Kończąc oglądać posągi spojrzał na dziedziniec.

Jak mówiłem wybrukowany, pusty i zwyczajny.

Szedł, więc dalej za przewodnikiem nie mając już czym cieszyć oczy.

W końcu stanął i powiedział:
- Oto Twoja pierwsza próba, niemy wędrowcze. - powiedział wskazując na pusty dziedziniec.

Wszedł na owy dziedziniec rozglądając się w górę i na boki.

Na górze było niebo, a po bokach krużgankowe mury. A starzec stał z tajemniczym uśmiechem nieco dalej.

Położył rękę na rączce od miecza i spojrzał w dół.

Na dole była równa, wyłożona kamieniami podłoga. Nie było w niej nic niezwykłego.

Rozejrzał się dokoła.

Przez te kilka chwil nic się nie zmieniło.

Spojrzał pytająco na przewodnika.

- Pierwsza próba. - powiedział, a uśmiech zniknął z jego twarzy. - Próba Równowagi. - dodał pociągając za dźwignię. W tym momencie, gdy to zrobił kamień, na którym stałeś runął w dół. W dziurze po nim zauważyłeś, że dziedziniec jest tuż pod gołym niebem. Upadek oznacza śmierć.

Odskoczył w bok z lekkim przerażeniem.

Kamień, na którym stanąłeś runął w dół.
- Znajdź równowagę w sobie, by znaleźć ją tutaj. - powiedział przewodnik donośnym głosem.

Odskoczył do tyłu, nie dość, że ziemia mu pod nogami znikała to jeszcze musiał myśleć o co chodzi z tą równowagą.

I ten kamień runął w dół. Jeśli nie wyczaisz w porę o co chodzi temu Magowi to niedługo skończy Ci się podłoga.

Znów odskoczył, lecz ostatni raz, uspokoił się i stanął w miejscu.

Kamień powinien runąć w dół, a Ty z nim. Lecz tak się nie stało.

Spojrzał na przewodnika z ulgą i spokojem, był nawet lekko dumny.

Kamień lekko się zachwiał...

Zaczął powoli iść w stronę przewodnika, wiedział, że wahanie się oznacza śmierć.

Kamienie już się nie chwiały, ale mogą zacząć.

Mogą, ale tego nie robią.
-Co dalej?
Spytał się w języku migowym.

Stałeś już na bezpiecznej podłodze, więc nie masz się czego bać. Starzec pokręcił głową i po prostu poszedł.

Poszedł za nim.

- Zostań. - stwierdził stanowczo idąc dalej.

Stanął w miejscu czekając jak wierny piesek.

- Druga Próba. - usłyszałeś za swoimi plecami.

Odwrócił się.

Za Tobą stał umięśniony Mag z łysą czaszką. Zabawne mogło Ci się wydać to, że był dość niski. Mierzył może 1,2 lub 1,3 metra wysokości.

-A myślałem, że to ja jestem niski.-Pomyślał patrząc na maga i czekając na jakąś reakcję z jego strony.

- Wzrost nie ma znaczenia, śmieciu! - ryknął po czym niespodziewanie chwycił Cię za kołnierz i przyciągnął w dół tak, że jego i Twoje oczy były na tej samej wysokości. - Ja nie będę taki pobłażliwy jak ten staruch. Jeden zły ruch, jedno krzywe spojrzenie i z radością zepchnę Cię z miasta. Jasne?! - znów wrzasnął po czym puścił Cię i szybkim kokiem skierował się w kierunku korytarza, którym tu trafiłeś.

-Jasne!Czekaj...umiesz czytać w myślach?!
Zaskoczenie nie było małe, więc z ciekawością skierował się za magiem.

- Nie muszę czytać w myślach. Twoją reakcję widać było już z daleka.

-W takim razie mogę spokojnie pomyśleć, że zjadłbym banana.
Pomyślał dalej idąc za magiem.

Minęliście korytarz z posągami i ruszyliście dalej.

Szedł dalej nie rozglądając się, gdyż wcześniej już tu był.

Idąc tak trafiliście pod małe drzwi.

-W takich sytuacjach cieszę się, że jestem mały...
Pomyślał i czekał, aż będzie mógł przez nie przejść.

Na dźwięk słowa "mały" Mag puścił Ci zabójcze spojrzenie. Otworzył drzwi i przed Tobą ukazał się ciemny korytarz.
- Zapraszam. - powiedział, a jego słowa dosłownie ociekały złośliwością.

-Czekaj, jednak czytasz w myślach...
Pomyślawszy wszedł do korytarza.

//Myśli zapisuj bez myślnika i kursywą, dobra?
Jako coś to uznajmy to za wypowiedź ;-;//
Ciemno jak w kopalni. Światło dawały tylko otwarte drzwi, lecz i one zaraz zamknęły się z trzaskiem.

//

MichalrosPony pisze:
Pomyślawszy

A chciałem się nie odzywać całą grę. ;-;//
Stał tak dłuższą chwilę rozglądając się.

Rozglądanie niewiele daje. Oczy przyzwyczaiły się do ciemności, ale nie tyle byś coś zobaczył.

Zaczął wolno iść sprawdzając powierzchnie zanim stawi krok.

Nadal ciemno, ale też nic się nie wydarzyło. Ogółem spokój.

//Tak w ogóle, ten smok co mag/mistrz mi go podarował jest tu ze mną?//
Dalej szedł powoli szukając ściany.

//No właśnie nie :V Musisz przynieść do Ostrze, żeby go dostać.//
Mogłeś się tego nie spodziewać, ale byłeś w korytarzu i po Twoich bokach były dwie, wspaniałe ściany.

//Aaaa, ok :P//
Szedł, więc wolno przed siebie.

Idziesz dalej. Mija sporo czasu nim zauważasz światło na odległym końcu tunelu.