel.

- Rozumiem. Szturmowcy go szukali.

-E, IBB też.

- Naprawdę?

-Tak, zgadza się...

- To ładnie...

-E, i tak TIE-ie się tylko do tego nadają... A pani powinna odpoczywać.

- Chyba ma pan rację, pójdę trochę poleżeć. Do zobaczenia, Imperatorze - pożegnała się i nieśpiesznym krokiem udała się do swojej kwatery.

Kiedy już tam doszłaś, Imperatorowej już nie było, za to był chip 1000 kredytowy. No i jakaś torba.

Zaintrygowana zajrzała do niej.

A tam pieluszki, butelki, puder itd. itp. I kawa, sporo kawy z dopiskiem: "Jak urodzisz, to zrozumiesz"

- Dziękuję. Nie musiałaś, kochana...- mruknęła cicho i pochowała rzeczy do szafki. Po tym poszła zaparzyć sobie herbaty.

No, herbata jak herbata. Niby nic... Zaparzyła się w końcu.

Posłodziła sobie i bez obaw zaczęła pić.

I nagle poczułaś się dziwnie, tak jakby... Wszystko miało Ci się wywiercić na drugą stronę. CZujesz się słabo, a jednocześnie jest Ci gorąco.

Odstawiłam kubek z gorącą cieczą na blat po czym oparła się o niego jedną ręką, drugą wachlując się.

Stajesz się coraz słabsza, wręcz już mdlejesz...

Stara się ruszyć resztkami sił w stronę swojego pokoju, lecz zapewne upada na podłogę.

Tak, ale na szczęście nie na brzuch, tylko na bok i mdlejesz. Zanim jednak to się stało, słyszysz jakieś ciężkie kroki i widzisz buty, które stają przed tobą.
//Kontynujesz na Naboo.